Een recent artikel in De Volkskrant stelt de vraag: “Waarom liggen sancties tegen Israël zo ingewikkeld?” Helaas geeft het artikel geen antwoord. De werkelijke redenen zijn machtsdenken, religieus fanatisme, invloed van de Israël-lobby en moslimhaat.
Het parlement erkent het bestaansrecht van Israël, maar ontkent dat van de Palestijnen.
Rechtse partijen gebruiken valse beschuldigingen van antisemitisme om linkse critici van Israël, zoals PvdA-GL en Tofik Dibi, te delegitimeren en electoraal te ondermijnen. Deze strategie weerspiegelt de Britse hetze tegen Jeremy Corbyn en ondermijnt het democratisch debat over Palestina.
Steije Hofhuis beweert in NRC dat de macht van rechters moet worden ingeperkt. Ik pleit juist voor het tegenovergestelde: we hebben sterke rechters nodig om te voorkomen dat we in een “wolvendemocratie” belanden, waar de machtigen de zwakken overheersen. Onafhankelijke, krachtige rechters zijn cruciaal om rationele beslissingen te garanderen en de machtelozen te beschermen, zoals de Palestijnen, wier rechten bedreigd worden door machtige politieke netwerken.
Vrijheid van meningsuiting is een hoeksteen van de democratie, maar wordt vaak misbruikt door machthebbers om kwetsbare minderheden aan te vallen. In mijn opiniestuk analyseer ik de zaak rond minister Mona Keijzer, die haar omstreden uitspraken over moslims en antisemitisme verdedigt onder het mom van vrije meningsuiting, terwijl ze zelf juridische stappen onderneemt tegen kritiek. Ze is hypocriet.
Ik laat zien hoe Europese rechtspraak vrijheid van meningsuiting inperkt voor machtigen en deze beschermt voor minderheden.
Keijzers uitspraken passen in een zorgwekkende trend van islamofobie en intimidatie, met schadelijke gevolgen voor moslims en het maatschappelijk debat over Palestina.
Op 21 december 1989 riep ik in mijn geboortestad in Roemenië: “Weg met de dictator!” Mijn angst was groot, zeker nadat een buurvrouw me waarschuwde: “Ze filmen jullie en jullie verdwijnen spoorloos, of erger.” Die angst was terecht. Alleen al in mijn stad werden 79 mensen door kogels gedood; landelijk vielen 1.104 doden.
In dit stuk deel ik mijn ervaring met censuur op social media, nadat ik de intelligentie van Nederlanders in twijfel trok. Dit roept vragen op over de inconsistenties in de handhaving van vrijheid van meningsuiting en de bescherming van minderheden.
Ik betoog dat minderheden vrij moeten zijn om kritiek te uiten om machtsverhoudingen te corrigeren, vooral in een politiek klimaat waarin extreemrechtse stemmen toenemen. Ik verwijs naar jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens die aantoont dat bijdragen aan het democratische debat bescherming verdienen. Daarbij onderstreep ik het belang van rationele, drogreden-vrije discussies voor een gezonde democratie.
Nederland verklaarde voor het Internationaal Gerechtshof dat de annexatie van bezet gebied illegaal is en dat nederzettingen oorlogsmisdaden zijn. Toch stemde de meerderheid van de parlementariërs tegen een motie die precies hetzelfde stelde. De parlementariërs zijn medeplichtig aan de Israëlische oorlogsmisdaden.
Ontdek hoe media bijdragen aan de beeldvorming rond de Israëlische bezetting. Ons opiniestuk ontrafelt de invloed van drogredenen en bevooroordeeld nieuws, en roept op tot kritische evaluatie. Lees hoe we naar verantwoordelijke verslaggeving kunnen streven.
Ik las een debat in de Tweede Kamer over het erkennen van de Palestijnse staat en realiseerde me dat onze parlementariërs nergens verstand van hebben. Zij genereren willekeurige teksten, op het niveau van de teksten van ChatGPT 1.0. Als experiment vroeg ik ChatGPT 4.5 om een debat te simuleren waarin Tunahan Kuzu pleit voor erkenning van de Palestijnse staat en Han ten Broeke ertegen is.
Westerse intellectuelen raakten extatisch van een toespraak van Obama waarin hij beweerde dat het Israëlisch-Palestijnse conflict complex is en dat hij als president niets kon doen. Obama liegt en gebruikt drogredenen.
Een kritische blik op het controversiële voorstel om de inwoners van Gaza naar Egypte te verplaatsen: Wie staat erachter en wat zijn de implicaties? Lees hoe Nederland, de zelfverklaarde hoofdstad van het internationaal recht, tekortschiet in het aankaarten van deze complexe kwestie.
De Tweede Kamer lijkt Israëlische oorlogsmisdaden in Gaza door de vingers te zien.
Alles wat u over de oorlog van 1948 tussen Israël en de Arabieren moet weten is een diepgaande analyse van het Israëlisch-Palestijns conflict. Het artikel betwist de gangbare opvattingen en belicht de genuanceerde realiteit. Het bespreekt de VN-verdeling van 1947, de reactie van de Palestijnen, en de houding van de zionisten. Het artikel benadrukt dat veel Palestijnen bereid waren om te onderhandelen en vrede te sluiten, maar dat deze pogingen werden genegeerd of afgewezen door zionistische leiders. Het stelt ook dat de zionisten nooit echt akkoord gingen met de verdeling.
In dit blogpost neem ik de controversiële uitspraken van premier Mark Rutte over het Israël-Palestina-conflict onder de loep. Is Nederland wel in de positie om morele en juridische uitspraken te doen over Palestijns verzet? Ik onderzoek de discrepanties tussen Nederland’s internationale verplichtingen en haar daadwerkelijke standpunten. Ontdek waarom Rutte misschien niet het spreekrecht heeft dat hij denkt te hebben.
Na zijn terugkomst van een CIDI-reis naar de Palestijnse bezette gebieden, schreef journalist Wybe Fraanje in een column dat hij ‘vóór nederzettingen’ is ‘omdat dit land nu eenmaal aan de Joden toebehoort’. Hij schendt de argumentatieregels, de Nederlandse wetten, de essentie van de Nederlandse staat en de journalistieke normen.
Wie de grondbeginselen van JA21 leest, huivert. JA21 is net zo schadelijk voor de mensenrechten als FvD.
BBB is schadelijk is voor de rechtsstaat, mensenrechten en volkenrecht. Daarom moeten rationele en morele mensen niet op BBB stemmen.
Ulysse Ellian en Gert-Jan Segers schreven een initiatiefnota tegen antisemitisme, waar zij antisemitisme misbruiken om politieke doelen te bereiken. Hun paragraaf over links antisemitisme bevat geen onderbouwing. Hun enige voorbeelden zijn fake: ze noemen de Britse Labour Partij onder Jeremy Corbyn en de Nederlandse The Rights Forum. Deze voorbeelden zijn leugens.
Mark Rutte bezocht Israël en de Palestijnse Gebieden. Volgens de kranten probeert Mark Rutte ‘beide partijen zo gelijkwaardig mogelijk te behandelen.’ Dit is onwaar. Rutte is zeer goed bevriend met John Manheim. Manheim was jarenlang voorzitter van de buitenlandcommissie van de VVD en 24 jaar actief betrokken bij CIDI, als bestuurslid en daarna als voorzitter. Het Nederlandse buitenlandbeleid over de kwestie Palestina komt daardoor overeen met wat CIDI wil. Dus Rutte is corrupt want Nederland schendt volkenrecht om Ruttes vriend een plezier te doen.
Jeannette Gabay van de lobbyorganisatie Thinc herhaalt de mythe dat Israël de Golanhoogten nodig heeft omdat Syrië voortdurend Israël beschoot. Dit is een leugen.
In de Schoo-lezing riep Dilan Yesilgöz-Zegerius dat wokisten de vrijheid van meningsuiting bedreigen. Echter VvMU is voor de wokisten om de regering te bekritiseren, niet voor de minister om naar beneden te schoppen. Sterker nog, ze heeft een dubbele moraal.
Sara van Oordt-Jonckheere beweert in Reformatorisch Dagblad dat de Palestijnse Autoriteit jaarlijks, “250 miljoen euro uitdeelt aan Palestijnse terroristen die Joden hebben vermoord.” Zonder deze betalingen zouden de Israëli’s een onafhankelijke Palestijnse staat toestaan. Deze uitspraak was door Washington Post gecontroleerd en hij klopt niet helemaal. Bovendien er is echter geen enkel bewijs dat terrorisme in de weg staat tegen staat.
Professor Robbie Sabel vertelde in Reformatorisch Dagblad dat in de Palestijnse Gebieden “geen sprake is van bezetting in klassieke zin” (RD 9/7/2022). Ook de manualen van de Israël-lobby adviseren de Israël-supporters om iedereen te corrigeren dat de Westbank ‘betwist’ is, niet ‘bezet’. Hieronder zal ik aantonen dat de Westbank bezet is.
Ik heb Unilever gemaild:
Met teleurstelling heb ik het nieuws gelezen dat Unilever Ben & Jerry’s in Israël heeft verkocht aan de huidige licensie houder Avi Zinger om het alsnog mogelijk te maken om in de Palestijnse Bezette Gebieden het Amerikaanse merk te verkopen. Het ijs zal in Israël en de Westelijke Jordaanoever voortaan worden verkocht onder de Hebreeuwse en Arabische naam, maar het merk behoudt dezelfde ‘look en feel’ en het blijft hetzelfde ijs. Unilever sprak in een toelichting van een “complexe en gevoelige kwestie” en zegt te geloven dat dit de beste uitkomst is voor Ben & Jerry’s in Israël. Dit toont aan hoe hypocriet het bedrijf de Palestijnen discrimineert, omdat men in maart de headlines kon lezen: “Consumer goods giant Unilever to suspend its Russian imports, exports.”
Toen Twitter Geert Wilders schorste, uitte columniste Emine Ugur kritiek op de drogreden van Dominique van der Heyde, chef politieke redactie van de NOS. Van der Heyde tweette: “Geert Wilders speelt al ruim 18 jaar een rol in onze democratie. Of je zijn mening nu wel of niet op prijs stelt, hij vertegenwoordigt veel Nederlandse kiezers.” Het is een drogreden omdat het irrelevant is hoeveel volgelingen een politicus heeft. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens vindt juist dat hoe meer bereik iemand heeft, hoe minder haat hij mag zaaien.
Aan Hoekstra moest ik denken toen ik een artikel over Hannah Arendt in het blad European Journal of Political Theory las. Hoekstra vertelde de Tweede Kamer over het recente rapport van Amnesty International dat Israël apartheid zou plegen. Hij erkende dat Amnesty grondig onderzoek deed, dat de bezetting het Palestijnse leven verslechtert, de ongelijke status van de Palestijnen onder bezetting, dat Israël volkenrecht schendt en dat de nederzettingen illegaal zijn. Maar dan trekt hij een rare conclusie:
PVV, SGP en ChristenUnie stelden Kamervragen omdat de minister van Buitenlandse Zaken, Wopke Hoekstra, de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al-Haq bezocht, die door Israël als terreurorganisatie is bestempeld, samen met 5 andere NGO’s. We zien hier hoe het Westen de Palestijnen onderdrukt: bij elke scheet van Israël stelt men Kamervragen, maar niemand spreekt de Israël-supporters aan op hun steun van Israëlische oorlogsmisdaden.
PVV stelde Kamervragen over het evenement van Palestina-supporters “Palestine & the ICC Paralysis: Is Justice still Possible for Palestinians?”, op 23 Mei. PVV wil dat Nederland niet meebetaalt en afstand neemt van het evenement. Ik zal hieronder aantonen dat de Palestina-supporters gelijk hebben: Het Internationaal Strafhof (ICC) is het laatste redmiddel.
In hun boek “The Human Right to Dominate”, beschrijven Nicola Perugini en Neve Gordon hoe de Israëlische kolonisten de terminologie van de mensenrechten misbruiken om de Palestijnen te onderdrukken en te verdrijven. Hetzelfde doen Matthijs de Blois en Freek Vergeer (voortaan de auteurs) in hun opiniestuk in Reformatorisch Dagblad. Ze vallen The Rights Forum (TRF) aan, voor een WOB-verzoek over de universiteiten. TRF vraagt welke contacten universiteiten met Israël en verschillende lobby’s hebben.
Vergelijkingen met Oekraïne zijn terecht. Beide landen, Rusland en Israël, schenden volkenrecht. Tegen beide landen zijn de andere landen vrij en verplicht om maatregelen te nemen.
Dat privépersonen staten in internationale hoven zouden moeten kunnen aanklagen, was de stelling van mijn masterscriptie in filosofie. Waarom kunnen de Oekraïners niet naar een internationaal hof stappen en eisen dat Rusland haar tanks inpakt en opdondert?
Ik wachtte met spanning op de rechtszaak van Joodse instellingen tegen Baudet, ook om te zien of Baudet zijn eigen ideologie zou verraden. Hij wil namelijk het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) afschaffen. Hieruit volgt dat hij in zijn verdediging geen jurisprudentie van dit hof mocht citeren. En bingo. Binnen enkele minuten begon zijn advocaat Gerard Spong daarover.
CIDI sleept Thierry Baudet voor de rechter omdat hij het coronabeleid met de Jodenvervolging vergelijkt. Bijvoorbeeld: ‘De ongevaccineerden zijn de nieuwe Joden, de wegkijkende uitsluiters zijn de nieuwe nazi’s en NSB-ers’. Baudet ‘bagatelliseert de Holocaust,’ aldus CIDI. Laten we vergeten dat CIDI een denkfout maakt, want als iemand van een mug een olifant maakt, wil niet zeggen dat hij de olifant futiliseert. Deze rechtszaak is kansloos, maar kan een gevaarlijk precedent scheppen: de Israël-supporters kunnen dit misbruiken om andere legitieme argumenten te verbieden. Hieronder drie voorbeelden.
In zijn column beweert Arthur van Amerongen dat islamofobie niet bestaat en dat Erica Renkema slechts een grapje maakte dat moslima’s in boerka’s pinguïns zouden zijn. Dit is onjuist.
Ik keek naar het programma Op1, waar Angela de Jong zegt dat financiers van het programma Chateau Meiland stoppen. Alleen omdat Erica Renkema (Erica Meiland) moslima’s in boerka ‘pinguïns’ heeft genoemd in het boek Erica, de motor achter de Meilandjes. Maar hoe waar is dit?
Sacha Kester beweert over haar artikel: “Alles wat u moet weten over het conflict tussen Israël en de Palestijnen.” Ze vergeet echter de belangrijkste vraag: wie heeft het recht op de bezette gebieden? Hieronder zal ik aantonen dat de Palestijnen dat zijn.
“Kritiek op islam blijft grootste taboe in Nederlandse media,” schreef Angela de Jong in het Algemeen Dagblad en het klonk in mijn oren absurd, want ik had ooit in LexisNexis (elektronische krantenbak) op “islam” gezocht en 666 artikelen gevonden, in voorgaande 7 dagen.
Eddo Verdoner, Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding, beweerde in de Volkskrant van 18 september 2021 dat ‘Volgens Elsevier, in 2010, zou in de grote steden zelfs 22 procent van de docenten de Holocaust onbehandeld laten. Dat gebeurt overigens niet alleen op scholen met veel islamitische leerlingen.’ Dit heb ik gecontroleerd en het klopt niet.
Op een dag in 1964 keek de Amerikaanse admiraal Horacio Rivero naar de wereldkaart en riep: “Ik wil Diego Garcia!” Het eiland lag in de Chagosarchipel, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Op bommenwerper afstand. Maar het eiland was onderdeel van de Britse kolonie Mauritius. Het was ook bevolkt en Rivero vertrouwde de ‘gekleurden’ niet.
André Nollkaemper, de juridische adviseur van het kabinet en decaan van Faculteit der Rechtsgeleerdheid bij UVA, betoogde in een opiniestuk in het NRC dat Nederland de Palestijnse staat moet erkennen. Het viel me op dat zijn juridisch gestaafde voorstellen als moties in de Tweede Kamer zijn verworpen. Dit suggereert dat onze parlementariërs een anti-Palestijnse bias hebben.
Elke maand houdt Forum voor Democratie een essaywedstrijd. Deze maand was de vraag: “Wat is de oorzaak van het Westerse schuldcomplex – de Europese zelfkastijding – en wat kunnen we eraan doen? Hoe komen we er vanaf?”. Ik heb besloten om mee te doen om FvD-merchandise te winnen. Dit was mijn inzending:
In een filmpje van Forum voor Democratie, pleit Simone Kerseboom dat Nederland voor vervolgde christenen opkomt. Ook stelde zij Kamervragen over de vervolgde christelijke monnik Aho in Turkije. Ik zag hier een patroon: FvD breekt een lans voor mensenrechten.
Het viel me op dat de Israël-supporters allemaal dezelfde drogredenen gebruiken. Bijvoorbeeld Jessica V. Roitman, die bezwaar maakt tegen een academische boycot, zegt dat het conflict complex is. Ik zocht in de krantenbak op de woorden ‘complex en Israël’ en ik vond meer dan 300.000 resultaten, 6.015 in het Nederlands. Veel van deze stukken zijn interviews of opiniestukken van Israël-supporters. Dit is een retorische truc.
Naomi Mestrum, adjunct directeur van CIDI, schreef in Trouw en het AD dat er nooit een Palestijnse staat heeft bestaan, maar wel een Israëlische tot 2000 jaar geleden.
Dit is volstrekt irrelevant. Ook Mauritius heeft nooit bestaan tot in 1968 toen het onafhankelijk werd. Fransen hebben Mauritius leeg gevonden en aan Groot-Brittannië gegeven. Dus Groot-Brittannië had een goede titel op Mauritius, totdat Mauritianen het zelfbeschikkingsrecht hebben gebruikt en een staat hebben gesticht. Dit volk bestaat uit meerdere etnische en religieuze groepen: Indianen, Creolen, Chinezen en Fransen, dus een volk wordt in het volkenrecht bepaald door het gebied waar men woont. De meerderheid van de VN-leden zijn voormalige kolonies, die nooit eerder als staat bestonden.
Al ben ik het met 99% van de ideeën van de Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding eens, zijn voorstel in zijn interview in het NRC baart me zorgen. Hij wil dat de politie de IHRA-definitie van antisemitisme gebruikt om demonstraties te ontbinden. Hij wil dat leraren kinderen met de IHRA-definitie hersenspoelen.
Zo’n tweehonderd internationale onderzoekers hebben een nieuwe definitie van antisemitisme voorgesteld (de Jerusalem Declaration on Antisemitism), als tegenhanger van de onvolmaakte IHRA-definitie, die door veel Israël-supporters wordt gelobbyd. Het probleem is dat de IHRA-definitie met elf voorbeelden komt, waarvan vier omstreden zijn. Israël-supporters beschouwen ook de omstreden voorbeelden als onderdeel van de definitie en misbruiken deze om monden onterecht te snoeren.
Yale-professor Jason Stanley schrijft in zijn urgente boek ‘How fascism works: The politics of us and them’ het volgende: “Het sterkste symptoom van de fascistische politiek is verdeeldheid. Het doel is om de bevolking in een ‘wij’ en een ‘zij’ te scheiden. De fascistische politiek beroept zich op etnische, religieuze of raciale onderscheidingen.” Deze vorm van politiek gebruikt de scheiding als ideologie en als smoes voor beleid. ‘Wij’ deugen en ‘zij’ zijn gevaarlijk. Let op: Stanley bedoelt geen fascisme zoals in de jaren 30, maar beschrijft slechts een politieke techniek. De fascistische politiek hoeft niet in een fascistische dictatuur te ontaarden.
‘Neem kritiek op Internationaal Strafhof serieus,’ roepen Bas Belder, Bert-Jan Ruissen en Kees van der Staaij in hun opiniestuk van 22 juli in Trouw (voortaan noem ik hen ‘de schrijvers’). Echter zij voeren onterechte kritiek op het hof, wat suggereert dat zij westerse misdadigers willen helpen.
In hun opiniestuk in het NRC zweren Gert-Jan Segers en Joël Voordewind loyaliteit aan Israël. Zij drogredeneren want loyaliteit vereist niet dat men Israël helpt om volkenrecht en mensenrechten te schenden.
De overheid heeft twee Telegraaf-journalisten afgeluisterd, achtervolgd en opgepakt om hen te dwingen hun bronnen te verraden. Nadat alle rechters de staat bevoordeelden, stapten de Telegraaf, het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren en de Nederlandse Vereniging van Journalisten naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) en hebben in 2012 gewonnen. Alle journalisten riepen toen dat de pers de waakhond van de democratie, rechtsstaat en mensenrechten is.
Steeds meer conservatieven overspoelen de media met de mythe van de Westerse zelfhaat. ‘Oikofobie vernietigt onze beschaving,’ beweert Sam van Rooy op Doorbraak, als steun voor de stelling van Dries van Langenhove dat scholen de kinderen ‘met een flinke dosis zelfhaat’ opzadelen. Ook in Nederland herhalen ze dit oneindig. Paul Cliteur eist drastische maatregelen: hij wil een meldpunt voor ‘oikofobe’ uitingen en ‘antiwesterse’ partijen verbieden. Ook Gert-Jan Segers, Nausicaa Marbe en Arend Jan Boekestijn klagen over zelfhaat. Thierry Baudet tweette dat ‘de Europese Unie een cultuurmarxistisch project is dat tot doel heeft de vernietiging van de Europese beschaving.’ Hij publiceerde zelfs een boek met de titel Oikofobie. ‘Oikofobie is een ziekelijke afkeer van het thuis. Een angst voor het eigene’. Het idee dat het Westen zichzelf zou haten leek me absurd en ik zocht naar bewijzen.
Aan het begin van het Wilders-proces beloofde zijn advocaat (Geert-Jan Knoops) dat dit dé zaak van de eeuw zou worden. Hij zou met zijn meesterlijk talent de rechters dwingen om een ultieme uitspraak over vrijheid van meningsuiting (VvMU) te doen. Hierna zouden alle twijfels over de grenzen van die vrijheid weg zijn. Daardoor verwachtte ik een kristalhelder argument, dat alle mogelijke vragen in detail zou beantwoorden.
Volkskrantcolumnist René Cuperus ging met de omstreden journalistenreis van CIDI naar Israël en de bezette gebieden. Hij schrijft dat de reis voor CIDI contraproductief uitpakt, maar uit zijn stukken blijkt juist dat CIDI haar doelen bereikt.
De staat is de natuurlijke vijand van het individu. Daarom moet de staat zwak zijn en het individu machtig. De staat is slechts een vuil wapen tegen schurken. Daarom was ik blij toen SP wilde dat veiligheidsdiensten geen collaborateurs ronselen onder politici, journalisten en ontwikkelingswerkers. Daarom huiver ik wanneer journalisten – zoals Bas van Hout – met de AIVD de koffer induiken.
In het debat met Thierry Baudet, waarschuwde Mark Rutte terecht voor het Russische gevaar. Putin – zegt hij – viel Georgië in 2008 binnen en annexeerde de Krim. Baudet reageerde dat dit selectief en hypocriet is, want er zijn andere grensconflicten in de wereld, zoals tussen Turkije en Cyprus, of Westelijke Sahara. Waarom heeft men een obsessie met Rusland, vroeg Baudet? Alsof landjepik de normaalste zaak van de wereld zou zijn. Maar is dat zo? Nee.
In zijn interview in Trouw, bekritiseert John Bijl mensen die weigeren met hun opponenten te debatteren. “De essentie van democratie is dat je naar elkaar luistert,” zegt hij. Volgens mij hoef ik niet naar mensen te luisteren, die mijn fundamentele mensenrechten willen schenden.
Egyptian-American journalist Mona Eltahawy was for the Dutch a national hero as long as she fought against conservative Muslims, but became a pariah as soon as she took on the enablers of Dutch far-right conservatives. After all, the Dutch are the smartest people in the cosmos and they are always right. So who is this girl to teach them otherwise? She fights against ‘patriarchy’ and that means not only against ultra-conservative Muslims, but also against Islamophobes. Eltahawy learned about extreme anti-Islam statements during a debate in 2017 at the cultural center De Balie; she learned that the Dutch POC ‘boycott’ the center; she did not entertain the idea of becoming herself an abettor; and canceled her speech.
Als door een wesp gestoken reageerde men toen de Egyptisch-Amerikaanse feministische journaliste Mona Eltahawy haar spreekbeurt in De Balie afzegde. Ze strijdt tegen ‘het patriarchaat’ en dat betekent niet alleen tegen ultraconservatieve moslims, maar ook tegen islamofoben. Eltahawy vond uit dat men extreme uitspraken deed tijdens een Islamdebat in 2017, waardoor ze zich niet wilde committeren aan het debatcentrum.
PVDA adopteerde de IHRA-definitie van antisemitisme. Jaap Hamburger betoogde op 22 februari in het NRC dat deze definitie kritiek op Israël monddood maakt. Esther Voet en Bart Schut ontkenden dit. Ik wil aantonen dat Hamburger gelijk heeft en dit illustreren met voorbeelden waar Voet en andere Israël-supporters mensen valselijk van antisemitisme beschuldigden.
Klaas Dijkhoff vertelde in een interview in het AD dat migranten verlichtingen nodig hebben, want ze hebben een inferieure cultuur. Hij wil de migranten assimileren. Sterker nog, hij wil de straffen verdubbelen in wijken waar meer dan 50% allochtonen wonen. Dus als Thierry Baudet in een wijk met meer dan 50% allochtonen woont en Klaas Dijkhoff vermoordt, krijgt hij twee keer levenslang. Als hij een wijk verder zou wonen, krijgt hij alleen levenslang.
In Denemarken moeten de migrantenkinderen uit de getto’s, vanaf één jaar, voor 25 uur per week naar een speciale kleuterschool om ‘Deense waarden’ te leren, las ik in New York Times. Ze leren daar, onder andere, de Deense tradities, zoals kerst en Pasen.
Goed plan – dacht ik – laten we het ook in Nederland doen. Laten we de migrantenkinderen Nederlandse waarden bijbrengen, zoals gelijkheid tussen man en vrouw, homorechten, vrijheid van meningsuiting, religievrijheid, het gelijkheidsbeginsel etc.
In een interview vertelde Thierry Baudet dat we Poetin moeten toestaan om de Krim te annexeren: ‘Er zijn ontzettend veel grenswisselingen geweest in de wereld, het is heel hypocriet om er één probleem uit te lichten.’ Baudet bewijst hiermee zijn onkunde, want modern volkenrecht verbiedt landjepik.
Vier auteurs pleitten in een manifest voor een terugkeer naar de wortels van links, in de Volkskrant van 18 mei. Hun namen: Asis Aynan, Femke Lakerveld, Eddy Terstall en Keklik Yücel. Er staan echter twee grote leugens in hun manifest. Zij schrijven:
“Een open maatschappij staat of valt met de aanwezigheid van het vrije woord. Nederland is al eeuwen een land waarin een wereldbeeld geschokt of uitgedaagd mocht worden en dat heeft een unieke, vrije samenleving opgeleverd. Wat voor de één een belediging is, kan voor de ander een nieuwe observatie of een analyse zijn.
Vrij Links neemt afstand van de suggestie dat niet-westerse Nederlanders in bescherming moeten worden genomen tegen het vrije debat, omdat ze nog niet klaar zouden zijn voor uitingen van de moderniteit.”
In een Bosnische kroeg vroeg een Amerikaanse journalist een Servische collega wie de grootste Servische serieverkrachter was in hun burgeroorlog. ‘Gruban Malic,’ antwoordde de Serviër en de Amerikaan gaf de informatie door aan het Joegoslavië-tribunaal. Gruban verscheen op posters met de meest gezochte oorlogsmisdadigers en de Joegoslaven hebben goed gelachen, want hij was een fictief personage uit een roman.
Zodra ik interviews met Thierry Baudet lees, denk ik aan grote denkers. Denkers die wisten dat regeringen verleid kunnen raken door passies en vonden dat slimme naties zich zoals Odysseus aan de mast moeten vastbinden om niet op de klippen te lopen, ze doen bijenwas in hun oren tegen de sirenenzang van demagogen. Grote juristen zoals de Australiër Herbert Vere Evatt en Hersh Lauterpacht wisten dat vrijheid weliswaar democratie vereist, maar de democratie biedt geen garanties. Immers, verleid door volksmenners, vergiftigde de democratie in Athene Socrates. Deze garanties moeten buiten de staat staan.
Maarten Keulemans, wetenschapsredacteur bij de Volkskrant, maakte een fantastisch filmpje over nepnieuws en ik sprak hem op twitter aan. Ook de Volkskrant, zei ik, kan haar inhoud verbeteren, want ze publiceert regelmatig valse informatie, vooral in interviews en opiniestukken. In veel opiniestukken komen geen rationele argumenten voor, maar slechts drogredenen. Vooral opiniestukken over migranten bevatten leugens en drogredenen. Leugens en drogredenen schenden de legitieme belangen van de aangevallen mensen, maar ook het algemeen belang, want, om goed te beslissen, hebben we een legitiem belang dat media accurate informatie verspreiden en dat de opiniestukken goed onderbouwd zijn, ook als niet wíj de aangevallen persoon zijn.
De grootste vraag in het Palestinaconflict is wie het recht heeft op de bezette gebieden. Hier spelen drie volkenrechtelijke regels een rol.
Ten eerste, het principe van effectieve bezetting. Hoe langer een groep een territorium vreedzaam bestuurt, hoe sterker zijn titel (recht op eigendom) op dat territorium groeit, ongeacht hoe men het verkrijgt.
In 2004 viel er een brief op de deurmat van het Internationaal Gerechtshof. Het Hof zou de VN adviseren over de Israëlische muur in de bezette gebieden. In deze brief vond Nederland de muur en de Israëlische nederzettingen illegaal en was men van mening dat de Palestijnen het recht op zelfbeschikking hebben. (Zelfbeschikkingsrecht geeft ook recht op territorium, dus de Palestijnen hebben recht op Gaza en de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem.)
In zijn column in de Volkskrant, zegt Willem Melching dat rechtspopulisme op de protestgeneratie uit de jaren zestig lijkt. De elite van toen gunde de opstandelingen een aantal verworvenheden, zoals abortus, de pil en meer inspraak. Ook de huidige rebellen – zegt Melching – hebben terechte eisen, zoals een einde aan multiculturalisme en de Europese Unie.
Na het lezen van het AD-stuk over Halbe Zijlstra wist ik het: hij is een epigoon van Oswald Spengler:
“Als minister van Buitenlandse Zaken zal hij zijn energie steken in het afbreken van buitenlandse verdragen, zegt zijn oude fractiewoordvoerder Henri Kruithof. In het regeerakkoord zijn daar ook afspraken over gemaakt. ‘Waar hij echt helemaal horendol van wordt, dat zijn mensenrechtenverdragen die de vrijheid van het Nederlandse handelen in de weg staan. BUPO is zo’n verdrag, maar ook EVRM.’”
Monic Slingerland, cheffin van de opinieredactie van Trouw, vroeg de lezers of de media Thierry Baudet aandacht moeten geven, of slechts partijen met meer dan tien zetels. De vraag is fout want een rationele samenleving verspreidt de beste argumenten, ongeacht hoeveel aanhang de argumentor heeft. Ik adviseer de media twee dingen: negeer het circus Baudet en wees kritischer op zijn ideologie.
Geachte ombudsman en redactie,
Max Pam schreef in zijn laatste stuk het volgende: ‘over het antizionisme van Joop.nl kun je je schouders ophalen’. Antizionisme is een codewoord voor antisemitisme, dus een zware beschuldiging. Hij heeft zijn stelling op geen enkele manier onderbouwd.
Ik schrijf stukken over het conflict in het Midden-Oosten op Joop.nl en voel me daardoor direct gekrenkt in mijn goede naam.
Geachte Volkskrantredactie,
Uw voormalige ombudsvrouw – Annieke Kranenberg – schreef:
“Het raakt een van de belangrijkste kerntaken van de journalistiek. Een die nu te weinig als leidend principe geldt: journalisten zijn de waakhonden van de democratische rechtsstaat, waarin vrijheidsbeginselen, mensenrechten en de scheiding der machten worden gerespecteerd. Journalisten controleren de macht.”
Het valt me op dat Eddy Terstall vaak stromannen aanvalt. Hij legt valselijk woorden in de mond van anderen en gaat daarna zijn eigen fictie bevechten. Zo beweerde hij in zijn laatste stuk dat ‘links’ tegen de posters is van de Gemeente Rotterdam (voor een vrije partnerkeuze) omdat ze te provocatief zouden zijn, of ‘whiteness’ zouden promoten. Ik heb die argumenten niet in het publieke debat over de posters gehoord, dus Terstall zuigt uit zijn duim. De ethiek van argumentatie vereist dat hij het allerbeste argument van zijn ‘opponenten’ weerlegt, niet een zelfgemaakte stropop. En als er echt iemand heeft gezegd wat Terstall beweert, moet hij namen en rugnummers noemen. Ik als migrant voelde me aangevallen door de posters om onderstaande reden.
Op een dag in 1964 riep Amerikaans admiraal Horacio Rivero: “Ik wil dat eiland!” Het eiland heette Diego Garcia en het lag in het midden van de Indische Oceaan, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Maar Rivero had twee problemen. Ten eerste was het eiland onderdeel van Mauritius, toen een Britse kolonie. Ten tweede was het bevolkt en Rivero kon niet vertrouwen dat “negers” Amerikaanse tanks erg lang zouden dulden.
Ik voelde me aangesproken toen Sylvain Ephimenco in zijn column schreef:
‘Met Joop.nl faciliteert de omroep een haatsite die het vooral van armzalige bloggers en tweederangscolumnisten moet hebben. Om dit medium te financieren beweert de Vara geen subsidie maar contributie van leden te gebruiken. Als dat waar is, moeten Vara-leden zich realiseren dat ze met hun centjes een haatsite in leven houden.’(1)Sylvain Ephimenco. (2017, 18 april). Vara-haatsite. Trouw.
Ik ben dan wel één van die tweederangs-types, maar ik luister ook naar kritiek. Dus zocht ik op hoe je een climaxcolumnist wordt à la Sylvain. Hoe blaft de alfahond? Na een google-odyssee ontdekte ik het eerste principe van de columnist: de contradictie. Een goede broodschrijver spreekt zichzelf regelmatig tegen. Laat ik dit drie keer illustreren.
References
| ↑1 | Sylvain Ephimenco. (2017, 18 april). Vara-haatsite. Trouw. |
|---|
Bill Kovach en Tom Rosenstiel schrijven in hun boek ‘The elements of journalism’ het volgende:
“[T]here remain clear principles we require of our journalism, principles that citizens have a right to expect… The first among them is that the purpose of journalism is to provide people with the information they need to be free and self-governing. To fulfill this task:
- Journalism’s first obligation is to the truth.
- Its first loyalty is to citizens.
- Its essence is a discipline of verification.”
Dus om vrij en soeverein te zijn hebben we recht op loyaliteit, waarheid en toetsbaarheid. De media die deze drie regels schenden, schenden onze rechten – ze roven onze vrijheid en ze domineren ons.
Geert Wilders wil bindende referenda houden en liet Thierry Baudet en Paul Cliteur argumenten bedenken. Ik wil aantonen dat hun argumenten falen. Want slechts sommige besluiten kunnen via een referendum legitiem zijn. Veel andere beslissingen zijn daar ongeschikt voor.
Thierry Baudet en Paul Cliteur bedachten voor Wilders argumenten voor het referendum. Hun zesde, oftewel het ‘deontologische argument’, hebben ze bij Immanuel Kant geshopt en het zou Wilders laten giechelen. Want het gaat over de vrijheid.
Het gaat als volgt. Het individu heeft onvervreemdbare rechten als uitdrukking van zijn individualiteit. “Het belangrijkste recht is daarom de persoonlijke autonomie het ‘zelfbeschikkingsrecht’, de vrijheid.” Uit het recht op vrijheid volgt dat “zaken die het leven van het individu bepalen kunnen daardoor eigenlijk niet buiten hem om worden genomen.” Dus gij zult referenda houden.
Geert Wilders wil vier keer per jaar referenda in Nederland houden. Goed plan zou ik zeggen, als je Henk en Ingrid maar op mijn intelligentie- en kennisniveau brengt. Want het volk is dom, bewijst alle wetenschap.
‘Onze cultuur is zoveel beter,’ zei Edith Schippers zonder enige bewijs in haar HJ Schoo-lezing. Dus mijn eerste uitdaging aan haar is: ‘Edith, bewijs eens dat jouw cultuur beter is dan die van mij.’ Want zij bedoelde met ‘wij’, de blonde christelijke accentlozen, dus ik – als migrant – hoor daar niet bij. Maar voordat ik een antwoord krijg, zal ik zelf speculeren waarom zij zulke dingen roept.
Ik was 16 en schoor mijn kop kaal, onder communistische dictator Ceausescu. De schooldirectrice vond mijn coiffure een ‘misdaad tegen de socialistische revolutie’ en het feit dat ik het logische verband tussen kaalheid en revolutie niet wilde begrijpen, was een daad van zieke rebellie.
Later stak ik een veiligheidsspeld door mijn oor, droeg een broek volgens mijn eigen design en een Pink Floyd tas. Mijn tenue – filosofeerde de polizei met een knuppel in een politiekelder – was in strijd met de revolutie.
Zo ontdekte ik de toverkracht van het woord ‘revolutie’. Zodra ambtenaren ‘revolutie’ riepen, wonnen zij het argument met 10-0. Het was dé troefkaart in elk mogelijk argument.
In zijn stuk in de Volkskrant van 22 augustus, noemt René Cuperus een briljant idee ‘bezopen’. Hij kraakt twee jonge mensen af, Andrea Wagemans en Mays Talib, terwijl zij juist tegen onze dogma’s en taboes durven denken. Zij pleiten in Trouw dat men slechts na een stemexamen zou mogen stemmen.
Waarom is het bezopen?
De supporters van de Palestijnen roepen al lang dat Israël de grootste schender van VN-resoluties is. De Israël-supporters trekken dan meestal de antisemitismekaart als troef uit de mouw. Ze roepen dat de VN slechts ‘anti-Israël’ resoluties aan neemt en weinig resoluties tegen andere, echte boeven.
‘Onze manier van leven staat onder druk,’ schreef Halbe Zijlstra op de site van de VVD. Want de moslims bedreigen ‘onze’ liberale waarden. Zij kwamen hier voor ‘ons’ geld en niet omdat ze vervolgd werden; niet omdat ze ‘onze’ normen en vrijheid willen. Om zijn stelling te bewijzen, schrijft Zijlstra onder andere: ‘Denk aan de vele scholen waar men de Holocaust niet of nauwelijks behandelt om daarmee problemen met moslim leerlingen te voorkomen.’ Omdat ik deze zorgwekkende stelling een paar keer eerder heb gehoord, ging ik haar controleren. Hier komen mijn bevindingen.
Ik heb de fout gemaakt om op twitter te vragen waarom hét NRC-artikel racistisch zou zijn. En ik kreeg de volgende explicaties:
• “OMG!”
• “Typical Dutch reaction.”
• “Cut the playing dumb act Mihai. You’re making fun of yourself. Really.”
• “You’re being willfully ignorant. I haven’t got the time for the likes of you. Get a dictionary.”
• “Het N-woord. Duh.”
Op 20 mei nam de Tweede Kamer de motie van Joram van Klaveren aan, om subsidie te weigeren aan “organisaties die antisemitische propaganda bedrijven.” Goed plan, dacht ik eerst. Want het is niet de taak van de staat om haat te verspreiden. Maar toen las ik de open brief van Bram Moszkowicz op GeenStijl. En na een rits van voor mij onbekende voorbeelden, schreef Bram:
“En ICCO ten slotte – ook geen onbekende hulpclub – ondersteunde ‘Electronic Intifada’, een entiteit die onder meer geweld tegen Joodse burgers rechtvaardigt en een zeer antisemitisch geschrift als ‘De Protocollen van de Wijzen van Zion’ als legitieme bron opvoert.”
Bewapend met ideeën van nazi-denker Carl Schmitt voert een kleine groep invloedrijke Amerikaanse conservatieve juristen een aanval op de rechtsstaat en volkenrecht uit, zonder dat iemand van ons dit in de gaten heeft. Als zij hun zin krijgen verandert de VS in een autoritaire staat en een globale despoot. Meer dan dat nu al het geval is. We kunnen een nieuwe koude oorlog verwachten en in het ergste geval een nieuwe wereldoorlog, tegen China of tegen moslims. Deze neorealisten krijgen hoge functies binnen de Amerikaanse regering, zoals John Yoo (de schrijver van de ‘torture memo’s’) en Jack Goldsmith. Zij beïnvloeden de rechters via brieven, artikelen en boeken.
Het eerste doel van propaganda is om ons te overtuigen dat slechts geweld het conflict zal oplossen. We kunnen met de vijand noch onderhandelen, noch hem met rationele argumenten overtuigen. Want hij heeft onvervulbare, geschifte eisen; hij wil ons vermoorden ongeacht wat we zouden doen; hij haat ons voor wie we zijn niet voor wat we doen. Wij hebben de psychologische neiging om dit te geloven. We zetten de ratio op nul en geven het overlevingsinstinct het stuur. We denken: “We hebben nu geen tijd om propaganda te controleren. Als we de vijand om foute redenen uitroeien, dan is het een foutje. Beter een foutje dan zelf dood. We schrijven daarna een rapportje en beloven beterschap.” Ook in het terrorismedebat lopen we dit gevaar.
Een mooie jonge dame kwam in de trein vóór me zitten. Victoria. Ze vroeg of ik een nieuw spelletje wilde spelen. Ze had het zelf bedacht, als afstudeerproject in wiskunde. Om te winnen moest je intelligent zijn en hard werken. Als beginneling verloor ik 200 euro. Victoria gaf me haar telefoonnummer, voor het geval dat ik meer wilde spelen. Ik kon het niet uitstaan, want ik dacht dat ik intelligent was. Wie niet? Maar na twee jaar spelen was ik 20.000 euro kwijt.
De marcherende wereldleiders in Parijs leven in ontkenning. Want niet de moslim is het probleem, maar de Westerse mentaliteit.
Iraanse agenten ontvoerden Pia Dijk, brachten haar naar een geheime plek in Kongo en martelden haar eindeloos. Ze lieten haar verkrachten door een junkie met aids, ze hielden haar wakker, of voor weken in het donker opgesloten, poepten op haar, speelden Russisch roulette met een loop tegen haar hoofd en meer.
PVV-kamerlid Machiel de Graaf beweerde gisteren in de Tweede Kamer dat moslims de Nederlandse eigenheid, identiteit en cultuur via immigratie en de baarmoeder ‘om zeep helpen’:
“De scholen zien een lawine aan kinderen tegemoet die vernoemd zijn naar Mohammed. We gaan het meemaken dat de meerderheid van alle kinderen op school islamitisch is… De naam Mohammed, met alle vervoegingen zoals Moehammad, Moehammed of Mahmoed, was in 2013 de één na populairste geboortenaam.”
Laten we dit controleren. Ik heb De Graaf gevraagd waar de cijfers vandaan komen en hij verwees me naar het Meertens Instituut en de Sociale Verzekeringsbank. Ik heb de PDF van de Verzekeringsbank gedownload en – verrek – het klopt. Alle 36 verbuigingen van Mohammed tellen 739 geboren jongens en de naam staat op de tweede plek, na Sem met 740.
Fox News en rechts blamen Obama voor de opkomst van ISIS. Bijvoorbeeld Fox citeert een speech van Bush:
“To begin withdrawing before our commanders tell us we are ready would be dangerous for Iraq, for the region and for the United States…It would mean surrendering the future of Iraq to Al Qaeda…It would mean that we’d be risking mass killings on a horrific scale…It would mean we allow the terrorists to establish a safe haven in Iraq to replace the one they lost in Afghanistan…It would mean we’d be increasing the probability that American troops would have to return at some later date to confront an enemy that is even more dangerous.”
Maar juristen, adviseurs en analisten hebben precies voorspeld wat er zou gebeuren als Bush Irak zou binnenvallen. Christopher Weeramantry, ex-rechter van het Internationaal Gerechtshof, schreef al in 2003 een boek tegen de Irakoorlog, aan het begin van de aanval. Hij voorspelde:
