Antônio Augusto Cançado Trindade

“Rechts-geleertheid is een konst om nae de rechtvaerdigheid te leven.”, Hugo Grotius

Stel je voor dat je als Nederlands burger in Koeweit ontvoerd wordt – pistool in je rug – en beschuldigd van het verspreiden van videobanden met orgieën van de oh zo vrome sjeik Jaber Al-Sabah Al-Saud Al-Sabah. Geheimagenten timmeren je drie dagen in elkaar, dwingen je tot valse verklaringen en uiteindelijk smijten ze je op straat.

Eenmaal buiten grijpt de sjeik je opnieuw en geeft je een limousinetocht naar het paleis van zijn broer. De sjeik is wat excentriek in zijn hospitaliteit, zo dompelt hij je onder meer herhaaldelijk in een zwembad met lijken, bergt je in een kamertje op waar hij in olie gedrenkte matrassen in de fik steekt. Terug in Nederland lig je zes weken in het ziekenhuis, je lichaam is voor 25% verbrand en dokters noemen je een posttraumatisch stress-syndroom-geval. Dit is niet de nieuwste James Bond film, dit zijn de heuse avonturen van de Britse piloot Sulaiman Al-Adsani.

Inside the International Court of Justice, judges hush. Outside, when they don’t fear for their reputation or re-election, they speak about the elephant in the courtroom. This elephant is the lack of means for individuals to sue states in the courts of other states and in international courts. Two examples of such judges: Hersch Lauterpacht and Dame Rosalyn Higgins.

Hersch Lauterpacht pleaded for an International Court of Human Rights, criticizing the positivistic statist view of International Law (IL): “Once the cobwebs of that antiquated theory have been swept aside, the procedural incapacity of individuals is deprived of its logical foundation.”¹ Dame Rosalyn Higgins argues that “there is nothing in the nature of international law which”² dictates that individuals should not be parties to the ICJ and continues:

“Power, to be sure, rests still to a substantial degree with sovereign states: it is within their power, for the moment, to block the access of the individual to certain international tribunals and to continue to assert the old rule of nationality of claims. But the very notion of international law is not predicated upon this assumption, and the international legal system survives conceptually even were this to change. Additionally, these assumptions about access to international tribunals and force are in fact changing rapidly, with significant consequences in the delicate balance between the state and the individual.”³

Tag: Antônio Augusto Cançado Trindade

Masterclass broek aantrekken voor individuen

Judge Cançado Trindade smuggles individuals into the Peace Palace