How the fuck is dat mogelijk?

Afschrijven is niet (cash) verlies lijden.. Het word in de boekhouding als toekomstig verlies afgeschreven. Een groot verschil. Dat komt wel als zodanig in de winst en verlies rekening (en balans).
Vele topbestuurders (met name van aandeelhouders gedreven ondernemingen) vinden het aantrekkelijk om als de tijd rijp is (en dat is ie) grote reserveringen te boeken.. Er is nu begrip voor..
Dan kan later makkelijk worden aangetoond dat het weer beter gaat.. door reserveringen weer stukje bij beter vrij te laten vallen..

Of zoals een amerikaanse CFO mij eens leerde:
reservations are your best friend, no reservations: no friends..

Interessant dichtbij huis voorbeeld is Philips (om het maar eens buiten de deur te houden van het bankwezen): bij elke wisseling van de CEO, maakt het bedrijf het jaar erop, enorme verliezen (reserveringen voor noodzakelijke veranderingen).. dan gaat het de eerste jaren daarop steeds beter.. Uit het dal kruipen heet dat 🙂

De Derde Wereld is nog nooit leeggeroofd!

Waar is trouwens de Tweede Wereld gebleven? Vroeger was dat het Oostblok, maar nu?

Dat van het nog nooit leegroven van de Derde Wereld is natuurlijk met enig sarcasme 😉

@ Mihai
De producten worden geproduceerd door de mensen met weinig of geen virtueel geld. De grondstoffen worden beheerd door de mensen met veel virtueel geld.

Reactie is geredigeerd

@denkwater

Trouwens ik heb net een artikel gelezen van Onuma Yasuaki, een Japanse professor internationaal recht over de eurocentrisme in internationaal recht. Hij schrijft dat voor de Europeanen niet uitmaakte wat voor theorie of rechtvaardiging je gebruikte. Je kon alles ombuigen en zo interpreteren om misdaden te plegen. Zo was er een Spaanse denker, Francisco de Vitoria, die een soort universele mensenrechten had bedacht, gelijkheid, etc. Oh ja, zeiden de Spanjaarden, oké, we kunnen dat ook gebruiken om de indianen uit te roeien. Het maakte helemaal niet uit, alles kon gebruikt worden om te roven en te moorden. Ik kan je het artikel opsturen. Het is deze keer alleen maar 8 pagina’s.

Reactie is geredigeerd

== Ik ben met een stuk bezig waarin ik erop inga dat mensen het op een overkoepelend nivo met elkaar eens [lijken] te zijn, maar bij concrete situaties en feiten ineens tegenovergestelde meningen en standpunten hebben.==

Dat is toch een bekende sport, genoemd hypocrisie? Deze sport is het antwoord op de macchiavelistische vraag: hoe kan ik een andere overtuigen om zich aan de door mij getrompetterde morele waarden te houden, terwijl ik ondertussen vals kan spelen? Daarom hebben mensen dezelfde waarden in theorie, maar in de praktijk passen ze hun redeneringen aan de voordelen die ze kunnen behalen van de situatie.

Kijk bijvoorbeeld hoe de Grieken spraken tegen de overwonnen Spartanen:

“We have done nothing extraordinary, nothing contrary to human nature in accepting an empire when it was offered to us and then in refusing to give it up. Three very powerful motives prevent us from doing so—security, honor, and self-interest. And we were not the first to act in this way. Far from it. It has always been a rule that the weak should be subject to the strong; and besides, we consider that we are worthy of our power. Up till the present moment you, too, used to think we were; but now, after calculating your own interest, you are beginning to talk in terms of right and wrong. Considerations of this kind have never turned people aside from opportunities of aggrandizement offered by superior strength.” (Athenians speaking at Sparta: Thucydides. Book I. 76)

@ Ticu.
Met de opkomst van de Hedge Funds is de slagroom op de westerse Porno-Economie gespoten! Virtueel geld is witgewassen daardoor. Commissies: 15%!!
De aandeelhouder die eerst 10 miljoen Euro/Dollar per jaar binnensleepte, sleept nu 9 miljoen binnen, door de virtuele crises.

De armen en onderdrukten in de Derde Wereld krijgen de Bullshit van ons te eten en het drekwater te drinken: 40.000 doden kinderen per dag. Nog niet sprekende over ons afval (diaree) die wij daar storten.( milieu criminelen zijn we dus ook nog)!

Maar Westerlingen zijn technisch wel meer ontwikkeld, maar moreel nooit boven de zwijnen uitgegroeid.

US-Haiti
Noam Chomsky
US-Haiti, March 9, 2004
Those who have any concern for Haiti will naturally want to understand how its most recent tragedy has been unfolding. And for those who have had the privilege of any contact with the people of this tortured land, it is not just natural but inescapable. Nevertheless, we make a serious error if we focus too narrowly on the events of the recent past, or even on Haiti alone. The crucial issue for us is what we should be doing about what is taking place. That would be true even if our options and our responsibility were limited; far more so when they are immense and decisive, as in the case of Haiti . And even more so because the course of the terrible story was predictable years ago — if we failed to act to prevent it. And fail we did. The lessons are clear, and so important that they would be the topic of daily front-page articles in a free press.

Reviewing what was taking place in Haiti shortly after Clinton "restored democracy" in 1994, I was compelled to conclude, unhappily, in Z Magazine that "It would not be very surprising, then, if the Haitian operations become another catastrophe," and if so, "It is not a difficult chore to trot out the familiar phrases that will explain the failure of our mission of benevolence in this failed society." The reasons were evident to anyone who chose to look. And the familiar phrases again resound, sadly and predictably.

There is much solemn discussion today explaining, correctly, that democracy means more than flipping a lever every few years. Functioning democracy has preconditions. One is that the population should have some way to learn what is happening in the world. The real world, not the self-serving portrait offered by the "establishment press," which is disfigured by its "subservience to state power" and "the usual hostility to popular movements" – the accurate words of Paul Farmer, whose work on Haiti is, in its own way, perhaps even as remarkable as what he has accomplished within the country. Farmer was writing in 1993, reviewing mainstream commentary and reporting on Haiti, a disgraceful record that goes back to the days of Wilson’s vicious and destructive invasion in 1915, and on to the present. The facts are extensively documented, appalling, and shameful. And they are deemed irrelevant for the usual reasons: they do not conform to the required self-image, and so are efficiently dispatched deep into the memory hole, though they can be unearthed by those who have some interest in the real world.

They will rarely be found, however, in the "establishment press." Keeping to the more liberal and knowledgeable end of the spectrum, the standard version is that in "failed states" like Haiti and Iraq the US must become engaged in benevolent "nation-building" to "enhance democracy," a "noble goal" but one that may be beyond our means because of the inadequacies of the objects of our solicitude. In Haiti , despite Washington ‘s dedicated efforts from Wilson to FDR while the country was under Marine occupation, "the new dawn of Haitian democracy never came." And "not all America ‘s good wishes, nor all its Marines, can achieve [democracy today] until the Haitians do it themselves" (H.D.S. Greenway, Boston Globe). As New York Times correspondent R.W. Apple recounted two centuries of history in 1994, reflecting on the prospects for Clinton’s endeavor to "restore democracy" then underway, "Like the French in the 19th century, like the Marines who occupied Haiti from 1915 to 1934, the American forces who are trying to impose a new order will confront a complex and violent society with no history of democracy."

Apple does appear to go a bit beyond the norm in his reference to Napoleon’s savage assault on Haiti , leaving it in ruins, in order to prevent the crime of liberation in the world’s richest colony, the source of much of France ‘s wealth. But perhaps that undertaking too satisfies the fundamental criterion of benevolence: it was supported by the United States , which was naturally outraged and frightened by "the first nation in the world to argue the case of universal freedom for all humankind, revealing the limited definition of freedom adopted by the French and American revolutions." So Haitian historian Patrick Bellegarde-Smith writes, accurately describing the terror in the slave state next door, which was not relieved even when Haiti ‘s successful liberation struggle, at enormous cost, opened the way to the expansion to the West by compelling Napoleon to accept the Louisiana Purchase . The US continued to do what it could to strangle Haiti, even supporting France’s insistence that Haiti pay a huge indemnity for the crime of liberating itself, a burden it has never escaped – and France, of course, dismisses with elegant disdain Haiti’s request, recently under Aristide, that it at least repay the indemnity, forgetting the responsibilities that a civilized society would accept.

The basic contours of what led to the current tragedy are pretty clear. Just beginning with the 1990 election of Aristide (far too narrow a time frame), Washington was appalled by the election of a populist candidate with a grass-roots constituency just as it had been appalled by the prospect of the hemisphere’s first free country on its doorstep two centuries earlier. Washington ‘s traditional allies in Haiti naturally agreed. "The fear of democracy exists, by definitional necessity, in elite groups who monopolize economic and political power," Bellegarde-Smith observes in his perceptive history of Haiti ; whether in Haiti or the US or anywhere else.

The threat of democracy in Haiti in 1991 was even more ominous because of the favorable reaction of the international financial institutions (World Bank, IADB) to Aristide’s programs, which awakened traditional concerns over the "virus" effect of successful independent development. These are familiar themes in international affairs: American independence aroused similar concerns among European leaders. The dangers are commonly perceived to be particularly grave in a country like Haiti , which had been ravaged by France and then reduced to utter misery by a century of US intervention. If even people in such dire circumstances can take their fate into their own hands, who knows what might happen elsewhere as the "contagion spreads."

The Bush I administration reacted to the disaster of democracy by shifting aid from the democratically elected government to what are called "democratic forces": the wealthy elites and the business sectors, who, along with the murderers and torturers of the military and paramilitaries, had been lauded by the current incumbents in Washington, in their Reaganite phase, for their progress in "democratic development," justifying lavish new aid. "The praise came in response to ratification by the Haitian people of a law granting Washington ‘s client killer and torturer Baby Doc Duvalier the authority to suspend the rights of any political party without reasons. The referendum passed by a majority of 99.98%." It therefore marked a positive step towards democracy as compared with the 99% approval of a 1918 law granting US corporations the right to turn the country into a US plantation, passed by 5% of the population after the Haitian Parliament was disbanded at gunpoint by Wilson’s Marines when it refused to accept this "progressive measure," essential for "economic development." Their reaction to Baby Doc’s encouraging progress towards democracy was characteristic – worldwide — on the part of the visionaries who are now entrancing educated opinion with their dedication to bringing democracy to a suffering world – although, to be sure, their actual exploits are being tastefully rewritten to satisfy current needs.

Refugees fleeing to the US from the terror of the US-backed dictatorships were forcefully returned, in gross violation of international humanitarian law. The policy was reversed when a democratically elected government took office. Though the flow of refugees reduced to a trickle, they were mostly granted political asylum. Policy returned to normal when a military junta overthrew the Aristide government after seven months, and state terrorist atrocities rose to new heights. The perpetrators were the army – the inheritors of the National Guard left by Wilson ‘s invaders to control the population – and its paramilitary forces. The most important of these, FRAPH, was founded by CIA asset Emmanuel Constant, who now lives happily in Queens, Clinton and Bush II having dismissed extradition requests — because he would reveal US ties to the murderous junta, it is widely assumed. Constant’s contributions to state terror were, after all, meager; merely prime responsibility for the murder of 4-5000 poor blacks.

Recall the core element of the Bush doctrine, which has "already become a de facto rule of international relations," Harvard’s Graham Allison writes in Foreign Affairs: "those who harbor terrorists are as guilty as the terrorists themselves," in the President’s words, and must be treated accordingly, by large-scale bombing and invasion.

When Aristide was overthrown by the 1991 military coup, the Organization of American States declared an embargo. Bush I announced that the US would violate it by exempting US firms. He was thus "fine tuning" the embargo for the benefit of the suffering population, the New York Times reported. Clinton authorized even more extreme violations of the embargo: US trade with the junta and its wealthy supporters sharply increased. The crucial element of the embargo was, of course, oil. While the CIA solemnly testified to Congress that the junta "probably will be out of fuel and power very shortly" and "Our intelligence efforts are focused on detecting attempts to circumvent the embargo and monitoring its impact," Clinton secretly authorized the Texaco Oil Company to ship oil to the junta illegally, in violation of presidential directives. This remarkable revelation was the lead story on the AP wires the day before Clinton sent the Marines to "restore democracy," impossible to miss – I happened to be monitoring AP wires that day and saw it repeated prominently over and over — and obviously of enormous significance for anyone who wanted to understand what was happening. It was suppressed with truly impressive discipline, though reported in industry journals along with scant mention buried in the business press.

Also efficiently suppressed were the crucial conditions that Clinton imposed for Aristide’s return: that he adopt the program of the defeated US candidate in the 1990 elections, a former World Bank official who had received 14% of the vote. We call this "restoring democracy," a prime illustration of how US foreign policy has entered a "noble phase" with a "saintly glow," the national press explained. The harsh neoliberal program that Aristide was compelled to adopt was virtually guaranteed to demolish the remaining shreds of economic sovereignty, extending Wilson ‘s progressive legislation and similar US-imposed measures since.

As democracy was thereby restored, the World Bank announced that "The renovated state must focus on an economic strategy centered on the energy and initiative of Civil Society, especially the private sector, both national and foreign." That has the merit of honesty: Haitian Civil Society includes the tiny rich elite and US corporations, but not the vast majority of the population, the peasants and slum-dwellers who had committed the grave sin of organizing to elect their own president. World Bank officers explained that the neoliberal program would benefit the "more open, enlightened, business class" and foreign investors, but assured us that the program "is not going to hurt the poor to the extent it has in other countries" subjected to structural adjustment, because the Haitian poor already lacked minimal protection from proper economic policy, such as subsidies for basic goods. Aristide’s Minister in charge of rural development and agrarian reform was not notified of the plans to be imposed on this largely peasant society, to be returned by " America ‘s good wishes" to the track from which it veered briefly after the regrettable democratic election in 1990.

Matters then proceeded in their predictable course. A 1995 USAID report explained that the "export-driven trade and investment policy" that Washington imposed will "relentlessly squeeze the domestic rice farmer," who will be forced to turn to agroexport, with incidental benefits to US agribusiness and investors. Despite their extreme poverty, Haitian rice farmers are quite efficient, but cannot possibly compete with US agribusiness, even if it did not receive 40% of its profits from government subsidies, sharply increased under the Reaganites who are again in power, still producing enlightened rhetoric about the miracles of the market. We now read that Haiti cannot feed itself, another sign of a "failed state."

A few small industries were still able to function, for example, making chicken parts. But US conglomerates have a large surplus of dark meat, and therefore demanded the right to dump their excess products in Haiti . They tried to do the same in Canada and Mexico too, but there illegal dumping could be barred. Not in Haiti , compelled to submit to efficient market principles by the US government and the corporations it serves.

One might note that the Pentagon’s proconsul in Iraq , Paul Bremer, ordered a very similar program to be instituted there, with the same beneficiaries in mind. That’s also called "enhancing democracy." In fact, the record, highly revealing and important, goes back to the 18th century. Similar programs had a large role in creating today’s third world. Meanwhile the powerful ignored the rules, except when they could benefit from them, and were able to become rich developed societies; dramatically the US, which led the way in modern protectionism and, particularly since World War II, has relied crucially on the dynamic state sector for innovation and development, socializing risk and cost.

The punishment of Haiti became much more severe under Bush II — there are differences within the narrow spectrum of cruelty and greed. Aid was cut and international institutions were pressured to do likewise, under pretexts too outlandish to merit discussion. They are extensively reviewed in Paul Farmer’s Uses of Haiti, and in some current press commentary, notably by Jeffrey Sachs (Financial Times) and Tracy Kidder (New York Times).

Putting details aside, what has happened since is eerily similar to the overthrow of Haiti ‘s first democratic government in 1991. The Aristide government, once again, was undermined by US planners, who understood, under Clinton , that the threat of democracy can be overcome if economic sovereignty is eliminated, and presumably also understood that economic development will also be a faint hope under such conditions, one of the best-confirmed lessons of economic history. Bush II planners are even more dedicated to undermining democracy and independence, and despised Aristide and the popular organizations that swept him to power with perhaps even more passion than their predecessors. The forces that reconquered the country are mostly inheritors of the US-installed army and paramilitary terrorists.

Those who are intent on diverting attention from the US role will object that the situation is more complex — as is always true — and that Aristide too was guilty of many crimes. Correct, but if he had been a saint the situation would hardly have developed very differently, as was evident in 1994, when the only real hope was that a democratic revolution in the US would make it possible to shift policy in a more civilized direction.

What is happening now is awful, maybe beyond repair. And there is plenty of short-term responsibility on all sides. But the right way for the US and France to proceed is very clear. They should begin with payment of enormous reparations to Haiti ( France is perhaps even more hypocritical and disgraceful in this regard than the US ). That, however, requires construction of functioning democratic societies in which, at the very least, people have a prayer of knowing what’s going on. Commentary on Haiti , Iraq , and other "failed societies" is quite right in stressing the importance of overcoming the "democratic deficit" that substantially reduces the significance of elections. It does not, however, draw the obvious corollary: the lesson applies in spades to a country where "politics is the shadow cast on society by big business," in the words of America’s leading social philosopher, John Dewey, describing his own country in days when the blight had spread nowhere near as far as it has today.

For those who are concerned with the substance of democracy and human rights, the basic tasks at home are also clear enough. They have been carried out before, with no slight success, and under incomparably harsher conditions elsewhere, including the slums and hills of Haiti . We do not have to submit, voluntarily, to living in a failed state suffering from an enormous democratic deficit.

In plaats van schijnheilig gejerimiëer (@An heb jij al je salaris laten halveren voor de benadeelden van de wereld?) kunnen de critici van hierboven terecht bij @Aad. Daar staat de oplossing. Ik vermeld dit maar even ter wille van de geschiedschrijving als dat jullie tenminste ECHT interesseert. Ondertussen: "Gaat u allen lekker koken!" met dit vrijblijvende gezwets als u dat niet doet.

@Mahai: antwoord op je vraag aan mij (alweer een tijdje geleden):"Ik ben opgelucht. Dus de Westerling is, ondanks de schijn, inderdaad een hardwerkend, zuinig en geniaal beest gebleven? En de Derde Wereld wordt niet leeggeroofd?"

Hoezo "dus.."?
Natuurlijk wordt de derde wereld (een uit gratie geraakte term overigens, het heet nu ontwikkelingsland, net zo erg) nog steeds leeggeroofd.
"Hardwerken en geniaal": heb ik ook niet gezeg, is ook niet waar.
"Zuinig: ja, maar pennywise, poundfoolish..

@Mihai: mensen op mijn blog mogen zeggen wat ze zeggen.. wat zegt het? Ik begrijp de relatie (wat je suggereert) ook niet met mijn reactie hier..
Reactie is geredigeerd

@Mihai, bedankt voor de nuancering, je hebt gelijk in die zin.. Ik bedoelde: de westerling is zuinig als het zijn eigen personnlijke portemnonnee betreft.. Niet zuinig over andermans portemonnee, daar toont hij weinig interesse voor. Of enige empathie.. Dat is al duizenden jaren zo..

Reactie is geredigeerd

==ik bedoelde: de westerling is zuinig als het zijn eigen personnlijke portemnonnee betreft..==

Als ie zo zuinig is, waarom hebben de Amerikanen zoveel creditkaarten?

@Ann: bedankt. dat sterkt me..
Mihai; Als dat een quote is vanjezelf: jij begrijpt nu waarom ik grote problemen heb met de ‘amerikaanse mentaliteit’, in hun eigen land en wereldwijd..
En ze blijven maar roepen: it’s a free country..
Om sarcastisch van te worden…(probeer ik overigens te vermijden, maar valt niet mee)

Reactie is geredigeerd

@ Annem van den burg / 01-02-2008 17:03

‘Leuk’ verhaaltje. Is het niet zo, dat waar de massa opduikt een puinhoop ontstaat?

MAW. Als je onnadenkend dingen navolgt, geeft het niets dan ellende.
De essentie van verlichting blijft toch altijd zelf na te denken.

@ PHM van de Kletersteeg
Als de hele wereld arm is, dan zijn we even rijk.

@ denkwater. Ik denk dat hier onze wegen scheiden. Ik ga er n.l. vanuit dat de mens geen vrije wil heeft.Ik denk dat jij het hier niet mee eens bent, maar je kunt mij toch niet overtuigen! De wereld is zoals zij is door het ontbreken van een vrije wil.
Gr. Annemarie.

Reactie is geredigeerd

@ denkwater. Hahahahahaha! Leuk. Ik word gestuurd door chemie in m`n hoofd, hersenen.

Ik word vrijwel altijd weggehoond om dit principe. Men is er niet vatbaar voor. Daarom zei ik dat ik niet overtuigd wil worden, dat moet zijn KAN worden! Annem.

@ denkwater. Nee hoor, dat is het niet! An.

=-Ik zie de Westerling niet plotseling stilstaan, dus de Westerling werkt net zo hard als daarvoor.=

Dat mag zo zijn, maar waar wordt aan gewerkt? Aan het instand houden van een consumptiemaatschappij.

=-Ik zie de Westerling ook niet plotseling al zijn geld aan vrouwen, drank en gokken uitgeven, dus hij is net zo zuinig als ooit.=

Overdrachtelijk gezien natuurlijk wel. Kijk maar eens naar de geilheid die er rond SUV’s heerst.

=-En ik durf ook niet te twijfelen dat de Westerling de oppergenie is gebleven.=

De Westerling heeft het te druk met de dans rond het gouden kalf, om zich ergens anders om te bekommeren.

@Ruud

Bovendien is het voor mij niet duidelijk wat jouw standpunt is. Vinden volgens jou Westerse misdaden plaats of niet, ten opzichte van de Derde Wereld?
Reactie is geredigeerd

Een interessante vraag voor Ruud die je daar stelt. Ik ben benieuwd naar zijn antwoord.

mihai / 02-02-2008 10:31
@Ruud

Bovendien is het voor mij niet duidelijk wat jouw standpunt is. Vinden volgens jou Westerse misdaden plaats of niet, ten opzichte van de Derde Wereld?

Reactie:
Ruud Zweistra / 01-02-2008 21:21
1945:
Duitsland: straatarm
Rusland: straatarm
Japan: straatarm
Afrika: straatarm
2005:
Duitsland: steenrijk
Rusland: bijstandsniveau
Japan: steenrijk
Afrika: straatarm

Curtis, Churchill en Huntington hebben toch een verklaring voor gegeven: Rusland, Duitsland en Japan hebben met het Westerse roof meegedaan.

Dus wat is jouw mening? Pleegt het Westen misdaden tegenover de derde wereld of niet? Ja of nee.

@Ruud

==Lieg niet.==
Bewijs dat ik lieg.

==Rusland, Duitsland en Japan hebben niets te maken gehad met de Derde Wereld vlak na de oorlog.==

Ik ga je een andere keer debatteren of de Duitse, Japanse of Russische ontwikkeling iets met misdaad te maken zou hebben. Maar de vraag was: pleegt het Westen misdaden in de Derde Wereld, volgens jou, of niet? Want dat is de essentie van de discussie.

== Bewijs de roof door het westen. Getallen, feiten, graag.==

Jij vergeet weer waar de bewijslast ligt. Kijk naar de Amerikaanse invasie in Irak. Dat doodt mensen en het doden van mensen is een misdaad. Oorlog is illegaal. Maar als niemand ontkent dat de invasie plaats heeft gevonden, waar zou de bewijslast liggen? Stel je voor dat ik je dochter zou verkrachten, vrouw doden, je huis opblazen, je auto wegnemen en jou martelen en ik zou toegeven dat ik al deze dingen heb gedaan. Waar ligt de bewijslast? Ik denk dat een rechter zal verwachten dat ik zou bewijzen dat ik er een goede reden heb gehad om al die dingen te doen. Dus de bewijslast zou aan mij kant liggen. Inmiddels zijn sinds 1945 rond 70 Amerikaanse militaire optredens geweest. Dus jij moet bewijzen dat deze geen misdaden zijn.

Ondanks het feit dat de bewijslast niet aan mijn kant ligt, heb ik het in http://www.volkskrantblog.nl/bericht.php?id=146782 aannemelijk gemaakt dat er roof in Irak plaats vindt.

Daarna heb ik gevraagd, onder andere omdat de meerderheid van de wereldbevolking gelooft dat de misdaden plaats vinden, laten we een rechtbank oprichten (of de huidige rechtbanken verbeteren), waar dat mogelijk is te bewijzen, of er wel of geen misdaden plaatsvinden, volgens dezelfde principes die jij voor jezelf eist, als je denkt dat iemand misdaden tegen jou pleegt. Je ziet het toch als een recht dat je mij voor een rechter kan dagen, als ik je dochter zou verkrachten, vrouw vermoorden etc?

Maar blijkbaar heeft het Westen de pretentie om niet misdadig te zijn en tegelijkertijd doet men zijn uiterste best om de bewijslast te ontduiken. In dit http://www.volkskrantblog.nl/bericht/170458 heb je een voorbeeld hoe men met drogredenen het verwezenlijken van een dergelijke rechtbank heeft tegen gehouden.

Dus nogmaals: pleegt het Westen misdaden in de Derde Wereld of niet?
Reactie is geredigeerd

@Ruud

Ik zou niet alleen Amerika noemen, maar alle groepen met macht. Het Westen + Rusland + China versus de Derde Wereld, het Noorden versus het Zuiden, macht versus machteloosheid.

Maar als al je toegeeft dat de misdaden plaats vinden, dan moet je twee andere dingen ook toegeven:

(1)
Nou jij zegt dat deze misdaden irrelevant zijn, dat het Westen net zo ontwikkeld zou zijn ook zonder misdaden. Nou denk aan de rechtsgang. Stel je voor je hebt iemand die van honger sterft en een andere op zijn kop slaat om zijn portemonnee te beroven. En stel je een andere voor, die miljardair is, in gouden paleizen woont en niks meer nodig heeft, als hij een dakloze de keel doorsnijd en zijn stukje brood berooft. Elke rechter zou voor de hongerlijdende verzachtende omstandigheden vinden en de andere een zwaardere straf geven. En we zouden de misdader, die een andere berooft terwijl hij het helemaal niet nodig heeft, als een misdader zien, die de misdaad puur voor de misdaad pleegt. Hij is dus het zuivere kwaad. Dus of het Westen is rijker door misdaden geworden of het Westen is het zuivere kwaad.

(2)
Stel je voor dat een Marokkaan met zijn mes op je keel je dwingt om geld uit een pinautomaat te trekken. Een andere Marokkaan maakt een cartoon van je. Zou je daarover lachen? “Most genocidal killing from the 15th century onwards has been part of Europe’s search for lebensraum.” – Arundhati Roy. “From the time of crusades, through the European Colonial era, to the wholesale bombing of Iraq in 1991, Western Christians have killed far more Muslims than Muslims have killed Western Christians. Muslims carry a stronger sense of history than their Christian counterparts and this violence has not been forgotten.” – Stephen Zunes

Zo vertel jij mij waarom de moslims zouden moeten kunnen lachen als jij hen in de maling neemt?
Reactie is geredigeerd

@Ruud

== Begin eerst maar eens fatsoenlijk te debatteren.==

Hebben we die fase al bereikt, mooi beschreven door Een Oude Bekende, waar jij zeker heel hard van gelachen hebt?:“Het is alleen jammer dat Ruud nooit toegeeft dat hij volledig aan stukken is gescheurd. Hij doet me denken aan die ridder in Monty Python and the Holy Grail – zonder armen en benen roept hij nog ‘Come back and fight like a man!’”

Reactie is geredigeerd

De kop van dit artikel luidt vertaald: ‘Hoe de neuk is that possible’. Wie heeft er zin om een verhaal met zo’n stomme kop te lezen?