Mijn nieuwe wapenfeit

Met mijn piemel in mijn hand stond ik voor de agente, die met haar kleine schrijfblokje een bonnetje uit wilde schrijven, voor mijn wildplassen. Op zo’n moment weet je niet wat je moet doen. Moet je het snel in je broek drukken, met lichtsnelheid ritsen, of moet je doen alsof er niks aan de hand is, in de hoop dat de omstanders niks van je daadwerkelijke bezigheid in de gaten krijgen. Een beetje penibel zou je denken, maar ook een beetje opwindend: Daar stond de meesteres. Als een amazone op haar scooter, met steile, lange, blonde haar, vanonder de stijve, blauwe hoed naar beneden hangend, met haar rubberen knuppel om haar middel, in haar strakke militaire pak, klaar om mij te bestraffen.

Toen kwam ik op het geniale idee om te zeggen: “Alle dieren plassen in het wild, zelfs de ontwikkelde zoogdieren en zelfs de meest superieure primaten: de apen. Waarom zou ik dat zelf niet mogen doen?” Maar ja, het hierboven vertelde verhaal is volstrekt verzonnen, om een drogreden te illustreren..

Ik ben zo blij dat domheid niet verboden is. Want anders zou het internet minder leuk zijn. Zo las ik vandaag de volgende reactie op het forum van MeerVrijheid, van de ene van Dorp:

“Xenofobie schijnt ook niet te mogen, terwijl ieder zoogdier dat heeft. Als we geen angst voor het vreemde hadden gehad waren we al lang uitgestorven.”

Welnu, alles is interpretatie en het zou kunnen zijn dat ik van Dorp fout begrijp, maar gelukkig is de domheid niet verboden. Wat van Dorp zegt is het volgende:

1. Iedere (zoog)dier is xenofoob.
2. We hebben het overleefd omdat we angst voor het vreemden hebben.
3. Conclussie: We moeten xenofoob zijn.

Elke consequente lezer van mijn weblog weet inmiddels dat dit een voorbeeld is van een drogredenering: de naturalistische drogreden. Inmiddels heb ik deze drogreden al twee keer beschreven, hier en hier.

Wat raar is, is dat het dezelfde mensen zijn, die mordicus tegen de geitenneukers zijn. Dat doen andere dieren ook, hoor.