Wat dromen moslims op Guantanamo Bay?

Een van de Google bezoekers vroeg zich af wat de moslims op Guantanamo Bay dromen. Er is nooit een makkelijkere vraag dan deze geweest.

Welnu ze dromen dat het vrijdag 9 december 8:23 uur is. Fatima zegt: “Ahmed, ga naar de bakker en koop een brood”. De moslim reageert: “Het is vrijdag, de bakker is dicht.” Plotseling is het zaterdag geworden en de bakkers zijn weer open. Ahmed trekt zijn schoenen aan en gaat naar de bakker. Onderweg komt hij Ali tegen: “Hallo Ali”. “Hallo Ahmed.” “Heb je de krant van vandaag gelezen?” Wie dat vraagt, Ahmed of Ali is niet duidelijk, want het is immers een droom en in droom gebeuren allerlei rare dingen. “Ja, ik heb het gelezen. Er stond een leuk artikel in over de walvissen. Heb jij thuis ook een walvis?” “Nee ik heb thuis geen walvis, want ik heb ook geen zee. De zee die denkt, van Gert de Graaff ”. “Who the fuck is Gert de Graaff?” “Geen stomme vragen stellen, want dit is een drom. In een droom mag je absurde vragen stellen maar geen stomme.”

Ahmed heeft deze dialoog tussen Ahmed en Ali van buiten gevolgd, alsof hij uit zijn lichaam getreden zou zijn geweest, als een derde persoon, ergens boven. Voor hem was het niet duidelijk wie de vragen stelde en wie de antwoorden gaf, want beiden, Ahmed en Ali, verboden was om hun lippen te bewegen. Dus ze spraken zonder hun lippen te bewegen en zonder hun mond open te doen.

Wie Gert de Graaff was en wat hij in deze droom deed, vroeg Ahmed zich niet af, want in dromen lijken allerlei dingen vanzelfsprekend je zelfs als ze niet vanzelfsprekend lijken, kom je in de dromen niet op het idee om je vragen te stellen over dingen die niet vanzelfsprekend lijken.

Vanaf de 13ste seconde van de droom, omdat de droom tot nu toe slechts 13 seconden heeft geduurd, wordt Ahmed een paar duizend kilometer verderop wakker, als je over wakker worden in je dromen kan spreken, in Zimbabwe, in een vrachtwagen, op een hobbelige weg naar Zuid-Afrika. De vrachtwagen heeft wat olie nodig, zo te horen, en de stofwolken erachter veranderen in een soort vliegtuigspoor, net boven de grond. Ahmed probeert zijn kop met de krant van vanochtend, tegen de Afrikaanse zon te beschermen. De artikelwalvis drupt op zijn kop en de druppels veranderen in zijn eigen zweet, zoutig vloeiend in zijn linker oog.

Hij houdt, voor onbekende redenen, een Turkse pizza onder zijn arm, die hij bij de bakker heeft gekocht. Zijn arm is verslappen van dat vasthouden, maar dat lijkt hem van essentieel belang. Zijn leven hangt er van het vasthouden van de Turkse pizza af, en een enkel moment van ontspanning van zijn arm, kan fatale consequenties hebben, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor zijn familie, vrienden en omstanders. Hou goed vast aan die Turkse pizza, Ahmed!

Hij kijkt verbaasd naar de Zuid-Afrikanen. Ze zijn immers zwart, net zo zwart als de Zimbabwianen (sommigen lezen dat als “bavianen”) en in een droom hoor je van kleur te veranderen, zodra je een grens oversteekt.

Ahmed gaat plassen, met zijn Turkse pizza onder zijn arm, en zijn plas is zwart en dik. Er vallen onverwacht duizenden krokodillen uit de hemel en één ervan hapt Ahmed’s piemel er helemaal af. Hou goed vast aan die Turkse pizza, Ahmed!

In het midden van de woestijn rinkelt de telefoon in een telefooncel. Ahmed weet dat het Fatima zou kunnen zijn, boos over zijn afwezigheid. Zij heeft immers een heel eenvoudige brood gevraagd, bij de bakker in de straat terwijl hij nu, NU, in de woestijn in Zuid-Afrika zit, tussen pleurende krokodillen, met een Turkse pizza onder zijn arm. En een Turkse pizza is geen brood, zelfs in een droom niet.

Om 5:59 uur wordt Ahmed wakker, want hij moet heel hard plassen. Gelukkig zijn er geen krokodillen en hij voelt zijn piemel nog steeds op zijn plek. Opgelucht is hij blij dat hij zich op Guantanamo Bay bevindt.

Dit dromen de moslims op Guantanamo Bay, allemaal tegelijk, precies om 5:58 uur; dag en nacht.