Skip to content

Tag: ad hominem

Waarom demonstreren studenten niet tegen Rusland en kan Ephimenco niet argumenteren?

Sylvain Ephimenco pleegt twee karaktermoorden op de pro-Palestijnse demonstranten. Eerst zegt hij dat de demonstranten “geestelijke banden hebben met de Joden hatende en terroristische Hamas”, en vervolgens beweert hij dat het feit dat ze niet tegen Rusland demonstreren, bewijst dat ze Jodenhaters zijn: “Net als [Marcel Möring] vraag ik me al langer af waarom activisten specifiek van de oorlog in Gaza en hun haat jegens Israël hun corebusiness hebben gemaakt. Er zijn zoveel andere conflicten op aarde met veel meer slachtoffers, die geen enkele aandacht krijgen van deze fulltime demonstranten.” Ik kan honderden voorbeelden van dit whataboutisme noemen in interviews en opiniepagina’s, inclusief ingezonden stukken zoals die van Marcel Möring. Dit bewijst dat drogredenen, net als COVID, een soort epidemie zijn die steeds nieuwe mensen infecteert.

Alleen rationele samenlevingen kunnen democratieën zijn, omdat democratieën gebaseerd zijn op rationele besluitvorming. Stel u voor dat een regering haar beleid zou laten bepalen door ChatGPT willekeurige maatregelen te laten voorstellen en dat ChatGPT op een gegeven moment zou zeggen: “Laten we de Limburgers vergassen.” Een samenleving die zulke irrationele beslissingen neemt, kan geen democratie zijn. Daarom moeten drogredenen ook worden beperkt in publieke democratische debatten.

Freek Vergeer’s genetische ad hominem

Freek Vergeer (CIDI) pleegt in de Volkskrant een genetische ad hominem. Hij beweert dat jongeren met een migratieachtergrond zich identificeren met de Palestijnen en Israël slechts zien als een westers project dat voortkomt uit Europees schuldgevoel. Daarmee impliceert hij dat hun standpunt ongeldig is, simpelweg omdat hun ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog niet in Nederland woonden.

Kwade martelaar Ebru Umar

In hun prachtig boek ‘The Outrage Industry’, beschrijven Amerikaanse politicoloog Jeffrey M. Berry en sociologe Sarah Sobieraj de troeblerende explosieve toename van ordinaire media. Het zijn vooral talkshows, zoals Rush Limbaugh en Bill O’Reilly, maar ook geschreven stukken tonen toenemende polarisatie.

Zijn de conservatieven slechts boos om Zwarte Piet?

Twitter staat rood te gloeien, want de VN slaat ons in de boeien. Of toch niet? Ook al leggen de kranten het redelijk goed uit, men begrijpt het nog steeds niet. Men weet niet wat het antiracismecomité is en doet. Noch weet men waarom het Comité Nederland adviseerde om de racistische scherpe kanten van Zwarte Piet aan te passen. Hier een paar twitterreacties:

Beste Israëlsupporters,

Oorlog is voetbal en – zoals bij elke wedstrijd – speelt men volgens bepaalde regels. De Palestinasupporters menen dat Israël in Gaza met uitgestrekt been tekeer gaat. Jullie daarentegen menen dat Hamas een schwalbe flikt. Zo voeren we een strijd om de publieke opiniebeker voor onszelf te winnen. Maar ook een verbale oorlog voert men volgens regels – en drogredenen zijn vals. Dit epistel is een vriendelijk verzoek om niet meer vals te spelen.

Drogredenaar Carel Brendel (001)

Carel Brendel tweette vandaag een goed voorbeeld van een ad hominem. Peyman Jafari schreef een stuk op Joop.nl en vermeldde slechts dat hij politicoloog was. Volgens Carel zou er ook moeten staan dat hij politicoloog van “de Internationale Socialisten” is. Zo. Als je politicoloog van “de Internationale Socialisten” bent, dat heeft magische krachten. Stel je voor dat je het volgende argument ziet: 2 + 2 = 4. Van Pietje Puk.

Drogredenaar Max Pam (001)

Max Pam produceert het ideale voorbeeld van ad hominem in de Volkskrant van vandaag:

“De Waffen-SS heeft, ook in de buurt waar Günter Grass heeft gezeten, de gruwelijkste misdaden bedreven. De Waffen-SS had zo veel lol in het standrechtelijk ombrengen van Joden en ander gespuis, dat er sprake is geweest van ‘executietoerisme’. Van heinde en ver kwamen ze aangesneld om deel te nemen aan het Joden neermaaien. […] Misschien is Günter Grass vandaag niet meteen een nazi en een antisemiet, maar in 1944 was hij dat wel. Het zou wel zo rechtvaardig zijn geweest als hem, bij de eerste stap op Tsjechische bodem, een kogel door de kop was geschoten. […] Niet te vergeven valt dat hij zich nadien als een goeroe heeft ontwikkeld tot ‘het geweten van Duitsland’, die aan alle Duitsers ging uitleggen hoe fatsoen eruit ziet en op welke partij ze moesten stemmen. […] Kritiek op Israël is vaak terecht […] maar uit de mond van Günter Grass klinkt die vals en hol.”

Dit is evident een aanval op persoon. Laat ik het illustreren met een analogie: