Sylvain Ephimenco stelt dat rechters zich niet moeten uitspreken over controversiële columns. Ik beweer het tegenovergestelde: wanneer columnisten laster verspreiden en daarmee individuen of groepen onterecht schaden, moeten mensen hun rechten bij de rechter kunnen verdedigen.
Het ging niet om een zin die verkeerd geïnterpreteerd had kunnen worden, maar om een bredere context waarin Telegraafcolumniste Nausicaa Marbe duidelijk laster pleegde. Onder de kop “De wensen van Hamas-supporters” schreef zij: “Zondag wordt er ook geschreeuwd op de Dam tijdens een ‘solidariteitsdemonstratie met Gaza’ georganiseerd door aan Hamas gelieerde organisaties, Milli Görus en de moskeekoepel FIO. FIO is een Haagse koepel, maar het stadsbestuur vindt het vast prima dat ze met Hamas meeheult.”
De Telegraaf verdedigde zich met het argument dat de komma in de eerste zin betekende dat er geen directe beschuldiging werd geuit. Maar wie de context van de column en het bredere debat kent, weet dat dit een bewuste poging is om alle Palestina-supporters neer te zetten als Hamas-aanhangers. Israël-supporters gebruiken al jaren het label ‘Hamas-aanhanger’ om Palestina-supporters te framen. LexisNexis toont talloze voorbeelden waarin vreedzame demonstranten als terrorisme-sympathisanten worden weggezet. Bijvoorbeeld de Telegraaf schreef over “haatbetogingen van Hamas-aanhangers” en de Israëlische ambassade stelde dat de UvA “toe gaf aan gewelddadige Hamas-aanhangers”.
Opvallend is de hypocrisie van columnisten die nu de Telegraaf verdedigen. Toen het CIDI Baudet voor de rechter sleepte, vonden zij juridische stappen wél gepast. Nu Marbe laster pleegt, wordt vrijheid van meningsuiting als schild gebruikt. Dit is een selectieve verdediging van rechten.
Palestijnse activisten worden gedemoniseerd en hun rechten ingeperkt. De media laten dit niet alleen toe, maar faciliteren het, door kritiekloos opiniestukken te publiceren die vol zitten met ad hominems en ongefundeerde beschuldigingen. Tegelijkertijd worden Israël-supporters nooit op dezelfde manier aangepakt. Waarom deze asymmetrie? Het is niet zo dat karaktermoord op Israël-aanhangers onmogelijk is. Bijvoorbeeld als men opiniestukken publiceert dat Palestina-supporters Jodenhaters zijn, zou men ook opinies moeten publiceren die Israël-supporters als moslimhaters beschouwen. Er is immers een correlatie tussen islamofobie en steun voor Israël. Islamofoben als Geert Wilders pleiten openlijk voor Israëlische annexatie van de Westbank en etnische zuivering. Vicepremier Mona Keijzer doet islamofobe uitspraken terwijl haar partij actief pro-Israël lobbyt.
Naast de dubbele standaard is het voor Palestina-supporters lastig opiniestukken geplaatst te krijgen. Honderden ingezonden opiniestukken moeten om slechts enkele plekken concurreren. Kranten geven voorrang aan BN’ers en recente gebeurtenissen en kiezen eerder stijl boven logica. Dit ondermijnt het idee dat Palestina-supporters zich alleen via opiniestukken moeten verdedigen en niet via rechters.
Daarom is de rechter soms de laatste verdedigingslinie. Zoals de rechter in deze zaak opmerkte:
“Een columnist heeft een grote mate van vrijheid om te simplificeren, uit te vergroten, te overdrijven en gebruik te maken van scherpe bewoordingen. Die vrijheid is echter niet onbegrensd. Zo mogen gebezigde bewoordingen niet nodeloos grievend zijn en mogen geen negatieve kwalificaties of vergelijkingen worden getroffen waartoe de feiten in redelijkheid geen aanleiding geven. Uitlatingen van feitelijke aard moeten, anders dan waardeoordelen, voldoende steun vinden in de feiten.”
Ephimenco en Marbe zijn islamcritici. Ook islamcritici halen hun rechten bij rechters. In Frankrijk werd schrijver Mathieu Lindon veroordeeld voor passages in zijn roman waarin hij Jean-Marie Le Pen omschreef als de leider van een moorddadige bende. Ook de krant Libération werd bestraft voor het citeren van deze passages. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bevestigde dat deze straf noodzakelijk was in een democratische samenleving ondanks het feit dat politici een dikkere huid moeten hebben dan Jan met de pet.
Moslims hebben dezelfde rechten als islamcritici. Palestina-supporters hebben dezelfde rechten als Israël-supporters. Als de media die rechten niet beschermen, dan moet de rechter dat doen.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Ik heb een lange strijd gevoerd met Ephimenco die in Trouw structureel activisten van Extinction Rebellion demoniseerde en hen steevast wegzette als gevaarlijke extremisten.
Deze mijnheer mag wel es hoognodig met een niet al te verdiend Aowtje..