Chips en religie

Stel je voor dat ieder van ons een geïmplanteerde chip zou hebben, die als een identificatiekaart zou functioneren, chip die via een satelliet te traceren zou zijn. Ik denk dat deze chip ons gedrag en manier van denken zou veranderen.

George Monbiot beargumenteert dat we binnenkort een dergelijk identificatiechip zullen dragen, op vrijwillige basis. De eerste twee Amerikanen hebben een dergelijk chip van hun baas in hun bovenarm geïmplanteerd gekregen, om toegang tot de kluis te verkrijgen. De chip is zo groot als een rijstkorrel, is makkelijk onder de huid aan te brengen, is goedkoop (op dit moment $150) en heeft geen batterijen nodig. Via satelliet is het mogelijk om te bepalen waar je je op elk moment bevindt.

Welke veranderingen in ons denken en gedrag zou een dergelijke chip teweeg brengen? Misschien geen enkele. We zijn immers al te traceren via onze mobiele telefoon. Aan de andere kant, in combinatie met een steeds groeiend aantal surveillancecamera’s, zullen we het gevoel hebben dat we voortdurend door iemand in de gaten worden gehouden.

Laten we een concreet voorbeeld nemen. Een paar scholieren aan de achterkant van een bus. Ze gedragen zich misschien ondeugend, net op de grens van wat toelaatbaar is. Met een kamera en opnameapparatuur voor geluid zullen ze zich net iets anders gaan gedragen. De moppen die ze vertellen zullen anders zijn en hun discussies zullen ook veranderen als ze weten dat ze door iemand beluisterd worden. Geen stiekeme gezoen meer op een donkere achterbank. Dat betekent dat men zich, vanaf de allereerste levensjaren, anders zal gedragen. Daardoor zal elke vorm van sociale ongehoorzaamheid verdwijnen.

Ik denk dat religie voor een deel bestaat als gevolg van de relatie kind – ouders. Het tussen de benen van een ouder spelende kind, leeft met het gevoel dat zijn gedrag in de gaten wordt gehouden, door een grote, machtige iemand, die meestaal ergens boven is. Deze persoon beloont en bestraft, ziet alles, komt op miraculeuze wijze achter de diepste geheimen van het kind. Geen gedrag blijft onopgemerkt en zelfs de gedachten lijken voor die persoon leesbaar te zijn. Dit gevoel van altijd in de gaten gehouden te worden, door iemand almachtig en alwetend, wordt zo diep in de mens geworteld dat het later makkelijker wordt om in God te geloven. Vele gelovigen vertellen om een dergelijk gevoel te hebben.

Het is daardoor mogelijk dat het groeiende aantal manieren waarop we in de gaten worden gehouden dezelfde effecten als de religie op het gedrag en denken zal hebben. De gelovige probeert zo weinig mogelijk te zondigen. De gesurveilleerde zal ook een eenvormig gedrag vertonen. Denk bijvoorbeeld dat je nooit meer de snelheidslimiet zult overschrijden. Via de satelliet kan men immers je snelheid makkelijk berekenen.

De gelovige probeert ook zondige gedachten op afstand te houden. De uitgebreide surveillance zal met op dezelfde manier de gedachten beïnvloeden. Ten eerste het gevoel van voortdurend in de gaten gehouden te worden, leidt tot een gevoel dat je gedachten ook gelezen kunnen worden. Men zal daardoor steeds minder gedachten hebben die van de officiële normen en waarden, zoals bepaald door de overheid, zullen afwijken. Daarmee zal men ook steeds minder origineel en creatief zijn. Het is immers veiliger om de standaard gedachten te hebben, dan je eigen gedachten voortdurend op hun wenselijkheid te controleren. Het menselijke gedrag en het denken zullen steeds uniformer zijn. Voor de Star Trek kenners: een land zal een borg-maatschappij zijn.

Dit is natuurlijk goed nieuws voor de conservatieven tussen ons. We horen immers allemaal de tradities, normen en waarden in acht te nemen en geen “afwijkend” gedrag te vertonen. We horen immers respect voor gezag te hebben en onze leiders onkritisch te volgen. Zin in een chippie?