Sara van Oordt-Jonckheere beweert in Reformatorisch Dagblad dat de Palestijnse Autoriteit jaarlijks, “250 miljoen euro uitdeelt aan Palestijnse terroristen die Joden hebben vermoord.” Zonder deze betalingen zouden de Israëli’s, volgens haar, de tanks inpakken, de illegale nederzettingen ontmantelen en een onafhankelijke Palestijnse staat toestaan.
Nuanceren
The Washington Post gaf twee Pinokkio’s aan een vergelijkbare uitspraak van Netanyahu, dus de bewering kan behoorlijk genuanceerd worden. Ten eerste is het bedrag te hoog ingeschat. Bovendien betaalt men ook slachtoffers die niets met terrorisme te maken hebben, zoals de families van Palestijnse kinderen die stierven toen een Israëlische vrachtwagen tegen hun bus botste. Sterker nog, niet alle Palestijnen in de Israëlische gevangenissen hebben Joden vermoord, zoals Sara beweert. Bijvoorbeeld kinderen die met stenen naar tanks gooien en Palestijnen veroordeeld voor burgerlijke ongehoorzaamheid, of Palestijnen die voor willekeurige redenen in administratieve detentie zitten.
Waarom niet?
Ook Israël betaalt pensioenen aan families van gestorven soldaten, zelfs als deze soldaten oorlogsmisdaden pleegden. Bijvoorbeeld het Nederlandse recht bestraft het bouwen van nederzettingen in bezet gebied met levenslange gevangenis, dus wij beschouwen nederzettingen een even grote oorlogsmisdaad als terrorisme. Blijkbaar staan deze pensioenen de vrede niet in de weg.
Staat terrorisme in de weg van een Palestijnse staat?
Er is geen enkel bewijs dat terrorisme Israël zou beletten om de Palestijnen onafhankelijkheid te gunnen. Let op, hieronder bedoel ik met ‘zionisten’ Joodse Europese migranten in het Mandaat Palestina, dat tussen 1919 en 1948 bestond.
De zionisten pleegden veel terroristische aanslagen, op Arabieren, Britten en anderen, maar dit heeft voor geen millimeter in de weg gestaan voor het ontstaan van Israël. Hieronder een paar voorbeelden.
Amnesty International noemt Jacob Israël de Haan (Nederlandse schrijver, dichter, publicist en rechtsgeleerde, geboren in Smilde in 1881) de voorloper van Amnesty, omdat hij over de Russische gevangenissen schreef en zich voor vervolgde Joden inzette. Hij werd zionist en migreerde naar Palestina, werd correspondent voor Algemeen Handelsblad (voorloper van NRC). Hij werd vermoord door de Hagana met medeweten van Itzhak Ben-Zvi, die later president van Israël werd (Hagana was een paramilitaire organisatie die later het Israëlische leger werd). Waarom vermoordde men De Haan? Omdat hij: “Voorstander was van een staat waarin Joden en Arabieren als gelijken zouden leven, en hij bepleitte onderhandelingen met Arabische leiders, om aldus te komen tot een vreedzame beëindiging van de tegenstelling tussen Joden en Arabieren.”
Daniel Byman schrijft in zijn boek ‘High Price’: “Joods terrorisme, dat de Britten uit het Mandaat Palestina verdreef, ging zelfs na de onafhankelijkheid van Israël in mei 1948 door. Op 17 september 1948 doodde de kleine en radicale Lehi-organisatie onder leiding van de toekomstige premier Yitzhak Shamir graaf Folke Bernadotte, een Zweedse diplomaat die voor de Verenigde Naties bemiddelde in de Palestijnse kwestie.” De nieuwe Israëlische regering arresteerde leden van Lehi en Irgun, maar liet de meesten vrij en gaf hen toegang tot het politieke proces. De straffen waren op zijn best lauw. “De Israëlische politie zette het onderzoek niet serieus voort, een beleid dat de standaard zette voor toekomstig onderzoek naar Joodse terroristen. Geen enkel lid van het Lehi-aanslagteam is bestraft. In 1960 vertelde een Lehi-commandant aan procureur-generaal Gideon Housner dat hij klaar was om alles te onthullen. Housner reageerde: ‘God verhoede! Snapt u de problemen die u voor uw land zult creëren?’ Yehushua Cohen, een van de moordenaars van Bernadotte, werd zelfs persoonlijke lijfwacht van Ben Gurion,” aldus Byman.(1)“Jewish terrorism, which helped drive the British out of Mandatory Palestine, continued even after Israel’s independence in May 1948. On … Continue reading
Lehi vermoordde ook Lord Moyne in Cairo, stuurde zeventig briefbommen aan Britse functionarissen, inclusief de minister van buitenlandse zaken Ernest Bevin en aan President Truman.
De Irgun plaatste een bom in Colonial Office in Londen, bombardeerde de Britse ambassade in Rome en de immigratiekantoren in Jeruzalem, Haifa en Tel Aviv.
De Hagana blies het schip Patria op en doodde 267 Joodse vluchtelingen, blies bovendien het Semiramis Hotel in Jeruzalem op. En Yitzhak Shamir vermoordde Joden die met Britten samenwerkten.
James en Brenda Lutz schrijven in hun boek ‘Global terrorism’: “Het vertrek van de Britten uit Palestina onder gewelddadige druk van de Joodse kolonisten is een derde voorbeeld van succesvol terrorisme.”(2)“The departure of the British from Palestine under violent pressure from the Jewish settlers in the Mandate would generally constitute a third … Continue reading
Dit zijn alleen voorbeelden van aanslagen tijdens het Mandaat om te bewijzen dat terrorisme niet in de weg staat van het stichten van een staat. Immers de VN accepteerde Israël meteen.
Het Internationaal Strafhof (ICC)
De Palestijnen hebben het ICC gevraagd om alle oorlogsmisdaden in de bezette gebieden te berechten, dus ook terrorisme. Echter Israël is daartegen. Als Israël een rechtvaardige vrede wil, zoals mevrouw Van Oordt-Jonckheere gelooft, dan laat men de rechters beslissen wie misdaden pleegt. Dat zou pas eerlijk zijn.
Geredigeerd door Pascale Esveld
References
| ↑1 | “Jewish terrorism, which helped drive the British out of Mandatory Palestine, continued even after Israel’s independence in May 1948. On September 17, 1948, the small and radical Lehi organization led by the future prime minister Yitzhak Shamir, killed Count Folke Bernadotte, a Swedish diplomat who was mediating the Palestine issue for the United Nations. Lehi leaders believed that Bernadotte’s goal was to end Israel’s existence as an independent state and return it to England. The killing led to the passage of a strong antiterrorism law and the disbanding of Irgun and Lehi militias. The new government at first began with mass arrests of Lehi and Irgun members and a military crackdown, but then released most of the members and gave them and their leaders full access to the political process. But the government’s attempt to find and punish the perpetrators was tepid at best. Israeli police did not seriously pursue the investigation, a policy that set the standard for future investigations of Jewish terrorists. No member of the Lehi hit squad ever faced justice. Indeed in 1960 a Lehi commander told Attorney General Gideon Housner that he was ready to reveal all. Housner quickly shut him down, declaring, ‘God forbid! Do you know the problems you will create for your country?’ 6 Yehushua Cohen, one of Bernadotte’s killers, even became one of Ben Gurion’s personal bodyguards.”, Byman, D. (2011). A high price: the triumphs and failures of Israeli counterterrorism. Oxford University Press. p. 270. |
|---|---|
| ↑2 | “The departure of the British from Palestine under violent pressure from the Jewish settlers in the Mandate would generally constitute a third example for the successful use of terrorism.”, Lutz, James M. Lutz Brenda J. (2004). Global terrorism. Routledge. |
Be First to Comment