Paul Brill produceert in zijn laatste column een bijzondere tu quoque. Het is bijzonder omdat het heel goed illustreert waarom deze drogreden een drogreden is. Hier komt het:
Achtergrond
Brill reageert op een kritische column in het dagblad Le Monde waar een groep anonieme “hoge Franse diplomaten de vloer aan[veegde] met het buitenlandse beleid van president Nicolas Sarkozy.” Deze (voormalige) diplomaten en hoge ambtenaren bekritiseren Sarkozy ook voor de steun aan de Arabische tirannen.
En hier komt de tu quoque:
“Maar wat het artikel in Le Monde vooral ongeloofwaardig maakt, is dat volledig voorbij wordt gegaan aan het feit dat de wel zeer hartelijke relatie met allerhande Arabische potentaten, die de regering-Sarkozy nu wordt nagedragen, haar oorsprong vindt in het beleid van vorige Franse presidenten. Op dit punt is er juist sprake van een grote mate van continuïteit. Zowel François Mitterrand als Jacques Chirac onderhield een nauwe band met Hosni Mubarak. Mitterrand was het eerste Europese staatshoofd dat Yasser Arafat officieel ontving, Chirac was dik met Abdelaziz Bouteflika van Algerije en toonde zich diep bedroefd toen Arafat overleed (waar anders dan in Parijs).”
Laten we een analogie maken
Stel je voor dat een aantal (ex)-managers in een bedrijf kritiek heeft op de baas. De baas verkracht namelijk zijn secretaresses. Op dit moment verschijnt Paul Brill op het toneel en roept dat deze managers hypocrieten zijn. Immers de oude baas verkrachtte ook zijn secretaresse en de managers gaan aan dit feit voorbij. Nou is de vraag waarom Brill’s reactie een goed argument zou zijn? Is de misdaad van de huidige baas kleiner als de vorige baas ook dezelfde misdaad had gepleegd? Kunnen we de verkrachte secretaresses vertellen “Sorry, jullie moeten niet zeiken, immers de vorige baas deed hetzelfde”? Het antwoord op al deze vragen is “nee.”
Daarom gaat een tu quoque de fout in. Deze drogreden, ook een “jij bak” genoemd, verwijt een deelnemer aan een debat dat zijn gedrag in strijd is met waar hij voor pleit:
“De jij-ook-variant (of tu quoque-variant) van het argumentum ad hominem is erop gericht een tegenstrijdigheid aan het licht te brengen in de posities die de opponent bij verschillende gelegenheden heeft ingenomen. De tegenstrijdigheid kan eruit bestaan dat de opponent nu een andere standpunt inneemt dan hij in het verleden innam of dat het standpunt dat hij met de mond belijdt niet in overeenstemming is met zijn daden. Dat laatste is bijvoorbeeld het geval als iemand zich zelf aan de praktijken schuldig maakt waarvoor hij zijn opponent bekritiseert.
….De jij-ook-variant van het argumentum ad hominem wordt soms ook ruimer geïnterpreteerd en verwijst dan niet alleen naar het gedrag van de opponent maar ook naar het gedrag van derden. Deze ruime variant wordt doorgaans als verdediging gebruikt tegen kritiek op het eigen gedrag: anderen doen hetzelfde of hebben hetzelfde gedaan. Rescher geeft het volgende voorbeeld:
‘Mijn cliënt, gemeenteraadslid Smith, heeft niet ongeoorloofd gehandeld door een dienstauto te nemen om heen een weer van huis naar kantoor te rijden. De aanklager, gemeenteraadslid Jones, doet dat zelf ook zo nu en dan, evenals de burgemeester. Het is in feite algemeen gebruik onder de hogere ambtenaren in deze stad.’”, Eemeren, F. Van, Grootendorst, R., E.A.. Handboek Argumentatietheorie. Historische achtergronden en hedendaagse ontwikkelingen. Groningen, Martinus Nijhoff. 1997. p.78-79
Dus het laatste voorbeeld is identiek aan Brill’s tu quoque. Volgens hem is de huidige kritiek minder geloofwaardig, als andere regeringen in het verleden hetzelfde hebben gedaan.
En wat heeft de moeder van Paul Brill hiermee te maken?
Michael Drout noemt het deze drogreden de “so’s your mom”-drogreden:
“Related to the ad hominem fallacy is the tu quoque fallacy, or, as we used to use it in New Jersey when I was growing up, the “so’s your mom” fallacy. An example would be “famous actor X says that population control is a good idea, but he has eleven children.” Famous actor X may be a hypocrite, but that does not address the merits of the idea of population control, whatever they may be. The tu quoque fallacy is probably the most common in all of political discourse. It is worth noting that on the one hand, this is a very effective way of criticizing someone, because very few people (and even few politicians) manage to live up to every ideal they preach. The saying is that hypocrisy is the tribute vice pays to virtue, and it is worth thinking of this when considering whether or not to engage in the tu quoque fallacy: It gives you short-term cover, but in the long run you are not likely to convince anyone.”, Drout, M.D.C., Way With Words: Writing, Rhetoric, and the Art of Persuasion
In conclusie
Brill’s drogreden is dus fout omdat hij veronderstelt dat het karakter van de deelnemers gevolgen zou kunnen hebben voor de geldigheid van hun argument. Niets is minder waar. De kritiek dat de regering tirannen steunt, is in zichzelf of goed of fout en we moeten het argument op zijn eigen merites beoordelen. Zelfs al zou deze criticus een hypocriet zijn, of hetzelfde in het verleden hebben gedaan, of hetzelfde in het heden doen, dan nog is dat irrelevant. Als het argument goed is, dan is dat eerder een reden om ook van de criticus te eisen dat hij met zijn daden stopt. Het is geen excuus om de bekritiseerde toestemming te geven om zijn misdaden te plegen.
Het feit dat andere regeringen hetzelfde zouden hebben gedaan is daarbij irrelevant. Het zou absurd zijn om de slachtoffers van deze tirannen te vertellen dat zij ons niets kunnen verwijten, omdat onze vorige regeringen hetzelfde deden. Want dat is juist wat de slachtoffers ons verwijten, dat onze regeringen niet alleen nu, maar ook in het verleden hun tirannen hebben gesteund.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Verkrachting van een secretaresse laat zich niet vergelijken met het buitenland beleid van een Franse president.
Nee, de verkrachting van een secretaresse is altijd minder erg dan levenslang onder dictatuur, afgehakte handen, gestenigde overspelige vrouwen, armoede etc. Neem bijvoorbeeld de eerste Saudische koning, door het westen in het zadel gebracht:
Koning Abd al-Aziz ibn Saud “a lecher and a bloodthirsty autocrat”, “one of the most corrupt people of all time”, “whose savagery wreaked havoc across Arabia” doopte het veroverde Arabische schiereiland met zijn eigen naam: Saudi-Arabië (SA).
Ondertussen slachtte hij 400.000 mensen af. Een ander miljoen nam voor de zekerheid de benen naar andere landen. De vele opstanden werden de kop ingedrukt met ‘mass killings of mostly innocent victims, including women and children.” Hij voerde 40.000 publieke executies uit en amputeerde de ledematen van zeven procent van de bevolking (350.000 amputaties).
@Catharina.
Wel met die van een Italiaanse president??
Dus appels en peren vergelijken?
Inderdaad gaan vergelijkingen soms (wat) mank.
MIj heeft dit verhaal in ieder geval goed duidelijk gemaakt wat Mihai met zijn artikel bedoelde.
Wederom een uitstekend blog dus Mihai…! Bedankt.
Het is merkwaardig hoe het overduidelijke niet wordt gezien.
Een jaar of zeven geleden opende AIPAC kantoren in Parijs en Brussel.
De Israelische ambassadeur in Parijs waarschuwde dat Frankrijk geen VS is.
Toch werd Sarko fluitend verkozen, de campagne was simpel en duur.
Naar nu blijkt betaalde de Oreal erfgename grote sommen, in ruil voor belastingverlichting.
Na de verkiezing juichten de Israelische kranten, ‘Sarko komt uit een oud joods Grieks geslacht’.
En wat AIPAC wilde werd uitgevoerd, Frankrijk werd anti Islam, pro Israel en pro VS, en werd weer lid van NATO.
Wat niet was voorzien natuurlijk was hoe het arrogante mannetje Sarko zich impopulair zou maken, dat hij vele hoofdredacteuren op de keien zette had het grote publiek niet door.
Wat helemaal niet was voorzien, door niemand, waren de Islamitische volksopstanden.
Gisteravond op Russia Today was er een zeer interessante discussie daarover.
De vraag was of, als deze landen democratisch worden, en zich dus ontworstelen aan het VS joodse juk, of ze dan nog zoveel olie zullen pompen als wij willen hebben.
De meningen waren daarover verdeeld, ook over of inderdaad de olievoorraad fossiel is, en dus dan eindig.
Er zijn theorieën, de astrofysicus Hoyle was dit al lang van mening, dat de olie niet fossiel is maar stamt uit de tijd dat de aarde werd gevormd, en dat de lichtere bestanddelen naar boven komen, een proces dat nog wel even door zal gaan.
Overigens valt me in de discussies over wat Iraanse Presstv Islamic Awakening noemt op dat Israel nergens wordt genoemd.
Kennelijk interesseert het landje niemand, dat het zal verdwijnen als de Arabische massa’s zich van het joods/VS juk hebben ontdaan zal wel niemand meer betwijfelen.
Wat betreft vriend Brill, voor mij was hij al lange tijd niets dan een VS / Israel propagandist.
@Piet
Brzezinski heeft de arabische opstand al in 2006 een beetje zien aankomen:
http://www.mihai.nl/2006/03/12/brzezinski-vreest-een-wereldrevolutie/
En ik vertelde ook dat technologie de machtsstructuren in de wereld hebben veranderd, zowel intern als internationaal:
http://www.mihai.nl/2007/05/22/terwijl-je-sliep-was-de-revolutie-al-klaar/
Ik heb een verkorte versie van dit blog aan Volkskrant verstuurd, voor de opiniepagina en ik kreeg een persoonlijk antwoord van Paul Brill:
Geachte Mihai Martoiu Ticu,
Uw stuk komt niet in aanmerking voor plaatsing, omdat het te veel te lang doorgaat op een (vermeende) wijze van redeneren en vrijwel niets aan het debat over de westerse omgang met Arabische tirannen. Aangezien u een zinsnede van mij op de korrel neemt, zal ik u kort antwoorden. U gaat er ten onrechte van uit dat ik kritiek op de politiek van de regering-Sarkozy ongepast vindt omdat vorige regeringen niet worden genoemd. Op zichzelf is de kritiek gerechtvaardigd. Maar als de opstellers van het artikel in Le Monde de vroegere Franse buitenlandse politiek ten voorbeeld stellen, mag hun beslist worden voorgehouden dat destijds de Arabische tirannen al innig zijn omhelsd door Parijs. En ja, dat ze daaraan voorbij gaan, schaadt hun geloofwaardigheid.
Vriendelijke groet, Paul Brill
Brill is het niet waard er één woord aan te wijden, ik zie in VK niets dan USraelische propaganda.
Ik zal bij je links kijken, maar je zult met mij eens zijn dat niemand deze opstanden echt zag aankomen.
Wat betreft de Franse politiek, De Gaulle kritiseerde al de Amerikanen, omdat zij in geweld altijd de enige oplossing zagen.
Toen hem mededeling werd gedaan in 1967 van het Israelische voornemen oorlog te gaan voeren stopte hij onmiddellijk de Franse wapenleveringen.
In hoeverre hij daarmee Israel in de VS armen dreef is de vraag.
Misschien was het Liberty ongeluk al gepland toen.
Ik keek door de beide links, not impressed.
Iets wat kan gebeuren kan ik ook voorspellen, b.v. morgen kan Yellowstone ploffen en dat is dan het einde van de hele wereld.
Als het niet gebeurt heb ik niet fout voorspeld.
En 11 sept, tja, ik hoor bij diegenen die de Bush sprookjes niet geloven, die in 11 sept inderdaad het ‘new Pearl Harbour’ zien, wat ook bedoeld was om een smoes voor oorlog te krijgen.
Dat de VS zou verdwijnen als wereldmacht schreef de Duitse historicus Bavendamm al in 1993 in z’n boek over Pearl Harbour en Roosevelt.
Dat de opstanden iets te maken hebben met satellietzenders en internet, dat zal best, maar lijkt niet meer dan wijsheid achteraf.
Dan zag ik nog de naam Fukoyama, hoop dat ik de naam goed spel, volgens mij een warhoofd, kon tenminste geen touw vastkopen aan één van zijn beroemde boeken.
Dat ik de overtuiging heb dat de VS 11 septembers produceert neemt overigens niet weg dat de propagandistische waarde daarvan moet worden onderschat.
Voor een 3000 doden heb je wat.
Paul Brill’s moeder en/of vader zijn/is Joods, hetgeen zijn blinde vlek t.a.v. het Midden-Oosten
verklaart.
http://www.vkblog.nl/bericht/359446
http://www.vkblog.nl/bericht/164164/%27The_Israel_lobby_and_U.S._Foreign_Policy%27_-_boekbespreking__Maarten_van_Rossem_%28NRC_2.11.07%29
Ook president Sarkozy is van Joodse afkomst:
“As if his marital challenges were not enough cause for concern, “Sarco the Sayan” has suddenly emerged as the most infamous accolade of French President Nicolas Sarkozy. The influential French daily Le Figaro last week revealed that the French leader once worked for — and perhaps still does, it hinted — Israeli intelligence as a sayan (Hebrew for helper), one of the thousands of Jewish citizens of countries other than Israel who cooperate with the katsas (Mossad case-officers).
A letter dispatched to French police officials late last winter — long before the presidential election but somehow kept secret — revealed that Sarkozy was recruited as an Israeli spy. The French police is currently investigating documents concerning Sarkozy’s alleged espionage activities on behalf of Mossad, which Le Figaro claims dated as far back as 1983. According to the author of the message, in 1978, Israeli prime minister Menachem Begin ordered the infiltration of the French ruling Gaullist Party, Union pour un Mouvement Populaire. Originally targeted were Patrick Balkany, Patrick Devedjian and Pierre Lellouche. In 1983, they recruited the “young and promising” Sarkozy, the “fourth man”.
Ex-Mossad agent Victor Ostrovsky describes how sayanim function in By Way Of Deception: The Making and Unmaking of a Mossad Officer. They are usually reached through relatives in Israel. An Israeli with a relative in France, for instance, might be asked to draft a letter saying the person bearing the letter represents an organisation whose main goal is to help save Jewish people in the Diaspora. Could the French relative help in any way? They perform many different roles. A car sayan, for example, running a rental car agency, could help the Mossad rent a car without having to complete the usual documentation. An apartment sayan would find accommodation without raising suspicions, a bank sayan could fund someone in the middle of the night if needs be, a doctor sayan would treat a bullet wound without reporting it to the police.
And, a political sayan ? It’s rather obvious what this could mean. The sayanim are a pool of people at the ready who will keep quiet about their actions out of loyalty to “the cause”, a non-risk recruitment system that draws from the millions of Jewish people outside Israel.
Such talk sends chills down spines, especially Arab and Muslim ones. Indeed, the revelation did not go unnoticed in Arab capitals or come as much of a surprise. Paris can be a sunny place for shady people. When it comes to intelligence gathering on behalf of Israel, a question mark is immediately raised on the moral calibre of the person in question. But, how does this scandal influence France’s foreign and domestic politics?
It is of symbolic significance that Israeli Prime Minister Ehud Olmert was on a state visit to France in the immediate aftermath of Le Figaro ‘s exposé — ostensibly to discuss Iran’s nuclear agenda and the Palestinian question. Proud and prickly France under its supposedly savvy new president hopes to play a more prominent role in the perplexing world of Middle Eastern politics. On Monday, Sarkozy flew to Morocco, the ancestral home of many of France’s Jewry, soon after his Mossad connection was made public. There is no clear evidence that the revelation is to make France any more unpopular in the Arab world than it already is, especially not in official circles.
On the domestic front, however, there are many conflicting considerations. The Jews of France now display a touch of the vapours, in sharp contrast to the conceited triumphalism with which they greeted his election: “we are persuaded that the new president will continue eradicating anti-Israeli resistance,” Sammy Ghozlan, president of the Jewish Community of Paris pontificated soon after Sarkozy’s election. France is home to 500,000 Jews, mostly Sephardic Jews originally from North Africa and Mediterranean countries.
Sarkozy’s own maternal grandfather Aron Mallah, hailed from Salonika, Greece, and is said to have exercised considerable influence on his grandson. Even though raised as a Roman Catholic, “Sarkozy played a critical role in moving the French government to do what is necessary to address the ill winds that threaten the largest Jewish community in Western Europe,” noted David Harris, the executive director of the American Jewish Committee. Sarkozy, after all, was a political product of the predominantly Jewish elite neighbourhood of Neuilly-sur-Seine, where he long served as mayor.
France’s Muslim minority was far from surprised by Le Figaro ‘s revelations, even though some may have feigned disappointment. Others have been more forthright. “France is not run by Frenchmen, but by lackeys of the Zionist International who control the economy,” lamented Radio Islam, of militant Islamist tendencies. When Sarkozy was France’s minister of interior and clamped down hard on Muslim immigrants, calling mainly Muslim rioters “scum” in a widely-publicised interview, they retaliated by calling him “Sarkozy, sale juif [dirty Jew]”. Obviously there is no love lost between the five million-strong French Muslim community, the largest in Western Europe, and the French president. He has grounds for concern. He assiduously courts the Israelis. That much is known…”
‘Sarkozy accused of working for Israeli intelligence’ (by Gamal Nkrumah in Globalresearch.ca)
http://www.globalresearch.ca/index.php?aid=7245&context=va
‘Bestaan er Joodse Sayanim?’
http://www.vkblog.nl/bericht/355009
@Piet
Je stelt veel te grote eisen aan het voorspelbaarheid. “You can only predict things after they have happened” zei Eugen Ionescu. Ik verwacht inderdaad dat ten duur alle landen democratisch worden, tenminste zonder een totale globale economische instorting. En deze verwachting berust op de trends uit het verleden:
(1) De technologische ontwikkelingen die individu en de massa’s macht verschaffen en de traditionele machtigen macht ontnemen.
(2) Daaraan gerelateerd is de ontwikkelingen in internationaal recht, van het recht van de sterkste + anarchie, naar de rule of law en mensenrechten.
(3) En ook aan technologie gerelateerde ontwikkeling is een globale verandering in de manier waarop we denken. De Westerlingen verzetten zich meer dan vroeger tegen de Westerse misdaden en de onderdrukten zijn van mentaliteit veranderd, zij worden bewust van de rechten die ze hebben, wat hun verzet mogelijk maakt.
Een voorspelling kan je van niemand verwachten, want voor hetzelfde geld valt morgen een asteroïde en de hele wereld gaat naar de klote, of er ontstaat per ongeluk een atoomoorlog, of whatever. Maar de trends kunnen wel erkend worden en verwachtingen scheppen op basis van het verleden.
Een voorspelling voorspelt of niet.
Dè test van een theorie is of hij kan voorspellen.
Als de voorspelling juist is is de theorie dat nog niet, wetenschap bestaat uit nog niet verworpen theorieën.
Het verzet van de westerlingen, ik las net dat de PVV bij schoolverkiezingen de grootste partij zou zijn geweest.
Maar na morgen weten we welk deel van de Nederlandse bevolking in de maling genomen kan worden.
Dat Brill joods is verbaast mij niets, blinde vlek Midden Oosten, een boek over de evolutie van het begrip waarheid legt uit dat dat begrip pas sinds onze 16e eeuw of zo de betekenis heeft gekregen van verifieerbare waarheid.
De katholieke kerk stelde nog rond 1880 dat de paus altijd gelijk heeft.
In stammen was en is het misschien nog zo dat wat het stamhoofd zegt waar is.
Vandaar misschien dat joden een ander idee over waarheid hebben.
Als dat zo is is er geen blinde vlek, alleen maar een ander idee over waarheid.
Deze hypothese kan veel vruchteloos gedebatteer met joden verklaren.
Dat Sarko ondanks zijn katholicisme een jood is stond voor mij al heel lang vast.
Ik hanteer de definitie van jood die ook atheistische joden hanteren: iemand die zich vewant voelt met de joodse cultuur, het is natuurlijk een cirkelredenering, maar ik weet niets beters.
Hij kwam aan de macht nadat hij als minister van binnenlandse zaken fors was opgetreden tegen Moslims in Frankrijk.
Het is niet goed bekend hoe Franse Moslims in ghetto’s zitten, iemand met een buitenlands uiterlijk, arabisch of zo, moet buiten de Moslim voorsteden, banlieue geheten, zo elke tien minuten z’n papieren laten zien.
Daarom blijven ze er maar binnen, en zijn werkloos. Solliciteren is zinloos.
Franse politie durft alleen nog met twee auto’s met in elk drie man naar binnen, na enkele aanvallen en schietpartijen.
Uiteraard is men binnen deze ghetto’s fundamentalistisch.
Wanneer deze tijdbom ploft is de vraag.
Of hij nu wel of niet voor Mossad etc werkte lijkt me onbelangrijk.
Belangrijk is wie hem opvolgt.
Strauss-Kahn is in de aanbieding, ook een jood naar het lijkt.
Maar het Franse establishment lijkt weinig van Sarko etc te moeten hebben.
Zoals ik al schreef, voordat AIPAC kantoren opende in Parijs en Brussel waarschuwde de Israelische ambassadeur.
Sarko’s familie bevoordeling, zoontje zou voorzitter worden van La Defence, een zakenwijk bij Parijs, bracht ook al geen sympathie.
Het l’Oreal schandaal evenmin.
En nu de miskleun in de N Afrikaanse en Midden Oosten diplomatie.
Het valt natuurlijk ook op dat Sarko en Merkel Turkije buiten de EU proberen te houden.
De joodse macht over Duitsland is natuurlijk onmiskenbaar.
France is home to 500,000 Jews, mostly Sephardic Jews originally from North Africa and Mediterranean countries.
In belangrijke mate uit Algerije.
Israel werkte dan ook nauw samen met Frankrijk tijdens de Algerijnse opstand.
Daarentegen kregen de Algerijnse opstandelingen zendtijd in Cairo.
Maar na 130 jaar werden toch de Fransen verdreven.
Israel kreeg Franse steun voor het maken van de atoombom vanwege de steun aan Frankrijk tijdens die Algerijnse opstand.
Het Islamitisch joodse conflict is al heel oud.
En niet voor niets huurde AEI Hirsi Ali in.
De contacten van Wilders met Israel, de Israelische ambassade en VS joden zijn bekend.
En zo kunnen we de oorlog van het westen tegen de Islam zien als een joodse oorlog.
Die breekt ons nu zuur op, vrees ik.
@Piet
Ik reageerde op je stelling “Wat helemaal niet was voorzien, door niemand, waren de Islamitische volksopstanden.” Als jij verwacht dat er een natuurkundige theorie zou bestaan die de opstand op seconde kan voorspelen, dan hoef je dit soort dingen niet te roepen. Pas als je verwacht dat iemand aan de hand van bepaalde ontwikkelingen zegt dat de elementen aanwezig zijn voor een opstand, dan zou ik dat een voorspellende theorie. In ieder geval is niet een mindere voorspelling dan jouw “Wanneer deze tijdbom ploft is de vraag.” of “Die breekt ons nu zuur op, vrees ik.”
Deze uitspraken van mij zie ik niet als voorspelling.
Meer als waarschuwing over wat kan gebeuren.
In dat licht kan je de uitspraak van Breznewski ook zien.
Dat neemt niet weg dat als je de commentatoren hoort, vooral bij Aljazeera, Russia Today en Presstv, commentatoren uit b.v. Damascus en de VS, dat zij allemaal van mening zijn dat de VS volledig is overrompeld door de gebeurtenissen, en dus geen strategie heeft om er op te reageren.
Een commentator uit Damascus somde op hoe de VS (niet) heeft gereageerd op eerst Tunesië, toen Egypte en nu Libië.
Nog lijkt de VS niet te weten hoe op Libië te reageren.
De Franse minister van buitenlandse zaken moest mede aftreden omdat zij in eerste instantie voorstelde Franse ordetroepen naar Tunesië te sturen om de opstand neer te slaan.
In dit verband ben ik me gaan afvragen in hoeverre het gebruik van het engels als wereldtaal de opstanden heeft veroorzaakt, dit in combinatie met engelstalige satellietzenders.
Ghadaffi nam de moeite de uitzendingen van Aljazeera te jammen, vanuit een gebouw even ten Z van Tripolis, naar Aljazeera technici hebben vastgesteld.
Satelliettelefoons en video verbindingen over satelliet, plus dat elke moderne mobiel een camera heeft, zullen de zaak ook wel hebben beinvloed.
Verder is op Russia Today nu om de haverklap te horen hoe de VS en Israel democratie misbruiken voor hun belangen, ook dat is natuurlijk oud nieuws, je vind het al in een VS leerboek over politiek uit het begin van de 90er jaren.
Maar zulke leerboeken worden door weinigen gelezen, tv is een medium met impact.
Russia Today liet vanmorgen de VS Goebbels, Hillary, zien in de VS senaat.
Ze vroeg om geld omdat, naar zij zei, ‘de VS de informatie oorlog met engelstalige zenders aan het verliezen is’.
Ze noemde Aljazeera, Russia Today en CCTV, een Chinese zender die ik niet ken.
Het taalgebruik deed me aan Orwell’s 1984 denken, Goebbels noemde het kind nog bij de naam, propaganda.
Ze had het nog over VS values.
Terwijl de Libiers geen buitenlandse inmenging willen zijn Britse troepen al aanwezig in O Libië, en liggen VS invasieschepen voor de kust, voor humanitaire hulp, uiteraard.
Zulke hulp wordt helaas niet verleend aan Zimbabwe.
Tja, ze proberen al jaren de achterstand in te halen (maar zoals ik het gezegd heb, technologie werkt in hun nadeel)
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A36694-2005Mar15.html
http://news.yahoo.com/s/yblog_upshot/20101001/us_yblog_upshot/army-embeds-active-duty-psyops-soldiers-at-local-tv-stations
http://www.nytimes.com/2008/04/20/us/20generals.html?_r=1
http://www.rawstory.com/rs/2010/03/26/cia-paper-reveals-strategies-manipulate-european-opinion-afghanistan/
http://www.commondreams.org/headlines/031800-02.htm
http://www.nytimes.com/2006/01/02/politics/02propaganda.html
En ik heb nog een aantal van dit soort links
Zo waarschuwde Thomas L Friedman al vele jaren geleden dat technologische ontwikkelngen niet in het voordeel van het zionisme waren.
We zagen allemaal tijden het laatste grote Israelische offensief tegen de opstand in het concentratiekamp Gaza de fosforgranaten ontploffen.
Ik blijk nu via schotel ook CCTV te hebben, die hebben nog veel te leren.
Typische staatspropaganda.
Maar ja, ook Chinezen zullen CCTV kunnen ontvangen.
Russia Today en Aljazeera doen het veel beter, die hebben geleerd van de westerse propaganda.
Dat is wel het knappe, vind ik, van de westerse propaganda, wij westerlingen trappen er in, zien het niet als propaganda.
Onze slachtoffers trappen er niet in, zoals de VS senator en socioloog Moynihan schrijft ‘propaganda zal nooit slachtoffers er van kunnen overtuigen dat ze geen slachtoffers zijn’.
Het vloeibare ijzer van 11 sept deed me drie jaar later de westerse propaganda ontdekken, onthersenspoelen kost tijd, zelfs als de feiten onweerlegbaar zijn.
==‘propaganda zal nooit slachtoffers er van kunnen overtuigen dat ze geen slachtoffers zijn’==
Precies. Propaganda in het MO doen ze sinds Truman en ze zijn nog steeds niet overtuigd dat het Westen goed is.
http://mihai.punt.nl/index.php?r=1&id=269086
Natuurlijk niet alleen in het Midden Oosten, ook in Europa en Japan.
Het westerse nieuws vermeldt niet de weerzin van de Japanse bevolking tegen de voortdurende VS bezetting.
Daarentegen is de hersenspoeling in Duitsland redelijk goed gelukt, geen enkel ander volk nam Kollektivschuld op zich.
Russia Today had een interessante discsussie over hoe de bevolkingen in het Midden en verdere Oosten ondertussen geen woord meer gelooft van de humanitaire VS intenties.
Irak en Afghanistan hebben diepe indruk gemaakt.
Jij staat nog enigszins open voor meningen die niet de jouwe zijn, bij Koning op OBA werd ik net geblokkeerd.
Hoe komt het toch dat zo weinig mensen nieuwsgierig ziijn?
Ik lees op dit moment de memoires van Vansittart, een Britse hoge buitenlandse zaken functionaris die een Duitsland hater was.
Bij dat lezen vraag ik me af hoe de man zo verblind heeft kunnen zijn.
Op mijn bureau ligt een Duits tegengeschrift uit 1931, moet het nog lezen, maar in elk geval had Vansittart geen enkel begrip voor de Duitse, en ook Oostenrijkse, economische problemen die veroorzaakt werden door het Britse imperium, en Versailles.
Die problemen werden uitstekend gekwantificeerd in een japans boek wat rond 1935 in het engels werd vertaald, met als titel ‘Japan must fight Britain’.
Overigens denk ik dat de VS beinvloeding van het Midden Oosten begon eind 1944 toen Ickes namens Roosevelt Saud van Arabië tot hofolieleverancier van de Vs maakte.
==Russia Today had een interessante discsussie over hoe de bevolkingen in het Midden en verdere Oosten ondertussen geen woord meer gelooft van de humanitaire VS intenties.==
“Until the need for oil, the Cold War and the desire to manipulate the outcome of the Arab Israeli conflict forced it into the open as the dominant power in the Middle East, republican non-colonial America was acceptable to the Arabs. Even in the late 1930s the Arabs believed in America’s neutrality on the problem of Palestine, as confirmed by the findings of the King-Crane Commission. Moreover, the Arabs admired Woodrow Wilson’s proclamations calling for the granting of independence to various national groups and making the world safe for democracy, and saw both as the antithesis of the policies of the traditional colonial powers. But America discarded its ideology, followed oil interests, turned a blind commitment to anti-communism into a wish to involve all people in this issue and manifested a desire to please Zionism and win elections at home at the expense of the Arabs. America has, during the past four decades followed it’s replacement of the old, tired colonial powers by adopting policies similar to theirs. In the process America became colonialist and made the Middle East unsafe for democracy.”, Said K. Aburish , A Brutal Friendship, The West And the Arab Elite
“Only 5 percent of those polled said they believed the United States invaded Iraq “to assist the Iraqi people,” and only 1 percent believed it was to establish democracy there.
Forty-three percent of the respondents said they believed that U.S. and British forces invaded in March primarily ‘to rob Iraq’s oil’.”
http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A27979-2003Nov11
Mijn visie op de bezetting van Irak: olie en Israel.
Net vanmorgen ik weet niet meer op welke satellietzender zag ik Midden Oosten mensen zeggen ‘dat het een grote fout zou zijn voor het westen als de VS en de Britten Libië gaan bezetten’.
Dat het zo lang onduidelijk is geweest dat de verhalen van Wilson eyewash of hogwash, net wat je witl, zijn geweest, ontgaat me.
In Versailles werd elk van Wilson’s Fourteen Points aan de laars gelapt.
De oorlog, waarvan ik Roosevelt zie als de voornaamste aanstichter, had tot doel VS wereldhegemonie, met de USSR, het China van Chiang Kai Shek en een Kleiner Brittannië als junior partners.
Nog in 1953 in de VN probeerde de voormalige touwtjestrekker van Roosevelt, Bernard Baruch, de USSR zo ver te krijgen dat die afzag van atoomwapens.
In hetzelfde jaar plofte de eerste Russische atoombom.
Na het instorten van de USSR ging het verder met PNAC in 1993 van AEI.
Herry Ford sr zei al ‘in the end most jewish projects fail through overconfidence’, en zo deed Stalin niet mee, en kon Mao door een VS blunder Chiang verdrijven.
Wat de Washpost niet schrijft is dat het de mensen in het Midden Oosten inmiddels glashelder is dat de VS hun vijand is, een VS in belangrijke mate beheerst door joden.
Nu begon het VS imperialisme voor joden daar macht kregen, met de Monroe verklaring van 1830.
Het is dus niet zo dat we dat imperialisme volledig aan joden kunnen toeschrijven.
Dat zie je er ook al aan dat pas in 2001 Bush jr de uitvoering van PNAC 1993 ter hand nam met in scene zetten van 11 sept.
Na de joodse oorlogsverklaring aan Duitsland van 1933 duurde het ook tot 1941 voor de VS oorlog ging voeren tegen Duitsland via de omweg over Japan.
Wilson was de eerste president die gezien moet worden als een joodse marionet.
Kennedy werd vermoord veertien dagen of zo nadat hij Israel had gedreigd geen wapens meer te leveren als het doorging met de atoombom te ontwikkelen, maar Kennedy had meer vijanden dan Israel.
Ook is de relatie van VS joden met zionisme niet glashelder.
In de tweede wereldoorlog deed rabbi Wise alles om de Irgun leden die joden naar Palestina probeerden te krijgen in samenwerking met Eichmann tegen te werken.
Pas vanaf 1967 ontstond een hechte samenwerking tussen de VS en Israel, het mislukte Liberty ongeluk.
Maar ik las net bij Vansittart dat nadat na de 1921 rellen in Palestina een League commissie onderzoek had gedaan en had aanbevolen minder joden naar Palestina te laten gaan dat ‘the powerful New York jews’ heel boos werden omdat op die manier er nooit genoeg joden in Palestina zouden zijn om de Arabs te verdrijven.
Vansittart schreef dit rond 1952.
Er is één hoop voor ons in Europa, wij worden minder gezien als vijanden door de Moslims dan de VS.