Skip to content

Ironie

Het Joegoslaviëtribunaal heeft als bezoekadres: Churchillplein 1. Toen Churchill hoorde dat er 12 hooggeplaatste Nazi’s veroordeeld werden tot ophanging door het Nurembergtribunaal in 1946, vertelde hij General Hastings Ismay: ‘It shows that if you enter a war, it is supremely important to win it – if we had lost, we would have been in a pretty pickle.’


Geredigeerd door Pascale Esveld

9 Comments

  1. An van den burg An van den burg

    Avatar van An van den burg
    @ Ticu, dat is zeker ironisch te noemen. Ik wist de adresnaam niet. Tja, Churschill. 11 weken na zijn terugkeer uit Potsdam, 1945 verloor hij de eerste verkiezingen in Engeland. Het Hoogeëerd Publiek gaf hem een schop. Iets later riep hij de banvloek uit over de Sovjet-Unie, 1946. Hij kwam terug met de woorden: = Ik weiger als een stamboekstier wiens voornaamste attractie zijn vergane kracht is, te worden tentoongesteld = Deze waarschuwing drenst door tot op de dag van vandaag: = het Joegoslavië-Tribunaal! We zullen daarna een Islamitische Oorlogsmisdadigers Tribunaal oprichten. Nooit een tribunaal voor westerse oorlogsmisdadigers! Schiet jij dus maar op met je Internationaal Tribunaal voor de Rechten van de Mens, Ticu! Groet, An.

    Reactie is geredigeerd

  2. Partout Partout

    Avatar van Partout
    We kunnen beter een Tribunaal voor Zelfkritiek starten, mn richting westerse naoorlogse zogenaamde intellectuelen die consequent en lafhartig het moderne islamofascisme verbloemen en goed praten.
    Ïk bedoel mn de talloze lefties die zich wel druk maken om de Amerikaanse martelingen in Abu Grail, terwijl je deze selectief verontwaardigde naievelingen tijdens de jarenlange monsterlijkheden onder Saddam – die gewend was zijn tegenstanders te onthoofden en het hoofd met de afgesneden tong in de mond ter waarschuwing op de stoep van het huis van de Romp te leggen – natuurlijk nooit hoorde.
    Dat bijvoorbeeld de Taliban nog dagelijks exact dezelfde terreurmethoden in Afghanistan hanteert, het deert deze politieke kleuters niet.
    Over ironie gesproken.

  3. Mihai Mihai

    Avatar van Mihai
    @Partout

    ==We kunnen beter een Tribunaal voor Zelfkritiek starten, mn richting westerse naoorlogse zogenaamde intellectuelen die consequent en lafhartig het moderne islamofascisme verbloemen en goed praten.

    Ïk bedoel mn de talloze lefties die zich wel druk maken om de Amerikaanse martelingen in Abu Grail, terwijl je deze selectief verontwaardigde naievelingen tijdens de jarenlange monsterlijkheden onder Saddam – die gewend was zijn tegenstanders te onthoofden en het hoofd met de afgesneden tong in de mond ter waarschuwing op de stoep van het huis van de Romp te leggen – natuurlijk nooit hoorde.==

    Waarom zouden we niet een tribunaal voor de leugenaars maken, zoals jij? Want het waren juist de lefties die het openbaar probeerden te maken dat Saddam de koerden vergaste. Het waren juist de Bushes en de Rumsfelds, die jij nu verdedigt, die de biologische en chemische wapens aan Saddam hebben gegeven, zijn hand schudden in Bagdad meteen na de vergassing, de vergassing probeerden te verbergen en te verdoezelen en hem voor langer dan 30 jaar aan de macht hebben gehouden.

    Reactie is geredigeerd

  4. Mihai Mihai

    Avatar van Mihai
    The Saddam in Rumsfeld’s Closet

    by JEREMY SCAHILL

    “Man and the turtle are very much alike. Neither makes any progress without sticking his neck out.” —Donald Rumsfeld

    Five years before Saddam Hussein’s now infamous 1988 gassing of the Kurds, a key meeting took place in Baghdad that would play a significant role in forging close ties between Saddam Hussein and Washington. It happened at a time when Saddam was first alleged to have used chemical weapons. The meeting in late December 1983 paved the way for an official restoration of relations between Iraq and the US, which had been severed since the 1967 Arab-Israeli war.

    With the Iran-Iraq war escalating, President Ronald Reagan dispatched his Middle East envoy, a former secretary of defense, to Baghdad with a hand-written letter to Iraqi President Saddam Hussein and a message that Washington was willing at any moment to resume diplomatic relations.

    That envoy was Donald Rumsfeld.

    Rumsfeld’s December 19-20, 1983 visit to Baghdad made him the highest-ranking US official to visit Iraq in 6 years. He met Saddam and the two discussed “topics of mutual interest,” according to the Iraqi Foreign Ministry. “[Saddam] made it clear that Iraq was not interested in making mischief in the world,” Rumsfeld later told The New York Times. “It struck us as useful to have a relationship, given that we were interested in solving the Mideast problems.”

    Just 12 days after the meeting, on January 1, 1984, The Washington Post reported that the United States “in a shift in policy, has informed friendly Persian Gulf nations that the defeat of Iraq in the 3-year-old war with Iran would be ‘contrary to U.S. interests’ and has made several moves to prevent that result.”

    In March of 1984, with the Iran-Iraq war growing more brutal by the day, Rumsfeld was back in Baghdad for meetings with then-Iraqi Foreign Minister Tariq Aziz. On the day of his visit, March 24th, UPI reported from the United Nations: “Mustard gas laced with a nerve agent has been used on Iranian soldiers in the 43-month Persian Gulf War between Iran and Iraq, a team of U.N. experts has concluded… Meanwhile, in the Iraqi capital of Baghdad, U.S. presidential envoy Donald Rumsfeld held talks with Foreign Minister Tarek Aziz (sic) on the Gulf war before leaving for an unspecified destination.”

    The day before, the Iranian news agency alleged that Iraq launched another chemical weapons assault on the southern battlefront, injuring 600 Iranian soldiers. “Chemical weapons in the form of aerial bombs have been used in the areas inspected in Iran by the specialists,” the U.N. report said. “The types of chemical agents used were bis-(2-chlorethyl)-sulfide, also known as mustard gas, and ethyl N, N-dimethylphosphoroamidocyanidate, a nerve agent known as Tabun.”

    Prior to the release of the UN report, the US State Department on March 5th had issued a statement saying “available evidence indicates that Iraq has used lethal chemical weapons.”

    Commenting on the UN report, US Ambassador Jeane J. Kirkpatrick was quoted by The New York Times as saying, “We think that the use of chemical weapons is a very serious matter. We’ve made that clear in general and particular.”

    Compared with the rhetoric emanating from the current administration, based on speculations about what Saddam might have, Kirkpatrick’s reaction was hardly a call to action.

    Most glaring is that Donald Rumsfeld was in Iraq as the 1984 UN report was issued and said nothing about the allegations of chemical weapons use, despite State Department “evidence.” On the contrary, The New York Times reported from Baghdad on March 29, 1984, “American diplomats pronounce themselves satisfied with relations between Iraq and the United States and suggest that normal diplomatic ties have been restored in all but name.”

    A month and a half later, in May 1984, Donald Rumsfeld resigned. In November of that year, full diplomatic relations between Iraq and the US were fully restored. Two years later, in an article about Rumsfeld’s aspirations to run for the 1988 Republican Presidential nomination, the Chicago Tribune Magazine listed among Rumsfeld’s achievements helping to “reopen U.S. relations with Iraq.” The Tribune failed to mention that this help came at a time when, according to the US State Department, Iraq was actively using chemical weapons.

    Throughout the period that Rumsfeld was Reagan’s Middle East envoy, Iraq was frantically purchasing hardware from American firms, empowered by the White House to sell. The buying frenzy began immediately after Iraq was removed from the list of alleged sponsors of terrorism in 1982. According to a February 13, 1991 Los Angeles Times article:

    “First on Hussein’s shopping list was helicopters — he bought 60 Hughes helicopters and trainers with little notice. However, a second order of 10 twin-engine Bell "Huey" helicopters, like those used to carry combat troops in Vietnam, prompted congressional opposition in August, 1983… Nonetheless, the sale was approved.”

    In 1984, according to The LA Times, the State Department—in the name of “increased American penetration of the extremely competitive civilian aircraft market”—pushed through the sale of 45 Bell 214ST helicopters to Iraq. The helicopters, worth some $200 million, were originally designed for military purposes. The New York Times later reported that Saddam “transferred many, if not all [of these helicopters] to his military.”

    In 1988, Saddam’s forces attacked Kurdish civilians with poisonous gas from Iraqi helicopters and planes. U.S. intelligence sources told The LA Times in 1991, they “believe that the American-built helicopters were among those dropping the deadly bombs.”

    In response to the gassing, sweeping sanctions were unanimously passed by the US Senate that would have denied Iraq access to most US technology. The measure was killed by the White House.

    Senior officials later told reporters they did not press for punishment of Iraq at the time because they wanted to shore up Iraq’s ability to pursue the war with Iran. Extensive research uncovered no public statements by Donald Rumsfeld publicly expressing even remote concern about Iraq’s use or possession of chemical weapons until the week Iraq invaded Kuwait in August 1990, when he appeared on an ABC news special.

    Eight years later, Donald Rumsfeld signed on to an “open letter” to President Clinton, calling on him to eliminate “the threat posed by Saddam.” It urged Clinton to “provide the leadership necessary to save ourselves and the world from the scourge of Saddam and the weapons of mass destruction that he refuses to relinquish.”

    In 1984, Donald Rumsfeld was in a position to draw the world’s attention to Saddam’s chemical threat. He was in Baghdad as the UN concluded that chemical weapons had been used against Iran. He was armed with a fresh communication from the State Department that it had “available evidence” Iraq was using chemical weapons. But Rumsfeld said nothing.

    Washington now speaks of Saddam’s threat and the consequences of a failure to act. Despite the fact that the administration has failed to provide even a shred of concrete proof that Iraq has links to Al Qaeda or has resumed production of chemical or biological agents, Rumsfeld insists that “the absence of evidence is not evidence of absence.”

    But there is evidence of the absence of Donald Rumsfeld’s voice at the very moment when Iraq’s alleged threat to international security first emerged. And in this case, the evidence of absence is indeed evidence.
    Reactie is geredigeerd

  5. Mihai Mihai

    Avatar van Mihai
    Volgens het Riegle Report van de Amerikaanse senaat (dus een soort parlamentaire enquette) hebben de VS Saddam de volgende biologische wapens geleverd:

    • Bacillus Anthracis, gebruikt voor antrax.
    • Clostridium Botulinum, gebruikt voor botulinum toxine.
    • Histoplasma Capsulatam, die een ziekte veroorzaakt die de longen, hersenen, ruggengraat, en het haart aanvalt.
    • Brucella Melitensis, een bacterie die de grote organen aanvalt.
    • Clostridium Perfringens.
    • Clostridium tetani.
    • Escherichia coli (E. coli)
    • Genetische materiaal, menselijke en bacteriële DNA en veel meer andere biologische en ziekteproducerende materiaal.

    "These biological materials were not attenuated or weakened and were capable of reproduction," schrijft het rapport en dat betekent dat de het materiaal niet bedoeld was voor het ontwikkelen van vaccines.

    Donald Rumsfeld was destijds lid van President’s General Advisory Committee on Arms Control, commissie die al deze leveringen goedkeurde.

  6. Partout Partout

    Avatar van Partout
    Goede doch allang bekende info.
    Ik begrijp hieruit dat het ook jouw goedkeuring heeft (gehad) dat de Ami’s – beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald – de afschuwelijke draak die zij nb zelf vuur hadden ingeblazen, destijds alsnog zelf gedood hebben?

  7. Mihai Mihai

    Avatar van Mihai
    @Partout

    ==Goede doch allang bekende info.==
    Als het je bekend is, waarom lieg je dan daarover?

    ==Ik begrijp hieruit dat het ook jouw goedkeuring heeft (gehad) dat de Ami’s – beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald – de afschuwelijke draak die zij nb zelf vuur hadden ingeblazen, destijds alsnog zelf gedood hebben?==

    Hoe weet jij dat de Ami’s ten halve gekeer zijn en niet precies hetzelfde doen als een aantal keer daarvoor in Irak en elders?

  8. Partout Partout

    Avatar van Partout
    Je leest weer eens niet goed, ik heb gezegd dat de lefties (tot op de dag van vandaag) niet goed op de hoogte zijn mbt de (oorlogs-)misdaden onder Saddam en hoe zit het nu met jouw goedkeuring? (Moeilijke vragen weet jij altijd als geen ander te ontwijken..)
    Moest er ingegrepen worden tav het terreurbewind van Saddam of niet, gaarne een eenduidig antwoord, dat zou de verdere discussie wellicht een stukje kunnen vereenvoudigen..

    Vergelijk ook:
    http://www.volkskrantblog.nl/bericht/150630

    http://www.volkskrantblog.nl/bericht/150791
    Reactie is geredigeerd

  9. Mihai Mihai

    Avatar van Mihai
    @Partout

    ==Je leest weer eens niet goed, ik heb gezegd dat de lefties (tot op de dag van vandaag) niet goed op de hoogte zijn mbt de (oorlogs-)misdaden onder Saddam==

    In jouw eerste reactie heb je gezegd: “talloze lefties die zich wel druk maken om de Amerikaanse martelingen in Abu Grail, terwijl je deze selectief verontwaardigde naievelingen tijdens de jarenlange monsterlijkheden onder Saddam”

    Dus wat je moet bewijzen is dat de lefties die zich druk hebben gemaakt over Abu Ghraib tijdens het regime van Saddam selectief waren verontwaardigd.

    Daarbij laten we niet vergeten over de selectieve verontwaardiging van de righties. Zolang de officiële propaganda Saddam als een goed regime beschouwde, deden de righties dat ook. Zodra Saddam tegen de Amerikaanse oliebelangen optrad en de officiële propaganda tegen Saddam keerde, wisselden de righties ook plotseling van mening. Precies zoals jij het doet met “beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald”.

    == en hoe zit het nu met jouw goedkeuring?==

    Ik zal nooit goedkeuren dat de Amerikanen een dictator, die ze zelf in het zadel hebben gebracht/gehouden en in zijn misdaden geholpen, vervangen met een andere dictator, die precies hetzelfde gaat doen en Amerikanen de olie helpt beroven.

    ==Moest er ingegrepen worden tav het terreurbewind van Saddam of niet, gaarne een eenduidig antwoord, dat zou de verdere discussie wellicht een stukje kunnen vereenvoudigen..==

    Het moest gedaan worden waar de Veiligheidsraad toestemming voor gaf. Bovendien gebruik je hier de drogreden van het valse dilemma.

    ==Vergelijk ook:==

    Dit is een drogreden. Je stuurt mij op pad om de tijd te rekken. Vertel je eigen argumenten in het kort en geef de link pas daarna om het te kunnen controleren.

    Reactie is geredigeerd

Leave a Reply