De liegenaars en de niet nieuwe rode haring

Om te kunnen leugen hoef je de waarheid niet te weten. Ik beweer dit omdat ik steeds een drogredenen op het internet lees. Als iemand’s favoriete politicus van leugens beschuldigd wordt, beginnen sommigen over de natuur van de waarheid te filosoferen. Bestaat er een waarheid, vragen ze zich af? Kunnen wij, de nietige mensen, met onze beperkte geest, deze waarheid ooit kennen? Op zich allemaal terechte vragen, maar toch irrelevant voor de vraag of de betreffende politicus wel of niet heeft gelogen. Want liegen betekent helemaal niet dat je de waarheid kent of kunt kennen. Liegen betekent niets anders dan dat je iets anders vertelt dan wat je weet dat het geval is.

Bijvoorbeeld als mijn adviseurs, mijn inlichtingendiensten en alle specialisten mij vertellen dat een bepaald land geen massavernietigingswapens heeft, als ik zelf geen massavernietigingswapens in dat land heb gezien en alsnog de hele wereld vertel dat dat land massavernietigingswapens zeker heeft, terwijl ik geen enkele reden heb om te geloven dat dat land massavernietigingswapens heeft, dat is een leugen. Het is een leugen ongeacht of ik de waarheid ken of niet ken, ongeacht of de waarheid bestaat, ongeacht of de waarheid kenbaar is en ongeacht of dat land massavernietigingswapens heeft. Liegen is dus slechts iets anders vertellen dat wat jij op dat moment als waarheid kent.

Welnu, de beschermengelen van de leugende politici, door over de natuur van de waarheid of van het menselijke kenvermogen te beginnen, doen niets anders dan af te leiden van waar de discussie om ging. Want de discussie ging niet over de natuur van de waarheid, maar over het feit dat de betreffende politicus één waarheid kende en een andere waarheid vertelde. En die afleiding van de beschermende engelen heet de rode haring drogreden. Geen nieuwe maar toch vet.

(P.S. ik heb de vrijheid genomen om leugen als werkwoord en liegenaar als zelfstandige naamwoord te gebruiken.)