Stop karaktermoord op Palestina-supporters

In haar nieuwste column in de Volkskrant beschuldigt Jolande Withuis mensen die opkomen voor Palestijnse rechten van Jodenhaat. Opnieuw zien we hier een dubbele standaard op de opiniepagina’s. Kranten publiceren opinies en interviews waarin de Palestina-supporters van antisemitisme worden beschuldigd, maar nooit opinies met karaktermoord op Israël-supporters. Je leest bijvoorbeeld “Is Dries van Agt pas geïnteresseerd in Palestijnen als hij naar De-Jood-De-Moordenaar kan wijzen?” Het is alsof scheidsrechters bij wedstrijden tussen Feyenoord en Ajax alleen de Feyenoorders toestaan benen te breken.

Waarom deze onbalans? Is het onmogelijk karaktermoord op Israël-supporters te plegen? Nee. Er zijn genoeg manieren om Israël-supporters aan te vallen. Zo is er een duidelijke correlatie tussen islamofobie en steun voor Israël. Geert Wilders pleit openlijk voor annexatie van Palestijns grondgebied en de etnische zuivering van Palestijnen. Vicepremier Mona Keijzer van BBB doet islamofobe uitspraken op tv, terwijl haar partij actief voor Israël lobbyt. Gert-Jan Segers doet vaak negatieve uitspraken over moslims. Hij schreef bijvoorbeeld: “De eerste generatie van Marokkaanse Nederlanders heeft vier keer zoveel kans op schizofrenie dan autochtonen, terwijl de tweede generatie daar zeven keer zoveel kans op heeft.” Hij beweerde ook: “Het hart van de islam ontkent het hart van het christendom: het paasfeest. Dat levert een geloofskloof op die geen interreligieuze dialoog kan overbruggen.” De islam noemde hij “de grote en zelfbewuste uitdager van het Westen.” Neem dit hondenfluitje op krantpaginagrootte van Israël-supporter Mark Rutte over mensen die weigeren handen te schudden: “die onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren … die van mening zijn dat ze altijd maar voorrang hebben. Die afval op straat dumpen. Die conducteurs bespugen. Of die in groepjes rondhangen en mensen treiteren, bedreigen of zelfs mishandelen. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten.” Zelfs Jolande Withuis kan daarvan beschuldigd worden. Bijvoorbeeld ze schreef in een boek: “Moslims hebben zich, ongeacht hun huidskleur, onder de noemer ‘zwart’ weten te manoeuvreren, waarmee islamkritiek nu onder de noemer ‘racisme’ is komen te vallen.”

Een tweede manier om Israël-supporters retorisch te blesseren, is hen medeplichtig te verklaren aan oorlogsmisdaden. Nederzettingen in bezet gebied zijn volgens de Wet Internationale Misdrijven een ernstig delict, strafbaar met levenslang. Als Israël-supporters de bezetting verdedigen, kunnen zij als medeplichtig worden beschouwd.

Een derde mogelijkheid is om Israël-supporters te bestempelen als landjepikkers. Het Internationaal Gerechtshof verklaarde dat de Palestijnen recht hebben op de volledige Westbank, maar Israël onteigent en bouwt nederzettingen. Men zou kunnen stellen dat Israël-supporters tijd rekken om Israël zoveel mogelijk grondgebied te laten annexeren en zoveel mogelijk Palestijnen te verdrijven.

Sommige Israël-supporters zijn zelfs klassieke racistische sociaal-darwinisten, zoals Winston Churchill, die destijds vond dat Groot-Brittannië zich niet schuldig hoefde te voelen over het verdrijven van Palestijnen: “I do not admit that a wrong has been done to those people by the fact that a stronger race, a higher grade race, or, at any rate, a more worldly-wise race … has come in and taken their place.” Sommigen Israël-supporters claimen dat de Joden de woestijn hebben laten bloeien en daardoor recht hebben op het land, in tegenstelling tot de ‘inferieure’ Palestijnen die Palestina zouden hebben laten verloederen. Sommigen – zoals Dirk-Jan van Baar in de Volkskrant – beweren dat de Palestijnen zichzelf niet kunnen regeren.

Er zijn dus genoeg manieren om Israël-supporters aan te vallen. Waarom verschijnen zulke stukken dan zelden in de krant? Misschien is er een culturele bias of censuur. In het laatste geval behandelen kranten Israël-supporters met meer respect en handhaven ze de regels van een rationeel debat, terwijl ze dat respect Palestina-supporters ontzeggen.

Het Internationaal Gerechtshof stelt dat staten verplicht zijn te zorgen dat Israël het humanitair recht respecteert, nederzettingen ontmantelt en de bezetting beëindigt. Landen moeten de Palestijnen helpen bij het realiseren van hun recht op zelfbeschikking, zegt het Hof. Kranten beïnvloeden het publiek door alleen ad hominems tegen Palestina-supporters te publiceren, wat de druk op de regering vermindert. Dus ze schaden de rechten van Palestijnen en de legitieme belangen van Palestina-supporters. Daarom zouden kranten terughoudender moeten zijn in het publiceren van dergelijke persoonlijke aanvallen.