Skip to content

Tag: Whataboutism

Waarom Oudkerks ‘no Jews, no news’ onzin is

In zijn opiniestuk pleegt Rob Oudkerk karaktermoord op de media en Palestina-supporters. Hij beticht hen van antisemitisme omdat zij Palestijnen meer aandacht geven dan andere slachtoffers. Volgens Oudkerk heeft deze selectieve aandacht geleid tot de moord op twee Israëlische diplomaten in Amerika en dreigt hierdoor zelfs geweld in Nederland. Zijn argument berust op een verkeerd begrip van racisme, hypocrisie en discriminatie.

In dit stuk laat ik zien wat er mis is met Oudkerk’s whataboutisme, dat veel door Israël-supporters wordt gebruikt. Zij willen niet dat men meer aandacht geeft aan de Oeigoeren en andere slachtoffers, maar juist dat men ook bij de Palestijnen de andere kant opkijkt, zodat Israël haar territorium kan vergroten en meer Palestijnen kan verdrijven. Zij willen Israël de ruimte geven om misdaden te begaan.

Netanyahu’s whataboutisme toont dat hij niet vatbaar is voor rede

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu reageerde op de verklaring van de Franse president Emmanuel Macron om Palestina te erkennen als volgt: “Wij accepteren geen morele preken over een Palestijnse staat van mensen die onafhankelijkheid weigeren aan Corsica, Nieuw-Caledonië en Frans-Guyana.” Dit is een drogreden: een whataboutisme. Daarom is er geen vrede in het Midden-Oosten, omdat noch Israël, noch de Israël-supporters in het Westen rationele argumenten kunnen maken of begrijpen.

Waarom demonstreren studenten niet tegen Rusland en kan Ephimenco niet argumenteren?

Sylvain Ephimenco pleegt twee karaktermoorden op de pro-Palestijnse demonstranten. Eerst zegt hij dat de demonstranten “geestelijke banden hebben met de Joden hatende en terroristische Hamas”, en vervolgens beweert hij dat het feit dat ze niet tegen Rusland demonstreren, bewijst dat ze Jodenhaters zijn: “Net als [Marcel Möring] vraag ik me al langer af waarom activisten specifiek van de oorlog in Gaza en hun haat jegens Israël hun corebusiness hebben gemaakt. Er zijn zoveel andere conflicten op aarde met veel meer slachtoffers, die geen enkele aandacht krijgen van deze fulltime demonstranten.” Ik kan honderden voorbeelden van dit whataboutisme noemen in interviews en opiniepagina’s, inclusief ingezonden stukken zoals die van Marcel Möring. Dit bewijst dat drogredenen, net als COVID, een soort epidemie zijn die steeds nieuwe mensen infecteert.

Alleen rationele samenlevingen kunnen democratieën zijn, omdat democratieën gebaseerd zijn op rationele besluitvorming. Stel u voor dat een regering haar beleid zou laten bepalen door ChatGPT willekeurige maatregelen te laten voorstellen en dat ChatGPT op een gegeven moment zou zeggen: “Laten we de Limburgers vergassen.” Een samenleving die zulke irrationele beslissingen neemt, kan geen democratie zijn. Daarom moeten drogredenen ook worden beperkt in publieke democratische debatten.