Hoe de Volkskrant en Wierd Duk liegen

Bill Kovach en Tom Rosenstiel schrijven in hun boek ‘The elements of journalism’ het volgende:

“[T]here remain clear principles we require of our journalism, principles that citizens have a right to expect… The first among them is that the purpose of journalism is to provide people with the information they need to be free and self-governing. To fulfill this task:

1. Journalism’s first obligation is to the truth.
2. Its first loyalty is to citizens.
3. Its essence is a discipline of verification.”

Dus om vrij en soeverein te zijn hebben we recht op loyaliteit, waarheid en toetsbaarheid. De media die deze drie regels schenden, schenden onze rechten – ze roven onze vrijheid en ze domineren ons.

Om deze abstracte regels in de praktijk te brengen hanteren journalisten een aantal specifiekere ethische regels. Stel je bijvoorbeeld voor dat De Telegraaf een stuk zou willen schrijven dat Mark Rutte kinderverkrachter zou zijn. Dan zorgen ze dat ze heel goede bewijzen hebben, zoals documenten, opnamen, getuigen. Journalisten zoeken twee onafhankelijke betrouwbare bronnen voor explosief nieuws over de regering. En als ze iemand zwart maken, plegen ze wederhoor.

Het interview en opiniestuk als ideale liegtechniek

Maar journalisten hebben ook trucs gevonden om deze regels te omzeilen: ze zoeken iemand met dezelfde vooroordelen als henzelf – of een leugenaar – en publiceren zijn leugens als interview of opiniestuk. Dan roepen ze dat zij niet aansprakelijk zijn voor de waarheid; ze hoeven geen betrouwbare bronnen te hebben, geen getuigen, geen documenten; ze hoeven geen wederhoor te plegen; zij hoeven de uitspraken van hun geïnterviewde niet te controleren. Lang leve luilekkerland. Na twee minuut googelen vinden ze al iemand bereid om leugens te vertellen. Hieronder twee voorbeelden.

Eerste voorbeeld: De Volkskrant

De Volkskrant interviewde Annabel Nanninga en zij zei:

“Ik ken heel veel ondernemers die er vanwege slechte ervaringen moeite mee hebben [Marokkanen] aan te nemen… [omdat Marokkanen] afspraken niet nakomen, stelen, onberekenbaar en snel gepikeerd zijn en werkgevers van racisme beschuldigen als die ook maar een beetje kritiek uiten.”⁽¹⁾Chris Rutenfrans. (2016, 28 mei). ‘Laten we stoppen met het wangetjesknijpen’. de Volkskrant.

Wat als Nanninga zou roepen dat de hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad uit de winkels steelt? Zou men geen enkele vervolgvraag stellen? Maar over Marokkanen stelde de journalist geen kritische vraag omdat hij dit antwoord wilde.

Ik vroeg de redactie om mij te helpen om deze bewering te controleren. Kent Nanninga echt enige ondernemers die dat zeggen? En hoeveel is het ‘heel veel’? De redactie negeerde mijn vriendelijk verzoek. De beste verklaring is dat de Volkskrant schijt heeft aan de waarheid, loyaliteit en controleerbaarheid.

Deze verklaring past in een trend bij de Volkskrant om minderheden in een kwaad daglicht te stellen. Zo deed de krant haar best om te bewijzen dat alle moslims potentiële ISIS-aanhangers zijn en voerde een oorlog tegen de islam. De redactie vertaalde een blog van moslimhater Daniel Pipes, die ook nog in de tweede paragraaf zijn eigen argument weerlegt.⁽²⁾Daniel Pipes. (2014, 12 september). Sorry, meneer de president, IS is 100 procent islamitisch. de Volkskrant. Dus de krant investeert geld en energie in drogredenen, alleen om moslims zwart te maken.

Max Pam beweerde in de Volkskrant dat moslims aan ‘anaal jihad’⁽³⁾Max Pam. (2014, 16 juli). De anale jihad is hot, leren we op Memri TV. de Volkskrant. doen, wat pertinent een stukje fake news is.

Tijdens het Wilders-proces was de Volkskrant partijdig tegen de mensenrechten van minderheden.

Bovendien is een interview slechts relevant als de geïnterviewde deskundig is en/of een goed argument heeft. Nanninga daarentegen is nergens deskundig in, noch heeft ze briljante argumenten. Dus de interviewer koos Nanninga om haar leugens.

Ook Jacques Monasch kreeg de vrije hand om leugens en contradicties te preken. Hij vertelde dat migranten tegelijk werkloos zijn en alle banen jatten. ‘De zoon van die trambestuurder wilde wellicht ook wel op de tram, maar vanwege positieve discriminatie kreeg iemand anders voorrang.’⁽⁴⁾Frank Hendrickx. (2016, 11 november). Jacques Monasch zit er niet mee als mensen hem PVV Light noemen. de Volkskrant. Ik mailde de grootste ov-bedrijven (GVB, RET en Qbuzz) in de drie grootste steden en kreeg van alle drie ongeveer dit antwoord: ‘Qbuzz discrimineert niet, dus het bericht is onjuist. Wij herkennen ons daar niet in, in de uitspraken van Monasch.’

Tweede voorbeeld: Wierd Duk

Als krantenjongen, geil op moslims en internationale relaties, heeft Wierd Duk de expertise van een vaatdoek. Hij zoekt het nirwana van hét Interview als reïncarnatie van dé Leugen. Hij slaapt terwijl Machteld Zee uit haar duim zuigt. Nu zoekt hij willekeurige mensen en laat ze vrijuit liegen. Hij vindt bijvoorbeeld voor zijn laatste stuk slechts Oost-Europeanen die al zijn rechts-populistische tweets bevestigen: ze zijn bang voor moslims en vinden de EU een dictatuur.⁽⁵⁾Wierd Duk. (2017, 13 mei). ‘Jullie zijn niet trots op je land’. Algemeen Dagblad.

Duks Hongaar vertelt dat Viktor Orbán onterecht als autoritair en antisemitisch wordt beschouwd. Orbán ‘heeft juist een enorm mandaat.’ Waarom ontdekt Wierd Duk mijn Hongaarse vriendin niet, die depressief raakt na elke nieuwe wet in Hongarije? En waarom vindt hij mij niet om hem te vertellen dat de EU geen soevereiniteit inperkt? Dus voor elke Oost-European in Duks verhaal vind je net zo makkelijk een andere met tegengestelde wijsheid. Hij concludeert dat dé ‘kritische’ Oostblokkers zo denken op basis van een bedorven sample.

Waarom zou je mensen uit hun duim laten zuigen, als je objectievere meetlatten hebt? Orbán beperkt persvrijheid (1, 2, 3). In de persvrijheidsindex staat Hongarije op de 71e plek. Hij verandert de grondwet om meer macht te grijpen en de rechters zwakker te maken. In de democratie-index staat Hongarije op de 56e plek als ‘flawed democracy’. In de rule of law index staat Hongarije op de 49e plek. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft 40 keer tegen Hongarije in 2016 besloten (ter vergelijking 3 keer tegen Nederland, die 1,7 keer meer bevolking heeft). En de Jodenhaat rijst de pan uit, ook in zijn naaste omgeving.

De Russin in Duks stuk beweert dat Poetin best meevalt en wat men over hem zegt ‘is simpele propaganda.’ Een Poolse beweert: ‘Reken maar dat partijen als Denk overal zullen opduiken en steeds groter zullen worden. Op een enkeling na zijn de Polen die ik spreek ervan overtuigd dat West-Europa over twintig, dertig jaar niet meer leefbaar is. Als je zoveel mensen binnenlaat uit een andere cultuur – aanhangers van een intolerante religie met vaak een laag iq [sic]…’ Zij speelt met de gedachte naar Polen terug te keren ‘als het hier echt fout mocht gaan en we in West-Europa te maken krijgen met sharia-achtige toestanden.’

Volgens de Roemeense verspreiden de media ‘desinformatie’ over de ware aard van de islam. ‘En ook hier zijn mensen bang om zich uit te spreken over heikele thema’s, zoals immigratie en de islam, omdat ze mogelijk hun carrièrekansen verspelen.’ Praat er echt niemand over de islam? Ik zocht in de krantenbak op ‘islam’ en vond 666 resultaten, alleen al in de laatste week. Zelfs Hans Nijenhuis, Duks hoofdredacteur, is het opgevallen: ‘Ik heb tegen Wierd gezegd dat ik in zijn column niet meer wil lezen dat [islamcritici] niet worden gehoord. Want ze staan in zijn column en daarmee bereiken we een miljoen huishoudens.’⁽⁶⁾Paul Onkenhout. (2017, 06 mei). Hij is een jaar hoofdredacteur, werd spraakmakend én ging al eens flink op zijn bek. de Volkskrant.

Staat de persvrijheid alles toe?

Topgeleerde William Schabas schreef een monumentaal commentaar op het Europees Mensenrechtenverdrag. Hij vatte de houding van de rechters als volgt samen:

“Journalisten genieten grote bescherming op voorwaarde dat zij in goed vertrouwen handelen om accurate en betrouwbare informatie te verstrekken in overeenstemming met de ethiek van de journalistiek. Zij hoeven de zware criteria voor bewijs in rechtbanken niet na te bootsen, maar ze moeten met de nodige zorgvuldigheid handelen. Het verdrag geeft hen geen onbeperkte vrijheid van meningsuiting, zelfs als er sprake is van vitale publieke belangen. Zij mogen bepaalde grenzen niet schenden, met name als er respect voor de reputatie en de rechten van anderen is vereist.”⁽⁷⁾“Journalists are afforded great protection by article 10 subject to the condition that they are acting in good faith in order to provide accurate … Continue reading [vrij vertaald]

Echter, met interviews en columns proberen onze persmannen de legitieme belangen van minderheden alsnog te beschadigen. Want ze willen illegitieme macht, ze willen de anderen domineren.

Geredigeerd door Pascale Esveld