Het feit dat u nu een brief met vertrouwelijke informatie bezit, bewijst dat u op dit moment al met 100% zekerheid prijswinnaar kunt zijn.
Hoogachtend,
Reader’s Digest
Zo’n 100% zekerheid kan je niet zomaar weggooien, dus ik heb meteen gereageerd:
Geachte heer/mevrouw,
Allereerst wil ik u hartelijk bedanken dat mij de kans hebt gegeven om met 100% zekerheid te weten dat ik een prijswinnaar kan zijn. Ik wil daardoor deze kans grijpen en iets voor u terug doen. Het feit dat u nu een brief met vertrouwelijke informatie bezit, bewijst dat ik op dit moment al met 100% zekerheid uw klant zou kunnen worden.
Hoogachtend,
Mihai Martoiu Ticu
Inmiddels zijn we 124 woorden verder, maar geen enkele stap verder. Wat weten we met zekerheid? Of wat kunnen we aannemelijk maken? Het enige wat we met 100% zekerheid weten is dat de PTT met twee postzegels rijker is geworden. Wat we nog met zekerheid weten is dat deze methode of functioneert of niet. Als het niet functioneert dan weten we dat Reader’s Digest, die jaarlijks 3 miljard dollar omzet draait, een ontzettend belabberde marketingtechniek heeft. Als het wel werkt, dat betekent dat bedrog werkt. Het zou dus leuk zijn om het in een debat te proberen.
Nou, hoe doe je dat? Vertel eerst bijvoorbeeld een gefantaseerd verhaal. Het maakt niet uit hoe gek het is. “Hoe groter de leugen, hoe groter de geloofwaardigheid, hoe minder het opvalt bij het grote publiek.” – zei ooit de meester overtuiger Goebbels. Wat maakt het uit, je wordt toch nooit betrapt, als je het volgens de Reader’s Digest methode doet. Want je vertelt immers geen leugen.
Vertelt dus een zo levendig mogelijk verhaal en daarna vertel je je publiek dat het verhaal waar zou kunnen zijn. En als het werkt, werkt door twee redenen: de dubbele betekenis van het woord “kunnen” en door de levendigheid van het verhaal.
Kunnen 1
Het woord “kunnen” betekent in de eerste betekenis eigenlijk niks. Eenhoorns kunnen bestaan. Eenhoorns kunnen tegelijkertijd ook niet bestaan. Dus als je zegt dat een verhaal waar kan zijn, zeg je eigenlijk niks. Het verhaal is niet aannemelijker geworden door te zeggen dat het waar kan zijn.
Kunnen 2
Het woord “kunnen” betekent echter ook iets dat met waarschijnlijkheid te maken heeft. Als je naar de garage met je auto gaat en je beschrijft het rare geluid dat je auto maakt, zegt de monteur: “Aha, het kan X zijn”. Op dat moment is de kans dat het inderdaad X is, groter dan de kans dat het niet is. Of als je de deurbel op een bepaalde tijdtip van de dag hoort en je zegt: “dat kan de melkman zijn” Dus de waarschijnlijkheid wan het woord “kunnen” is groter dan het bestaan van eenhoorns.
Welnu, als je je publiek een gefantaseerd verhaal vertelt, en je vertelt dat het mogelijk is dat het verhaal waar zou zijn, werkt het woord “kunnen” toch slinks op de psyche van je publiek, op twee manieren en volgens de tweede betekenis.
Onbewuste invloed
Ten eerste is het luisteren naar een argument een soort weegschaal. Alles wat een verteller vertelt wordt of op de pro- of op de contraschaal gelegd. Heel veel dingen worden echter niet bewust op een of op de andere schaal gelegd. En omdat er al een tweede betekenis van het woord “kunnen” de waarschijnlijkheid vergroot, kan het gebruik van “kunnen” een invloed hebben op het oordeelvermogen van het publiek. Met andere woorden zeg je “kunnen” en je publiek denkt “waarschijnlijk of meer dan waarschijnlijk”.
Zelftwijfel bij het publiek
Ten tweede, omdat het publiek niet weet met welke betekenis je het woord hebt gebruikt, kan het publiek denken dat je het aannemelijk hebt gemaakt, maar dat de luisteraar het argument heeft gemist. Onze concentratie is namelijk niet altijd even gefocust. We verliezen daardoor in elke gesprek/speech/debat een aantal zinnen. Soms kunnen deze juist de zinnen zijn met de clou. Andere keren missen we gewoon de clou omdat we niet zoveel tijd hebben gehad om een argument te analyseren. Dus het publiek, of een deel ervan, is geneigd te geloven dat je het woord “kunnen” met de betekenis “hoogwaarschijnlijk” gebruikt en geeft je het voordeel van de twijfel, dat je een goede redenering hebt gevoerd.
Versterking door op de man te spelen
Je kunt dit voordeel van de twijfel versterken door een verhaal te vertelen over het mogelijke slechte karakter van je tegenspreker. Of vertel een verhaal over de mogelijke slechte bedoelingen van je tegenspreker. Bijvoorbeeld iemand reageerde ooit op mij op een forum: “het is mogelijk dat je een infiltrant van Al Qaeda bent. Hoe weten we dat je het niet bent?” Ja, goeie vraag. Bewijs dat maar, dat je het niet bent.
Het doet het niet toe dat een karaktermoord een ongepaste discussiezet is, de ad hominem. En het doet het niet toe dat de intenties van een spreker ook niet van belang zijn voor een argument. De menselijke psyche werkt volgens het principe van het zekere voor de onzekere te nemen, eerst te schieten en pas daarna te vragen. Kijk bijvoorbeeld hoe in de periodes voor de verkiezingen allerlei verhalen over het onbehoorlijke leven van de kandidaten opduiken. Of kijk hoe ouders hun kinderen van een school af halen op het moment dat er geruchten zijn dat de leraren ontucht plegen. Dus, ondanks het feit dat het niet uit maakt voor het argument, heeft het spelen op de man zijn gewenste effect.
We hebben het gezien dat het werken aan je eigen geloofwaardigheid “ethos” genoemd wordt. Deze techniek werkt door het ethos van je tegenstander te ondermijnen.
Afleidingsmanoeuvre
Dezelfde techniek kan je gebruiken om van het onderwerp af te leiden, bijvoorbeeld als je aan het verliezen bent en je liever de tijd wil rekken. Je suggereert dat het mogelijk is dat de tegenspreker een slecht karakter heeft of slechte bedoelingen.
Je bent nog veilig ook, want je hebt het niet echt gezegd: “je bent een leugenaar, of een bedrieger” of iets dergelijks. Je tegenstander valt echter vaker in je valkuil, valt in de verdediging. Want we hebben allemaal de neiging om ons te verdedigen. Onze reputatie en onze intenties kunnen we niet door anderen geschonden laten worden.
Stel dat hij heel fel op jou reageert, bijvoorbeeld ontzettend verontwaardigd, dan kan je altijd onschuldig zeggen dat je nooit hebt beweerd dat hij een bedrieger is. Je hebt alleen gezegd dat hij een bedrieger kan zijn. En het feit dat hij zo fel reageert, op iets dat niet echt gezegd is, maakt hem bij zijn publiek verdacht. Het is zoals men in de detectives over allerlei suggestieve zaken spreekt, de verdachten uitlokt, totdat de verdachten plotseling zich aangesproken voelt en roept: “ik heb helemaal niks gedaan.”
En als hij in verdediging valt, dan moet hij zich met zijn verdediging bezig houden en niet met het argument, waar het eigenlijk om ging. Dus voor jou handig als je de tijd wil rekken, als je geen andere argumenten hebt of zo.
In de verdediging zal je tegenstander de neiging om wat te overdrijven, over zijn kwaliteiten en zijn goede intenties. Deze overdrijving kan echter een nieuwe aanleiding zijn om hem als onbetrouwbaar te zien. Als jij het aan kan tonen dat hij overdrijft, dan is hij plotseling onbetrouwbaar. Het werkt dus in jou voordeel. Deze overdrijvendheid kan ook door het publiek opgepikt worden en kan dus weer in zijn nadeel werken.
Stel dat je tegenstander je verhaal gewoon negeert, omdat het een drogreden is, dan is hij weer in de ogen van een deel van het publiek verdacht: “wie zwijgt stemt toe, immers”.
Het niet onmogelijk kunnen zijn
Een andere debattruc, die in dezelfde categorie valt, is het bewijzen dat iets niet onmogelijk is. Dat maakt het inderdaad niet aannemelijker dat het waar is, maar sommigen in het publiek trappen daarin.
Levendigheid
En dan iets over de levendigheid van een verhaal. De menselijke psyche werkt zo dat men een verhaal aannemelijker ziet als het levendiger is. Dat hangt er echter slechts van je literaire talent af.
Conclusies
Dus drie dingen hebben hun effect: spelen op de man, het afleiden, en het gebruik van het woord “kunnen”. Jij bent in de discussie redelijk veilig, want je hebt immers niks keihaard beweerd. Je hebt alleen gezegd dat een bepaald verhaal waar kan zijn. Als je debat door een jury is geleid, zal de jury er echter niet in trappen. Want het vertellen dat iets waar kan zijn, geen enkele waarde als bewijsvoering heeft en daardoor een drogreden is. Bovendien, is het beweren dat iets mogelijk is en concluderen dat wel het geval is, ook een drogreden, zelfs heb jij zelf die conclusie niet getrokken. Je krijgt dus ontzettende strafpunten.
Je weet nu met 100% zekerheid dat het gebruiken van het woord “kunnen” een werkende debattruc kan zijn. Met dank aan Reader’s Digest.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Heel slecht voorbeeld gebruikt.
Reader’s Digest is geen debatingtruc.
Je kunt niet terugpraten tegen een zo’n "persoonlijke" brief, nou ja, je kunt het wel, maar je wilt niet dat iemand anders het ziet 🙂
Dit soort dingen gaat niet om "kunnen", maar om "U HEBT GEWONNEN". In grote gouden hoofdletters om de hebberigheid van mensen aan te spreken. Dat is de enige en essentiele afleiding. De worst.
Daarna de aanname dat het merendeel van de bevolking meer hebberig dan intelligent is, een bepaald statistisch reactiepercentage en klaar is Kees. Winst gemaakt.
Het is een brief in een envelope, dit is inderdaad een redelijk veilige debatingtruc. Ook in je andere voorbeelden heb je het meer over een-richtings-communicatie.
Probeer dit in een echte discussie, b.v. met Marcel van Dam en je bent zult een hit zijn. Alsof je deelneemt aan Idols, maar je zult niet de finale halen, maar 1 van die anderen zijn, die het voor vele andere Readers Digest lezers zo’n leuk programma maken.
Hier kan ik wat mee…
Wat heb je gewonnen?
@anoniem
Een levenslange betaalde abonnement op Readers Digest en de beker voor Het Sufje van het jaar
Sorry, was landheha.
Onbekendheid met het nieuwe forum 🙂
En mijn vraag was eigenlijk bedoeld voor alib.
Zelfde excuus.
Maar gefeliciteerd.
En leuk dat ik via jouw hier bij de volkskrantblog ben terechtgekomen. Heb al een heel aantal mooie gedichten gezien. Niet dat politieke moddergegooi. Dat vind ik maar niks (niet dat ik het niet kan, he 🙂
Groeten
@landheha
Het schijnt dat een aantal van de moddergooiers hier bij mij over argumentatie en debatteren komt leren zodat ze effectiever kunnen bedriegen. Ik dacht aan een valkuil, namelijk te zeggen dat iedereen die de argumentatietechnieken met goede bedoelingen komt leren er ook voor de lessen moet betalen. De bedriegers daarentegen mogen gratis mee leren. Dan willen ze allemaal bewijzen dat ze goede bedoelingen hebben en zo word ik rijk. Niet dat ik na mijn 100% winstkans bij Readers Digest nog geld nodig zou hebben, maar geld is nooit genoeg.
@Mihai
Dat heb je op het internet. Je kennis wordt "freeware", of je het nu wilt of niet. Zelfs de grootste multi-nationals hebben daar nog geen afdoende antwoord op gevonden, afgezien van "het is freeware".
En geld, ach ja, soms is het zelfs teveel, bv. als je de trieste gedachte krijgt dat je vanwege de belastingen naar een ander land gaat.
Maaruh, niks op te merken over mijn eerste antwoord?
@landheha
Ik heb over jouw eerste reactie nagedacht. Een methode van iets kan je voor iets anders gebruiken. Dus als je de Readers Digest methode zegt betekent niet dat je over de Readers Digest debatmethode. Je kan het over Readers Digest bedrogmethode hebben. Als je de Bruce Lee methode gebruikt om je op straat te verdedigen, betekent niet dat je met een vechtkunst bezig bent.
Dat ze op de hebzucht inspelen, dat weet ik maar daar ging het niet om. Het ging om de formulering, alsof je al iets had gewonnen. Technisch was de formulering correct. Ze hebben geen leugen verteld. Maar het is toch absurd om te zeggen dat je met 100% zekerheid weet dat je de prijswinnaar kunt zijn. Die 100% zekerheid had ik ook voordat ik de brief had gekregen, zelfs voordat ik geboren was. Ze zegen iets in de brief, dat totaal iets anders suggereert en manipuleert. Sterker nog ze gebruiken de woorden vertrouwelijke informatie die verder de mensen op een psychologische manier bedriegen. Maar nog steeds geen enkele leugen verteld, en toch. Het is precies wat Peter steeds bleef doen.
Denk bijvoorbeeld aan de laatste stukje van hem. Ik heb hem in dezelfde log verteld , niet alleen dat ik een debatcursus doe, maar dat ik ook argumentatietheorie op universitair niveau heb gestudeerd. Dat negeert Peter en schrijft over de cursus debateren alsof het een cursusje was, van een of andere hobbyist, om zijn tijd te vermoorden en alsof ik die kennis helemaal fout zit te gebruiken.
In dezelfde log vertel ik hem dat ik een redelijk succesvolle eigen bedrijf heb. Hij bedenkt echter een verhaal dat ik werkloos zou zijn. Hij erkent dat de verhalen gefantaseerd zijn. Hij heeft niet gelogen, maar hij wist dat tenminste twee van zijn fantasieën totaal in strijd met de werkelijkheid waren. Daarom ben ik maar gestopt met het reageren op zijn bijdragen, want wat ik ook zou doen, blijft hij met dezelfde drogredenen reageren, die je eerder gecorrigeerd hebt. Op een bepaald moment heb je geen zin meer in steeds hem erop te wijzen dat hij in de fout zit en je gaat hem gewoon negeren.
Om terug te komen op Readers Digest. Wat ik er van geniet is om hun folders te scheuren en in hun port betaalde envelop terug te sturen. Soms doe ik er nog wat dingen erbij, die stinken of die tot op het moment dat ze aankomen bedorven zijn. Volgens mij is het een beetje strafbaar, maar als het zo niet was, dan had ik ook wat poeder in die brieven gedaan. Denk maar aan al die kosten die ze zouden maken om het bedrijf te ontruimen etc. Dan leren ze het om geen brieven meer te sturen.
@Mihai
Sorry hoor, maar je hebt mij niet verteld over je universitaire studie en ook niet over je eigen bedrijf. Volgens mij haal je mij en een ander nu flink door elkaar. Waarvan akte.
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/49907 waarin ik fantaseer over je drijfveren moet je sportief opvatten. Ik heb je echt niet willen kwetsen of negatief willen neerzetten. Medunkt dat ik aan het publiek duidelijk maakte dat het fantasieën waren. Ik wilde slechts een opening creëren om te discussiëren over de drijfveren van de debattanten.
Jij gebruikte mij, mag ik dan ook jou gebruiken? Sportiviteit moet wel van twee kanten komen.
@Mihai
Je kunt een methode inderdaad zeer goed voor iets anders gebruiken. Dat levert soms zeer interessante "kruisbestuiving" op.
Maar als je iets zegt, zeg je dat en niet iets anders, zoals ik ook vaak tegen mijn vrouw zeg 🙂
Ik geef je geen ongelijk met je "kunnen" verhaal, maar ik blijf het als secundair zien. Het wordt pas interessant als iemand die in de worst getrapt is ze gaat aanklagen. En dan nog alleen juridisch technisch.
"met opgeheven hoofd" kunnen ze dan inderdaad vol blijven houden "wij hebben niet gelogen". Heb je helemaal gelijk in.
Ik blijf erbij dat een beetje debater hiermee de vloer aanveegt. Maar dan ga je ook uit van een zekere intelligentie, een brede interesse en wat simpele herkenningscriteria als "nietszeggend antwoord", "ontwijkend antwoord" en "wat niet wordt gezegd".
Uit kopjes in je blog heb ik begrepen dat je wat problemen met ene peterw hebt/had, maar als je het niet erg vindt ga ik me daar niet in verdiepen.
Ik ga er dus ook geen stelling over innemen.
Nou ja, eentje dan 🙂
Onthechting, Mihai, emotieloos.
Net als je van die helling afraast.
Niet springen naar die worst.
(en dit geldt natuurlijk net zo goed voor peterw 🙂
Zo ook met je beschreven reactie op Readers Digest. De mijne gaan emotieloos samen met de postcodeloterij en het andere spul naar de plaatselijke voetbalclub om nog enig maatschappelijk nut te hebben en hergebruikt te kunnen worden.
Jouw reactie lijkt me alleen maar irritant voor de lager betaalde uitzendkrachten die die rommel daar op moeten ruimen. Als ze het al niet ongelezen op de stort gooien. Dat soort dingen is zeer waarschijnlijk ingecalculeerd. Net als met spammers. Die lui zijn professioneel. De tijd dat het leuk was om de inhoud van je harddisk terug te mailen of een zwarte pagina in een loop terug te faxen is verleden tijd. Je hebt alleen jezelf er nog mee.
@landheha
Maar als je iets zegt, zeg je dat en niet iets anders, zoals ik ook vaak tegen mijn vrouw zeg :-)
Ja, dat zeg ik ook steeds tegen Peter. Ik heb het echter niet zo gezegd. Stel dat ik mijn stuk zou noemen Psychologische methode: het Socratisch gesprek, en ik schrijf een stuk over hoe het Socratisch gesprek door therapeuten gebruikt kan worden. Jij reageert: ja maar Socrates was geen therapeut. Wat ik daarmee wil zeggen is dat een methode soms genoemd wordt naar iets waarop het lijkt, ongeacht of de naam van iets totaal ongerelateerd komt.
@Mihai
Hierboven schreef ik: Sorry hoor, maar je hebt mij niet verteld over je universitaire studie en ook niet over je eigen bedrijf. Volgens mij haal je mij en een ander nu flink door elkaar. Waarvan akte.
Heb je het gelezen? En heb je de rest van die reactie gelezen?
Ik herinner me heel goed wat in een discussie is gezegd en door wie, heb je dat nog niet opgemerkt? Dit schreef ik hier:
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/49031
Jij zegt het volgende:
Als mijn intuïtie zegt dat er een valkuil opdoemt, dan moet ik die intuïtie niet negeren. Datzelfde recht heb jij, uiteraard. Ik durf zelfs rustig te zeggen dat het de plicht is van de ervaren debattant om in elk geval te trachten uitgezette valkuilen te omzeilen.
De discussie ging over een volstrekt legitieme eis van mij, dat je je stellingen bewijst. Vanuit een argumentatief standpunt is daar geen speld tussen te krijgen. Dus jouw intuïtie vertelde je dat een volstrekt en volgens de regels argument een valkuil kan zijn.
Nou hebt jij de regels overtreden, wat in de meeste gevallen als vals spelen wordt beschouwd. Mijn intuïtie is dat je machiavellistisch handelt. Vanuit een statistisch standpunt hebben beide intuïtie s, zowel de jouwe als de mijne, even veel kans dat ze waar zijn. Vanuit een argumentatief standpunt heeft mijn intuïtie meer recht op bestaan, omdat jij de regels overtreedt.
Welnu, je zegt zelf dat je mij dezelfde recht toekent als jezelf. Dat betekent dat beide intuïties dezelfde recht op bestaan hebben. Als je wil overtuigen dat het aannemelijk is dat jouw intuïtie waar was, dan zou je moeten toegeven dat het tenminste even waarschijnlijk is dat je machiavellistisch handelt.
Sterker nog ik zal hier weer je eigen manier van argumenteren gebruiken, die volgens argumentatietheorie niet toegestaan is. Ik zou jou en het publiek, dat je wilt overtuigen, psychologiseren.
Mijn stelling was dat het Westen misdaden pleegt, bijvoorbeeld door de derde wereld met illegale middelen, van grondstoffen berooft. Mijn stelling was dat mijn geloof voldoende rechtvaardiging was om een rechtbank te eisen. Nou, ben jij en het publiek onderdeel van de verdachten. Het is zowel in jouw belang als van het publiek om te ontkennen dat de misdaden plaats vinden, want elke centje meer, geeft je meer plezier in het leven. Dus het maakt niet uit hoeveel regels je overtreedt, je publiek kan altijd een leugen vertellen en zeggen dat het publiek je helemaal gelooft.
Er is inderdaad een tweede mogelijkheid. Een volk en een mens hebben de neiging om een beter beeld over zichzelf te hebben, dan de werkelijkheid. De geschiedenisschoolboeken bewijzen dat. Men stelt zich altijd beter voor dan men is. Dit zelfbeeld kan heel ver gaan, kijk bijvoorbeeld naar nazi-Duitsland. Of kijk naar een moeder, die in heel veel gevallen in de onschuld van haar kind gelooft, zelfs nadat hij door een rechtbank is veroordeeld. Psychologisch heeft men de neiging om blind te zijn voor de eigen misdaden, van eigen familie, groep, land, religie etc. Het is dus mogelijk dat je publiek en jij veel minder weet van de misdaden die in jullie naam gepleegd worden. Daardoor kan mijn stelling eigenlijk heel gek klinken. Daardoor is het voor jou heel makkelijk op mijn stellingen met de woorden voelt u zich wel helemaal goed? te reageren. Ik verkondig immers een mening dat tegen de alledaagse vooroordelen en common sense instrijkt. Daarmee zal een publiek dat zichzelf voor de gek houdt automatisch instemmen, het is immers een nationaal vooroordeel dat je eigen groep geen misdaden pleegt. En ook een publiek dat vals wil spelen zal daarmee instemmen. Iemand die misdaden wil plegen, zal het niet zo makkelijk toegeven.
Hetzelfde geldt voor jou, je kunt jezelf voor het gek houden of je kan juist heel bewust vals willen spelen. Door de regels van de argumentatie te willen ontduiken dwing je jezelf in een machtspositie. Het enige wat ik voor mijzelf in dit debat heb gevraagd, is om met gelijke wapens te strijden. Deze wapens zijn het in acht nemen van de argumentatieregels. Jij weigert echter om het te doen, en kiest voor ongelijke en onrechtmatige wapens. Het zijn The Weapons of Mass Deception. Dat is machtsmisbruik. En dat is machiavellistisch. Tenminste zo ziet het vanuit mijn positie eruit.
Pas op het moment dat je je aan de argumentatieregels gaat houden, kan je je welwillendheid aantonen.
Welnu, mijn argument houdt rekening met het feit dat ik me kan vergissen. Ik heb het bijvoorbeeld niet geëist om de geroofde middelen te retourneren, of de misdaden te stoppen. Ik heb slechts geëist dat er een rechtbank mogelijk wordt gemaakt, waar jij, jouw groep, jouw land aangeklaagd kan worden. (Ik zeg jij, omdat ik nu de positie heb aangenomen van de mens in de derde wereld. Maar als de door mij geschetste misdaad inderdaad plaats vindt, ben ik even schuldig) Als je onschuldig bent, heb je van deze rechtbank helemaal niets te vrezen.
De natuurwetten staan ook niet in de weg ervan. Het is dus een fluitje van een cent om het te realiseren. Ik zie ook geen enkele reden waarom jij, en anderen die ik spreek, tegen deze rechtbank zich verzetten. De beste verklaring is dat men bang is om iets, dat onrechtmatig is verkregen, te verliezen. De beste verklaring is macht- en roofzucht.
Er zijn verklarende psychologische redenen waarom men tot nu toe het ontbreken van een dergelijke rechtbank niet heeft gezien. Maar nu heb ik mijn vinger opgestoken en dit aangekaart. Naar mijn mening, elke rationele en morele mens, zou moeten denken: "verrek, eigenlijk nooit aan gedacht, maar het is verbazingwekkend hoe onrechtvaardig en hoe misdadig de huidige situatie is. Je hebt gelijk Mihai, we moeten er alles aan doen om de situatie te corrigeren."
Waarom verwacht ik deze reactie van een morele en rationeel mens? Stel je voor dat jij een tijdmachine tot je beschikking had en naar Duitsland, tijdens de jodenvervolging, zou reizen. Als jij het tegen de Duitsers zou uitleggen, dat het eigenlijk een misdaad is wat ze doen, dan zou jij ook verwachten dat de Duitsers, tenminste de rationele en morelen, zo zouden reageren.
Als jij deze mogelijkheid niet inziet, dat ik iets zou kunnen zien, wat jij niet ziet, dat is voor mij een teken dat je denkt dat je de waarheid in pacht hebt, precies zoals ik jouw standpunt ergens anders heb uitgelegd. Je sluit je bij voorbaat af voor de mogelijkheid dat ik gelijk zou hebben.
Ik kan me inderdaad vergissen. Ik zou gek of dom kunnen zijn. Misschien kommen jullie even op mijn log kijken om te zien welke gekheid ik weer eruit kam. Maar vanuit mijn perspectief is deze kans heel klein. Ik functioneer heel goed in de maatschappij. Ik heb mijn eigen bedrijf, mijn klanten zoeken speciaal mij op voor mijn briljante oplossingen en voor mijn sociale manier van omgaan. Ik geef ook skiles en mijn ideeën en suggesties worden door de skischool en mijn collegas serieus genomen en in de praktijk gebracht. Ik heb een aantal klanten, de beste skiërs van de skischool, die slechts bij mij willen lessen en hun les opzeggen als ik er niet kan zijn. Niemand behandelt mij alsof ik gek zou zijn. Natuurlijk kan je nooit de mogelijkheid uitsluiten dat je in een totale wanzin leeft, want elke gek denkt dat hij normaal is. Maar als je mijn stukjes tekst leest, geef ik de indruk dat ik gestoord ben?
Ik heb het, denk ik, ook voldoende aangetoond dat ik in staat ben om rationele gedachten te uiten, boven de gemiddelde intelligentie. Ik denk dus dat ik voldoende bewijs heb geleverd dat ik noch gek nog intellectueel achterlijk ben.
De volgende mogelijkheid is dat ik gedreven ben door misdadige bedoelingen. Dat kan ik niet bewijzen dat ik niet ben, want dat zou niemand het toegeven. Maar als ik dat was, zou het voor mij rationeel zijn om jullie te proberen te overtuigen dat er een misdaad plaats vindt? Als ik tot haat zou willen aanzetten, zou ik niet andere plekken zoeken, waar mensen vatbaar zijn voor invloed van buitenaf? Zou ik, als ik slechte bedoelingen zou hebben, vooral mijn gesprekspartners in de kringen zoeken, van de mensen die het minst geloven dat de misdaad plaats vindt, zoals jij? Ik zeg dat mijn manier van handelen in strijd is met wat iemand met kwade bedoelingen zou doen.
Zet jezelf in mijn schoenen en denk wat jij zou doen als jij zelf zou denken dat je rationeel en moreel bent en dat je te midden van een groep leeft, die met opzet of door onwetendheid, een grote misdaad zou plegen.
Mijn keuze is mijn overtuigingskracht, maar niet met alle middelen. Ik ben aan het einde van mijn studie filosofie, ik heb argumentatietheorie gestudeerd, ik volg een debatcursus en ik lees veel meer psychologie dan jij denkt. In mijn boekenkast staat een volle plank met propagandatheorieboeken. Dus ik ken naar mijn mening voldoende overtuigmethoden.
Ik probeer echter met alle mogelijke middelen een fout van mijn kant uit te sluiten en alle mogelijke fouten van mijn gesprekspartners. Daarom eis ik een zo zuivere mogelijke rationele discussie, die strenge argumentatieregels moet volgen. Want slechts een strenge navolging van deze regels heeft een grotere kans om de waarheid boven water te halen. Volgens jou zou ik alle debatmiddelen mogen gebruiken om te overtuigen, want het gaat immers, volgens jou om overtuigen. Nee; het gaat om overtuigen, die de mogelijkheid van fouten zoveel mogelijk uit sluit. Want wat er op steek staat is het leven van vele mensen. Denk even na.
@Mihai@landheha
Klopt waar het je originele stuk betreft. Maar mijn reactie was meer op jouw reactie op mijn reactie..
🙂 laat maar. Minor detail.
@Mihai@peterv
Heb ik het toch gelezen 🙁
Ik wordt hier inderdaad een beetje gepsychologiseerd van.
"Ik durf zelfs rustig te zeggen dat het de plicht is van de ervaren debattant om in elk geval te trachten uitgezette valkuilen te omzeilen."
Ik niet.Als het om het winnen gaat, niet om kennisvermeerdering, stap ik in een valkuil als ik daarmee zeker de opponent de nek omdraai. Opofferingszet.
"Door de regels van de argumentatie te willen ontduiken dwing je jezelf in een machtspositie."
🙂
Velen doen er van alles aan om als debater of sporter in deze situatie te geraken, maar peterv moet zich dwingen. lol.
@peterv
Niet zo helder om dit zomaar weer in een andere discussie te proppen. Nu ben ik gepsychologiseerd.
Je had ook een mailtje kunnen sturen of zo.
@Mihai
Ik schreef hier: Sorry hoor, maar je hebt mij niet verteld over je universitaire studie en ook niet over je eigen bedrijf. Volgens mij haal je mij en een ander nu flink door elkaar. Waarvan akte.
Een dag later nodig ik je expliciet uit daarop te reageren. En dan reageer jij met:
Mihai: Ik herinner me heel goed wat in een discussie is gezegd en door wie, heb je dat nog niet opgemerkt?
Daarna volgt me toch een epistel waar de honden geen brood van lusten.
Waarom ga je niet gewoon in op mijn verzoek? Geef aan waar jij mij hebt verteld over je universitaire studie en je bedrijf. Of zeg anders sorry.
Waar haal je de rechtvaardiging vandaan om zo op mijn verzoek te reageren zoals je nu deed?
@Peter
Het was het enige stukje waarin ik het verteld heb dat ik een debatcursus volg. Sterker nog het stond in dezelfde zin. Ik ben aan het einde van mijn studie filosofie, ik heb argumentatietheorie gestudeerd, ik volg een debatcursus Dus als je je herinnerde dat ik een debatcursus volgde, veronderstelde ik dat je uit hetzelfde stuk wist dat ik een bedrijf had en dat ik een universitaire opleiding volg. Daar stond: Ik heb mijn eigen bedrijf, mijn klanten zoeken speciaal mij op voor mijn briljante oplossingen en voor mijn sociale manier van omgaan.
@Mihai
Ah, nu wordt me het een en ander duidelijk. Je schrijft hierboven niet een nieuw stuk, maar kopieerde het stuk waar je mij vertelde over je bedrijf en studie.
Punt is dat ik dat stuk destijds niet heb gelezen. Daarom herkende ik bovenstaande stuk ook niet als zodanig (en dacht ik dat het nieuw was) en daarom ook wist ik niet van jouw bedrijf en studie. Als je die weblog goed bekijkt, dan zie je dat ik er niet op heb gereageerd en dat is niks voor mij, zoals je nu wel weet.
Conclusie: Er is sprake van misverstanden. Jij hebt ten onrechte verondersteld dat ik het gelezen had en dus wist. Ik dacht dat je hierboven een nieuw stuk schreef. Mee eens?
@PeterV
Je hebt hier het voordeel van de twijfel. Ik heb een eenvoudige redenering gevolgd.
Op 06 mei Schrijf ik in een stuk dat ik een debatcursus volg. Het is de enige plek waar ik dat schrijf. Op 08 mei 2006 schrijf jij Mihai zit momenteel in een belangrijke fase van zijn leven. Hij volgt een cursus debatteren en leert daar veel theorie. Dus ik veronderstel dat je mijn reactie hebt gelezen.
Als je die weblog goed bekijkt, dan zie je dat ik er niet op heb gereageerd en dat is niks voor mij, zoals je nu wel weet.
Er zijn ook andere dingen die je negeert. En een discussie gaat altijd ergens stoppen, iemand stopt op een bepaald moment met schrijven. Dus het feit dat je niet gereageerd zegt niet zoveel.
Conclusie: Er is sprake van misverstanden. Jij hebt ten onrechte verondersteld dat ik het gelezen had en dus wist.
Nogmaals, je hebt het voordeel van de twijfel.
@Mihai
Zal ik jou dan ook maar het voordeel van de twijfel gunnen?