De dogmaparadox

Voor de sport.

Slechts als je een open-mindedfundamentalist bent.

Dus je bent een antifundisfundamentaliste?

Oh, jee, ik zou een beetje oppassen met pragmatisme, want dat klinkt als machiavellismefundamentalisme.

Ik weet dat jij het niet bent, ik ken je al langer. Ik ken echter een aantal mensen dat zich pragmatisch, of realpolitikers noemt. Wat ze echter daarmee bedoelen is: “jongens, we zijn nu eenmaal aan de macht, laten we daarvan profiteren, de wereld leegroven een aan onze wil onderwerpen. We kunnen het echter niet toegeven dat we dat willen, want een deel van ons landgenoten zal er een zwaar bezwaar daartegen hebben. Bovendien, als we dat openlijk vertellen, dan komen ze ook in de derde wereld massaal in opstand, gaan ze aanslagen plegen etc, en dat geeft alleen maar problemen.” Dus ze gebruiken wat drogreden, van realisme, of van sociaal Darwinisme om zoveel mogelijk mensen te manipuleren en de mensen die het snappen, bij elkaar te verzamelen.

Jaaaha, ik weet wat je bedoelt, want ik ken je allanger. Je zegt gewoon wat je bedoelt, zonder fratsen en trucs en dit soort dingen. Jij bent een beetje: “hier ben ik. Take it or leave it.” Toch?

Het laatste kunnen we niet controleren, dat je niet doet of je anders bent. Dat zegt Bush immers ook?

Dat bewijst slechts dat je technisch beter dan Bush bent.

Nee hoor, je hebt allang bij mij vertrouwen gewekt en Aristoteles (de charlatan) zegt dat vertrouwen wekken het eerste en meest overtuigende argumentatiemiddel is. Dus ik geloof je, zonder bewijs.

Ik ben het fundamenteel oneens met mijn eigen open-mindness, maar wil de twijfel daarover niet tot dogma verklaren.

Zo komt men bij meeste reacties met weinig tekst ook bovenaan.