“Oud-voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid Pieter van Vollenhoven pleit voor een wettelijke regeling die gedwongen anticonceptie mogelijk maakt voor verslaafden, psychiatrische patiënten en geestelijk gehandicapten.”- lezen we in de krant. En: “De gedwongen anticonceptie moet mishandeling van kinderen voorkomen. Nu sterven daardoor jaarlijks naar schatting vijftig kinderen.”
Aan de ene kant willen mishandeling en de jaarlijkse sterfte van vijftig kinderen voorkomen. Aan de andere kant zijn soortgelijke maatregelen in het verleden dictatoriaal geweest. Denk bijvoorbeeld aan eugenese. Denk aan nazistische sterilisatiebeleid en hun Lebensborn-programma. Maar ook in andere landen zijn zulke programma’s geweest. Bijvoorbeeld VS heeft meer dan 64.000 mensen gedwongen gesteriliseerd. “In Zweden werden onder dwang 62 000 onderontwikkelde vrouwen uit arme (vaak niet-Zweedse) bevolkingsgroepen gesteriliseerd in een periode van veertig jaar. Soortgelijke dingen gebeurden met geestelijk gehandicapt verklaarde mensen in Canada, Australië, Noorwegen, Finland, Estland, Zwitserland en IJsland.”- lezen we op Wikipedia. Al deze landen zijn ermee gestopt.
Een van de mensenrechten is dat niemand je aan medische handelingen mag dwingen zonder jouw toestemming. Artikel 11 van de grondwet klinkt:
“Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam.”
We weten ook niet waar de grenzen liggen. Lees bijvoorbeeld deze cijfers:
- In Nederland wordt elke dag een kind geboren met een foetaal alcoholsyndroom.
- Bij 30% van de kinderen bij de kinderbescherming speelt alcohol een rol.
- Bij 50 tot 70% van de incestgezinnen speelt alcohol een rol.
- 17% van de kindermishandeling vindt plaats onder invloed van alcohol.
Gaan we dan ook mensen met een alcoholprobleem dwingen om anticonceptie te gebruiken? En ik zie Wilders al grijnzen bij het idee dat moslims hun kinderen vaker misbruiken.
Dus wat is wijsheid?
Geredigeerd door Pascale Esveld
Ik lees hier een analogie-argument: gedwongen anticonceptie voor à la Van Vollenhoven is niet acceptabel, want gedwongen sterilisatie in het kader van eugenetica, Lebensborn etc. waren ook niet acceptabel.
Daarbij past de kritische vraag: is gedwongen anticonceptie wel in alle relevante opzichten vergelijkbaar met de gedwongen-sterilisatiepraktijken?
Mijn antwoord: nee. want die laatste waren niet reversibel, en gedwongen sterilisatie is dat wel. Als de verslaafde niet langer verslaafd is, de psychiatrisch patiënt niet langer ziek, kunnen zij weer net zo vruchtbaar zijn als tevoren. Dat maakt de maatregel aanzienlijk minder wreed, en slechts werkzaam gedurende de periode waarin van een evident verhoogd risico voor het kind sprake zou zijn.
Alleen geestelijk gehandicapten worden nooit beter, en voor hen zou gedwongen anticonceptie dus neerkomen op gedwongen onvruchtbaarheid voor de rest van hun leven. Tenzij we later van gedachten veranderen – zoals kennelijk in “Canada, Australië, Noorwegen, Finland, Estland, Zwitserland en IJsland” gebeurde, dus er is een gerede kans dat we er ook in Nederland op zouden terugkomen. Dan is ook in het geval van de geestelijk gehandicapten de maatregel reversibel, dus aanzienlijk minder wreed dan een nazistische praktijk.
Kortom, het analogie-argument vind ik niet overtuigend. Waarmee ik me natuurlijk nog geen voorstander van de methode-Van Vollenhove toon.
“17% van de kindermishandeling vindt plaats onder invloed van alcohol.”
Dus je moet ook de alcoholisten gedwongen anticonceptie geven.
“In allochtone gezinnen komt kindermishandeling. 5 keer zo veel voor in vergelijking met. Nederlandse gezinnen.”
Dus de allochtonen moeten ook gedwongen aan de pil.
Maar zie artikel 11 uit de grondwet: “Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam.” Met andere woorden niemand mag je onderwerpen aan medische handelingen zonder je toestemming.
Lastige zaak inderdaad, maar ik ben het eens met Minkema, de vergelijking gaat hier niet op.
Ik ben blij dat ik hierover geen beslissing hoef te nemen.
ik vind het ook een lastige kwestie want inderdaad, ik vroeg me ook al af: waar leg je de grens? Wie wel en wie niet?
maar 50 kinderen is veel… per jaar!
het gaat om zwaar verslaafden, psychiatrische patiënten en verstandelijk gehandicapten. Ik denk dat mensen die hen begeleiden (maar vaak is daar geen sprake van denk ik, zeker als het gaat om verslaafden) weten of iemand in staat is kinderen op te voeden.
De kans lijkt mij klein dat er in een gezin zowel de moeder als de vader zwaar drinken (alcoholist) dat speelt ook mee… dus er is één ouder die wel in staat is (in de meeste gevallen) om de kinderen op te voeden.
@helena
Er zijn ook mensen met een grotere kans op een kind met down. Of ook de vraag of je mensen met down toestaat om zelf kinderen te krijgen. Trouwens in het dilemma is ook de vraag of wij verplicht zijn voor de zorg te betalen, van zulke kinderen.
Mensen met het Down syndroom zijn niet ziek en worden niet mishandeld. Geen reden dus om ouders met ingrijpende maatregelen te beletten een kind met het Down syndroom te krijgen dus.
Of kinderen van mensen met Down onacceptabel leed dragen – zoals mishandelde en verwaarloosde kinderen – weet ik niet.
Wij zijn verplicht voor ‘zulke kinderen’ (welke bedoel je?) de extra zorg te betalen zolang wij ons daartoe bereid verklaren. Momenteel is dat (gelukkig) zo.
Als er kinderen mishandeld worden, zijn die kosten voor de maatschappij. 17% van de kindermishandeling vindt plaats onder invloed van alcohol. Bij 30% van de kinderen bij de kinderbescherming speelt alcohol een rol. Voor al deze kinderen betalen we geld. Ook als twee mensen met down een kind maken en het kind heeft down, wij betalen voor de extra kosten, zoals speciaal onderwijs en zo.
Geen alcohol verkopen.
Dat ligt nogal voor de hand, toch ?
Dan gaat iedereen steigeren en wijzen op de mislukte drooglegging in Amerika en op het gemak waarmee je zelf alcohol maakt, maar dat zijn allemaal details. Principes gaan boven details.
Ik begrijp trouwens niet waarom de mening van prins Transportschade over iets anders dan transport interessant is.
Deze discussie steekt al een aantal jaren van tijd tot tijd de kop op. Er zijn zelfs politici die voorstander zijn van gedwongen abortus. Ik zou zeggen: geen hellend vlak maken van het gelijkheidsbeginsel (dus geen categorieën in het leven roepen waarvoor de grondrechten niet gelden). De mensen waarom het gaat zitten op een een of andere manier in de hulpverlening (immers: anders kun je ze überhaupt niks opleggen), dus moet er een manier te vinden zijn om in onderling overleg afspraken te maken. Dus wat mij betreft kun je het wel afspréken, maar niet afdwingen. Je kunt mensen wel sancties opleggen a.g.v. ontspoord gedrag, en die evt. verlichten of verzwaren als ze wel of niet meewerken – maar hun lichamelijke integriteit schenden gaat te ver.