Skip to content

Moebius


(Toneelstuk in 507 aktes en andere verwijzingen)


Alephton:
"Ik zie, hoor, ruik en voel de hele tijd. Daar raak ik langzamerhand geïrriteerd van. Kun je mij niet een medicijn geven, zodat ik voor een half uur blind, doof en ongevoelig ben. Ik wil alleen met mijzelf zijn voor een tijd, zonder enige prikkel van buitenaf."

Alephtonia:
"Jij hebt alleen maar last van de waarheid. Hoeveel waarheid bezit je?"

Alephton:
"Ik heb wat waarheid op mijn spaarrekening. Al mijn aandelen in waarheid zijn nu niks meer waard. Op mijn spaarrekening krijg ik tenminste elk jaar vier procent waarheid erbij, als rente. Hiermee heb je ook een reserve voor onzekere tijden. Het is een soort allo-transplantatie van zekerheid. Je bent je leven niet meer zeker zonder waarheid. Waarheid brengt bijna net zoveel zekerheid als een mooie leugen."

Alephtonia:
"Ik vraag me af of je ooit voldoende waarheid zal hebben. Soms is de behoefte aan waarheid een teken van een identiteitstekort. In de laatste tijd is de identiteit een zeldzaam product geworden. Het is niet voor niets dat de politiek het MPI (Ministerie van Persoonlijke Identiteit) in leven heeft geroepen. MPI is verantwoordelijk voor het in leven houden van het idee van persoonlijke ID, want anders zou er niemand meer aansprakelijk gehouden kunnen worden voor zijn daden. Dit ministerie doet alles om je zoveel mogelijk herinneringen te geven, om je ID te verantwoorden. Herinneringen zijn zoals een Curriculum Vitae, je mag er geen gaten in hebben."

Alephton:
"Ze kijken naar ons."

Alephtonia:
"Wie?"

Alephton:

"Het publiek. Zullen we ’m smeren?"

Alephtonia:
"Dat hebben we vorige keer ook geprobeerd, weet je nog? En iedere keer dat we het toneel verlieten, kwamen we op een ander toneel terecht. Het publiek bleef hetzelfde, meen ik, maar je weet het nooit? In ieder geval, na een aantal pogingen zijn we helemaal verdwaald geraakt. Tenminste in het begin wisten we dat we ons in ons eigen toneelstuk bevonden. Nu weten we niet meer waar we zijn. Dat komt alleen door jouw theorie dat er een wereld daarbuiten zou zijn."

Alephton:
"Je geeft mij altijd de schuld en ik weet het niet meer of het aan jou ligt of aan het scenario. Zelfs dat ik schuldig ben staat allemaal vast. Dat is oneerlijk. Ik wil zelf de schuld dragen voor mijn schuld."


Stilte 5 minuten.

Alephton:
"Weet je wat, laten we het theater in de fik steken. Dan moeten ze ons wel naar buiten laten. Er moet een regisseur zijn of een theaterdirecteur."

Alephtonia:
"
En wat doen we als er geen wereld daarbuiten is? Dan brand je als een rat die het schip niet kan verlaten. Waar krijg je die ideeën vandaan, want die staan volgens mij niet in het script?"


Alephton:

"Intuïtie."

Alephtonia:
"Intuïtie is als een appel, soms verschaft hij je waarheid, andere keren is hij vergiftigd."

Een slang valt van boven, tussen Alephton en Alephtonia.


Alephton:

"Wat is dat?"

Alephtonia:
"De slang, een bijbelse figuur. Maak je geen zorgen, hij is vegetarisch, hij komt op de appel af."


Alephton:

"Vraag of hij de weg naar buiten kent. Slangen zijn slim en kruipen overal ertussen."

De slang: "Jullie geloven toch niet dat een slang kan spreken, toch?"


Geredigeerd door Pascale Esveld
Published inUncategorized

5 Comments

  1. Alice Alice

    Avatar van Alice
    Mihai? KLopt het dat ik jou naam in de krant zag staan?
    gefeliciteerd!

    en dit is ook weer geinig,
    leuk bedacht.
    Moeilijke vraag van de dag: "heeft het getal 507 nog enige diepere betekenis ?"

  2. Mihai Mihai

    Avatar van Mihai
    @Alice

    Inderdaad, ik was vandaag de blogger van de week in de Volkskrant.

    507 is het aantal woorden in het stuk. Elk woord is een akte. Dus alss het toneel uitgevoerd wordt, moeten ze het gordijn 507 keer laten vallen.

  3. Alice Alice

    Avatar van Alice
    hooooooow….
    plaatst hand onder kin en gaat moeilijk kijken ,
    aaah zooooo dus.

Leave a Reply