In een opiniestuk met de titel ‘Ongehoord Nederland, een tolerantietest’, breekt Max Pam zijn stijve lans voor vrijheid van meningsuiting. Of voor racisme. Hij kletst uit zijn nek.
Politiek, filosofie, argumentatie, internationaal recht
Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, vindt het redelijk dat columnist Max Pam een twitteraar voor de rechter sleept omdat de twitteraar één van zijn columns ‘racistisch’ noemt. De chef zegt dat racisme strafbaar is en daardoor een zware aanklacht: ‘Een column of een mens zonder uitgebreide onderbouwing tot racistisch bestempelen is daardoor niet in de eerste plaats een meningsuiting, maar vooral een poging de vrijheid van meningsuiting van een ander te beperken.’
Geachte ombudsman en redactie,
Max Pam schreef in zijn laatste stuk het volgende: ‘over het antizionisme van Joop.nl kun je je schouders ophalen’. Antizionisme is een codewoord voor antisemitisme, dus een zware beschuldiging. Hij heeft zijn stelling op geen enkele manier onderbouwd.
Ik schrijf stukken over het conflict in het Midden-Oosten op Joop.nl en voel me daardoor direct gekrenkt in mijn goede naam.
In het begin schreven de overwinnaars de geschiedenis. Later kwamen er professionele historici. Nu – in de postmoderne chaos – wordt geschiedenis gemaakt door de grootste monden. Zoals Max Pam en Theodor Holman. En de krant van bijna wakker Nederland.
Dit is de geschiedenis van de slechte David (Dries Van Agt) die de goede Goliath (Israël) ging vernietigen. Bewapend met een PowerPointje, trok David ten strijde tijdens het symposium over de interreligieuze en interculturele dialoog in Nijmegen, afgelopen donderdag. David’s strijdkreet was: Duitsland heeft de Joden onrecht gedaan, dus Duitsland moest boeten, niet de Palestijnen. Israël had in een deel van Duitsland opgericht moeten worden.
Op het legendarische slagveld tussen Henk Krol en Tariq Ramadan verschijnt regelmatig een stroman met negen levens. Max Pam, Carel Brendel en Amanda Kluveld verslaan hem onvermoeid. Het doel van dit stuk is tweeledig. Eerst wil ik de onjuistheid aantonen van de citaten over homo’s, afkomstig van de ‘Gay Krant tapes’. Deze citaten ondersteunen niet de stelling dat Ramadan met twee tongen zou spreken. Vervolgens wil ik aantonen dat de bovengenoemde opiniemakers een stroman aanvallen. Zij gaan er aan het feit voorbij dat de dubbele tong niet bewezen is en hameren op de correcte vertaling van de bandjes.
Sex, Gays, and Muslimtape