Skip to content

Conservatief Nederland, spreek je uit over de Israëlische bezetting

Israël-supporters klagen dat de media anti-Israël zijn, terwijl ik juist een pro-Israëlische bias zie. Neem het opiniestuk van Dick Zijp in de Volkskrant van 31 januari: “Progressief Nederland, spreek je uit over geweigerde Joods-Israëlische komiek Yohay Sponder. Laat de discussie niet over aan rechts.” Ik zie veel opiniestukken waarin links zich steeds moet uitspreken over misstanden, maar rechts nauwelijks. Zo moet links zich expliciet uitspreken tegen antisemitisme en worden linkse feministen opgeroepen te reageren op de verkrachtingen door Hamas op 7 oktober. Maar rechts wordt nooit gemaand om stelling te nemen. Hieronder een primeur: rechts, spreek je uit tegen de Israëlische oorlogsmisdaden!

De Israëlische nederzettingen zijn oorlogsmisdaden

In februari 2024 verklaarde Nederland tegenover het Internationaal Gerechtshof dat de nederzettingen volgens het internationaal recht oorlogsmisdaden zijn. En daar heeft Nederland gelijk in.

Om te begrijpen waarom nederzettingen oorlogsmisdaden zijn, moet je weten hoe internationaal recht ontstaat. Staten creëren volkenrecht voornamelijk via verdragen en gewoonterecht.

De Vierde Geneefse Conventie

Verdragen zijn bindend en leggen specifieke verplichtingen op, vergelijkbaar met contracten. De Vierde Geneefse Conventie is een verdrag uit 1949 dat burgers tijdens oorlog beschermt. Artikel 49(6) van de conventie verbiedt het overbrengen van de eigen burgerbevolking naar bezet gebied. Dergelijke handelingen worden beschouwd als ernstige schendingen van het volkenrecht en kunnen worden gekwalificeerd als oorlogsmisdaden. Dit artikel was bedoeld om praktijken zoals de gedwongen ‘germanisering’ van Oost-Europa tijdens de Tweede Wereldoorlog te voorkomen. Internationale organisaties, waaronder het Rode Kruis en het Internationaal Gerechtshof, hebben meermaals verklaard dat de Israëlische nederzettingen een schending van artikel 49 vormen. Ook VN-resoluties van de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering bevestigen dit.

De Commissie voor Internationaal Recht (ILC)

De VN richtte in 1947 de ILC op om volkenrecht te codificeren en nieuwe regels voor te stellen. In 1991 ontwikkelde de ILC een conceptversie van de “Code voor Misdaden tegen de Vrede en Veiligheid van de Mensheid”. Deze code beïnvloedde later het Statuut van Rome. De ILC beschouwde de “vestiging van kolonisten in bezet gebied en wijzigingen in de demografische samenstelling,” als een ernstige oorlogsmisdaad. De Commissie merkte op dat dergelijke handelingen annexatie kunnen impliceren en zelfs de ernst van genocide kunnen benaderen (het is verboden om bezet gebied te annexeren).

Het Statuut van Rome

Het Statuut van Rome, waarin de regels van het Internationaal Strafhof (ICC) zijn vastgelegd, stelt expliciet dat het overbrengen van burgers naar bezet gebied een ernstige oorlogsmisdaad is. Daarom werd Israël geen lid van het ICC. Fatou Bensouda, voormalig ICC-aanklaagster, stelde in 2015 dat Israëlische regeringen direct betrokken waren bij de planning en uitvoering van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. Deze nederzettingen werden ondersteund door een zorgvuldig ontworpen netwerk van beleidsmaatregelen en prikkels om migratie te stimuleren. Dit bood volgens haar voldoende aanleiding om de nederzettingen als oorlogsmisdaden te vervolgen.

De Nederlandse Wet Internationale Misdrijven (WIM)

De WIM implementeert de regels van het Statuut van Rome in de Nederlandse wetgeving. Dit betekent dat Nederland dezelfde oorlogsmisdaden vervolgt als het ICC, inclusief het overbrengen van burgers naar bezet gebied. De wet beschouwt dit als een ernstige oorlogsmisdaad, waarop levenslange gevangenisstraf of een boete van de hoogste categorie staat.

Gewoonterecht

Gewoonterecht ontstaat wanneer staten consistent handelen vanuit de overtuiging dat dit verplicht is. Regel 130 van het internationaal gewoonterecht verbiedt het overbrengen van burgers naar bezet gebied. Het Rode Kruis concludeerde dat veel landen deze daad als een misdrijf beschouwen, wat blijkt uit hun wetgeving en militaire reglementen, waaronder die van de VS, Groot-Brittannië, Zweden, Zwitserland, Duitsland en Canada. Ook de Nederlandse Militaire Handleiding beschouwt deze praktijk als een oorlogsmisdaad.

Conclusie

Rechtse partijen in de Tweede Kamer stemmen consequent tegen moties die gericht zijn op het aanpakken van Israëlische oorlogsmisdaden. Toch publiceren de media nooit opiniestukken van rechtse stemmen die zich uitspreken tegen de illegale bezetting, Israëlische oorlogsmisdaden of mensenrechtenschendingen. Evenmin verschijnen er opiniestukken die rechts oproepen zich hiertegen uit te spreken. Door alleen links te vermannen, lijken de media te vinden dat links niet alleen zijn eigen argumenten moet brengen, maar ook die van rechts, terwijl rechts uitsluitend zijn eigen verhaal mag vertellen.

Dit is niet alleen een dubbele standaard, maar ook een drogreden: petitio principii. Hierbij wordt vooraf verondersteld dat de argumenten van rechts deugen, waardoor links hen zou moeten omarmen.


Geredigeerd door Pascale Esveld
Published inSofist Factory

One Comment

  1. Jan van Overveld Jan van Overveld

    Goed objectief en beargumenteerd opiniestuk. En een juiste conclusie

Leave a Reply