Levensgevaarlijke motie

Op een dag in 1964 keek de Amerikaanse admiraal Horacio Rivero naar de wereldkaart en riep: “Ik wil Diego Garcia!” Het eiland lag in de Chagosarchipel, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Op bommenwerper afstand. Maar het eiland was onderdeel van de Britse kolonie Mauritius. Het was ook bevolkt en Rivero vertrouwde de ‘gekleurden’ niet.

De Britten hadden geen geld maar wilden de handelsroutes domineren, dus ze konden een Amerikaans legerkamp goed gebruiken. Ook zij hadden problemen: volkenrecht verbiedt om koloniën te splitsen en mensen te verdrijven. De Britten deporteerden desondanks alle inwoners van de Chagosarchipel.

De VN eiste in resoluties dat Engeland de Chagos terug aan Mauritius zou geven en de Chagossianen terug zou brengen. Maar Engeland heeft de VN voorgelogen dat er niemand op de eilanden woonde. Omdat de VN geen verdere resoluties aannam, leven de landloze Chagossianen in getto’s op Mauritius en Seychellen; arm, depressief en verslaafd.

Levensgevaarlijke motie

Aan hen moest ik denken toen ik hoorde dat de Tweede Kamer de gevaarlijke motie voorstelde dat Nederland voortaan tegen de VN-resoluties over Palestina moet stemmen. De Israël-supporters beweren dat de resoluties niet bindend zijn, maar desondanks spenderen ze veel energie ertegen. Zij hebben slinkse redenen.

Onwaar

De Israël-supporters spelen vals. Ze weerleggen de resoluties nooit inhoudelijk, ze klagen slechts dat de VN ‘veel meer resoluties tegen Israël’ aanneemt dan tegen andere laden.

De resoluties zijn echter niet tegen Israël. Een paar voorbeelden. Na de Israëlische bombardementen, vragen resoluties noodhulp voor Palestijnen. Is babymelk anti-Israël? Andere resoluties beamen de rechten van de Palestijnen. Palestijnen, zoals elk volk, hebben zelfbeschikkingsrecht. Rechten zijn niet tegen iemand. Mijn recht op leven is niet anti-jou. Andere resoluties bevestigen dat de Westelijke Jordaanoever bezet is en dat volkenrecht verbiedt dat Israël deze territoria annexeert. Ook dit is niet anti-Israël, maar basiskennis volkenrecht. Als een rechter zegt dat iemand mijn geld niet mag stelen, dan is zijn uitspraak niet anti-dief, maar de waarheid. Dus de resoluties zijn niet anti-Israël, zij bevestigen slechts rechten en volkenrecht.

Landjepik

De Israël-supporters willen de resoluties om twee redenen verbieden. Ten eerste omdat deze resoluties volkenrecht scheppen. Staten maken volkenrecht op twee manieren: via verdrag en gedrag. Het gedrag heeft twee vereiste componenten: fysieke handelingen en de juridische opinie (opinio juris). Als veel staten constant op een bepaalde manier handelen én ze geloven dat hun gedrag door volkenrecht vereist is, dan wordt dat gedrag verplicht. Maar de staten kunnen ook regels wijzigen als ze de regels schenden, of als ze zwijgen terwijl andere landen de regels breken.

Het Internationaal Gerechtshof bevestigde dat de Westoever bezet is en dat de Palestijnen zelfbeschikkingsrecht hebben. De rechters zeiden dat landen over weinig kwesties in het volkenrecht zo eensgezind zijn, als over deze kwesties; en het grote aantal ‘(bijna) unanieme’ resoluties over Palestina, bewijst de opinio juris. Dus de resoluties maken volkenrecht.

Welnu, als er voldoende staten tegen de resoluties stemmen, dan kunnen ze het volkenrecht veranderen. Dan is het niet meer evident dat de Palestijnen zelfbeschikkingsrecht hebben, noch dat de Westoever van hen is. Dan kan Israël beweren dat het gebied ‘niet bezet is, maar betwist’, of zelfs dat Israël er recht op heeft.

Ten tweede, als er veel landen tegen de resoluties stemmen, stopt men ook met het indienen ervan. Dan vergeet men de Palestijnen zoals de Chagossianen. Zo kan Israël steeds meer territorium inlijven en de Palestijnen in kleine getto’s dwingen, zoals de Chagossianen. De Israël-supporters willen de Palestijnen als vuil onder het tapijt vegen.

Geredigeerd door Pascale Esveld