Onrealisme van pro-kolonialisme

Een spiksplinter nieuwe drogreden rolde van de overuren draaiende lopendeband uit de pro-kolonialistische drogredenfabriek. Slow down jongens, vooral met deze slechte economie; dat kunnen jullie ons niet verkopen. Het nieuwe model drogreden roept dat het onrealistisch is om te verwachten dat kolonisten zich terug zullen trekken, binnen de grenzen van wat ze na 1967 hebben geroofd.

Maar waarom is dat onrealistisch te verwachten? Dat vertellen ze ons niet. Dat hebben ze zomaar uit de hoge hoed getoverd, zoals alle andere leugens. Is onze verwachting tegen de bekende natuurwetten? Stel je bijvoorbeeld voor dat je je voor je verjaardag een Trabant zou vragen, die met 12.000 kilometer per uur, onder de zee kan rijden, met het onderzeese donker als brandstof. Dat zou inderdaad onrealistisch zijn.

Ik kan ook andere voorbeelden van echt bestaand onrealisme geven. Het is onrealistisch te geloven dat God Palestina aan enige persoon zou hebben gegeven. Er bestaat geen enkel wetenschappelijk bewijs dat er een juridisch persoon bestaat, voornaam God, achternaam God, te Hemel, eigenaar zou zijn geweest van een stukje grond in het Midden-Oosten. Er bestaat geen enkel juridisch bewijs dat de heer Heer de juridische rechten op deze grond aan een stelletje nietsontziende Europese kolonisten zou hebben overgedragen. Laat me de eigendomakte zien. Het is onrealistisch te geloven dat enig intelligent persoon daarin zou trappen, onrealistisch te geloven dat wij geloven dat zij dat echt geloven.

Je zou kunnen denken dat ze in de waan verkeren, als je niet zou weten dat het slechts een leugen is, onderdeel van de tsunami van drogredenen die zij over ons storten, in de hoop dat onze geest afgeleid zou worden. Het is bijvoorbeeld wetenschappelijk aangetoond dat winkeldieven met hun buit ervandoor kunnen gaan, ondanks het feit dat ze betrapt zijn, als ze een onzinnige vraag aan de winkelpersoneel stellen. Men wordt afgeleid. Dezelfde techniek, de tsunami van absurditeiten, wordt gebruikt door de prokolonialisten.

Maar waar precies ligt de drogreden? Het is inderdaad onrealistisch te verwachten dat de rover zijn roofbuit vrijwillig terug zal geven. Wie de geschiedenis kent, weet dat kolonisten geen excuus aanbieden en terug naar huis keren. De Fransen bijvoorbeeld hebben meer dan een miljoen Algerijnen uitgeroeid, voordat ze uiteindelijk hun biezen hebben gepakt. Ze hebben gemarteld en massa verkrachtingen gepleegd. Dus we weten dat het onrealistisch is te verwachten dat de misdadigers hun misdaad vrijwillig ongedaan zullen maken.

Maar als het onrealistisch is om te verwachten dat de boef vrijwillig meewerkt, is het HEEL realistisch te verwachten dat hij de buit moet inleveren, dat hij voor de schade opdraait, dat hij de schade ongedaan maakt en  bestraft wordt voor zijn misdaad. Het is niet onrealistisch om al deze dingen te eisen. Want als we de buit bij de rover zouden laten, omdat het onrealistisch is te verwachten dat hij de buit terug zou willen geven, dan zouden we misdaad belonen. We zouden een van de fundamentele principes van het recht schenden dat niemand van zijn misdaad mag profiteren. Om lekker belangrijk te doen, zeggen we: “Commodum ex iniuria sua nemo habere debet.”

Het is echter onrealistisch te geloven dat de slachtoffers met dit soort gelul in slaap gesust kunnen worden. Het is onrealistisch te geloven dat de slachtoffers niet tot het einde van de wereld, tot het hiernamaals, tot het laatste oordeel zullen blijven vechten om het onrecht ongedaan te maken. Het is onrealistisch te verwachten dat zij de strijd zullen opgeven voor wat ze recht op hebben. Recentelijk hebben de Kenianen Groot-Brittanië aangeklaagd voor de toenmalige koloniale Guantanamo, de Guatemalanen willen de Amerikanen aanklagen voor het met opzet met syfilis infecteren van gevangene en geestelijk gehandicapten, om te zien hoe de ziekte zich onbehandeld ontwikkelt. En na 68 jaar hebben we de halfdode Kampbeul Demjanjuk nog steeds voor de rechter gesleept. Ondanks zijn zonnebril.

Deze paniekvoetbal van de tsunami van drogredenen producerende fabriek toont eerder aan dat ze bewust zijn geworden dat hun marketingafdeling voor de zoveelste keer heeft gefaald. Het is onrealistisch om nu nog tegen de nieuwe Palestijnse staat te brullen, maar ze proberen erratisch nog zo grote mogelijk resten roofbuit in de onderbroek te verstoppen. Leuk geprobeerd jongens.

Geredigeerd door Pascale Esveld