Pim Fortuyn had CPN-lid willen worden maar werd geweigerd. Hij ontkende het in 1993:
“’Ik kom uit een liberaal katholiek milieu en op mij hebben dat soort bewegingen nooit enige vat gehad.’ De CPN was niks voor hem, zei hij bij een andere gelegenheid, om de simpele reden dat ‘homoseksualiteit in die partij een non-issue was. Het was een machogeoriënteerde partij waar vrouwen duidelijk de tweede of derde viool speelden. Vanuit een feministisch standpunt gezien was het een zeer ongeëmancipeerde, autoritair geleide partij.’”
Wat kunnen we hieruit leren? Zeker niet dat Pim Fortuyn een leugenaar was.