Waarom zou ik Jan Roos geloven?

Ebru Umar kwam voor Jan Roos op in de NRC. Maar ik zie in haar stuk geen enkel bewijs dat Marokkanen Roos zouden hebben aangevallen en niet andersom, noch zie ik in haar stuk een rationeel argument. Zij veronderstelt slechts dat de Marokkanen fout zijn en Jan Roos de waarheid vertelt, maar onderbouwt haar overtuiging niet. Dus haar betoog is een drogreden, een petitio principii.

We zijn geneigd om iemand standaard te geloven. En dat heeft een evolutionair voordeel, want toen we in de jungle leefden en iemand riep ‘er staat een tijger achter je,’ was het slimmer te vluchten, zonder de waarheid te controleren. Maar het is niet slim om iemand bij voorbaat te geloven als zijn afkeer voor Marokkanen bekend staat. Zoals Jan Roos. Noch is het slim om iemand bij voorbaat te geloven als hij onderdeel is van een politieke stroming die continu teleurstelt. Ik controleer soms willekeurige uitspraken van GeenStijl-ers, van rechtse en conservatieve mensen en vaak blijken hun uitspraken onwaar.

Een paar voorbeelden. Geenstijl-er Bart Nijman beweerde dat Zweden kritiek op immigratie strafbaar zou stellen. Onwaar. Pritt Stift beweerde dat de EU ons wil verbieden om teveel water door de WC te spoelen. Onwaar. Bram Moszkowicz beweerde op GeenStijl dat ‘Electronic Intifada’ ‘De Protocollen van de Wijzen van Zion’ als legitieme bron opvoert. Onwaar. Ik heb drie stukken van Joost Niemöller gecontroleerd en alle drie bleken onwaarheden te bevatten. Bijvoorbeeld dat de gemeente van Eindhoven ouderen uit een verzorgingshuis zou schoppen om ruimte te maken voor een asielzoekerscentrum. Onwaar. Wilders beweerde dat Marokkanen ‘zelden of nooit Marokkanen of islamieten’ als slachtoffers maken. Onwaar. Ik heb een paar random uitspraken in Martin Bosma’s eerste boek gecontroleerd. Onwaar. Hij begint zelfs zijn boek met een fake citaat van Jacques Wallage. Max Pam beweerde in de Volkskrant dat moslims aan ‘anaal jihad’ doen. Onwaar. Hij beweerde op de radio dat Dries van Agt zou hebben gezegd dat Israël ‘geen enkel bestaansrecht’ heeft en dat het zou moeten verdwijnen. Onwaar. Simon Admiraal beweerde in de Volkskrant dat Tariq Ramadan omgekeerde integratie wilde. Onwaar. Henk Krol citeerde selectief om te bewijzen Ramadan met dubbele tong zou spreken, dat zijn boodschap voor moslims verschilt van die voor Westerlingen. Onwaar. Max Pam, Carel Brendel, Amanda Kluveld en Nausicaa Marbe verdedigden Henk Krol met halve waarheden. Van Afshin Ellian heb ik ook een paar uitspraken gecontroleerd. Bijvoorbeeld: ‘de Arabische storm en de strijd tegen het Arabisch despotisme zijn een doorn in het oog van de linksige Europeaan.’ Allemaal onwaar. De Blondemevrouw beweerde op De Dagelijkse Standaard dat de EEG een resolutie aannam om ‘Arabische immigratie actief te bevorderen’ in ruil voor olie. Onwaar. Arend Jan Boekestijn zuigt ook uit zijn duim over volkenrecht en gebruikt nepcitaten van Spinoza. Thierry Baudet jokt over mensenrechten. En soms trap ik er zelf in, zoals de hoax op PowNed, dat een Pakistaanse imam zou hebben gezegd dat vrouwen in spijkerbroeken wereldrampen veroorzaken. Onwaar.

De voorbeelden hierboven zijn geen wetenschappelijk bewijs. Ik controleer niet 100% van hun uitspraken, ik lees niet eens 10% van hun geschriften. Ik controleer slechts opvallende dingen, nadat ik toevallig hun stuk heb gelezen, bijvoorbeeld nadat een BN’er hen euforisch heeft aangeraden. Ik heb misschien toevallig zoveel onjuistheden ontdekt, of misschien heb ik een sensor voor bullshit. Maar waarom zou ik Jan Roos bij voorbaat geloven na zoveel bullshit?

Kun je je de Deventer moord nog herinneren? De rechter bevond iemand hier schuldig voor, maar Maurice de Hond beschuldigde iemand anders: ‘de klusjesman’. De Hond kon dit niet bewijzen en de rechter heeft hem verboden om de klusjesman in het openbaar te blijven beschuldigen. Hij moest van de rechter €45.000 schadevergoeding betalen en werd veroordeeld wegens smaad tot een voorwaardelijke celstraf van twee maanden met een proeftijd van twee jaar. Wat bewijst dit? Dit bewijst dat we iemand – in een rechtsstaat – als onschuldig beschouwen totdat hij schuldig wordt bewezen. Diegene die een ander van iets beschuldigt, moet de schuld bewijzen. Het is ook een belangrijke regel van argumentatie: wie stelt bewijst.

De islam- en immigratiecritici beweren dat politiekcorrect Nederland hen voor lang heeft onderdrukt (en misschien nog steeds onderdrukt), dat men hen monddood maakt. Maar na de revolutie van vrijheidsstrijders Fortuyn en Wilders lijkt alles de andere kant op door te schieten. Je mag tegenwoordig zomaar in de NRC uit je duim zuigen en de Marokkanen zonder enkel bewijs zwartmaken. Ik weet dat Marokkanen misschien getint zijn, een andere religie hebben, met een accent spreken en dat hun ouders of grootouders elders zijn geboren. Maar waarom zouden er andere regels gelden dan bij de blanke klusjesman? En wat zou Jan Roos zeggen als iemand in de media zou roepen dat hij een crimineel zou zijn, bijvoorbeeld een dief, pedofiel of moordenaar? Zou hij niet roepen dat het smaad is? Zou hij niet eisen dat aantijger de aantijgingen bewijst? Roos heeft dit fundamenteel recht en ik zie geen reden waarom de Marokkanen dit recht niet zouden hebben. Jan Roos beschuldigt, dus Jan Roos moet bewijzen.