Het genetische materiaal van de moeder kan een invloed hebben op de seksuele geaardheid van de jongens. Rondom dit onderwerp wil ik mijn gedachten los laten en een aantaal interessante vragen stellen.
Een nieuw onderzoek, gepubliceerd in februari in het blad Human Genetics, toont er een eigenaardige eigenschap aan van de X chromozomen van veel vrouwen met homoseksuele jongens. 23 procent van vrouwen met twee homoseksuele jongeren hebben deze eigenaardigheid. 13 procent van de vrouwen met slechts één homoseksuele jongen en slechts 4 procent van de moeders met heterojongens hebben het.
Wat is deze eigenaardigheid? Mannen hebben een X- en een Y-chromosoom. De vrouwen hebben twee X chromosomen. Een van deze X chromosomen wordt in elke cel uitgeschakeld. In de meeste gevallen worden de chromosomen willekeurig uitgeschakeld en dat resulteert dat ongeveer de helft van de cellen het ene chromosoom uitgeschakeld en de andere helft het andere chromosoom. De eigenaardigheid van de homomoeders bestaat in het feit dat bij hen in alle cellen dezelfde chromosoom uitgeschakeld wordt.
Dit is niet het enige onderzoek dat seksuele geaardheid aan de genetische erfenis verbindt en men denk dat het een combinatie tussen de omgeving en genen tot de homoseksualiteit leidt. Religieuze leiders kijken met argwaanogen naar dit soort onderzoek en vermoeden dat men de homoseksualiteit slechts wil legitimeren, terwijl ze zelf geloven dat de seksuele geaardheid een kwestie van keuze is. Anderen vrezen dat deze kennis gebruikt zal worden om medisch in te grijpen zodat er geen homoseksuele kinderen meer geboren worden.
Allereerst een feit dat het mij opvalt, namelijk hoe wij deze onderzoeken beschrijven en verklaren. Wij praten over gen A of gen B of iets anders dat de homoseksualiteit VERKLAART, of BEPAALT, of VEROORZAAKT. We zeggen echter niet dat het feit dat de helft van de cellen van de vrouwen een X chromosoom wordt uitgeschakeld en in de andere helft de andere X chromosoom, dat dat de oorzaak is van een heteroseksuele geaardheid. Dus onze manier van denken zoekt een oorzaak voor de homoseksualiteit, terwijl we de heteroseksualiteit als vanzelfsprekend, natuurlijk, normaal en onveroorzaakt beschouwen. Deze denkmanier is zelf (volgens mij) door een aantal factoren veroorzaakt.
(1)
Ondanks onze pretentie om homoseksuelen als normale mensen te zien, toont de bovengenoemde denkmanier nog steeds een diep ingewortelde culturele vooroordeel, namelijk dat homoseksualiteit afwijkend is en heteroseksualiteit normaal is.
(2)
Deze manier van denken toont nog steeds een ingewortelde gedachtegang van een plan in de natuur. Met andere woorden geloven we allemaal in intelligent design, teleologie of doelmatigheid van de natuur/god. Het is alsof de natuur van plan was om heteromensen te scheppen (en ergens ging het mis met de homo’s). In feite was de natuur niks van plan en het is toevallig dat er hetero’s bestaan, zoals het toevallig is dat er homo’s bestaan. Mensen hadden net zo goed aseksueel kunnen zijn en zich door een divisie kunnen vermenigvuldigen, zoals cellen. Of ze hadden net zo goed onsterflijk kunnen zijn, zonder reproductie. En nog even dit: mensen hadden net zo goed niet kunnen bestaan. We zijn niet het ultieme doel van de natuur, of hoe de domme Aristoteles het dacht dat wij zijn het zelfbewust worden van een kosmische intelligentie, dat wij ook een soort doel zijn (idee dat het westerse gedachtegoed tot de dag van vandaag blijft beïnvloeden).
(3)
Deze manier van denken toont een diep ingewortelde manier van denken die de vrije wil probeert te redden. Homoseksualiteit wordt verklaard aan de hand van genetische erfenis en omgevingsfactoren. Maar het hetero-zijn, of “normaal” zijn, wordt er geen oorzaak toegekend. Het is alsof de gemiddelde mens een vrije wil heeft. Het is alsof de gemiddelde mens zijn heteroseksualiteit zelf, volstrekt vrijwillig kiest, terwijl de homo door een gen op zijn kop is geslagen en gedwongen tot handelingen de wij de “normale” mensen niet doen.
Deze manier van denken merk ik met meerdere wetenschappelijke onderzoeken. Men verklaart steeds het “afwijkend” gedrag, zoals criminaliteit, agressiviteit, mentale handicaps etc. Maar als het over “normaal” gedrag heeft, wordt dat niet op dezelfde manier verklaard, alsof het “normale” gedrag een kwestie van eigen keuzes is. Dit laat zien volgens mij hoe het vooroordeel van het hebben van een vrije wil doorwerkt in onze manier van interpreteren van wetenschappelijke onderzoeken. In feite bestaat er geen verschil tussen “normaal” en “afwijkend” gedrag. Als wij ons allemaal afwijkend zouden gedragen, dan zou dat normaal gedrag zijn.
En nu de vragen:
Eerste vraag:
Stel dat het mogelijk zou zijn om de seksuele geaardheid van de toekomstige kinderen via een genetische ingreep te bepalen. Zou dat verboden moeten worden? Stel dat de ouders een heterokind willen, of juist een homokind.
Tweede vraag:
Stel dat je ouders naar je toe komen en je zeggen dat ze bij je geboorten je geaardheid hebben laten veranderen. Zou je je ouders iets verwijten?
Derde vraag:
Vraag twee is een essentiële vraag omdat het antwoord dat we hierop geven kan ook hersenspoeling legitimeren.
We hebben de neiging om gelukkig te zijn met wie we zijn. Misschien homo’s die veel hebben geleden, of gestenigd zijn, liever hetero’s wilden zijn, maar in een maatschappij, die de homo’s niet te veel doet lijden, zijn de homo’s ook gelukkig met wie ze zijn.
Welnu, als we gelukkig zijn met wie we zijn, zelfs is er ooit in ons verleden een drastische ingreep geweest in onze manier van denken/zijn, dan is dat niet wezenlijks anders dan de hersenspoelinggevangenissen in China. Men zegt dat in veel gevallen het lukt de staat om dissidenten in deze gevangenissen, van anticommunisten in modelcommunisten om te toveren. En deze mensen schijnen achteraf blij te zijn met deze ingreep. Nou heb ik me niet veel verdiept in de waarheid van de hersenspoeling, maar laten we het als hypothetisch voorbeeld beschouwen. Waar ik naartoe wil is dat de twee ingrepen niet van elkaar op een fundamentele manier verschillen. Op een of andere manier, als we een ingreep accepteren om de seksuele geaardheid te veranderen, zouden we andere ingrepen in onze denkmanieren ook moeten accepteren.
Stel dat de staat bij de geboorte in gaat grijpen en iedereen wordt een brave burger (die op de CDA gaat stemmen, al is dat in dat geval niet meer noodzakelijk want er zullen in een dergelijk geval geen andere partijen meer bestaan).
We zouden in een maatschappij zonder criminaliteit leven, zonder asociaal gedrag, maar ook zonder enige vorm van verzet misschien. Het is waar Plato in zijn dialoog “De Republiek” voor pleit. Ja mensen, Plato was een nazi.
De vierde vraag:
Op een of andere manier denk ik dat men een onderscheid gaat maken tussen ingrijpen in de seksuele geaardheid en ingreep in de intelligentie bijvoorbeeld. In wezen zijn deze twee ingrepen hetzelfde. Toch lijkt het me intuïtief dat we seksuele ingreep als minder moreel zullen zien dan de ingreep in de intelligentie. Het is omdat de seksuele ingreep de vooroordelen van de ouders aan zullen tonen en deze vooroordelen een gevaar zijn van antihomogedrag. Het is dus immoreler om de seksuele geaardheid te veranderen dan de intelligentie. En toch lijkt het me dat de seksuele ingreep veel eerder wettelijk toegelaten zou worden, dan de ingreep in de intelligentie. Heb ik het hier mis?
Geredigeerd door Pascale Esveld
Je presenteert een interessant maar complex item, Mihai…
Stel dat je ouders naar je toe komen en je zeggen dat ze bij je geboorten je geaardheid hebben laten veranderen. Zou je je ouders iets verwijten?
Aan jouw vraag 2 koppel ik meteen een wedervraag. Veranderd in WELKE geaardheid?…
Acceptatie is de hele geschiedenis door een heikel punt geweest, en zal dat ook altijd zijn. Voor mensen zou het beter zijn wanneer homoseksuele geaardheid (homoseksueel gedrag is iets anders) niet bestond. Vanuit voorplantingsidealisme is het zinloos, en vanuit sociaal oogpunt is het meestal een kwelling.
In Nederland heeft men geen idee wat het is om in Arabische landen een homo te zijn. Vaders die vanwege de fukking familie eer en die verdomde koran hun zoon liever doden dan hem met een vriend thuis te zien komen.
Mihai,
Hoewel de vragen die je stelt interessant en legitiem zijn, vind ik dat je in de drie factoren in de meningsvorming over homosexualiteit wat fouten maakt.
Je hoeft namelijk niet te denken dat er een ID, of plan, voor de natuur is, om heterosexualiteit als de norm te beschouwen. Heterosexualiteit is namelijk een veel betere garantie op voortplanting en voortbestaan van de soort, dan homosexualiteit. Daarnaast is heterosexualiteit iets dat veel meer voorkomt dan homosexualiteit.
Je komt ook met het idee dat de mens ,’net zo goed aan divisie zou kunnen doen of onsterfelijk en asexueel.’ Dat is natuurlijk regelrechte onzin. Onsterfelijkheid kan niet, doordat het lichaam aan slijtage onderhevig is. Er zijn wel systemen om slijtage te repareren, maar die is besloten in de informatie van het DNA, en het DNA is ook aan slijtage onderhevig. Gezien er geen enkel onsterfelijk leven bestaat, is het raar om te denken dat onsterfelijkheid een optie was geweest.
Zeker als je bedenkt dat iemand natuurlijk altijd onrepareerbaar beschadigd kan raken, door een voortdenderende mammoet, het vallen van een berghelling, of een hongerige leeuw.
Dat alle complexe meercelligen voor sexuele voortplanting doen zou je toch een hint moeten geven over de onmogelijkheid van divisie. Meercelligen als de mens zijn te complex om via celdeling zich te splitsen. Daarnaast krijg je dan geen nuttige herschikking van DNA, wat een evolutionair voordeel is. Zo groot zelfs dat eencelligen zoals schimmels, gisten en bacterien ook van tijd tot tijd een sexuele recombinatie uitvoeren, tussen de celdelingen door.
Homosexualiteit heeft een genetische oorzaak. Het is geen ziekte die je oploopt. Het is geen zondige keuze, ingegeven door de duivel. Het heeft een genetische grondslag en kan als afwijking gezien worden. Echter kan het relatief hoge percentage homosexualiteit bij de mens mogelijk verklaard worden door de hoge bevolkingsdruk. Het wordt in populaties van (monogame) dieren ook vaak gezien dat bij hoge polutatie-drukte homosexuele paartjes ontstaan. Dus mogelijk is het een chromosomaal effect veroorzaakt door hoge stress-niveaus, een omgevingsfactor.
Ik moet zeggen dat ik vraag drie en vier wat over-the-top vind. Je kan je afvragen of je moet ingrijpen in genetische kwesties. Ik denk als je de plek in het DNA van een ernstige afwijking kent, je die zou kunnen voorkomen, dat je kan overwegen dit te doen.
Je vraag of iemand later boos zou zijn als je vertelt dat je hebt ingegrepen doet er volgens mij niet toe. Je hebt namelijk niet zijn/haar bestaan veranderd, je hebt het bestaan van dit specifieke kind gemaakt. Als je de ingreep niet had gedaan, was er een ander kind geboren.
De koppeling tussen het uitschakelen van aangeboren afwijkingen en het veranderen van intelligentie en stemgedrag gaat me helemaal te ver. Bij aangeboren afwijkingen zal het gaan om DNA die een fout bevat in een enzym structuur. Door deze fout kan het enzym niet werken en wordt een kind ziek geboren. Als je dit ene enkele foutje repareert heb je een gezond kind. Ik denk dat het repareren van een enkel DNA foutje nog in de komende 50-100 jaar mogelijk zal zijn. Het totaal aanpassen van DNA om iemands intelligentie, levenshouding of politieke meningsvorming te beinvloeden lijkt me de komende 500 jaar nog geen issue. Zo knap zijn we helemaal niet.
Ik denk ook niet dat we snel zo ver zullen zijn dat we snappen hoe de keuze tot X-chromosomale uitschakeling werkt en hoe we dit kunnen veranderen. En misschien, is de gevonden koppeling tussen de uitschakeling en homosexualiteit van de nakomelingen, wel een vals verband. Is er een andere oorzaak, die beide fenomenen tot gevolg heeft.
@Qabouter
Hoewel je bezwaren gedeeltelijk op mijn stuk slaan, maak ik me zorgen voor het gedeelte dat geen terechte tegenargumenten bevat. Ik zie hier twee factoren als oorzaak. Aan de ene kant ligt het aan mijn stuk. Ik las een stukje over het genoemde onderzoek en dit waren mijn eerste gedachten, zonder verfijning, een soort brainstorm. Dit heeft tot een minder precieze taal geresulteerd. Aan de andere kant heb ik een zware kritiek op jouw. Ik denk namelijk of dat je het te snel hebt gelezen, of dat je meer argumentatiekennis nodig hebt. Ik heb begrepen dat je bij de Universiteit van Utrecht werkt. Daar geven ze op filosofiefaculteit een heel goed argumentatiecollege, dat voor iedereen open staat, filosofen of geen filosofen, studenten of anders. Ik neem de vrijheid om zo arrogant te zijn om je dit college aan te raden.
We praten over twee verschillende betekenissen van het woord norm. Als ik norm(aal) zeg, praat ik over een norm die ook normatief (prescriptief) is. Dat wil zeggen een norm die (moreel) wenselijk is. Ik zal dit als A-norm noemen. Het is dus normaal en wenselijk dat mensen geen hersenziekten hebben. Jouw reactie gebruikt de andere betekenis van de norm, namelijk wat het meest voorkomende geval van iets is. Bijvoorbeeld op de Aarde is het water de norm, want water is 75 procent van de oppervlakte. Ik zal dit als B-norm noemen. Het is voor mijn argument irrelevant als de heteroseksualiteit de B-norm is. Wat ik in het gelezen artikel meen om waar te nemen is een culturele neiging om de B-norm voor een A-norm te gaan zien.
Dus als 23 procent van de vrouwen een genetische eigenaardigheid hebben, vonden de wetenschappers dat er meteen een causaal verband kon zijn tussen die eigenaardigheid en de homoseksualiteit. Maar als we de gegevens bekijken, zien we 96 procent van de vrouwen met heteroseksuele jongens de eigenaardigheid hebben dat de helft van de cellen één X chromosoom uitschakelt en de andere helft de andere. Wacht even zou ik denken, als in het getal 23 procent de mogelijkheid voor een verklaring voor de homoseksualiteit zou bestaan, dan lijkt het mij dat 96 procent een veel hogere waarschijnlijkheidsgraad heeft om iets te verklaren. Dus, met mijn logica, verklaart 96 procent op een causale manier waarom de meeste jongens hetero zijn. Naar mijn mening kon het artikel Heteroseksualiteit verklaard als titel hebben.
Maar de schrijver van dat artikel vond het nodig om een oorzaak voor de homoseksualiteit te vinden, maar niet voor de heteroseksualiteit.
Ik zocht daardoor een verklaring voor de houding van de schrijver van het stukje. De verklaring meende ik in een culturele bias ten opzichte van de homoseksualiteit, te vinden en in een neiging om de natuur als doelmatig te zien.
Voor de natuur bestaat er geen norm en de natuur is wat dat betreft strikt neutraal. Als de levensvormen het resultaat zijn van toevallige genetische mutaties zijn, dan is heteroseksualiteit ook geen betere garantie voor het voortbestaan van de soort. Want er is geen noodzakelijkheid voor een meerderheid van de exemplaren om zich voort te kunnen planten. Kijk bijvoorbeeld naar de bijen, waar slechts de koningin kinderen krijgt.
Over de onsterflijkheid van de mens of de deling is je reactie vanuit een argumentatief standpunt incorrect. Wat ik heb gezegd was: Het is toevallig dat we nu als soort zo zijn zoals we zijn. We zouden ook anders kunnen zijn. Het is dus niet noodzakelijk dat we zo zijn. Er is dus geen norm (vooral een A-norm) die zegt dat we zo moeten zijn. Laten we, zei ik, twee theoretisch denkbare mogelijkheden, van de onsterflijkheid en van de deling, als voorbeeld nemen. Ik heb dus die twee mogelijkheden als voorbeelden van denkbare mogelijkheden. In jou reactie heb je deze voorbeelden als onzin genoemd. Voor mijn argument is de geschiktheid van de voorbeelden irrelevant. Het is voor mijn argument irrelevant of de voorbeelden zinnig of onzinnig zijn. Dus de aanval zouden we als een stroman argument kunnen zien.
Omdat de voorbeelden niet relevant zijn voor mijn argument hoef je op de tekst tussen begin en einde niet te reageren:
Begin
Je kan mij niet vertellen dat je als wetenschapper de mogelijkheid kan uitsluiten dat men door genetische mutaties een diersoort onsterflijk kan worden. De slijtage van een lichaam is niet fysiek. De slijtage treedt op omdat de genetische informatie niet meer correct wordt gekopieerd in de delende cellen. Maar is dat noodzakelijk zo? Nee het is toevallig zo. Want het is denkbaar dat de cellen op een zodanige manier zouden kunnen delen, dat het lichaam zichzelf steeds blijft vernieuwen. De stoffen in de cellen kommen immers uit de omgeving en we zijn niet zoals een rots onderhevigd aan de slijtage. Als je een auto oneindig functionerend kan houden door steeds nieuwe onderdelen erin te gaan plaatsen, dan kan je dat met een lichaam ook doen.
Einde
Dit was echter een illustrerende hypothetisch voorbeeld. Het weerleggen ervan is niet voldoende voor je argument. Wat je zou moeten doen is het volgende moeten aantonen: Gegeven zijn de natuurlijke omgeving van de mens en de toevalligheid van de genetische mutaties. Is het noodzakelijk zo dat we zo zijn zoals we zijn? Of hadden we nu ook anders kunnen zijn, bijvoorbeeld met vleugels, twee koppen of in water levend? Als we anders hadden kunnen zijn, is er tussen de mogelijke varianten ook één waarin het probleem van homoseksualiteit niet voorkomt? Mijn antwoord op de laatste twee vragen is ja.
Je hebt ook de mogelijkheid dat we zo zijn door een deterministische reden. Maar in geen van de gevallen heeft heteroseksualiteit met een A-norm te maken.
Mijn stelling blijft: in de wetenschap zit een neiging naar verklaringen op basis van een doel (teleologische verklaringen) en de wetenschap heeft nog steeds een seksuele bias.
Ik vind vragen drie en vier volstrekt legitiem, zelfs was het niet mijn bedoeling om legitieme vragen te stellen. Mijn bedoeling was om vragen te stellen die tot meer kennis over onze natuur zouden leiden.
Je vraag of iemand later boos zou zijn als je vertelt dat je hebt ingegrepen doet er volgens mij niet toe. Je hebt namelijk niet zijn/haar bestaan veranderd, je hebt het bestaan van dit specifieke kind gemaakt. Als je de ingreep niet had gedaan, was er een ander kind geboren.
Er bestaat niet zoiets als een persoonlijke identiteit. Een prozak of een glas wijn maakt van je een andere mens. Elke celdeling maakt van je een andere mens. Laat staan een frontale lobotomie of elektrische shocks. De vraag is niet of iemand je bestaan heeft veranderd. De vraag is of iemands ingreep tot een persoon heeft geleid waar je niet blij mee bent.
In dat opzichte is een genetische verandering van een ongeboren kind niet anders dan een verkrachting van een kind, hersenspoeling, opleiding of frontale lobotomie. Stel dat je ouders je genetisch van seksuele geaardheid hebben laten veranderen. Jij zegt dat je je ouders niets kan verwijten want je bent een andere persoon dan die persoon die zonder ingreep geboren zou worden. Maar hetzelfde zou je over een verkrachting, frontale lobotomie of hersenspoeling kunnen zeggen. Je bent immers een andere persoon dan de persoon die zonder ingrepen zou bestaan.
Over de wetenschappelijke ontwikkelingen kunnen we geen voorspellingen doen. Een deel van de voorspellingen zijn nooit uitgekomen, zoals dat we nu allemaal een nucleaire persoonsauto zouden rijden. Maar voor andere dingen is de wetenschap veel sneller ontwikkeld dan wat de mens had verwacht. Er was een periode waarin mensen die een personal computer voorspeelden voor lunatici werden gezien.
Maar laten we aan de hand van je speculaties redeneren. Als men binnen 100 jaar een enkele fout in een enzym structuur kan herstellen, dan lijkt het me logisch dat je ook in de intelligentie kan ingrijpen. De Nederlander Hans Brunner heeft een correlatie gezien tussen een gen en het criminele gedrag van een aantal aan elkaar gerelateerde familieleden. Daarna heeft hij muizen gemaakt met dezelfde genetische mutatie als die van de criminelen. Die muizen bleken crazed killers te worden. Maar als je de betreffende gen in muizen kan muteren, kan je het ook in de mens. Toch? Met de betreffende gevolgen voor het gedrag. We kunnen dus veel makkelijker het menselijke gedrag veranderen dan op het eerste gezicht.