Mijn docenten willen dat ik lelijk schrijf

Er is iets fundamenteel mis met de studie rechten. Nou ja, ik generaliseer nu, uitgaande van één voorval, maar ik doe het toch. Wat is er mis? Men schrijft lelijk en probeert dat ook aan anderen op te leggen.

Ik heb in dit blok een college Moot Court gevolgd. Dat is rechtbankje spelen. Men verdeelt de studenten in groepen – de advocaten. Zij moeten een land verdedigen in een rechtszaak. Andere studenten zijn rechters. De rechtszaak heeft twee stappen. Eerst schrijft men een memorial, een stuk waarin je juridisch beargumenteert waarom jouw land de rechtszaak moet winnen. Daarna krijg je de kans om je memorial ook mondeling te presenteren.

De rechtszaken zijn in ons geval echte rechtszaken, die binnenkort voor een internationaal hof uitgevochten zullen worden. Het is dus extra leuk want we zien ook of we de uitkomst kunnen voorspellen. Mijn duo moest Groot Brittannië verdedigen tegen Mauritius, in een rechtszaak waar GB de slechterik is. Want GB heeft gewoon de Chagos-archipel ingepikt en de mensen van Diego Garcia gedeporteerd, om een Amerikaanse militaire kamp te kunnen bouwen.

Oorspronkelijk dachten mijn collega en ik om de hele memorial als één stuk in te dienen, dat we dan samen een cijfer zouden krijgen; nou ja, niet gedeeld door twee natuurlijk. Maar we konden geen overeenstemming bereiken over de stijl. Ik schreef informeel en literair, zij haar gedeelte formalistisch en legalistisch. De eerste zes paragrafen waren in lijdende zinnen geschreven. Mij commentaar was bijna net zo lang als haar stuk. Sommige zinnen heb ik gewoon met 50% gereduceerd. Hier een paar voorbeelden:

Origineel: “Conventions that are applicable to the BIOT are:”
Mijn commentaar: waarom kan men niet actiever schrijven, zoals “The following conventions apply:”

Origineel: “provide for the possibility of”
Commentaar: vervangen met “grant the state”, “afford the state”

Origineel: “is of utmost importance”
Commentaar: vervangen met “is vital”, “is paramount”, “is cardinal”

Origineel: “The Chagos has very diverse marine ecosystems, accommodating the healthiest and most resilient coral reefs in the world.”
Commentaar: men kan “accommodating” vervangen met “sheltering”: “The Chagos has very diverse marine ecosystems, sheltering the healthiest and most resilient coral reefs in the world.”

Origineel: “finds its origin in”
Commentaar: vervangen met “flows from”, “arises from”, “emanates from”, “commences from”, “originates in”

Origineel: “The instruments which specifically refer to MPAs include various quasi legal or policy instruments.”
Commentaar: vervangen met “Various soft law and policy instruments refer specially to MPA’s.”

Origineel: “While the Stockholm Declaration is not a legally binding document, it has proven to be particularly conducive to the further development of international environmental law.”
Commentaar: omdat we toch doen alsof we milieuvriendelijk zijn in ons stuk, kunnen we het vervangen met bomenknuffelaarstaal: “While the Stockholm Declaration is not legally binding, it has proven to be particularly fertile to the blossom of international environmental law.”

Origineel: “Within the jurisprudence of international courts and tribunals, this obligation has been referred to in relation to the customary obligation of States not to cause transboundary environmental harm.”
Commentaar: vervangen met: “The jurisprudence of international courts and tribunals stresses this obligation, in relation to the customary obligation of States to avert transboundary environmental harm.”

Omdat we vast liepen hebben we zelfs de opperprofessor gemaild en gevraagd, welke stijl we moesten hanteren. Zijn antwoord was redelijk diplomatiek, het juridische argument was het belangrijkste; maar het antwoord was beter te interpreteren als dat hij mijn collega gelijk gaf. Staten eisen immers respect voor zo’n hof, zegt hij. Dus formeel.

“Ik weet het beter dan de professor – zei ik – maar ik wil niet de verantwoordelijkheid voor jouw cijfer nemen. Laten we onze stukken apart indienen.”

Toen hebben we dat maar gedaan, onze namen achter ons eigen gedeelte gezet. Tijdens de cursus moesten we ook de stukken van andere studenten lezen. Ze waren allemaal zoals van mijn collega: de universiteit heeft haar doel in vier jaar goed bereikt.

Gisteren hadden we een bespreking over onze kunst met de docent die ons groep heeft geleid, niet de überprofessor. Mijn stuk was goed, zei hij, maar soms informeel. Nou was ik voorbereid op zulk commentaar: “Ik heb het met opzet fout geschreven,” zei ik en trok mijn eReader uit mijn tas, precies op een pagina van het boek van Eugene Volokh’s “Academic legal writing”. En Volokh geeft mij gelijk:

A.    Legalese/Bureaucratese
Write like normal people speak, not like lawyers or bureaucrats tend to write. Don’t write “Opposition to the bill is needed on the grounds that the means will produce little or no desirable ends.” Saying “We should oppose the bill because it won’t [fill in the goal, e.g., reduce violence],” “Legislators should oppose the bill because it won’t reduce violence,” “The proposal won’t reduce violence,” or even the “The proposal won’t do what it’s supposed to do” would make the same point in plain English.

Likewise, replace “Guns have a far greater utilitarian value than …” with “Guns are far more useful than ….” Instead of “could negatively affect the accessibility of handguns,” write “could make handguns less accessible.” Replace “made through this form of behavior” with “made this way.”

B.    Nominalization
The three examples in the preceding paragraphs illustrate one common cause of legalese: “nominalization”—turning verbs, adjectives, and adverbs into nouns or noun phrases. The verb-heavy phrase “we should oppose” becomes the noun-focused “opposition to the bill is needed.” The adverb phrase “are far more useful than” becomes the noun-focused “have a far greater utilitarian value than.” The adjective phrase “could make handguns less accessible” becomes the noun-focused “could negatively affect the accessibility of handguns.”

Nominalization tends to add words, which makes text longer, and to add prepositional or verb phrases, which makes text more complex. It also tends to make the writing less concrete and thus less lively, because the new nouns (“opposition,” “value,” and “accessibility”) generally tend to be more abstract than the concrete actions (“should oppose”) and attributes (“more useful” or “less accessible”) that they replace. If you see an abstract noun, ask whether you can replace it with the concrete verb, adjective, or adverb that the noun phrase embodies.

C.    Long Synonyms for Short Phrases (or for Single Words)
Legal writers also tend to use long phrases instead of their short synonyms. Instead of “many,” lawyers often write “a large number of.” “Near” becomes “in close proximity to.” “The legislature” turns into “the legislative branch of government.”

Sometimes the long phrases might seem to add some important nuance: For instance, a person may write “the legislative branch of government” to highlight the distinction between the legislature and other branches of government. But even then, simpler versions—such as “the executive,” “the legislature,” and “the judiciary”—can often express the nuance equally well. If you see a formal-sounding phrase that seems to represent just one basic concept, ask whether one word could do the job instead.

Nou ga ik afwijken, want ik haat Volokh en zijn vriendjes die op zijn blog schrijven, want ze zijn Machiavellisten. Maar in dit geval heeft hij gelijk.

Na de bespreking heb ik de docent nog een boek gemaild en hem verteld op pagina 154 te lezen. Het is het boek van Ross Guberman: “Point made: how to write like the nation’s top advocates”. Niet het minste boek want het is gepubliceerd door Oxford University Press. Daar citeert Guberman iemand anders:

“When it comes to plain talk, lawyers are the worst. Most speak and write as if they live in a repository for dead bodies. When they write briefs that some poor trapped judge must read, they fill them with heavy, gray, lifeless, disgustingly boring word gravel —piles of it, tons of it. When I read most briefs I want to scream. I want to throw the brief out the window and jump. If I could find the author and had the power, I would make the villain eat the thing a page at a time without salt or catsup.”

Ietsje verderop citeert Guberman een rechter: “If neither you nor anyone you know would ever utter a sentence like the one you have written, head back to the drawing board.” En een andere rechter: “Good legal writing does not sound like it was written by a lawyer.”

Ik heb nog geen reactie van mijn docent gehad, maar hoop dat mijn lesje geen grote gevolgen voor mijn cijfer zal hebben. Ik heb spijt dat ik dat moet hopen maar ik hoop dat hij mijn blog niet leest. En mijn stukjes zijn niet meer te verbeteren, want ik ben klaar met de studie. De scriptie is mijn laatste kans om lelijk te schrijven.