Likoed Nederland vervangt de ene drogreden met de andere, even grote drogreden. In mijn vorige blog heb ik aangetoond dat Likoed bezig was met een red herring, een afleidingsmanoeuvre. Zijn reactie daarop was:
“U moet wel volledig zijn. Onze stelling is dat u met twee maten meet.
U heeft maar aandacht voor een misstand in de wereld, die van de Palestijnen.
Andere – veel ergere – schrijft u nooit over.
Dus is onze stelling dat u met twee maten meet.
Maar daar gaat u dus nooit op in.”
Ten eerste ontken ik dat ik met twee maten meet, maar ik zal dat niet bewijzen, omdat het niet nodig is. Zonder aan te tonen dat ik met dezelfde maat meet, zal ik aantonen dat de reactie van Likoed een drogreden is.
Stel je bijvoorbeeld voor dat we ons in Zuid-Afrika bevinden, tijdens de apartheid. Stel je voor dat de politie in Johannesburg met twee maten meet. Het arresteert alle zwarte mannen die blanke vrouwen verkrachten, maar arresteert geen enkele blanke man die zwarte vrouwen verkracht.
De advocaat van een van de zwarte verkrachters staat op voor de rechter en zegt: “Meneertje de rechter, ik eis dat mijn cliënt vrijgelaten wordt. De politie meet immers met twee maten. Mijn cliënt is slachtoffer van discriminatie.” Zou de rechter daarin trappen? Nee. Is het slachtoffer van de zwarte verkrachter minder slachtoffer als de politie met twee maten zou meten? Nee.
Stel je voor dat de zwarte mannen een demonstratie organiseren voor gelijke rechten. Op één van de spandoeken staat “We willen dezelfde rechten als blanken. We eisen het recht om blanke vrouwen te mogen verkrachten.” Zou dit een goed argument zijn? Nee.
Laten we dit in een meer argumentatieve vorm gieten. Als er twee soorten slachtoffers zijn en de maatschappij geeft meer aandacht aan één soort dan aan een ander, het enige argument dat goed is, is dat de maatschappij dezelfde aandacht moet geven aan de aandachtloze slachtoffers. Het enige goede argument is dat de maatschappij ook de loslopende dader op dezelfde manier moet bestraffen.
Zelfs als het waar zou zijn dat de maatschappij slechts een dader aanpakt en een andere niet, volgt daaruit niet dat de aangepakte dader het recht zou moeten hebben om misdaden te plegen.
In het geval van Israël en de Palestijnen is het correcte argument als volgt: Als het waar is dat de wereld meer aandacht aan Israël schenkt dan aan andere misdadigers, volgt daaruit niet dat Israël het recht heeft om misdaden te plegen. Wat daaruit volgt is dat de wereld ook de andere misdadigers moet aanspreken.
Uit het bovenstaande volgt ook het volgende: Als Pietje een argument produceert dat Israël iets fout zou doen, is het enige wat men moet doen kijken of Pietje’s argument goed of slecht is. Als het waar is dat Israël misdaden pleegt, is het irrelevant of Pietje niks over andere misdaden zegt. En als het niet waar is dat Israël misdaden pleegt, dan is het ook irrelevant wat Pietje over andere misdaden zegt. Dus een advocaat van Israël kan zich beter concentreren op de vraag of wat Israël doet, toegestaan is of niet.
Pietje aanvallen op zijn vermoedelijke dubbele standaard is een ad hominem. Dus Likoed Nederland valt personen aan en niet argumenten, wat een megadrogreden is.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Er zijn twee groepen die groot belang hebben bij het lijden van de Palestijns.
Dat zijn radicale islamieten die mensen willen laten radicaliseren en de Arabische dictators, om de aandacht af te leiden van binnenlandse problemen.
Dat lijden van de Palestijnen is sowieso erg betrekkelijk. In tegenspraak met de propagandaverhalen over ‘erbarmelijke’ levensomstandigheden is de levensverwachting van Palestijnen een van de hoogste in de Arabische wereld, hoger dan bijvoorbeeld Turkije en zelfs sommige Europese landen.
De levensstandaard is er ook relatief hoog, er heerst geen honger – zoals bijvoorbeeld in Egypte – en er is nauwelijks analfabetisme (Egypte 40%). Tachtig procent heeft een mobiele telefoon en alle schoolkinderen krijgen een laptop van de VN.
Niemand zal ontkennen dat de Palestijnen het beter zouden kunnen hebben, ook Struick van Bemmelen niet. Maar men moet dan ook de eigen rol van de Palestijnen daarbij benoemen. Op alle beslissende momenten in hun geschiedenis kozen de Palestijnen voor geweld:
* de pogroms tegen Joden in de jaren twintig,
* het afwijzen van het Britse delingsplan in 1937,
* het geweld daarna tegen Britten en Joden (met behulp van nazi bewapening en financiering),
* het afwijzen van het delingsplan van de VN in 1948, de oorlog daarna die volgens de Palestijnse leiding tot doel had “alle Joden te vermoorden”.
* het oprichten van de PLO terreurorganisatie in 1964 (nog voor de ‘bezetting’),
* de uitspraak ‘nooit erkenning van Israel, nooit onderhandelen met Israel, nooit vrede met Israel in 1967,
* het afwijzen van de Camp David akkoorden in 1978,
* de vaststelling van het Hamas handvest in 1988: “Zogenaamde vreedzame oplossingen zijn tijdverspilling. Jihad is de enige oplossing.” (artikel 13) en “Het loslaten van het conflict met Israel is een daad van zwaar verraad, wie dat doet zij vervloekt.” (artikel 32)
* de vele zelfmoordaanslagen na de Oslo vredesakkoorden in 1993,
* het afwijzen van het aanbod van president Clinton voor een Palestijnse staat in 2000 en 2001, gevolgd door de tweede intifada,
* de raketbeschietingen vanuit Gaza door Hamas, na de Israelische terugtrekking in 2005, in plaats van een normale samenleving daar op te bouwen.
* het afwijzen van het vredesvoorstel van premier Olmert in 2008.
* de recente trainering – al twee jaar lang – van directe vredesonderhandelingen.
Al 80 jaar kiezen de Palestijnen elk decennium altijd consequent voor geweld in plaats van voor vrede.
Ook de Arabieren zelf begint het duidelijk te worden in welke propagandakuil ze getrapt zijn.
Zoals een Syrische burger het uitdrukt:
“Tien dagen lang doodde het leger iedereen die op straat liep. Ik dacht altijd dat Israël onze vijand was. Maar zelfs de Israëli’s gebruiken rubber kogels, en schieten alleen op de benen van mensen, en laten ambulances toe om gewonden naar het ziekenhuis te brengen.
Ik weet nu dat het Syrische regime onze echte vijand is”
http://www.leaderpost.com/news/Assad+losing+iron+grip+Syria/5079486/story.html
De Arabische lente doet dit inzicht doorbreken. Wie de internetfora leest, ziet dat mensen daardoor steeds beter gaan inzien welke motieven achter de verhalen over lijdende Palestijnen zitten. De stemming is daar omgeslagen.
De Gaza boot provocatie hielp daarbij:
* nogal merkwaardig om veel drukte te maken over het brengen van een paar verhuisdoosjes, op een moment dat twee dictaturen in dezelfde regio hun eigen burgers aan het afknallen zijn.
* terwijl zelfs de VN – normaliter anti-Israel door het machtsblok van 57 Islamitische lidstaten – de actie afraadde, ondersteund door de andere leden van het Kwartet (de EU, de VS en Rusland).
* de boot betaald bleek vanuit Hamas en de Moslim Broederschap.
Daarom blijven nog slechts enkele goedgelovigen blijven uitsluitend hameren op het Palestijnse ‘lijden’.
Die gaan wel steeds wanhopiger roepen ……
@Likoed
Ter informatie:
“Israel’s boycott law: The quiet sound of going fascist
This is the one. This is where the slope turns nowhere but down. When the Knesset passed the boycott law, it changed the history of the state of Israel. —
–This is the one. Don’t let what we like to call the relative calm here, fool you. When the Knesset passed the boycott law Monday night, it changed the history of the state of Israel.
In real time, a tipping point of great magnitude can sound a lot like nothing at all. But if the Boycott Law makes it past challenges filed by human rights and pro-peace organizations in Israel’s High Court of Justice, then anything goes, beginning with democracy itself.
Benjamin Netanyahu and Ehud Barak and 10 other cabinet ministers already know this. That’s why they failed to show up for the vote.
They stayed away because they know that this is the stain that may prove indelible. The Boycott Law is the litmus test for Israeli democracy, the threshold test for Israeli fascism. It’s a test of moderates everywhere who care about the future of this place.
This is the one. This is where the slope turns nowhere but down.
Q. What is wrong with the law?
1. The measure curbs political freedom of expression in Israel in a number of ways, setting potentially significant – and dangerous – precedents. It allows any individual to, in effect, become a private law enforcement agency, empowered to bring lawsuits against anyone or any group the plaintiff accuses of having taken part in or even simply supported any action the plaintiff construes as a boycott against Israel, against the settlements, or even any individual Israeli, for any reason. —-”
http://tinyurl.com/6zrvbcx
&
“Israeli press blast boycott law — The Israeli Knesset’s passing of a controversial law penalising anyone calling for a boycott of the country or its settlements has been the subject of much debate in the Israeli press.
One paper sympathetic to PM Benjamin Netanyahu asserted that the law was timely, but two prominent dailies suggested that – far from protecting Israel – MK Zeev Elkin’s law would only play into the hands of the country’s enemies.
Other commentators condemned the new law outright as “undemocratic”, while one wondered why the prime minister did not take part in the vote.
Haim Shine in free, pro-Netanyahu Yisrael Hayom
A small minority group in Israel that had despaired of winning the elections has decided to act through subversive methods like promoting an agenda of encouraging the imposition of boycotts. [Israeli peace activists] boycott soldiers who defend the right of peace activists to live in a free, democratic state… The Boycott Law is something timely. A country that respects itself cannot allow subversive activity.
Editorial in English-language Jerusalem Post
While we empathize with Elkin and other lawmakers’ protective instinct vis-a-vis the Jewish state… Civil society has an inalienable right to organise peacefully and to use its buying power or freedom of association to further political objectives, whether it be grassroots protest against the high price of cottage cheese… rabbis’ calls to ‘boycott’ potential Arab house-buyers in Jewish neighbourhoods, or left-wing opposition to the government’s settlement policy… Attempts to legitimise the Jewish presence in Judea, Samaria and Jerusalem [the West Bank] through the stifling of criticism may just achieve the opposite.
Amnon Rubinstein in centrist Ma’ariv
The first question to be asked in relation to the Boycott Law is whom this law will help? And the answer is: Israel’s enemies… This law will serve as a weapon in the hands of those who claim that Israel is not democratic and does not observe human rights and will increase Israel’s isolation in both the academic world and also among the liberal democracies of the West. Paradoxically, this law increases the danger of boycott of Israel and this is the opposite of what Israel needs these days.
Nahum Barnea in centrist, mass circulation Yediot Aharonot
The law is bad. In a clever trick reminding one of dark regimes it turns only against he who calls for a boycott on a geographical basis. Rightwing activists who walk around in demonstrations with t-shirts bearing the inscription ‘I only buy from Jews’ are exempt from punishment. Also exempt from punishment are the rabbis who call for not renting houses to Arabs… The right has dug a well into which it may itself fall.
Editorial in left-of-centre, independent broadsheet Ha’aretz
It is couched in vague language… This vagueness is intentional, designed to conceal the goal of spreading a wide protective net over the settlements, whose products, activities and in fact very existence are the main reason for the boycott initiatives, both domestic and foreign… Knesset members who vote for this law must understand that they are supporting the gagging of protests as part of an ongoing effort to liquidate democracy.—-”
http://tinyurl.com/6l8mncd
&
“American Jews rally against boycott law
Controversial legislation sees Jewish community in US unite in denouncing it as affront to freedom of expression — American Jewish organizations from the Left and Right have come together to fight an unexpected “evil,” as they call it: The newly inducted anti-boycott law.
According to a Wednesday report in JTA, the US Jewish community seems remarkably united in deeming the measure an affront to freedom of expression. —-”
http://tinyurl.com/5wtujvn
Ter informatie:
“CIDI vraagt Netanyahu de boycotwet te herroepen — wo 13-07-2011
In een brief aan de Israelische premier Benjamin Netanyahu, vraagt CIDI om de herroeping van de anti-boycotwet die maandag 11 juli werd aangenomen. De wet maakt sancties mogelijk tegen een ieder die oproept tot een boycot van Israel, hetzij economisch, academisch of cultureel. Burgers en organisaties kunnen hen voor het gerecht dagen en een schadevergoeding eisen. Tevens zijn bedrijven uitgesloten van inschrijving op offertes van de overheid.
Ronny Naftaniel, directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israel, verzocht in zijn brief aan de premier van Israel de wet te herroepen.
‘Namens het Centrum voor Informatie en Documentatie Israel (CIDI) wil ik mijn zorgen uiten over de anti-boycot wet van de Knesset. Ik zou u willen vragen om uw macht aan te wenden en uw best te doen om deze contraproductieve wet in te perken en te herroepen.
Door het opleggen van een wettelijke aansprakelijkheid tegen iedereen die oproept tot een economische, academische of culturele boycot van Israel dient de Wet om Schade aan de Staat Israel door middel van Boycots te Voorkomen van 11 juli vrijheid van meningsuiting en andere burgerrechten een grote klap toe. Inplaats van de Israelische samenleving en Israels status op een cruciaal moment te versterken, verzwakt deze wet dit juist. —-”
http://tinyurl.com/6b29mad
&
“Wat kan je doen?
Wat kan je doen als er sprake is van antisemitisme? Er zijn verschillende uitingen van antisemitisme en daar kan je steeds op een andere manier op reageren. Klik op een vraag om het antwoord te lezen of te sluiten —
Wat moet je doen als je op straat wordt uitgescholden?
Antisemitisme op Internet. Hoe laat ik het weghalen?”—-”
http://tinyurl.com/43jlr8f
Zij die bij het CIDI aktief zijn, is het evident gegeven met meerdere maten te meten. Algemeen voorkomend, kennelijk.
&
“Over CIDI
Het Centrum Informatie en Documentatie over Israel – kortweg CIDI – werd in 1974 opgericht. Het is een onafhankelijke Nederlandse stichting, gevestigd in Den Haag, die onlosmakelijk betrokken is bij Israel. Wij komen op voor het recht op vrede en veiligheid voor Israel en het Joodse volk, waar ook ter wereld. —-”
http://www.cidi.nl/Over-CIDI.html
“Imagination is more important than knowledge. For knowledge is limited to all we now know and understand, while imagination embraces the entire world, and all there ever will be to know and understand.” – A. Einstein.
Een vertaling:
“Verbeelding is belangrijker dan kennis. Voor de kennis beperkt zich tot alles wat we nu weten en begrijpen, terwijl verbeelding omvat de hele wereld, en alles wat er ooit zal zijn om te weten en te begrijpen. ”
Kennelijk is CIDI het eens met deze aan A. Einstein toegedichte uitspraak. De verbeelding/het voorstellingsvermogen is tenslotte hetgeen o.a. CIDI, welke gevestigd is, in Den Haag, Nederland op aanstuurt. CIDI is hierin, niet de enige. Het zogenaamd in Israël zijn, is slechts één mogelijkheid, maar niet de enige mogelijkheid.
Ter informatie:
“QUEEN GIVES MARCHING ORDERS TO THE UNITED NATIONS — Hail Caesar!
Regarding the queens speech to the United Nations, we were told by the British Mission to the United Nations that the queen “Will be taking a global perspective. She will touch on progress made since she was last here and challenges that remain.”
For a woman who says she is not head of any country—only titular head of state of 16 countries including Australia, Canada and New Zealand and the nominal representative of 54 governments in the British Commonwealth, who is fooling who? Why should the people of the world listen to a little old lady from Britain? The answer is because her hereditary demands it.
The visit by the queen, which was billed as low key—a five hour visit—was designed to get the global agenda of sustainable development and climate control back on track and to make a statement. Nothing the queen does is low key as every visit, and every word has a meaning and a goal for total control –”
http://tinyurl.com/23jh8oy