Thierry Baudet wil generaliseren. Over de islam. Goed plan zou ik zeggen, maar dan moet hij ook goed generaliseren. Want als hij over het weer wil generaliseren en daarna zegt hij dat het altijd en overal regent, dan is hij bezig met een haastige generalisatie. En dat doet Baudet ook in zijn column in het NRC. Door ruimtegebrek zal ik slechts zijn eerste stelling weerleggen. In zijn stuk noemt Baudet drie ‘fundamentele’ verschillen tussen islam en christendom. “Verschillen die de islam problematischer maken; moeilijker in te passen in een democratie.”
Het eerste verschil is dat:
“In de islam is de Koran het woord van God zelf. Het zou zijn gedicteerd aan de moslimprofeet Mohammed, die deze goddelijke woorden nauwgezet liet neerschrijven. Het geschrift geniet om die reden de status van onfeilbaarheid en dient letterlijk te worden begrepen. Door deze opvatting over de aard van het heilige boek wordt herinterpretatie en relativering onmogelijk .
Het christelijke Nieuwe Testament zit anders in elkaar. Het is geschreven door een aantal mensen van vlees en bloed die daarin hun eigen visie op Jezus hebben neergelegd. Het boekwerk is niet het woord van God zelf, maar slechts een getuigenis over de gebeurtenissen rondom Jezus. Die getuigenissen zijn feilbaar en spreken elkaar tegen, en anders dan de islam is een minder letterlijke uitleg daardoor vanuit het wezen van het christendom gemakkelijk te rechtvaardigen.”