“Leren denken” trok mijn aandacht onmiddellijk bij het lezen van de cursuslijst van de Internationale School voor Wijsbegeerte. Tot dat moment was het denken iets dat vanzelf gebeurde, maar nu had ik de kans om het roer in mijn eigen handen te nemen en mijn gedachten te sturen volgens DE METHODE. Als het te leren was en er werd een cursus in gegeven dan moest ik daar zeker bij aanwezig zijn. De “meester” in het denken deed zijn intrede in het cursuslokaal, met een aura rond zijn hoofd – hij kon immers al denken – en deelde ons het geheim van zijn kunst mee. Voor elke (filosofische) vraag zouden we leren die te herkennen als een probleem van een bepaald type. Voor elke type vraag had men een verschillende methode. Je moest bepaalde stappen nemen, je deed A dan B dan C. Uiteindelijk, na heel systematisch een aantal stappen te hebben gevolgd zou je misschien, plotseling en uit het niets een idee krijgen, de oplossing voor je probleem. Met andere woorden, je doet wat hersengymnastiek en daarna…wacht je op inspiratie. Wat een teleurstelling! Maar de cursus “Leren denken” was zelf een goede les in de manier waarop we denken, een wijze les over de vrije wil. Want dat is wat we doen als we zelf geplaatst worden voor de grootste morele vraag van ons leven: heel intensief herhalen van wat we weten en hopen dat de juiste alternatieven en de juiste beslissing in ons hoofd zullen ontstaan.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Dit logje had ik al gelezen maar elders.
Is dat een bezwaar?