Het enige wat je bijna zeker weet als ontvanger van een boodschap is dat er in je hoofd een vorm bestaat, waarvan je denkt dat het de boodschap is, omdat je nooit zeker weet dat er een afzender bestaat, of dat er een boodschap door de afzender is verstuurd en zelfs zou er een afzender bestaan, weet je nog niet zeker of hij een boodschap heeft verstuurd en of de boodschap, die je denkt te hebben ontvangen, dezelfde is als de boodschap die de afzender heeft verzonden, met de conclusie die je hieruit moet trekken dat één ontvanger en één vorm het minimale is wat je nodig hebt om van een boodschap te kunnen spreken, want als we ons afvragen wat eigenlijk een boodschap is, dan zou je eerst kunnen ontdekken dat de boodschap een gedachte is en als je wil weten wat een gedachte is, dan zou je de hersenwetenschappen erbij kunnen nemen en ontdekken dat alle gedachten niets anders zijn dan een combinatie van chemische stoffen en elektrische signalen, in een bepaalde vorm, met het gevolg dat we met zekerheid kunnen zeggen dat er geen inhoud bestaat, want we kunnen niet zeggen dat de chemische stoffen en de elektrische signalen in onze hersenen een inhoud zijn, maar dat we met inhoud eigenlijk de vorm bedoelen, de vorm waarin deze stoffen en signalen zich bevinden, wat eigenlijk ook geldt als je een boodschap wil versturen, een boodschap die geen inhoud heeft maar alleen een vorm, want de boodschap is eerst een gedachte, een gedachte die zoals we hebben gezien niets anders is dan bepaalde materie in je hersenen, in een bepaalde vorm, een boodschap, die je bijvoorbeeld via schrift zou willen versturen – maar je kan geen inhoud versturen, ten eerste omdat de inhoud niet bestaat en ten tweede omdat alle manieren van boodschappen versturen niets anders zijn dan een bepaalde vorm produceren en zorgen dat deze in de hersenen van de ontvanger een bepaalde vorm doet ontstaan, een vorm die als oorsprong eerst de vorm van je gedachten heeft en, na andere vormen te hebben ingekleed, tot een tekst op papier zal leiden, tekst die zinnen in een bepaalde vorm is, die gevormd zijn uit een aantal woorden, gevormd uit een aantal letters, die materie in een bepaalde vorm zijn, m.a.w. een combinatie van vormen vormt de inhoud, die we betekenis kunnen noemen en als je over de betekenis nadenkt, dan is de betekenis de relatie tussen bepaalde gedachten (dus vormen), d.w.z. dat de betekenis een soort verband is in een netwerk van gedachten in je hersenen, een verband dat waarschijnlijk op dezelfde manier als conditionering á la Pavlov werkt, namelijk tijdens het hebben van een gedachte wordt er een associatie opgeroepen van deze gedachte met andere gedachten/lichaamstoestanden en deze associatie (zelf een vorm) is de betekenis, dit heeft geen andere mogelijke conclusie dan dat alles, van het ontstaan van een boodschap tot de uiteindelijke ontvangst, niets anders is dan een reeks van vormen. De boodschap is de vorm. P.S. ook korte zinnen zijn relatief.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Ik kwam niet door het artikeltje heen, vanwege het woord ‘boodschap’. Bij de vijfde keer haakte ik af.
Afgaande op de kop is deze constatering niet uitzonderlijk te noemen. Boodschap is volgens mij zeker niet alleen maar vorm. Het is als een huis. Van binnen en van buiten moet het dik in orde zijn. Maar mensen zijn nu eenmaal geneigd om eerst naar de buitenkant te gaan, maar de binnenkant is het belangrijkst. Daar moet je immers in wonen, daar gebeurt het zou ik zeggen. Kortom: ik vind het wat modieus gelul.
…al is deze constatering van alle tijden!!!
Volgens mij is de boodschap van het stukje dat:
– elke vorm van kennis is overdraagbaar slechts door vorm
– communicatie is slechts mogelijk door vorm
– inhoud bestaat niet
– Alles is vorm
Mijn boodschap was dat ‘vorm’ en ‘inhoud’ nogal abstracte termen zijn. Inhoud is vaak vorm, vorm is vaak inhoud, maar het zit allebei verweven in elkaar. ‘Alles is vorm’ zou zomaar de titel kunnen zijn van een boek. Het is zo’n uitvoerig iets. Daarom zouden we geholpen zijn met een voorbeeldje waarin zulks ook blijkt…
Voorbeelden:
-De letters die je leest zijn niets anders van vormen: druppels van inkt op papier in een bepaalde vorm. Er is dus geen inhoud.
-De gedachten in je hoofd zijn niets anders dan vormen. Elektrische en chemische patronen. De moleculen van de chemische stoffen zijn slechts moleculen door de vorm waarin ze staan. En zelfs de elementaire deeltjes zijn volgens sommige natuurkundige niets anders dan een vorm waarin energie is gevormd.
Dus slechts de inhoud is abstract, terwijl de vorm overal voorkomt.
Wetenschappelijk bezien heb je gelijk, maar zoals dat met de wetenschap nu eenmaal gaat: het blijft een ongrijpbaar iets. In woorden heb je uiteengezet dat gedachten in je hoofd vormen zijn, maar in de praktijk heb je daar niet zoveel aan (tenzij je jezelf zou kunnen vormen als een soort T2 uit Terminator 2 die elke vorm zou kunnen aannemen).
Heeft de wetenschap het laatste antwoord? Misschien, maar zeker is dat wij mensen niet leven vanwege de wetenschap maar dat de wetenschap leeft vanwege ons mensen. Wat mij hoogst interesseert is dat je jezelf kunt omvormen met de talloze beperkingen die er nu eenmaal zijn (noem de grootste beperking ‘mens’). Wat zijn de mogelijkheden. Met jouw antwoord gooi je alles op slot, terwijl ik vind dat een antwoord juist open moet gooien. Dat wij mensen inhoud geven aan vormen, da’s het uitgangspunt. Niet dat inhoud vorm is en dat de mens vervolgens met z’n armpjes over elkaar gaat zitten en denkt voor de rest toch niks te kunnen klaarmaken.
Een van de vuistregels van de argumentatie is dat men niet zelf doet wat men bij een andere bekritiseert. Je bezwaar is bijvoorbeeld dat wetenschap ongrijpbaar is. Vervolgens vertel je me dingen die nog ongrijpbaarder zijn dan de wetenschap. Bijvoorbeeld de mens en de inhoud van zijn gedachten.
Over jezelf omvormen (weer vorm zonder inhoud) weet je wat mijn mening is. Je kan jezelf omvormen als je van tevoren gedetermineerd was om zich om te vormen. En zelfs als je jezelf zou kunnen omvormen, er is nog steeds geen inhoud.
Dat wij mensen inhoud geven aan vormen,
Zijn we God dan of iets dergelijks? Hoe geven we inhoud? Scheppen we uit het niets iets?
Als ik het zo bezie is elke filosofische discussie ongrijpbaar. We kunnen het wel concreet maken en bij een ontdekking (wat niet meer is dan twee zaken met elkaar associeren) in de lucht springen maar het blijft allemaal maar nattevingerwerk. Een filosoof zou gelukkiger moeten zijn nadat hij een aantal filosoferen heeft bestudeerd, maar of dat zo is? Tja, wat is geluk? Ook weer zo’n ongrijpbaar thema. Ik geloof dat een befaamd filosoof, jij weet ongetwijfeld wie, ik gok Socrates: ‘Dat we hoe meer we weten des te meer inzien hoe weinig we wel weten…en dat is dan wat wijsheid mag heten? Ik geef eerlijk toe dat ik maar wat zei. Ik kan achter A, B, C, D of enz…gaan staan en vervolgens uitleggen waarom A, B, C,D of enz. ertoe doet en de rest niet..En dan kan je een bevlogen pleidooi houden voor alle letters van het alfabet, en alle 26 zijn waar. Ik zou wel een kijkje in jouw hersenpan willen neme nop het moment dat je schrijft: ‘Je kan jezelf omvormen als je van tevoren gedetermineerd was om zich om te vormen. En zelfs als je jezelf zou kunnen omvormen, er is nog steeds geen inhoud.’ Komt dat uit een boek? Of komt het voort uit jaren fanatiek onderzoek? Denk je daar iets bij, of schud je het gedachteloos uit de mouw en denk je: ach als het maar goed en filosofisch klinkt, dan kom ik er wel mee weg! 😉 Misschien heb ik het brein niet om echt op hoog niveau te kunnen filosoferen. Zeker is wel dat bij een hoop filosofische discussies het eerder irritatie is dat mij drijft dan verwondering, en dat is een slechte zaak. Juist vanwege het ongrijpbare, denk ik. Tja, en dat ik zelf dan ook nog eens ongrijpbare uitspraken doe, doet die frustratie natuurlijk vergroten.
Wanneer je denkt God te zijn, kun je inderdaad scheppen. Al is het maar in gedachten. Gedachtenkracht, ilussie…Wie ergens in gelooft, zal dat proberen waar te maken…Dat is de mens!
De mens is meer dan dat hoor! Ik wil niet zover gaan dat de mens ‘niets’ is, anders ben je zo snel uitgesproken! 😉
Ook dit stukje is weer een typisch voorbeeld van zinloze tijdverspilling.
Vaak komen dit soort abstracte stukjes tot stand naar aanleiding van liefdesverdriet of iets dergelijks. Ik zou zeggen, schrijf in dat geval meteen concreet op wat je bedoelt, want hier heeft niemand iets aan.
Mihai,
Het spijt mij ook vreselijk, maar je eerste zin was al zo ontiegelijk lang en breedsprakig dat ook ik er niet toe kwam je hele stuk uit te lezen.
Ik vind verder wel dat het onderwerp dat je hier probeert aan te snijden wel degelijk intressant kan
zijn.
En ja mensen zijn hun eigen God.
Ik kreeer dagelijks mijn eigen realiteit.
En ookal is die strikt persoonlijk, ik heb hem wel zelf gekreeerd.
Aan die macht, gelijk een God valt niet te tornen.
En staat mijns inziens dus ook verder niet ter discussie.
En een vorm kun je indelen in 10 catagorieen,
1 substantie
2 kwaliteit
3 kwantiteit
4 plaats
5 tijd
6 actie
7 passie !
8 houding
9 habitas?
10 relatie
Welke electrische ladingen zouden er nu in mijn hersenen zijn ontstaan.
Term: A dit is een A
Oordeel: A is een letter
Redenatie: Een letter is een onderdeel van een woord
Dus A is een deel van een woord.
Woord = een chemische reactie in mijn hoofd.