Skip to content

Category: Sofist Factory

Stop Israëlische kolonisatie: verbreek universitaire samenwerking

Ik weerleg de stelling van Mirjam van Praag dat een academische boycot van Israël averechts zou werken. Zij beweert dat kritische Israëlische academici invloed hebben op het beleid van Netanyahu, maar daarvoor levert ze geen bewijs. De realiteit is dat deze kritische stemmen, hoe deskundig ook, al decennialang geen effect hebben op het Israëlische beleid. De regering luistert liever naar ideologische juristen die de kolonisatie verdedigen.

Tolerantie eindigt waar schade begint

Emile Schrijver schreef onlangs in het Parool dat hyperpolarisatie het publieke debat beheerst. Hij stelt dat nuance en vrijheid van meningsuiting dreigen te verdwijnen. Schrijver pleit voor wederzijds respect en een herwaardering van het genuanceerde midden. Dit klinkt sympathiek maar bevat fundamentele denkfouten. Hij gebruikt verschillende retorische trucs om Israël te helpen meer territorium te veroveren en meer Palestijnen te verdrijven.

Waarom Oudkerks ‘no Jews, no news’ onzin is

In zijn opiniestuk pleegt Rob Oudkerk karaktermoord op de media en Palestina-supporters. Hij beticht hen van antisemitisme omdat zij Palestijnen meer aandacht geven dan andere slachtoffers. Volgens Oudkerk heeft deze selectieve aandacht geleid tot de moord op twee Israëlische diplomaten in Amerika en dreigt hierdoor zelfs geweld in Nederland. Zijn argument berust op een verkeerd begrip van racisme, hypocrisie en discriminatie.

In dit stuk laat ik zien wat er mis is met Oudkerk’s whataboutisme, dat veel door Israël-supporters wordt gebruikt. Zij willen niet dat men meer aandacht geeft aan de Oeigoeren en andere slachtoffers, maar juist dat men ook bij de Palestijnen de andere kant opkijkt, zodat Israël haar territorium kan vergroten en meer Palestijnen kan verdrijven. Zij willen Israël de ruimte geven om misdaden te begaan.

Netanyahu’s whataboutisme toont dat hij niet vatbaar is voor rede

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu reageerde op de verklaring van de Franse president Emmanuel Macron om Palestina te erkennen als volgt: “Wij accepteren geen morele preken over een Palestijnse staat van mensen die onafhankelijkheid weigeren aan Corsica, Nieuw-Caledonië en Frans-Guyana.” Dit is een drogreden: een whataboutisme. Daarom is er geen vrede in het Midden-Oosten, omdat noch Israël, noch de Israël-supporters in het Westen rationele argumenten kunnen maken of begrijpen.

Waarom demonstreren studenten niet tegen Rusland en kan Ephimenco niet argumenteren?

Sylvain Ephimenco pleegt twee karaktermoorden op de pro-Palestijnse demonstranten. Eerst zegt hij dat de demonstranten “geestelijke banden hebben met de Joden hatende en terroristische Hamas”, en vervolgens beweert hij dat het feit dat ze niet tegen Rusland demonstreren, bewijst dat ze Jodenhaters zijn: “Net als [Marcel Möring] vraag ik me al langer af waarom activisten specifiek van de oorlog in Gaza en hun haat jegens Israël hun corebusiness hebben gemaakt. Er zijn zoveel andere conflicten op aarde met veel meer slachtoffers, die geen enkele aandacht krijgen van deze fulltime demonstranten.” Ik kan honderden voorbeelden van dit whataboutisme noemen in interviews en opiniepagina’s, inclusief ingezonden stukken zoals die van Marcel Möring. Dit bewijst dat drogredenen, net als COVID, een soort epidemie zijn die steeds nieuwe mensen infecteert.

Alleen rationele samenlevingen kunnen democratieën zijn, omdat democratieën gebaseerd zijn op rationele besluitvorming. Stel u voor dat een regering haar beleid zou laten bepalen door ChatGPT willekeurige maatregelen te laten voorstellen en dat ChatGPT op een gegeven moment zou zeggen: “Laten we de Limburgers vergassen.” Een samenleving die zulke irrationele beslissingen neemt, kan geen democratie zijn. Daarom moeten drogredenen ook worden beperkt in publieke democratische debatten.

Freek Vergeer’s genetische ad hominem

Freek Vergeer (CIDI) pleegt in de Volkskrant een genetische ad hominem. Hij beweert dat jongeren met een migratieachtergrond zich identificeren met de Palestijnen en Israël slechts zien als een westers project dat voortkomt uit Europees schuldgevoel. Daarmee impliceert hij dat hun standpunt ongeldig is, simpelweg omdat hun ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog niet in Nederland woonden.

Waarom praten met Israël-supporters zinloos is

Ik hoor steeds vaker in het publieke democratische debat dat Palestina-supporters in gesprek moeten gaan met Israël-supporters. Dat is zinloos. Palestina-supporters hebben sinds 1899 rationele argumenten aangedragen, maar Israël-supporters hebben altijd gekozen voor geweld en politieke macht. Wat heeft het voor zin om te praten als de gesprekspartners niet voor rede vatbaar zijn?

De Laatste Toegestane Mening: Israël Heeft Altijd Gelijk

Israël-supporters proberen steeds meer kritiek op Israël en de Palestijnse kwestie te taboeïseren. Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) zorgde ervoor dat VN-rapporteur Francesca Albanese werd geweerd uit het Nederlandse parlement, door haar uitspraken over Gaza als ‘concentratiekamp’ te framen als Holocaustbagatellisering. Dit terwijl Albanese een legitieme deductieve analogie gebruikte, een methode die CIDI kennelijk niet begrijpt of selectief toepast.

Stop karaktermoord op Palestina-supporters

In de Nederlandse media worden Palestina-supporters vaak beschuldigd van antisemitisme, terwijl Israël-supporters zelden op dezelfde manier worden aangevallen. Dit duidt op een dubbele standaard in de journalistiek: opinies waarin Palestina-supporters worden neergezet als haatzaaiers krijgen volop ruimte, terwijl opiniestukken die Israël-supporters kritisch benaderen nauwelijks verschijnen.

Black Lives Matter vs. White Lives Matter: Het cruciale verschil dat rechtspopulisten negeren

Rechtse drogredenaars raakten opgefokt nadat rechters twee mannen tot gevangenisstraf veroordeelden voor het projecteren van racistische leuzen, waaronder “White Lives Matter,” op de Erasmusbrug. Dit leidde tot felle discussies. Rechtspopulisten beschuldigden de rechtbank van “anti-blank racisme,” maar negeerden cruciale feiten.

Waarom we sterkere rechters nodig hebben

Steije Hofhuis beweert in NRC dat de macht van rechters moet worden ingeperkt. Ik pleit juist voor het tegenovergestelde: we hebben sterke rechters nodig om te voorkomen dat we in een “wolvendemocratie” belanden, waar de machtigen de zwakken overheersen. Onafhankelijke, krachtige rechters zijn cruciaal om rationele beslissingen te garanderen en de machtelozen te beschermen, zoals de Palestijnen, wier rechten bedreigd worden door machtige politieke netwerken.

Dilan Yesilgöz-Zegerius en Mirjam Bikker misbruiken antisemitisme als wapen

In mijn nieuwste blog bespreek ik hoe Dilan Yesilgöz-Zegerius (VVD) en Mirjam Bikker (CU) antisemitisme inzetten als politiek wapen om de Israëlische bezetting te verdedigen en kiezers van links te trekken. Ondanks hun beweringen dat antisemitisme vooral voorkomt bij linkse Palestina-supporters, blijkt uit onderzoek dat rechts-conservatieve groepen en Israël-supporters vaker antisemitische uitspraken doen. Ook wordt in hun antisemitismenota onterecht gewezen naar organisaties als The Rights Forum en de Britse Labour Party. Ik betoog dat als VVD en CU werkelijk de strijd tegen antisemitisme willen leiden, ze ook de Israëlische bezetting en het antisemitisme binnen hun eigen achterban moeten aanpakken.

Waarom argumentdarwinisme faalt in het publieke debat

In mijn opiniestuk bekritiseer ik de schijnbare bereidheid van media, zoals Trouw, om te luisteren naar hun lezers. Hoewel Trouw benadrukt open te staan voor dialoog, merk ik in de praktijk dat kritiek op het publiceren van drogredenen vaak wordt genegeerd. Met name in het debat over het Israëlisch-Palestijnse conflict blijven dezelfde misleidende argumenten decennialang circuleren.

Ik bespreek het concept van “argumentdarwinisme”, het idee dat valide argumenten vanzelf winnen en drogredenen uitsterven doordat lezers intelligent genoeg zijn om het verschil te zien. Deze theorie houdt echter geen stand, aangezien drogredenen niet alleen blijven bestaan, maar ook beleidsbeslissingen beïnvloeden die de rechten van Palestijnen schenden.

Historische en recente voorbeelden tonen aan hoe drogredenen doorwerken van opiniepagina’s tot politieke arena’s, zowel nationaal als internationaal. Ik roep media op om hun verantwoordelijkheid te nemen en actief drogredenen te weren uit hun publicaties. Tot slot vraag ik me af: als rationele kritiek geen effect heeft, zijn er dan wel voorbeelden waarbij lezersfeedback daadwerkelijk tot verandering heeft geleid?

Zijn Nederlanders slim?

In dit stuk deel ik mijn ervaring met censuur op social media, nadat ik de intelligentie van Nederlanders in twijfel trok. Dit roept vragen op over de inconsistenties in de handhaving van vrijheid van meningsuiting en de bescherming van minderheden.

Ik betoog dat minderheden vrij moeten zijn om kritiek te uiten om machtsverhoudingen te corrigeren, vooral in een politiek klimaat waarin extreemrechtse stemmen toenemen. Ik verwijs naar jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens die aantoont dat bijdragen aan het democratische debat bescherming verdienen. Daarbij onderstreep ik het belang van rationele, drogreden-vrije discussies voor een gezonde democratie.

Kustaw Bessems trapt in drogreden van Israël-lobby

In mijn nieuwste blog bespreek ik hoe Kustaw Bessems, net als vele anderen, zich laat misleiden door de Israël-lobby. In zijn artikel in de Volkskrant stelt hij dat de historische band van Joden met Palestina betekent dat Israël geen koloniaal project kan zijn. Deze gedachtegang wordt vaak gebruikt door de Israël-lobby om de legitieme dekolonisatiebeweging van Palestijnen te delegitimeren. Echter, volgens het internationaal recht is de situatie in Palestina een onderbroken proces van dekolonisatie. Het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen wordt erkend en ondersteund door het internationaal recht, wat inhoudt dat de bezetting van de Westbank en Gaza illegaal is. Bessems’ misvattingen zijn een duidelijk voorbeeld van hoe de Israël-lobby invloed uitoefent op de media en publieke opinie.

Pieter Klok trapt in drogredenen Israël-lobby

**Exerpt: Pieter Klok trapt in drogredenen Israël-lobby**

In zijn reactie op de lezerskritiek over het opiniestuk van de Israëlische ambassadeur, beweert Pieter Klok, hoofdredacteur van De Volkskrant, dat de krant onbeperkte interesse heeft in de belevingswereld van anderen. Dit argument negeert echter de kernkritiek dat het stuk van de ambassadeur vol drogredenen zit, die de Israëlische bezetting legitimeren.

Een voorbeeld hiervan is de stelling dat er geen Palestijns volk bestaat, zoals geuit door PVV’er Raymond de Roon en voormalig Israëlisch premier Levi Eshkol. Deze drogreden is al decennia oud en beïnvloedt zelfs intellectuelen, waardoor kolonialisme in Palestina gerechtvaardigd lijkt.

Daarnaast trapt Klok in een drogreden door het vergelijken van de Israëlische ambassadeur met Hitler als antisemitisch te bestempelen, volgens de IHRA-definitie. Dit argument wordt misbruikt om analogieën te diskwalificeren en kritiek op Israël monddood te maken. Hierdoor worden opinies gepresenteerd die de rechten van Palestijnen ondermijnen.

Kortom, door drogredenen te publiceren, draagt De Volkskrant bij aan de manipulatie van publieke opinie en de rechtvaardiging van de Israëlische bezetting.

Palestina gaat over dekolonisatie

In haar opiniestuk van 13-05 in het NRC, schrijft Jessica V. Roitman dat het Israëlisch-Palestijns conflict onterecht door de bril van het kolonialisme wordt bekeken. Dit is een betwistbare claim. Volgens het Internationaal Gerechtshof is de situatie in Palestina een onderbroken geval van dekolonisatie, veroorzaakt door oorlogen en bezetting, die hebben geleid tot ontzegging van het recht op zelfbeschikking voor het Palestijnse volk.

Waarom BDS een goed idee is

Hoogleraren Erik Borgman en Arnold Huijgen beschuldigen in Trouw de supporters van Palestina van hypocrisie met drogredenen. Nederland moet, conform het internationaal recht, haar juridische verplichtingen nakomen en geen bijdrage leveren aan de voortzetting van illegale situaties, zoals de bezetting van Palestijnse gebieden.

Stop valse beschuldigingen van antisemitisme

In een tijd waarin het Israëlisch-Palestijnse conflict steeds meer aandacht krijgt, wordt de discussie vaak vertroebeld door het onrechtmatig gebruik van antisemitisme-beschuldigingen. Dit fenomeen werd recentelijk weer onder de aandacht gebracht door de controversiële cartoon van Jos Collignon in de Volkskrant. Deze kwestie roept belangrijke vragen op over de grenzen van vrije meningsuiting en de verantwoordelijkheid van media in het weergeven van politieke conflicten.

Nederland is geen democratie

In Nederland hebben drogredenaars, beroemdheden en de rijken het voor het zeggen. Neem bijvoorbeeld de laatste column van sofiste Rosanne Hertzberger. Ze wil geen risico’s met nieuwe partijen nemen, anders zou ze best op Caroline van der Plas stemmen. Maar Rosanne produceert geen enkel deugdelijk argument waarom men wel of niet op BBB zou moeten stemmen.

VVD en ChristenUnie misbruiken antisemitisme voor illegitieme doelen

Ulysse Ellian en Gert-Jan Segers schreven een initiatiefnota tegen antisemitisme, waar zij antisemitisme misbruiken om politieke doelen te bereiken. Hun paragraaf over links antisemitisme bevat geen onderbouwing. Hun enige voorbeelden zijn fake: ze noemen de Britse Labour Partij onder Jeremy Corbyn en de Nederlandse The Rights Forum. Deze voorbeelden zijn leugens.

Geboortecijfer Palestijnen ‘ernstige existentiële dreiging’

Washington Post publiceerde net een opiniestuk van Ronald S. Lauder, president van World Jewish Congress. Hier smeekt hij Joe Biden om iets te doen want:

“The nation faces a grave existential threat … from its own demographics. In 2020 the Arab population living between the Mediterranean Sea and the Jordan River rose slightly above the Jewish population… This small Palestinian majority will become a significant one in a decade or two. This means that if the status quo persists and Israel continues to rule over the West Bank, it will in a relatively short time face a cruel dilemma: If it gives Palestinians full citizenship — and therefore full rights — it will no longer be Jewish. If it doesn’t do so, it will no longer be democratic. Either way, Israel, as a Jewish democratic state, will cease to exist.

No external threat is as dangerous to the Zionist enterprise as this internal one. The basic premise of Zionism is that there should be one place on earth where Jews are the majority — so that this majority can exercise its right to self-determination within a democratic framework. If the Jews do not have a solid majority in their own land, Zionism will collapse.

The emerging demographic reality and the increasingly confrontational Palestinian mind-set foretell the Palestinian demand Israel will likely soon face: one person, one vote.”

CIDI snapt niks van analogieën

Negentien Amerikaanse congresleden dienden een resolutie in dat de Amerikanen het recht op boycot hebben. De resolutie was tegen het stijgende aantal anti-BDS wetten in meerdere Amerikaanse staten. CIDI schreef onmiddellijk een stuk met de titel “Radicaliserende Democraten VS vergelijken Israël met nazi’s in pro-BDS-motie.” En in de tekst staat: “De vergelijking is volgens de IHRA-definitie antisemitisch.” Ik zal hieronder aantonen dat de resolutie Israël niet met nazi’s vergelijkt en dat CIDI drogredeneert.

Gert-Jan Segers snapt niks van islamkritiek

Toen Twitter Geert Wilders schorste, uitte columniste Emine Ugur kritiek op de drogreden van Dominique van der Heyde, chef politieke redactie van de NOS. Van der Heyde tweette: “Geert Wilders speelt al ruim 18 jaar een rol in onze democratie. Of je zijn mening nu wel of niet op prijs stelt, hij vertegenwoordigt veel Nederlandse kiezers.” Het is een drogreden omdat het irrelevant is hoeveel volgelingen een politicus heeft. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens vindt juist dat hoe meer bereik iemand heeft, hoe minder haat hij mag zaaien.

Sociaaldarwinist Wopke Hoekstra

Aan Hoekstra moest ik denken toen ik een artikel over Hannah Arendt in het blad European Journal of Political Theory las. Hoekstra vertelde de Tweede Kamer over het recente rapport van Amnesty International dat Israël apartheid zou plegen. Hij erkende dat Amnesty grondig onderzoek deed, dat de bezetting het Palestijnse leven verslechtert, de ongelijke status van de Palestijnen onder bezetting, dat Israël volkenrecht schendt en dat de nederzettingen illegaal zijn. Maar dan trekt hij een rare conclusie:

Westbankrover Naftali Bennett en andere drogredenaars

De legende wil dat een journalist de fameuze bankrover Willie Sutton vroeg waarom hij banken beroofde. “Omdat daar het geld is,” antwoorde hij. Aan Sutton’s logica moest ik denken toen ik het argument van de Israëlische premier Naftali Bennett las. Waarom, vroeg men, liet hij de Israëlische vlaggenmars door het bezette Oost-Jeruzalem gaan en niet op een alternatieve route? Omdat de mars door de Arabische wijken: “Strengthens sovereignty… If we hadn’t done it through the normal route, we would effectively never be able to go back to it. It could have been a withdrawal of sovereignty.”

CIDI’s rechtszaak tegen Baudet is gevaarlijk

CIDI sleept Thierry Baudet voor de rechter omdat hij het coronabeleid met de Jodenvervolging vergelijkt. Bijvoorbeeld: ‘De ongevaccineerden zijn de nieuwe Joden, de wegkijkende uitsluiters zijn de nieuwe nazi’s en NSB-ers’. Baudet ‘bagatelliseert de Holocaust,’ aldus CIDI. Laten we vergeten dat CIDI een denkfout maakt, want als iemand van een mug een olifant maakt, wil niet zeggen dat hij de olifant futiliseert. Deze rechtszaak is kansloos, maar kan een gevaarlijk precedent scheppen: de Israël-supporters kunnen dit misbruiken om andere legitieme argumenten te verbieden. Hieronder drie voorbeelden.

Practice what you preach

Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, vindt het redelijk dat columnist Max Pam een twitteraar voor de rechter sleept omdat de twitteraar één van zijn columns ‘racistisch’ noemt. De chef zegt dat racisme strafbaar is en daardoor een zware aanklacht: ‘Een column of een mens zonder uitgebreide onderbouwing tot racistisch bestempelen is daardoor niet in de eerste plaats een meningsuiting, maar vooral een poging de vrijheid van meningsuiting van een ander te beperken.’

De mythe van de Westerse zelfhaat

Steeds meer conservatieven overspoelen de media met de mythe van de Westerse zelfhaat. ‘Oikofobie vernietigt onze beschaving,’ beweert Sam van Rooy op Doorbraak, als steun voor de stelling van Dries van Langenhove dat scholen de kinderen ‘met een flinke dosis zelfhaat’ opzadelen. Ook in Nederland herhalen ze dit oneindig. Paul Cliteur eist drastische maatregelen: hij wil een meldpunt voor ‘oikofobe’ uitingen en ‘antiwesterse’ partijen verbieden. Ook Gert-Jan Segers, Nausicaa Marbe en Arend Jan Boekestijn klagen over zelfhaat. Thierry Baudet tweette dat ‘de Europese Unie een cultuurmarxistisch project is dat tot doel heeft de vernietiging van de Europese beschaving.’ Hij publiceerde zelfs een boek met de titel Oikofobie. ‘Oikofobie is een ziekelijke afkeer van het thuis. Een angst voor het eigene’. Het idee dat het Westen zichzelf zou haten leek me absurd en ik zocht naar bewijzen.

Hoe kan je de Volkskrant verbeteren?

Na de ophef over het interview met Géza Hegedüs, mailde ik met de ombudsman (Jean-Pierre Geelen) en de hoofdredacteur van de Volkskrant (Philippe Remarque). Ik beargumenteerde het volgende:

Premisse één: er verschijnen met regelmaat leugens en drogredenen in de Volkskrant, vooral in interviews en op de opiniepagina, met negatieve uitspraken over minderheden.
Premisse twee: dit schendt de legitieme belangen van minderheden.
Conclusie: de Volkskrant moet maatregelen nemen om dit te vermijden.

Witwasser Han ten Broeke

Han ten Broeke twitterde: “We gaan niet toestaan dat achterlijke gewoonten uit het Midden-Oosten (geweld en intimidatie van andersdenkenden en ongelovigen) hier wortel schieten!” Nadia Bouras, Universitair Docent bij de Universiteit Leiden, vroeg Ten Broeke terecht: “Als je die landen in het Midden-Oosten zo achterlijk vindt, waarom doet de regering onder leiding van de VVD er gretig zaken mee?” Han reageerde niet inhoudelijk, hij suggereerde represailles tegen Bouras: “Maar ik heb nog banden met de @UniLeiden en dus alle reden om me ook functioneel zorgen te maken over niveau, niet alleen als alumnus.” Carel Stolker, de Rector Magnificus van de universiteit, mengde zich in de discussie: “Slechte tweet van alumnus Han ten Broeke. Zo ken ik ‘m niet. Debatteren – ook op Twitter – doe je op inhoud, en nooit ad hominem. En al helemaal niet door de werkgever er bij te betrekken.” Ik ben het met Stolker oneens: Ten Broeke debatteert zeldzaam op inhoud, tenminste niet in het Palestina-debat.

Twee leugens in het ‘vrij links’-manifest

Vier auteurs pleitten in een manifest voor een terugkeer naar de wortels van links, in de Volkskrant van 18 mei. Hun namen: Asis Aynan, Femke Lakerveld, Eddy Terstall en Keklik Yücel. Er staan echter twee grote leugens in hun manifest. Zij schrijven:

“Een open maatschappij staat of valt met de aanwezigheid van het vrije woord. Nederland is al eeuwen een land waarin een wereldbeeld geschokt of uitgedaagd mocht worden en dat heeft een unieke, vrije samenleving opgeleverd. Wat voor de één een belediging is, kan voor de ander een nieuwe observatie of een analyse zijn.
Vrij Links neemt afstand van de suggestie dat niet-westerse Nederlanders in bescherming moeten worden genomen tegen het vrije debat, omdat ze nog niet klaar zouden zijn voor uitingen van de moderniteit.”

Machtsdenker Thierry Baudet ontkent volkenrecht

‘Internationaal recht bestaat niet!’, schreeuwde Thierry Baudet in het Syriëdebat. ‘Er bestaan geen internationale coalities…die zijn allemaal in jullie hoofd. Dat is niet echt. De orde in de wereld wordt gehandhaafd door legers, mét wapens!’ En later: ‘Er zijn mensen die geloven dat je door universele regels en door gesprekken met elkaar tot vrede kunt komen en ik zelf geloof dat niet…’ Uiteindelijk concludeerde Baudet dat Assad moet winnen omdat zijn overwinning tot ‘maximale stabiliteit’ zou leiden.

Wees kritischer op Baudet en negeer zijn circus

Monic Slingerland, cheffin van de opinieredactie van Trouw, vroeg de lezers of de media Thierry Baudet aandacht moeten geven, of slechts partijen met meer dan tien zetels. De vraag is fout want een rationele samenleving verspreidt de beste argumenten, ongeacht hoeveel aanhang de argumentor heeft. Ik adviseer de media twee dingen: negeer het circus Baudet en wees kritischer op zijn ideologie.

Een goede columnist is hypocriet

Ik voelde me aangesproken toen Sylvain Ephimenco in zijn column schreef:

‘Met Joop.nl faciliteert de omroep een haatsite die het vooral van armzalige bloggers en tweederangscolumnisten moet hebben. Om dit medium te financieren beweert de Vara geen subsidie maar contributie van leden te gebruiken. Als dat waar is, moeten Vara-leden zich realiseren dat ze met hun centjes een haatsite in leven houden.’(1)Sylvain Ephimenco. (2017, 18 april). Vara-haatsite. Trouw.

Ik ben dan wel één van die tweederangs-types, maar ik luister ook naar kritiek. Dus zocht ik op hoe je een climaxcolumnist wordt à la Sylvain. Hoe blaft de alfahond? Na een google-odyssee ontdekte ik het eerste principe van de columnist: de contradictie. Een goede broodschrijver spreekt zichzelf regelmatig tegen. Laat ik dit drie keer illustreren.

References

References
1Sylvain Ephimenco. (2017, 18 april). Vara-haatsite. Trouw.

Hoe de Volkskrant en Wierd Duk liegen

Bill Kovach en Tom Rosenstiel schrijven in hun boek ‘The elements of journalism’ het volgende:

“[T]here remain clear principles we require of our journalism, principles that citizens have a right to expect… The first among them is that the purpose of journalism is to provide people with the information they need to be free and self-governing. To fulfill this task:

  1. Journalism’s first obligation is to the truth.
  2. Its first loyalty is to citizens.
  3. Its essence is a discipline of verification.”

Dus om vrij en soeverein te zijn hebben we recht op loyaliteit, waarheid en toetsbaarheid. De media die deze drie regels schenden, schenden onze rechten – ze roven onze vrijheid en ze domineren ons.

De drogreden van Syp Wynia

In het proces Wilders betoogde diens advocaat Geert-Jan Knoops op basis van complottheorieën afkomstig van extremistische sites en drogredenen van opinieschrijvers. Een van deze drogredenen komt van Syp Wynia in Elsevier:

“Dat Marokkanen volgens het OM een ras zijn is natuurlijk buitengewoon vreemd, maar in juridische zin misschien niet per se onzin. Het OM maakte het nog wel een beetje gekker, door te benadrukken dat mensen ook nog eens niet aan het Marokkaan-zijn kunnen ontsnappen, omdat de Marokkaanse overheid het schrappen van de Marokkaanse nationaliteit onmogelijk maakt.
Dat is een heel aanvechtbare redenering. Dan zou de vrijheid van meningsuiting van Nederlandse burgers of politici aangaande Marokkanen extra ingeperkt worden door een Marokkaanse beleidslijn, die door Nederland ook nog eens wordt betreurd. Een beetje rechtbank veegt die overweging van tafel.”

Willen jullie minder Joden?

In het proces Wilders gebruikte diens advocaat Knoops een sofisme. Hij zei dat het OM door Wilders te vervolgen een politiek correct antwoord wilde opleggen aan alle Nederlanders. Immers Wilders stelde de vraag of men meer of minder Marokkanen wilde. Als ‘minder’ een strafbaar antwoord zou zijn, dan zou ‘meer’ het enige legale antwoord zijn, aldus Knoops. Zijn drogreden heet ‘vals dilemma’. Er zijn immers meer dan twee antwoorden op deze vraag, zoals: gelijke aantallen; geen mening; het is geen legitieme vraag.

De rassenleer van Paul Cliteur

In zijn getuigenis in het proces Wilders, betoogt professor Cliteur dat Marokkanen geen ras zijn, maar een nationaliteit. Wilders staat terecht voor belediging van een groep mensen wegens hun ras (artikel 137c) en van aanzetten tot haat en discriminatie van Marokkanen (artikel 137d). In deze artikelen, zegt Cliteur, staat geen nationaliteit, maar andere discriminatiegronden: ras, godsdienst, levensovertuiging, geslacht, hetero- of homoseksuele gerichtheid, lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap. Omdat in de Wet Gelijke Behandeling ook andere discriminatiegronden staan – inclusief nationaliteit – concludeert hij dat de wetgever de nationaliteit met opzet uit artikel 137 heeft wegelaten. Jegens alle andere groepen mag je haatzaaien, aldus Cliteur. Ik zal aantonen dat Cliteur zich vergist.

De ziekte van Machteld Zee

Doctor Machteld Zee zei in een interview in het AD: “…leidende multiculturalisten menen letterlijk dat moslims gevrijwaard moeten blijven van kritiek omdat zij daarvan psychologische schade zouden ondervinden.”(1)Wierd Duk. (2016, 04 oktober). ‘Achter islamisering zit een plan’. Algemeen Dagblad. Geraadpleegd van … Continue reading Laten we dit factchecken.

References

References
1Wierd Duk. (2016, 04 oktober). ‘Achter islamisering zit een plan’. Algemeen Dagblad. Geraadpleegd van https://www.ad.nl/nieuws/achter-islamisering-zit-een-plan~a88e1806/

Staat de Volkskrant voor waarheid of horizontale dictatuur?

‘Je wordt bij de Politie gesommeerd,’ riep de hotelreceptioniste op een avond. Het was kort voor de anticommunistische revolutie onder dictator Ceausescu. Als bellboy bij een hotel in een skioord moest ik ’s avonds ‘Het Boek’ bij de politie brengen. Maar dit had ik die avond al gedaan, dus ik begon onrustig te worden. Want de polizei was niet je vriend, je stak de straat over als je een agent in de verte zag. Als je onvrijwillig bij het bureau moest komen, stond je zoals Alice voor het konijnenhol.

Jouw cultuur is niet de beste, Mark

Ik was 16 en schoor mijn kop kaal, onder communistische dictator Ceausescu. De schooldirectrice vond mijn coiffure een ‘misdaad tegen de socialistische revolutie’ en het feit dat ik het logische verband tussen kaalheid en revolutie niet wilde begrijpen, was een daad van zieke rebellie.

Later stak ik een veiligheidsspeld door mijn oor, droeg een broek volgens mijn eigen design en een Pink Floyd tas. Mijn tenue – filosofeerde de polizei met een knuppel in een politiekelder – was in strijd met de revolutie.

Zo ontdekte ik de toverkracht van het woord ‘revolutie’. Zodra ambtenaren ‘revolutie’ riepen, wonnen zij het argument met 10-0. Het was dé troefkaart in elk mogelijk argument.

Europa is verplicht om in te grijpen in het Midden-Oosten

In haar opiniestuk van 27 juni 2016 in de Volkskrant, valt Elise Friedmann een stropop aan.

Volgens haar heeft Israël geen plichten aan Europa, omdat het land geen cadeau van Europa aan de Joden was, als compensatie voor de Holocaust. (Friedmann herhaalt het argument van de Israëlische president Reuven Rivlin voor het Europees Parlement.) ‘Europa heeft geen enkel recht om Israël de maat te nemen en zijn wil op te leggen,’ aldus Rivlin en Friedmann. Dit argument gaat fout om drie redenen.

Thierry Baudet is hypocriet

WTF dacht ik toen Thierry Baudet een link tweette naar een opiniestuk in de New York Times. De auteur, Nicholas Kristof, beweert dat Amerikaanse universiteiten conservatieven discrimineren. Slechts 6 à 11 procent van de hoogleraren in de geesteswetenschappen stemt op Republikeinen; in de sociale wetenschappen tussen 7 en 9 procent. ‘Ik ben het equivalent van iemand die homo was in Mississippi in 1950,’ zegt een conservatieve professor. Verontrustend dacht ik, hier moeten we iets aan doen.

Kwade martelaar Ebru Umar

In hun prachtig boek ‘The Outrage Industry’, beschrijven Amerikaanse politicoloog Jeffrey M. Berry en sociologe Sarah Sobieraj de troeblerende explosieve toename van ordinaire media. Het zijn vooral talkshows, zoals Rush Limbaugh en Bill O’Reilly, maar ook geschreven stukken tonen toenemende polarisatie.

De VVD laat zich ringeloren door de Israël-lobby

Op 26 maart stelde Han ten Broeke Kamervragen over de benoeming van de Canadese Michael Lynk als VN-rapporteur. Lynk gaat rapporteren over mensenrechtenschendingen in de Palestijnse gebieden. CIDI kopte met lichtsnelheid: ‘VN benoemt partijdige mensenrechtenrapporteur. Anti-Israëlische partijdigheid lijkt langzamerhand een voorwaarde voor deze functie.’ Ik ging het factchecken. Vooral omdat ik al boos was dat de Israëlische lobby rechtsgeleerde William Schabas eerder kapot maakte, toen hij voor een dergelijke commissie werd benoemd. Men ging zijn vuilniszakken doorwroeten totdat Schabas er genoeg van kreeg en de functie weigerde. Dit terwijl hij de meest integere, deskundige en gerespecteerde jurist is.

Daarom moet je Wilders berechten

Daar stond hij en beloofde minder Marokkanen in Nederland te ‘regelen’. En na meer dan vijfduizend aangiftes, beriep hij zich nijdig op vrijheid van meningsuiting. Ik was ook tegen zijn eerste proces, want het is altijd eng om iemand monddood te maken. Maar als immigrant vrees ik steeds meer voor mijn welzijn en geloof steeds meer dat slechts de rechter gerechtigheid kan brengen. Waarom? Omdat Wilders vals speelt.

Halbe Zijlstra de Holocaust-lesontkenner

‘Onze manier van leven staat onder druk,’ schreef Halbe Zijlstra op de site van de VVD. Want de moslims bedreigen ‘onze’ liberale waarden. Zij kwamen hier voor ‘ons’ geld en niet omdat ze vervolgd werden; niet omdat ze ‘onze’ normen en vrijheid willen. Om zijn stelling te bewijzen, schrijft Zijlstra onder andere: ‘Denk aan de vele scholen waar men de Holocaust niet of nauwelijks behandelt om daarmee problemen met moslim leerlingen te voorkomen.’ Omdat ik deze zorgwekkende stelling een paar keer eerder heb gehoord, ging ik haar controleren. Hier komen mijn bevindingen.

Denkles over Zwarte Piet

Ik heb in de krantenbak veel argumenten gelezen dat Zwarte Piet onveranderd moet blijven en de meesten zijn drogredenen. Dit is slecht, immers een verstandige samenleving vermijdt drogredenen en beslist op basis van rationele argumenten. Hieronder zal ik eerst één van deze foute argumenten weerleggen en daarna aangeven hoe een rationeel debat zou kunnen gaan.

Zijn de conservatieven slechts boos om Zwarte Piet?

Twitter staat rood te gloeien, want de VN slaat ons in de boeien. Of toch niet? Ook al leggen de kranten het redelijk goed uit, men begrijpt het nog steeds niet. Men weet niet wat het antiracismecomité is en doet. Noch weet men waarom het Comité Nederland adviseerde om de racistische scherpe kanten van Zwarte Piet aan te passen. Hier een paar twitterreacties:

Waarom zou ik Jan Roos geloven?

Ebru Umar kwam voor Jan Roos op in de NRC. Maar ik zie in haar stuk geen enkel bewijs dat Marokkanen Roos zouden hebben aangevallen en niet andersom, noch zie ik in haar stuk een rationeel argument. Zij veronderstelt slechts dat de Marokkanen fout zijn en Jan Roos de waarheid vertelt, maar onderbouwt haar overtuiging niet. Dus haar betoog is een drogreden, een petitio principii.

Hoeveel haat past in Jan Dijkgraaf’s duim?

De Islam is zoals voetbal: iedereen langs de lijn weet het beter dan de spelers in het veld. Vooral de columnisten. Zij weten bij elke denkbare situatie hoe de moslim zou denken en reageren. Neem bijvoorbeeld Jan Dijkgraaf in Metro. Hij schreef over een initiatief van Lies Roest van GroenLinks in Rotterdam, om een regenboogzebrapad te maken bij het Centraal Station of op de Coolsingel. Maar toen had Dijkgraaf nog 48 van zijn 99 woorden over om zijn babbelquotum te halen. Dus zoog hij iets over de moslims uit zijn duim:

“Benieuwd of NIDA, de islamitische partij die met twee zetels in de Rotterdamse raad zit, het voorstel gaat steunen. Want Nourdin El Ouali en Aydin Peksert (ja, tuurlijk, ik moest hun namen ook opzoeken) kunnen toch moeilijk tegen zo’n visuele verbeelding van Artikel 1 van de Grondwet zijn?”