Schokkend! Duitsland eist dat immigranten Israëls bestaansrecht erkennen – gaat dit te ver? Heeft Israël het Recht te Bestaan?
Politiek, filosofie, argumentatie, internationaal recht
Tag: mensenrechten
Wie de grondbeginselen van JA21 leest, huivert. JA21 is net zo schadelijk voor de mensenrechten als FvD.
Bij het lezen van het boek ‘De aanval op de natiestaat’ viel het me op dat Thierry Baudet telkens uit zijn duim zuigt. Bijvoorbeeld dat er geen universele mensenrechten zouden bestaan:
“Strikt juridisch gezien bestaan er dus geen universele rechten. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties (1948) mist elke rechtskracht omdat het een verklaring is en geen verdrag. De internationale verdragen inzake Burgerrechten en Politieke Rechten enerzijds, en Economische, Sociale en Culturele rechten anderzijds (beide gesloten in 1966) stellen niet dat ze ‘mensenrechten’ codificeren, maar burgerrechten, politieke rechten, economische rechten, enzovoorts. Wat deze rechten overigens betreft: ze bestrijken een zo breed spectrum aan beleidsgebieden dat ze het hele idee van universeel natuurrecht dat altijd en overal in gelijke mate zou gelden, volkomen uithollen.”(1)T. Baudet, De aanval op de natiestaat. Amsterdam: Bakker, 2012, p.120.[mijn vet]
References
| ↑1 | T. Baudet, De aanval op de natiestaat. Amsterdam: Bakker, 2012, p.120. |
|---|
Baudet beweert dat het recht op leven geen universeel mensenrecht is. Hij bewijst hiermee zijn ongezond scepticisme en onkunde van volkenrecht.
Ik wil internationale hoven tegen Thierry Baudet verdedigen en suggereren dat hij een machtsdenker is. In zijn boek ‘De aanval op de natiestaat’ valt Baudet deze hoven aan. Hij vat zijn argument als een verdediging van de natiestaat tegen ‘supranationalisme’. Hij ziet supranationalisme als:
In zijn boek “De aanval op de natiestaat” is Thierry Baudet sceptisch over internationale mensenrechtenhoven. Hij stelt dat rechters een uniforme cultuur moeten hebben om rechtvaardig te zijn en, omdat de culturen verschillen, zijn internationale hoven ongewenst.
In dit stuk beargumenteer ik het tegenovergestelde, dat de mensheid een wetmatigheid volgt in de ontwikkeling van waarden; en dat alle culturen gedeelde waarden hebben en ontwikkelen. Deze groeiende ‘overlappende consensus’ maakt het mogelijk dat internationale rechters conflicten beslechten.
In GB neemt het verzet tegen mensenrechten toe. 75% van de Britten vindt dat mensenrechten een “charter for criminals” zijn geworden. 51% wil dat GB zich terug trekt uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Maar ook de nationale mensenrechtenwetten staan onder vuur. 75% gelooft dat de Human Rights Act “is used too widely to create rights that it was never intended to protect.” 51% gelooft dat mensenrechten slecht zijn voor ‘justice’. Slechts 31% gelooft dat iedereen altijd het recht op respect van zijn mensenrechten heeft, ook als men de wet heeft overtreden.
Nu dat Tariq Ramadan zijn stokpaardje heeft bereden en Nausicaa Marbe haar merrie, laat ik het ook doen en jullie vertellen hoe het precies zit. Merah is slechts een symptoom van twee grote kwalen in Internationaal Recht: soevereiniteit en statisme.
Mensen die aan de linkerkant van de weg rijden zijn heel goed in cultuur-relativistische logica. En ik zal een voorbeeld geven.
Deze zomer heeft Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens uitspraak gedaan in de zaak Al-Skeini v. UK. Een aantal Irakezen heeft Groot Brittannië aangeklaagd voor schendingen van mensenrechten in Irak, onder bezetting.
Wacht even, zei GB voor de rechter, je kan het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens niet zomaar in Irak toepassen: “The rights protected by the Convention, as interpreted by the Court, reflect the particular values of the contracting states and are not universal norms.” Waarna GB een uitspraak van hun eigen rechter citeerde:
De staat is de natuurlijke vijand van het individu. Daarom moet het individu middelen hebben om de staat te temmen, zoals uitgebreide mogelijkheden om staten bij internationale rechtbanken te kunnen aanklagen. Op 7 juli 2011 heeft Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) een uitspraak gedaan in de rechtszaak Al-Skeini v. UK. Maltese Rechter Giovanni Bonello heeft een prachtige concurring opinion geschreven, een pleidooi voor een vergroting van de macht van het individu op de staat.
Ik wil hieronder een drietal dingen doen:
- Ik zal in het kort beschrijven waar deze rechtszaak om ging: Over de vraag of Irakezen onder Britse bezetting Groot-Brittannië bij EHRM kunnen aanklagen voor mensenrechtenschendingen.
- Uitleggen wat jurisdictie is en hoe dat bij EHRM tot nu toe heeft gewerkt.
- Bonello’s revolutionaire visie op jurisdictie weergeven.