Bart Jan Spruyt mag geen Kamervoorzitter worden. Waarom? Omdat ik het zeg. Wie ben ik? Mihai. Is dit een grap? Nee. Klinkt het monsterlijk? Ja. Want dat is het.
In De Dagelijkse Standaard geeft Spruyt Khadija Arib een Berufsverbot: ze mag geen Kamervoorzitter worden omdat ze een dubbel paspoort heeft. En zij heeft daardoor twee groepen mogelijk conflicterende plichten, aldus Spruyt.
Spruyt en Wilders zijn de grootste fans van de koning van Marokko, omdat die Mohammed alle telgen van alle Marokkanen als Marokkaanse burgers beschouwt – sinds de Big Bang tot in het hiernamaals. Handig hè, dat Marokkanen nooit meer dan pleepoetsers mogen worden? Wat moet Arib doen om enige functie in Nederland te bekleden? Naar Marokko gaan, een revolutie plegen, de wet veranderen en daarna terugkomen. Dit geldt ook voor haar hier geboren kleinkinderen.
Spruyt geeft ook twee voorbeelden van conflicterende plichten.
Nebahat Albayrak had “niet frank en vrij haar mening over de Armeense genocide” kunnen geven, omdat ze ook Turks was. Quatsch? Quatsch! Ik heb de links op haar Wikipedia–pagina gevolgd en ik zie niets in die richting. Ze ontkent niks. En er is ook geen enkele aanwijzing dat ze in haar mening belemmerd zou zijn door de wetten in Turkije.
Spruyt spreekt over twee mogelijke plichten die met elkaar botsen. Mogen we alsjeblieft zelf de feiten bekijken en conclusies trekken, of is Spruyt van plan om ons denken wettelijks voor te schrijven? Bovendien verplicht geen enkele Nederlandse wet een persoon om de Armeense genocide te erkennen.
Zijn denkfout ligt ook in de idee dat alle Nederlanders een plicht hebben om het officiële regeringsstandpunt te delen. Befehl ist Befehl. Dit is strijdig met Spruyt’s eigen positie. Bijvoorbeeld het officiële Nederlandse standpunt is dat de Israëlische nederzettingen in de bezette gebieden illegaal zijn. Maar Spruyt schrijft: “Loyaliteit aan Israël is een morele plicht voor ieder mens die in de westerse beschavingstraditie is opgevoed.” Dus, volgens zijn logica, kan Spruyt nooit Kamervoorzitter worden omdat zijn privé–plichten strijdig zijn met de plichten opgelegd door het officiële Nederlandse standpunt.
En waarom mag Spruyt de genocidale etnische zuivering van de Palestijnen steunen en zou Albayrak de Armeense niet mogen ontkennen? Er bestaan blijkbaar twee verschillende soorten rechten in Nederland, één voor de conservatieven en één voor allochtonen.
Spruyt’s tweede voorbeeld is Arib zelf. Ze adviseerde (als lid van een commissie) de Marokkaanse koning over mensenrechten. Quatsch? Quatsch! Zal ik één miljard voorbeelden geven van Nederlandse professoren die buitenlandse regeringen over mensenrechten adviseren? Het is zelfs onderdeel van de Nederlandse ontwikkelingshulp dat men adviseurs stuurt. Je kunt me niet vertellen dat al die adviseurs nooit meer een officiële functie in Nederland mogen bekleden. Mauritius klaagde Groot-Brittannië bij het Internationaal Zeerechttribunaal aan, met Britse professoren als advocaat.
Want, wat als de Roemenen mij zouden vragen hoe ze de pogroms op zigeuners kunnen stoppen? Dat zeg ik dan lekker niet, want wie weet, misschien wil ik ooit de Nederlandse koning worden. En nu we toch over Roemenië zijn begonnen, ik mocht onder dictator Ceausescu ook geen vliegtuigpiloot worden. Want ik had een tante in Israël, dus ik was niet loyaal genoeg. Dezelfde Spruytiaanse logica.
En waar zijn de conflicterende plichten in zijn voorbeeld? Is er een Nederlandse wet die Arib gebiedt om mensenrechten in Marokko te schenden? Heeft zij deze wet geschonden door de tiran in Rabat een lesje Nederlandse mensenrechten te geven?
Spruyt leeft in een parallel universum.
Jurist Thomas Franck schrijft in zijn boek The Empowered Self dat meervoudige loyaliteiten in de Europese traditie eerder de regel zijn dan de uitzondering. Bijvoorbeeld het Romeinse Rijk moedigde de Joodse, Levantijnse, Ptolemeïsche en Hellenistische gemeenschappen aan om aan zelf–bestuur te doen. Dus Spruyt – als conservatief – gooit zijn eigen tradities overboord.
In de twintigste eeuw nam het aantal dubbele nationaliteiten in de moderne staten explosief toe; en ook de staten doen daarover steeds minder spastisch, schrijft Franck. Een paar voorbeelden: Milan Panic, Amerikaanse burger, werd Servisch premier in 1992. Bosnië en Armenië hadden Amerikaanse ministers van buitenlandse zaken (Muhamed Sacirbey en Raffi Hovannisian). Estland had een Amerikaan als legerleider. Arnold Schwarzenegger is ook Oostenrijker. Canadese premier John Turner was in Engeland geboren en had een Brits paspoort. Alberto Fujimori, voormalige Peruaanse president, is ook Japanse burger. En Obama is moslim, geboren in Mekka. Just kidding.
Totalitaire logica
Maar waarom is het idee van een dergelijk beroepsverbod monsterlijk? Omdat Spruyt zich een burger van een superieure klasse beschouwt en Arib van een inferieure. Zou Spruyt het accepteren als we hem verbieden om Kamervoorzitter te worden? Nee, want dat is juist het idee van gelijke burgers, dat geen enkele groep – ongeacht hoe groot – fundamentele rechten van anderen kan ontnemen. Daarom heten ze ‘onvervreemdbaar’. Zoals Spruyt de rest van de Nederlanders niet het recht op leven kan ontnemen, kunnen de rest van de Nederlanders Spruyt’s recht op leven niet ontnemen. Zoals de moslims de Nederlanders niet kunnen deporteren, kunnen de Nederlanders de moslims ook niet deporteren.
Zodra we gelijke burgers zijn, is er geen verschil meer tussen ons. Dat is het meest fundamentele principe van een rechtsstaat en democratie, en als we dit afschaffen zijn we een dictatuur of in burgeroorlog.
Er is iets kapot in Spruyt’s denken. Hij denkt dat allochtonen een aantal rechten hebben en dat hij er zelf een paar extra heeft. Hij ziet zichzelf als heerser of eigenaar van de allochtoon. De eigenaar mag met zijn eigendom doen wat hij wil; mits hij netjes een verwijderingsbijdrage betaalt.
In een wereld waar geen hond vluchtelingen duldt, ben ik maar blij dat ik ook een verlopen Roemeens paspoort heb. Want als Spruyt in het zadel komt, kan ik tenminste ergens naartoe vluchten.
Disclaimer: Mihai heeft dit opiniestuk niet in zijn officiële functie als Roemeense spion geschreven.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Dat malle Spruyt zoiets zegt is te verwachten ongelooflijk, maar veel mensen zullen dat hopelijk niet gelezen of gehoord hebben. Erger vond ik, dat een of andere pummel van de PVV dat weer eens zelfs nu met een stalen gezicht opnieuw beweerde in een openbaar TV-debat in de Tweede Kamer! Je hoorde als het ware het hele land grinniken.
Mihai Martoiu Ticu is een warhoofd en een Godwin gebruiker. Lang leve Bart Jan Spruyt! Lees zijn reactie.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2012/10/nogmaals-de-twee-paspoorten-van-mevrouw-arib
@Jaap
En wat is zijn argument? Waarom mag Khadija Arib geen Kamervoorzitter worden?
@ Mihai
Zie de inleiding van Spruyt: “Ik verdedigde toen de stelling dat iemand met twee nationaliteiten verplichtingen tegenover twee soevereine staten heeft, dat dit tot een botsing van plichten kan leiden, en dat iemand met twee paspoorten daarom geen belangrijke publieke functie (zoals voorzitter van de Tweede Kamer) kan bekleden.”
Kern: botsing van plichten.
@Jaap
Dat is slechts een herhaling van zijn eerste stelling. Die heb ik weerlegd. Een herhaling van een stelling is geen onderbouwing. Bovendien, volgens Internationaal Recht gelden de wetten van het land waar je woont. Als jij op vakantie naar het buitenland gaat, hoef je geen zorgen te maken dat je in strijd met Nederlandse wetten handelt, want je moet je aan de wetten in het vakantieland houden. Daarna zijn er voldoende Nederlanders die voor jaren in het buitenland werken of wonen, zonder enig probleem. Laat staan dat nu in Europa kan iedereen overal wonen.
Er zijn heel weinig wetten die met elkaar kunnen botsen en die worden ook door Internationaal Recht goed geregeld.
Om niets te zeggen over de door Spruyt benoemde wet van 1858. Voor zover dat ik het weet regelde dat wet slechts wie ambtenaar mocht worden als men geen Nederlandse nationaliteit had. En de nieuwe voorbeelden zijn nog steeds niet overtuigend. Dienstplicht bestaat niet in Nederland en voor buitenlanders is dat ook goed geregeld. Khadija Arib hoeft geen dienstplicht in Marokko te vervullen. Dus hij moet betere voorbeelden produceren, wanneer een wet in Nederland een botsende plicht produceert met een wet in Marokko en Khadija Arib verplicht is om de wet in Marokko te volgen.
@Jaap
“It is also possible that a state which abuses the rights it possesses to legislate for its nationals abroad may be guilty of a breach of international law. For example, if France were to order its citizens living abroad to drive only French cars, this would most certainly infringe the sovereignty and independence of the states in which such citizens were residing and would constitute an illegitimate exercise of French legislative jurisdiction.”, Shaw, International Law. Cambridge University Press, 2008, p.650.
@Mihai
Je sleept er weer van alles bij. Feit is: er kunnen belangen botsen en die situatie moet men voorkomen.
@Jaap
Spruyt heeft geen enkel voorbeeld van een plicht gegeven, die Khadija Arib zou beperken in haar functioneren als Kamervoorzitter.
Kan iemand met een dubbel paspoort ook in Marokko Kamervoorzitter worden? Vast niet. Wie ons land publiekelijk dient, hoort vrij te zijn van mogelijke loyaliteitsconflicten.
@Jaap
Weet ik niet wat je met een dubbele paspoort in Marokko kan doen, maar Marokko is ook niet ons role model. Als men vrouwen in Saudi-Arabië stenigt of genocide in Soedan pleegt, wil niet zeggen dat wij hetzelfde moeten doen.
Nogmaals: wie zo’n representatieve functie wil, dient het land als geheel en daarbij past niet dat men een dubbele pet draagt. Er zijn grenzen.
Ik woon nu sinds 1990 in Nederland en er is nooit een Roemeense politieagent aan de deur geweest om mij op een overtreding van de Roemeense wetten te betrappen. Ik heb nooit een belastingaangiftebiljet van de Roemeense staat gekregen. Ik weet niet eens wie president is. Ik heb dus geen enkele plicht gehad om iets te doen of te laten aan de hand van het feit dat ik een Roemeense paspoort heb. Het hele plichtenverhaal is verzonnen.
@Mihai
Wat citaten van je met eigen commentaar:
“Handig hè, dat Marokkanen nooit meer dan pleepoetsers mogen worden?” — dat zegt Spruyt nergens.
“genocidale etnische zuivering van de Palestijnen” — die is er niet.
“Zal ik één miljard voorbeelden geven van Nederlandse professoren die buitenlandse regeringen over mensenrechten adviseren?” — dat doen zij als individuen, niet namens de Nederlandse staat, evenmin hebben zij macht, want ze zijn slechts adviseurs.
“Bijvoorbeeld het Romeinse Rijk moedigde de Joodse, Levantijnse, Ptolemeïsche en Hellenistische gemeenschappen aan om aan zelf–bestuur te doen.” — Arib zou als Kamervoorzitter natuurlijk geen eigen gemeenschap leiden, maar de volksvertegenwoordiging van IEDEREEN in dit land.
“Als men vrouwen in Saudi-Arabië stenigt of genocide in Soedan pleegt, wil niet zeggen dat wij hetzelfde moeten doen” — dat pleit dan evenzeer tegen je voorbeelden van Bosnie, Armenie en anderen.