Sylvain Ephimenco stelt dat rechters zich niet moeten uitspreken over controversiële columns. Ik beweer het tegenovergestelde: wanneer columnisten laster verspreiden en daarmee individuen of groepen onterecht schaden, moeten mensen hun rechten bij de rechter kunnen verdedigen.
Als een historicus een citaat in het Latijn produceert – de taal van die leuke antieke oneliners – boezemt dat bij mij ontzag in. Ik ben immers niet zo intelligent om die taal te kennen. Hetzelfde gebeurde toen ik Boekestijn’s twitter las: “Ius potentia definitur schreef Spinoza. Recht wordt door macht bepaald.” Kijk, dacht ik, hier komt een groot man; hij schrijft een column of twittert en op het moment dat hij iets wil vertellen, herinnert hij zich dat hij Spinoza had gelezen en essentiële citaten in zijn privékaartenbak heeft bewaard. Hij trekt de juiste kaart op het juiste moment uit. Of hij kent Spinoza uit zijn hoofd.
“En waarom erkent Van Agt niet dat de muur tussen Israël en de Palestijnse gebieden Israëlische levens redt?”, vraagt Boekestijn retorisch in de column “Ontaarde regimes”. Deze simpele vraag komt in aanmerking voor drie drogredenen: de post hoc, de red herring en de stroman.
Post hoc ergo propter hoc
Een debater maakt deze denkfout door te veronderstellen dat een gebeurtenis A, die eerder plaatsvindt dan gebeurtenis B, ook de oorzaak van B is. Het staat inderdaad vast dat na het bouwen van de Israëlische barrière, het aantal aanslagen drastisch is afgenomen. Het is maar de vraag of de barrière de oorzaak is van deze daling.
In het eerste stuk over de column “Ontaarde regimes” heb ik gesuggereerd dat Boekestijn zijn stuk met een cirkelredenering begint. Meteen daarna krijgen we drie andere twijfelachtige zinnen:
“Hoe komt het dat zo’n groot man zulke eenzijdige standpunten over Israël inneemt? [1] Op zijn website verdedigt hij bijvoorbeeld de stelling dat Israël geen democratie meer is. [2] Over het Syrische tekort aan democratie lezen wij niets. [3] Waarom is Van Agt niet in staat om de ware aard van een regime te doorgronden?”
Vandaag wil ik zin 1 en 2 behandelen.
Arend Jan Boekestijn schreef een column in Elsevier, met de titel “Ontaarde regimes”, met een overmatig aantal drogredenen. Ik wil in een aantal blogs het argument in zijn column ontrafelen en deze drogredenen aan het licht brengen.
De hoofdstelling (de conclusie) van Boekestijn is dat “zolang Hamas en Assad niet veranderen, zal het vredesproces [in het Midden-Oosten] mislukken.” De column beperkt zich echter niet tot het onderbouwen van deze stelling, maar spendeert een overmatige hoeveelheid tijd aan de fouten van Dries van Agt. Vooral deze zijstap produceert de meeste drogredenen.
Waar gebeurd verhaal
Het was een schitterende ochtend in september. De zuivere, scherpe lucht wekte je longen, de zilvergouden zonnestralen beloofden je lichaam voor de rest van de dag met levensenergie te vullen. Geen enkele bries bewoog de weinige, nog aan de takken hangende goudbruine bladeren.
Dokter Goldenberg veegde de gevallen bladeren op de oprijlaan, bij elkaar en maakte een hoop voor verbranding, later op de dag. Het geknerp van zijn voetstappen door de bladeren leek de vogels, die misleid waren door het mooie zomerse weer, niet te storen in hun gezang.
Uit de verte hoorde dr. G. eerst de hoeven van een paard op de harde ondergrond: klok, klok, klok, klok. Langzamerhand werd dit geluid door de onmiskenbare klank van kinderstemmetjes vergezeld, kinderen die met elkaar ontzettend veel lol hebben. De kar reed langs en zijn twee dochters riepen dr. Goldenberg: “Papa, papa kijk eens!”
Amanda Kluveld maakt in haar nieuwste column een aantal denkfouten. Een van deze drogredenen is een bevestiging van de consequens. Deze drogreden is in de volgende vorm:
Als X dan Y
Y
Dus X
Bijvoorbeeld:
Premisse 1: Als Pietje mijn portemonnee heeft gestolen dan bevindt die zich niet in mijn tas.
Premisse 2: De portemonnee is niet in mijn tas.
Conclusie: Dus Pietje heeft mijn portemonnee gestolen.
Een debat is een paradoxale zeeslag. Twee admiraals leiden twee vloten, met schepen van verschillende grootte, stootkracht, pantser en bewapening van verschillende effectiviteit. De deelargumenten zijn schepen. Een admiraal verdedigt een stelling op een tropisch eiland, met ongekende lekkernijen en schaars geklede, wilde dames. Hij probeert de stelling te versterken terwijl de andere admiraal, de opponent, de stelling wil vernielen.
Volgens ridderlijke eer schieten ze ieder op hun buurt op de schepen van de ander. En na een bloedige zeeslag kijkt men welk laatste schip van welke vloot blijft drijven. Als het een schip is van de verdediger, wordt de stelling gepresenteerd als minder kwetsbaar dan daarvoor. Als het een schip is van de aanvaller, mag deze de stelling triomfantelijk plunderen en een andere vesting in zijn plaats bouwen.
Ik moet toch een keer uit de kast komen en bekennen: IK BEN EEN RACIST! Een ras zal de aarde overheersen en het andere ras zal uitsterven. Cliffhanger: voordat we ontdekken welk ras zal overheersen en welke ras zal uitsterven, laat ik de twee rassen beschrijven. Vertel me of je die in je omgeving herkent.
Twee dingen zijn belangrijk in de argumentatie: de waarheid en het overtuigen. Maar welke van de twee is belangrijker? “In een debat gaat het om overtuigen. Meer mag je niet verwachten,” zegt een van mijn discussiepartners. Ik wil hier aantonen dat de waarheid belangrijker is.
Paul Brill produceert in zijn laatste column een bijzondere tu quoque. Het is bijzonder omdat het heel goed illustreert waarom deze drogreden een drogreden is. Hier komt het:
Achtergrond
Brill reageert op een kritische column in het dagblad Le Monde waar een groep anonieme “hoge Franse diplomaten de vloer aan[veegde] met het buitenlandse beleid van president Nicolas Sarkozy.” Deze (voormalige) diplomaten en hoge ambtenaren bekritiseren Sarkozy ook voor de steun aan de Arabische tirannen.
En hier komt de tu quoque:
“Maar wat het artikel in Le Monde vooral ongeloofwaardig maakt, is dat volledig voorbij wordt gegaan aan het feit dat de wel zeer hartelijke relatie met allerhande Arabische potentaten, die de regering-Sarkozy nu wordt nagedragen, haar oorsprong vindt in het beleid van vorige Franse presidenten. Op dit punt is er juist sprake van een grote mate van continuïteit. Zowel François Mitterrand als Jacques Chirac onderhield een nauwe band met Hosni Mubarak. Mitterrand was het eerste Europese staatshoofd dat Yasser Arafat officieel ontving, Chirac was dik met Abdelaziz Bouteflika van Algerije en toonde zich diep bedroefd toen Arafat overleed (waar anders dan in Parijs).”
Antisemitisme is op het moment dat je zegt dat joden babybloed drinken, zonder het in een rechtbank te kunnen bewijzen. Als je een voor de…
Sinds 911 debatteer ik op internetfora over het Israëlisch-Palestijns conflict en ik maak veel drogredenen mee. In de laatste tijd kom ik vaak de volgende drogreden tegen:
[J]e zet je (niet altijd onterecht) af tegen de bezettingspolitiek van Israël – ik zal je daar ook niet op aanvallen. Maar weet je dat Marokko al even lang de Westelijke Sahara bezet houdt, de oorspronkelijke bevolking daar deels is uitgemoord, deels verjaagd naar het Atlasgebergte en dat de Sahari geen enkel recht op landbeheer hebben in hun eigen land? Er werd trouwens een muur rondheen het grootste deel van de Westelijke Sahara gebouwd om te voorkomen dat de oorspronkelijk bevolking terug zou kunnen keren naar hun eigen land. Herkenbaar?
Ik hoor jou daar nooit over in al jouw drang naar rechtvaardigheid… Maar ben je zelf niet een beetje racistisch naar Joden toe? Is er een reden waarom je het enerzijds van levensbelang vind om wel telkens Israël aan te vallen, maar nooit eens een keer Marokko vanwege hun jarenlange bezetting? Twee maten en gewichten is jou niet vreemd?
Laten we kijken waarom dit argument niet deugt.
Arnold de Groot was zwemleraar en werkte met jonge meisjes. Door bepaalde gebeurtenissen kon de schooldirectie niet beslissen om Arnold te ontslaan of niet. Omdat…
Bekijk de onderstaande vijf uitspraken en raad eens welke drogredenen hier voorkomen. “Het idee dat iets niet waar is omdat er geen statistieken zijn is…
Een paar dagen geleden plaatste een reageerder een heel mooi voorbeeld van een reactie, waarvan we met weinig middelen kunnen weten dat het een drogreden…
Tip 1: Associeer de moslims met fascisme. Hiervoor kan je bijvoorbeeld een foto plaatsen waar een Palestijnse Moefti een nazi-soldaat vriendelijk inspecteert, zelfs als de…
Ik kom soms briljante argumenten tegen, die ik gedwongen ben om aan mijn verzameling toe te voegen. Hier komt een voorbeeld: “Mihai, de waarheid bestaat…
Nausicaa Marbe heeft een column geschreven over Tariq Ramadan. Er zijn veel drogredenen in deze column, zoals vele petitio principii, maar wat het opvalt is vooral de stroman. Laten we naar een voorbeeld kijken.
Nausicaa Marbe meent Ramadan te kunnen beoordelen op een citaat, weergegeven zonder context in een column van Ian Buruma in NY-Times. Ramadan zou daar hebben gezegd: ‘Ik zal de wet eerbiedigen, maar niet als die me dwingt iets te doen dat tegen mijn geloof ingaat.’ Nausicaa Marbe reageert verontwaardigd: ‘De klimaatgevoelige denker Buruma denkt dan niet: Amice, wat is dat voor tunnelvisie die een particulier religieus belang boven het algemeen belang stelt? Wat is dat voor willekeur? Waarom zouden moslims anders moeten zijn dan gewone burgers? Geen enkele kritische vraag.’
“Er zitten twee echtparen in een auto, op weg naar het ziekenhuis. Het gaat om 2 plus 2 = 4 mensen, van wie achterin de…
Omdat Partout de uitslag van de oorspronkelijke jury (AM) NIET wilde accepteren, heb ik een debatdeskundige ingeschakeld om ons debat te beoordelen. De deskundige, Mark…
Als je een publiek in een toespraak beter wil overtuigen kan je de wisseltruc gebruiken. Hoe werkt de wisseltruc? De wisseltruc maakt handig gebruik van…
PARTOUT vs MIHAI. Regels? Geen! Filosofisch topdebat. De stelling: “Ik ben gerechtvaardigd om dwang aan de maatschappij op te leggen. Ook als het om de…
“Aristoteles onderscheidt twee soorten overtuigingsmiddelen: de technische en niet-technische. Niet-technische overtuigingsmiddelen hangen niet af van de vaardigheid van de spreker, maar houden in dat de…
Gisteren reageerde een discussiepartner met het volgende stuk: ‘Dus wanneer een ander erom verzoekt, zullen argumenten gegeven moeten worden. Altijd? Nee, zeg ik. Stel ik…
Ik zeg vaak over bepaalde argumenten dat ze drogreden zijn. Sommige mensen deken dat ik hen slechte intenties beschuldig. Dat komt echter omdat ze de…