In zijn persbericht van vijf december schreef Wilders: “Het Marokkanengeweld is bovendien puur racisme want de slachtoffers zijn zelden of nooit Marokkanen of islamieten.” Dit is hoogstwaarschijnlijk een leugen.
Het gaat slecht met Wilders. Vroeger kon hij vier drogredenen in één minuut produceren, vandaag lukte hem slechts drie drogredenen in één tweet te proppen:
“Israeli-Arab conflict is not about land but ideological. Look at Gaza: disengagement 2005 worsened violence. Solution: Jordan is Palestine!”
Wilders heeft bijna gelijk. Hij heeft 10 punten bedacht om het Westen te ‘redden’ en wil cultuurrelativisme bestrijden. Hij wil de grondwet veranderen en verklaren dat de ‘Joods–Christelijke’ traditie en de ‘humanistische’ cultuur de baas zijn. Helemaal niet nodig. Ik stel dat waarderelativisme inderdaad in coma ligt. Maar de cultuurrangschikking van Wilders snijdt geen hout.
Ik zal betogen dat er twee soorten (morele) waarden bestaan: belangrijk en minder relevant. De belangrijke kernwaarden zijn altijd en overal aanwezig. Kernwaarden zijn sterk gerelateerd aan het overlevingsinstinct. Ze staan al in de grondwet en in de mensenrechtenverdragen vastgelegd. Ze zijn historisch en geografisch constant en we kunnen daarover universele overeenstemming bereiken. De minder belangrijke waarden verschillen van tijd tot tijd, groep tot groep en individu tot individu.
Nadat Fitna geen kassucces boekte bij de islamieten, moest je zo nodig naar de nieuwe moslimpesterij linken, want “vrijheid van meningsuiting is ons grootste goed.” Wanneer heb ik jou als spreekbuis voor ‘ons’ geroepen? Of bedoel je met ‘ons’ de leden van jouw partij? Als ik de mensenrechten bekijk, zie ik daar groter goed. Ik zou bijvoorbeeld mijn recht op meningsuiting opofferen voor jouw recht op leven en het recht om niet gedeporteerd te worden. Om vrij te zijn van slavernij, van marteling, van gedwongen verdwijning, van gedwongen medische experimenten. En als jij jouw vrijheid van meningsuiting boven mijn genoemde rechten zet, vette pech voor jou. Want ik zou me nooit laten deporteren – bijvoorbeeld – zodat jij spitsvondige oneliners kan debiteren.
Stel je voor dat de Duitsers een dergelijk film hadden gemaakt over de Joden in 1950. Zou je de link op je site plaatsen? Is deze analogie goed? Ja. Ja zeker, als je de laatste 100 jaar geschiedenis bekijkt.
Meindert Fennema suggereert in zijn column van vrijdag in de Volkskrant dat het niet zo erg is dat Wilders geld en steun in het buitenland verzamelt. Maar er bestaan grotere bezwaren dan de door Fennema afgewimpelde bedenkingen. Buitenlands geld in de Nederlandse politiek laten stromen is onrechtvaardig, verstoort de balans van belangen van Nederlanders en bevordert drogreden boven geldige argumenten. Het is dwang en oplichterij. In dit stuk veronderstel ik dat meer geld en steun uit het buitenland tot meer stemmen leiden.
Het is Wilders gelukt om op de tweede dag van de Algemene Beschouwingen vier drogredenen binnen slechts één enkele minuut te produceren. Hieronder komt hun algemene beschouwing.
Op de eerste dag van de Beschouwingen speelde Wilders niet op de bal maar op de man, met ad hominems zoals ‘grote gedoger’, ‘mede-klungelaar’, ‘schoothondje’ en ‘bedrijfspoedel’ aan het adres van Cohen. Daarop kwam veel kritiek uit de Tweede Kamer, vooral van Emile Roemer.
Waarom zou je je opponent je argumenten laten verslaan, als je het zelf ook kan? Want als je je eigen argumenten weerlegt, heb je altijd gelijk. Dus Wilders heeft altijd gelijk want hij weerlegt zijn eigen argumenten.
In een debat in de Tweede Kamer heeft Wilders het volgende gezegd:
“Wij hebben gezegd dat een moslim taqqiya kan plegen. Wij hebben daarbij gezegd dat het zeker niet zo is dat iedere moslim taqqiya pleegt. … Wij hebben gezegd: het kan. Zodra een moslim taqqiya pleegt — dat is inderdaad soms zelfs een gebod in de islam — betekent dit dat hij redenen kan hebben om niet de waarheid te vertellen. Een moslim die vindt dat homoseksualiteit niet deugt, zegt dat niet als hij daarnaar gevraagd wordt, omdat hij bang is dat hij vervolgd wordt of omdat het maatschappelijk onacceptabel is, terwijl hij dit misschien wel vindt. Het is gesimplificeerd, maar dit is taqqiya. Een moslim kan dit doen, maar dat wil niet zeggen dat een moslim dit ook doet.”[1]
Ik wil vandaag suggereren dat het gebruik van het woord ‘kunnen’ een ambiguïteitsdrogreden is, die Wilders een onverdiend voordeel verleent en zijn opponenten met een onterecht nadeel opzadelt.
In een debat in de Tweede Kamer heeft Wilders het volgende gezegd:
“Wilders: Wij hebben gezegd dat een moslim taqqiya kan plegen. Wij hebben daarbij gezegd dat het zeker niet zo is dat iedere moslim taqqiya pleegt. … Wij hebben gezegd: het kan. Zodra een moslim taqqiya pleegt — dat is inderdaad soms zelfs een gebod in de islam — betekent dit dat hij redenen kan hebben om niet de waarheid te vertellen. Een moslim die vindt dat homoseksualiteit niet deugt, zegt dat niet als hij daarnaar gevraagd wordt, omdat hij bang is dat hij vervolgd wordt of omdat het maatschappelijk onacceptabel is, terwijl hij dit misschien wel vindt. Het is gesimplificeerd, maar dit is taqqiya. Een moslim kan dit doen, maar dat wil niet zeggen dat een moslim dit ook doet.
Femke Halsema: En wanneer weet u dat?
Wilders: Het grote probleem is dat je dat nooit weet.”[1]
Over dit debat wil ik een paar blogs schrijven en de drogredenen van Wilders bloot leggen. Hey jij, lezer, niet zeiken dat ik de drogredenen van Halsema over het hoofd zie.