In zijn stuk in de Volkskrant van 22 augustus, noemt René Cuperus een briljant idee ‘bezopen’. Hij kraakt twee jonge mensen af, Andrea Wagemans en Mays Talib, terwijl zij juist tegen onze dogma’s en taboes durven denken. Zij pleiten in Trouw dat men slechts na een stemexamen zou mogen stemmen.
Waarom is het bezopen?
Cuperus slaat de plank mis. Hij zegt dat het stemexamen een terugkeer zou zijn naar toen slechts mannen, blanken en rijken mochten stemmen. Niet waar. Want vrouwen, zwarten en arbeiders waren bij voorbaat en definitief uitgesloten van het stemmen. Talib en Wagemans sluiten niemand uit, behalve luie mensen. Net als voor het rijexamen, kan je het altijd nog een keer proberen en na een aantal pogingen slagen.
Onwetende mensen zouden niet mee mogen beslissen
Een stem is een beslissing. Daarmee kom je niet alleen voor je eigen belangen op, maar je kan ook de legitieme belangen en rechten van anderen beschadigen. Waarom zou iemand zijn zin krijgen als zijn keuze op foute informatie berust?
Door de sterke toename van vreemdelingenhaat, vrees ik als migrant voor gaskamers of deportatie. Waarom zou ik een onwetende macht over mijn leven en welzijn geven? Als ik op een operatietafel lig, wil ik een gediplomeerd chirurg; ik laat niet zeventien miljoen mensen willekeurig in mijn lichaam snijden, naar eigen inzicht.
Waarom zou de ignoramus oorlogen mogelijk mogen maken en mensen vermoorden? De Palestijnen leven al een halve eeuw onder bezetting, ook omdat de Westerling niks weet van volkenrecht en men daardoor de Westerse regeringen niet onder druk zet om iets te doen.
Geïnformeerde mensen kiezen beter
In hun boek ‘Do facts matter?’ geven Jennifer Hochschild en Katherine Einstein veel verontrustende voorbeelden van foute keuzes van onwetende mensen. Ignoramussen hebben racistische en conservatieve voorkeuren. Bijvoorbeeld driekwart van de onwetenden accepteren dat verhuurders op basis van ras, religie of nationaliteit discrimineren. Zodra men meer weet, daalt het aantal voorstanders van discriminatie tot de helft.
Volgens Hochschild en Einstein verspreiden conservatieve politici meer misinformatie dan progressieven. En omdat onwetende mensen conservatiever stemmen, hebben de conservatieven een onverdiend voordeel. Dus zonder stemexamen zijn de verkiezingen oneerlijk en is democratie juist illegitiem. Want waarom zou ik anderen de vrijheid geven om vals te spelen?
Gelijkheid
Migranten moeten inburgeringstoetsen doen en politici willen de waarden van de migranten toetsen. Dan moet men ook autochtonen met dezelfde maat meten. Je kan niet roepen dat Ahmed de waarden XYZ moet hebben en tegelijkertijd van mening zijn dat Jantje het zelf mag weten.
In praktijk
De burger zou voor elke verkiezing examens via internet kunnen afleggen. Men zou minimaal de inhoud van de partijprogramma’s moeten kennen. En basale kennis moeten hebben van economie, grondwet, grondrechten, mensenrechten en volkenrecht.
De examens zouden ook modulair kunnen zijn. Sommige modules zouden éénmalig kunnen zijn, bijvoorbeeld over de grondwet. Andere, zoals mensenrechten, één keer in 15 jaar. Vragen over verkiezingsprogramma zouden echter bij alle verkiezingen moeten worden gesteld.
Alternatieven
Om uitsluiting te voorkomen, kunnen we andere systemen bedenken. Bijvoorbeeld alle mensen zouden mogen stemmen, maar na examen, zou de stem van gediplommeerden zwaarder kunnen wegen. De normale stem zou 1 punt waard zijn. Mocht iemand het examen over de grondwet doen, dan telt zijn stem voor 1,1. Na het examen over mensenrechten telt zijn stem 1,2. Na een aantal modules zou zijn stem dubbel of drie keer zwaarder dan de stem van de onwetende kunnen wegen. Hoe beter je je best doet, hoe meer je mag beslissen.
Zou dit voorkomen dat de meerderheid me zal willen vergassen? Misschien niet, maar ik verdedig mijzelf liever tegen een misdadiger dan tegen een onwetende.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Een goed maar kansloos idee, want het wordt direct, en eeuwig en altijd, afgeschoten door de partijen die hun stemmen halen bij het stemvee. Dat zijn de grootste partijen. Meer maatschappijleer in het onderwijs, uit te breiden naar de basisschool, biedt misschien mogelijkheden.
Ook aan democratie zitten nu eenmaal zwakke kanten. Er worden hier voorbeelden genoemd, hoe die te verbeteren, maar wat is de praktijk?Er zijn altijd twee kanten aan verkiezingen, die van de stemmer en die van de politieke partijen die hun beloften geacht worden uit te voeren. De kiezer wordt geacht partijprogramma’s te kennen, maar wat gebeurt er als die partijprogramma’s niet zoals is beloofd door de politieke partijen worden uitgevoerd? Is dit goed voor het vertrouwen van de kiezer in de politiek? Meer aandacht en inzicht in de politiek kan denk ik op scholen wel worden bijgebracht, maar het blijven meedenken met de gemeente- en landspolitiek door iedereen zal denk ik altijd wel een moeilijkheid blijven.
Ik ben ooit bezig geweest met een paar anderen om een partij op te richten waar we de kiezer beloofden dat we er voor zouden zorgen dat die kreeg wat de kiezer van ons kan verwachten, namelijk dat we ons aan geen enkele belofte zullen houden, maar wel de centen op zouden strijken die bij het gemeenteraadslidmaatschap hoort.
(Eén van ons zat bij een reclamebureau en die heeft een soort proefenquête gehouden. Het risico was te groot. Grote kans dat we inderdaad heel wat stemmen zouden krijgen. :-))
Toen in de tweede helft van de 19e eeuw in Engeland het kiesrecht sterk werd uitgebreid was politicus Disraeli, een jood, van mening dat dat dat het eind van de democratie was.
Populisme zou gaan regeren.
Toch had dat uitgebreide kiesrecht geen gaskamers tot gevolg, wel een sterke verbetering van de positie van gewone mensen.
Gaskamers zijn verbonden met de persoon van Hitler, de man die virtueel in 1919 in de Spiegelzaal van Versailles werd geboren, toen gepoogd werd Duitsland voor altijd een tweede rangs mogendheid te doen zijn.
Het werkte niet, Berlijn is nu de hoofdstad van continentaal Europa.
Vanuit dat Berlijn is het wilkommen uitgesproken, het willkommen dat op Corsica tot het eerste etnische conflict leidde.
Sarkozy voert nu campagne o.a. met sterk willen inperken van immigratie.
Het idee dat je met regels een cultuur kunt dwingen is een waanidee.
Er is mogelijk een alternatief waardoor mensen min of meer gedwongen worden meer kennis te hebben en dat is als je niet één maar 5 of 10 stemmen hebt, waarbij je op onderdelen van een partijprogramma stemt.
Je kunt dan bijv. op een partij stemmen waarvan je het economisch beleid wel aanstaat door daar 3 stemmen aan te geven en bij een ander 1.
Onderwijs kan bij weer een andere partij mogelijk op 2 stemmen rekenen, enz.
Je stemt dan ook niet meer op personen maar inderdaad op een partij zelf.
Omdat vrijwel iedereen internet heeft is het heel goed te doen om iedereen goed te informeren en als de beveiliging goed is hoeft men zelfs niet meer naar de stembus, maar kan online stemmen.
Goed stuk om bij Sargasso.nl te plaatsen. Je hebt bij mij nog iets goed te maken over ‘bescherming’ in twee letters en een getal. Was dat echt wantrouwen jegens mij of vluchtte je weg omdat je vreesde te veel hooi op je vork te nemen? Win-win voor mij, daar gaat het niet om. Gisteren plaatste ik bij Sargasso het volgende: You can only convince people to who they really are (and often do not know themselves). Vorm of vent? Vorm en vent? Op welk niveau moet dat examen plaatsvinden? Via bv mijn comment hier?: http://sargasso.nl/wvdd/interne-waakhond-imf-grieken-gelijk/ Ontdek ik hier niet een kleine Plato in jou? Maakt niet uit. Alles wat er voor zorgt dat we bij de verkiezingen niet weer geconfronteerd worden met een mediauitslag is meegenomen. Daar zijn ze nu al mee bezig.
lijkt me een heel goed plan. Ik vrees ook domheid meer dan slechtheid, daarom dit verhaaltje, eerder gepubliceerd:
als bij ons een man dood of net niet dood op straat ligt, komt er een arts en die stelt vast, ziekenhuis of mortuarium. Er zijn gemeenschappen die zorgvuldiger te werk gaan en laten het niet afhangen van slechts een persoon, daar hanteren ze een commissie (een zogenaamde lekencommissie) van drie personen, zeggen ze alledrie dood, dan is dat duidelijk. Zeggen twee dood en eentje niet, dan krijgt de laatste de opdracht om het genadeschot te geven, ook ten behoeve van de duidelijkheid. Nog iets zorgvuldiger is een lekencommissie van vijf personen, pas als vier zeggen dood, en eentje niet dood, krijgt de laatste weer de opdracht voor het genadeschot. Maar bij een uitslag van drie dood tegen twee dood, wordt het slachtoffer naar het ziekenhuis vervoerd en hopelijk weer opgelapt…
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2011-006832+0+DOC+XML+V0//NL
Imperialism, the Refugee Crisis, and the EU
http://therealnews.com/t2/index.php?option=com_content&task=view&id=31&Itemid=74&jumival=17068
Maar, …als de misdadiger nu ook nog onwetend is, wat doe je dan?