Skip to content

Category: Opinie

Waarom we sterkere rechters nodig hebben

Steije Hofhuis beweert in NRC dat de macht van rechters moet worden ingeperkt. Ik pleit juist voor het tegenovergestelde: we hebben sterke rechters nodig om te voorkomen dat we in een “wolvendemocratie” belanden, waar de machtigen de zwakken overheersen. Onafhankelijke, krachtige rechters zijn cruciaal om rationele beslissingen te garanderen en de machtelozen te beschermen, zoals de Palestijnen, wier rechten bedreigd worden door machtige politieke netwerken.

Waarom argumentdarwinisme faalt in het publieke debat

In mijn opiniestuk bekritiseer ik de schijnbare bereidheid van media, zoals Trouw, om te luisteren naar hun lezers. Hoewel Trouw benadrukt open te staan voor dialoog, merk ik in de praktijk dat kritiek op het publiceren van drogredenen vaak wordt genegeerd. Met name in het debat over het Israëlisch-Palestijnse conflict blijven dezelfde misleidende argumenten decennialang circuleren.

Ik bespreek het concept van “argumentdarwinisme”, het idee dat valide argumenten vanzelf winnen en drogredenen uitsterven doordat lezers intelligent genoeg zijn om het verschil te zien. Deze theorie houdt echter geen stand, aangezien drogredenen niet alleen blijven bestaan, maar ook beleidsbeslissingen beïnvloeden die de rechten van Palestijnen schenden.

Historische en recente voorbeelden tonen aan hoe drogredenen doorwerken van opiniepagina’s tot politieke arena’s, zowel nationaal als internationaal. Ik roep media op om hun verantwoordelijkheid te nemen en actief drogredenen te weren uit hun publicaties. Tot slot vraag ik me af: als rationele kritiek geen effect heeft, zijn er dan wel voorbeelden waarbij lezersfeedback daadwerkelijk tot verandering heeft geleid?

De Expansiedrang van Israël: Van Ben-Gurion tot Netanyahu

In mijn nieuwste column richt ik de aandacht op de echte schuldige in het Israëlisch-Palestijns conflict: Israël. Harrie Verbon beweert in het AD dat de Palestijnen de enige schuldigen zijn, maar de historische feiten vertellen een ander verhaal. Vanaf de vroege dagen van het politieke zionisme streefde Israël naar expansie en dominantie in Palestina. Van Ben-Gurion’s onverzettelijke visie op een Joodse staat tot Sharon’s invasieplannen in Libanon, de geschiedenis is doordrenkt van pogingen om meer grondgebied te veroveren en de Palestijnen te marginaliseren. Pas wanneer de wereld grenzen stelt aan Israëlisch expansionisme, zal er echte vrede mogelijk zijn. Lees verder om de gedetailleerde historische context te ontdekken die Verbon over het hoofd ziet.

Mark Rutte gaat niet over Palestijns verzet

In dit blogpost neem ik de controversiële uitspraken van premier Mark Rutte over het Israël-Palestina-conflict onder de loep. Is Nederland wel in de positie om morele en juridische uitspraken te doen over Palestijns verzet? Ik onderzoek de discrepanties tussen Nederland’s internationale verplichtingen en haar daadwerkelijke standpunten. Ontdek waarom Rutte misschien niet het spreekrecht heeft dat hij denkt te hebben.

VVD en ChristenUnie misbruiken antisemitisme voor illegitieme doelen

Ulysse Ellian en Gert-Jan Segers schreven een initiatiefnota tegen antisemitisme, waar zij antisemitisme misbruiken om politieke doelen te bereiken. Hun paragraaf over links antisemitisme bevat geen onderbouwing. Hun enige voorbeelden zijn fake: ze noemen de Britse Labour Partij onder Jeremy Corbyn en de Nederlandse The Rights Forum. Deze voorbeelden zijn leugens.

Waarom is Israël tegen het Internationaal Gerechtshof?

Israëls VN-ambassadeur Gilad Erdan zei in 2019: “Jews resolve things in court, Arabs pull out a weapon.” Echter hij stemde net tegen een nieuwe adviesopinie van het International Gerechtshof. Dit weerlegt de Israëlische mythe dat het conflict is een strijd tussen redelijke, vreedzame Israëli’s en irrationele, oorlogszuchtige Arabieren. In feiten kozen de Arabieren vaak voor de gang naar de rechter en Israël voor de oorlog.

Palestijns geld aan terroristen geen obstakel voor vrede

Sara van Oordt-Jonckheere beweert in Reformatorisch Dagblad dat de Palestijnse Autoriteit jaarlijks, “250 miljoen euro uitdeelt aan Palestijnse terroristen die Joden hebben vermoord.” Zonder deze betalingen zouden de Israëli’s een onafhankelijke Palestijnse staat toestaan. Deze uitspraak was door Washington Post gecontroleerd en hij klopt niet helemaal. Bovendien er is echter geen enkel bewijs dat terrorisme in de weg staat tegen staat.

CIDI snapt niks van analogieën

Negentien Amerikaanse congresleden dienden een resolutie in dat de Amerikanen het recht op boycot hebben. De resolutie was tegen het stijgende aantal anti-BDS wetten in meerdere Amerikaanse staten. CIDI schreef onmiddellijk een stuk met de titel “Radicaliserende Democraten VS vergelijken Israël met nazi’s in pro-BDS-motie.” En in de tekst staat: “De vergelijking is volgens de IHRA-definitie antisemitisch.” Ik zal hieronder aantonen dat de resolutie Israël niet met nazi’s vergelijkt en dat CIDI drogredeneert.

PVV, SGP en ChristenUnie zijn medeplichtig aan oorlogsmisdaden

PVV, SGP en ChristenUnie stelden Kamervragen omdat de minister van Buitenlandse Zaken, Wopke Hoekstra, de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al-Haq bezocht, die door Israël als terreurorganisatie is bestempeld, samen met 5 andere NGO’s. We zien hier hoe het Westen de Palestijnen onderdrukt: bij elke scheet van Israël stelt men Kamervragen, maar niemand spreekt de Israël-supporters aan op hun steun van Israëlische oorlogsmisdaden.

WOB-verzoek The Rights Forum volstrekt legitiem

In hun boek “The Human Right to Dominate”, beschrijven Nicola Perugini en Neve Gordon hoe de Israëlische kolonisten de terminologie van de mensenrechten misbruiken om de Palestijnen te onderdrukken en te verdrijven. Hetzelfde doen Matthijs de Blois en Freek Vergeer (voortaan de auteurs) in hun opiniestuk in Reformatorisch Dagblad. Ze vallen The Rights Forum (TRF) aan, voor een WOB-verzoek over de universiteiten. TRF vraagt welke contacten universiteiten met Israël en verschillende lobby’s hebben.

Baudet weerlegt zijn ideologie

Ik wachtte met spanning op de rechtszaak van Joodse instellingen tegen Baudet, ook om te zien of Baudet zijn eigen ideologie zou verraden. Hij wil namelijk het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) afschaffen. Hieruit volgt dat hij in zijn verdediging geen jurisprudentie van dit hof mocht citeren. En bingo. Binnen enkele minuten begon zijn advocaat Gerard Spong daarover.

CIDI’s rechtszaak tegen Baudet is gevaarlijk

CIDI sleept Thierry Baudet voor de rechter omdat hij het coronabeleid met de Jodenvervolging vergelijkt. Bijvoorbeeld: ‘De ongevaccineerden zijn de nieuwe Joden, de wegkijkende uitsluiters zijn de nieuwe nazi’s en NSB-ers’. Baudet ‘bagatelliseert de Holocaust,’ aldus CIDI. Laten we vergeten dat CIDI een denkfout maakt, want als iemand van een mug een olifant maakt, wil niet zeggen dat hij de olifant futiliseert. Deze rechtszaak is kansloos, maar kan een gevaarlijk precedent scheppen: de Israël-supporters kunnen dit misbruiken om andere legitieme argumenten te verbieden. Hieronder drie voorbeelden.

Slaat 22% van docenten in grote steden Holocaust over?

Eddo Verdoner, Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding, beweerde in de Volkskrant van 18 september 2021 dat ‘Volgens Elsevier, in 2010, zou in de grote steden zelfs 22 procent van de docenten de Holocaust onbehandeld laten. Dat gebeurt overigens niet alleen op scholen met veel islamitische leerlingen.’ Dit heb ik gecontroleerd en het klopt niet.

Levensgevaarlijke motie

Op een dag in 1964 keek de Amerikaanse admiraal Horacio Rivero naar de wereldkaart en riep: “Ik wil Diego Garcia!” Het eiland lag in de Chagosarchipel, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Op bommenwerper afstand. Maar het eiland was onderdeel van de Britse kolonie Mauritius. Het was ook bevolkt en Rivero vertrouwde de ‘gekleurden’ niet.

Parlement haat Palestijnen

André Nollkaemper, de juridische adviseur van het kabinet en decaan van Faculteit der Rechtsgeleerdheid bij UVA, betoogde in een opiniestuk in het NRC dat Nederland de Palestijnse staat moet erkennen. Het viel me op dat zijn juridisch gestaafde voorstellen als moties in de Tweede Kamer zijn verworpen. Dit suggereert dat onze parlementariërs een anti-Palestijnse bias hebben.

Davids koninkrijk is irrelevant

Naomi Mestrum, adjunct directeur van CIDI, schreef in Trouw en het AD dat er nooit een Palestijnse staat heeft bestaan, maar wel een Israëlische tot 2000 jaar geleden.

Dit is volstrekt irrelevant. Ook Mauritius heeft nooit bestaan tot in 1968 toen het onafhankelijk werd. Fransen hebben Mauritius leeg gevonden en aan Groot-Brittannië gegeven. Dus Groot-Brittannië had een goede titel op Mauritius, totdat Mauritianen het zelfbeschikkingsrecht hebben gebruikt en een staat hebben gesticht. Dit volk bestaat uit meerdere etnische en religieuze groepen: Indianen, Creolen, Chinezen en Fransen, dus een volk wordt in het volkenrecht bepaald door het gebied waar men woont. De meerderheid van de VN-leden zijn voormalige kolonies, die nooit eerder als staat bestonden.

Nieuwe definitie antisemitisme is beter

Zo’n tweehonderd internationale onderzoekers hebben een nieuwe definitie van antisemitisme voorgesteld (de Jerusalem Declaration on Antisemitism), als tegenhanger van de onvolmaakte IHRA-definitie, die door veel Israël-supporters wordt gelobbyd. Het probleem is dat de IHRA-definitie met elf voorbeelden komt, waarvan vier omstreden zijn. Israël-supporters beschouwen ook de omstreden voorbeelden als onderdeel van de definitie en misbruiken deze om monden onterecht te snoeren.

Fascistische vrijheid

Yale-professor Jason Stanley schrijft in zijn urgente boek ‘How fascism works: The politics of us and them’ het volgende: “Het sterkste symptoom van de fascistische politiek is verdeeldheid. Het doel is om de bevolking in een ‘wij’ en een ‘zij’ te scheiden. De fascistische politiek beroept zich op etnische, religieuze of raciale onderscheidingen.” Deze vorm van politiek gebruikt de scheiding als ideologie en als smoes voor beleid. ‘Wij’ deugen en ‘zij’ zijn gevaarlijk. Let op: Stanley bedoelt geen fascisme zoals in de jaren 30, maar beschrijft slechts een politieke techniek. De fascistische politiek hoeft niet in een fascistische dictatuur te ontaarden.

Practice what you preach

Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, vindt het redelijk dat columnist Max Pam een twitteraar voor de rechter sleept omdat de twitteraar één van zijn columns ‘racistisch’ noemt. De chef zegt dat racisme strafbaar is en daardoor een zware aanklacht: ‘Een column of een mens zonder uitgebreide onderbouwing tot racistisch bestempelen is daardoor niet in de eerste plaats een meningsuiting, maar vooral een poging de vrijheid van meningsuiting van een ander te beperken.’

Journalisten vernielen de wereld

De overheid heeft twee Telegraaf-journalisten afgeluisterd, achtervolgd en opgepakt om hen te dwingen hun bronnen te verraden. Nadat alle rechters de staat bevoordeelden, stapten de Telegraaf, het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren en de Nederlandse Vereniging van Journalisten naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) en hebben in 2012 gewonnen. Alle journalisten riepen toen dat de pers de waakhond van de democratie, rechtsstaat en mensenrechten is.

De mythe van de Westerse zelfhaat

Steeds meer conservatieven overspoelen de media met de mythe van de Westerse zelfhaat. ‘Oikofobie vernietigt onze beschaving,’ beweert Sam van Rooy op Doorbraak, als steun voor de stelling van Dries van Langenhove dat scholen de kinderen ‘met een flinke dosis zelfhaat’ opzadelen. Ook in Nederland herhalen ze dit oneindig. Paul Cliteur eist drastische maatregelen: hij wil een meldpunt voor ‘oikofobe’ uitingen en ‘antiwesterse’ partijen verbieden. Ook Gert-Jan Segers, Nausicaa Marbe en Arend Jan Boekestijn klagen over zelfhaat. Thierry Baudet tweette dat ‘de Europese Unie een cultuurmarxistisch project is dat tot doel heeft de vernietiging van de Europese beschaving.’ Hij publiceerde zelfs een boek met de titel Oikofobie. ‘Oikofobie is een ziekelijke afkeer van het thuis. Een angst voor het eigene’. Het idee dat het Westen zichzelf zou haten leek me absurd en ik zocht naar bewijzen.

Kom op Knoops, vecht als een man!

Aan het begin van het Wilders-proces beloofde zijn advocaat (Geert-Jan Knoops) dat dit dé zaak van de eeuw zou worden. Hij zou met zijn meesterlijk talent de rechters dwingen om een ultieme uitspraak over vrijheid van meningsuiting (VvMU) te doen. Hierna zouden alle twijfels over de grenzen van die vrijheid weg zijn. Daardoor verwachtte ik een kristalhelder argument, dat alle mogelijke vragen in detail zou beantwoorden.

De journalist is geen Stasi

De staat is de natuurlijke vijand van het individu. Daarom moet de staat zwak zijn en het individu machtig. De staat is slechts een vuil wapen tegen schurken. Daarom was ik blij toen SP wilde dat veiligheidsdiensten geen collaborateurs ronselen onder politici, journalisten en ontwikkelingswerkers. Daarom huiver ik wanneer journalisten – zoals Bas van Hout – met de AIVD de koffer induiken.

Baudet is Ruslands schoothondje

In het debat met Thierry Baudet, waarschuwde Mark Rutte terecht voor het Russische gevaar. Putin – zegt hij – viel Georgië in 2008 binnen en annexeerde de Krim. Baudet reageerde dat dit selectief en hypocriet is, want er zijn andere grensconflicten in de wereld, zoals tussen Turkije en Cyprus, of Westelijke Sahara. Waarom heeft men een obsessie met Rusland, vroeg Baudet? Alsof landjepik de normaalste zaak van de wereld zou zijn. Maar is dat zo? Nee.

How Mona Eltahawy stepped on the big Dutch dick

Egyptian-American journalist Mona Eltahawy was for the Dutch a national hero as long as she fought against conservative Muslims, but became a pariah as soon as she took on the enablers of Dutch far-right conservatives. After all, the Dutch are the smartest people in the cosmos and they are always right. So who is this girl to teach them otherwise? She fights against ‘patriarchy’ and that means not only against ultra-conservative Muslims, but also against Islamophobes. Eltahawy learned about extreme anti-Islam statements during a debate in 2017 at the cultural center De Balie; she learned that the Dutch POC ‘boycott’ the center; she did not entertain the idea of becoming herself an abettor; and canceled her speech.

Mona Eltahawy is een heldin

Als door een wesp gestoken reageerde men toen de Egyptisch-Amerikaanse feministische journaliste Mona Eltahawy haar spreekbeurt in De Balie afzegde. Ze strijdt tegen ‘het patriarchaat’ en dat betekent niet alleen tegen ultraconservatieve moslims, maar ook tegen islamofoben. Eltahawy vond uit dat men extreme uitspraken deed tijdens een Islamdebat in 2017, waardoor ze zich niet wilde committeren aan het debatcentrum.

Waarom IHRA-antisemitismedefinitie wel monddood maakt

PVDA adopteerde de IHRA-definitie van antisemitisme. Jaap Hamburger betoogde op 22 februari in het NRC dat deze definitie kritiek op Israël monddood maakt. Esther Voet en Bart Schut ontkenden dit. Ik wil aantonen dat Hamburger gelijk heeft en dit illustreren met voorbeelden waar Voet en andere Israël-supporters mensen valselijk van antisemitisme beschuldigden.

Klaas Dijkhoff de verlichtingsdenker

Klaas Dijkhoff vertelde in een interview in het AD dat migranten verlichtingen nodig hebben, want ze hebben een inferieure cultuur. Hij wil de migranten assimileren. Sterker nog, hij wil de straffen verdubbelen in wijken waar meer dan 50% allochtonen wonen. Dus als Thierry Baudet in een wijk met meer dan 50% allochtonen woont en Klaas Dijkhoff vermoordt, krijgt hij twee keer levenslang. Als hij een wijk verder zou wonen, krijgt hij alleen levenslang.

Neem voorbeeld aan Denemarken

In Denemarken moeten de migrantenkinderen uit de getto’s, vanaf één jaar, voor 25 uur per week naar een speciale kleuterschool om ‘Deense waarden’ te leren, las ik in New York Times. Ze leren daar, onder andere, de Deense tradities, zoals kerst en Pasen.

Goed plan – dacht ik – laten we het ook in Nederland doen. Laten we de migrantenkinderen Nederlandse waarden bijbrengen, zoals gelijkheid tussen man en vrouw, homorechten, vrijheid van meningsuiting, religievrijheid, het gelijkheidsbeginsel etc.

Twee leugens in het ‘vrij links’-manifest

Vier auteurs pleitten in een manifest voor een terugkeer naar de wortels van links, in de Volkskrant van 18 mei. Hun namen: Asis Aynan, Femke Lakerveld, Eddy Terstall en Keklik Yücel. Er staan echter twee grote leugens in hun manifest. Zij schrijven:

“Een open maatschappij staat of valt met de aanwezigheid van het vrije woord. Nederland is al eeuwen een land waarin een wereldbeeld geschokt of uitgedaagd mocht worden en dat heeft een unieke, vrije samenleving opgeleverd. Wat voor de één een belediging is, kan voor de ander een nieuwe observatie of een analyse zijn.
Vrij Links neemt afstand van de suggestie dat niet-westerse Nederlanders in bescherming moeten worden genomen tegen het vrije debat, omdat ze nog niet klaar zouden zijn voor uitingen van de moderniteit.”

Waarom verheffen journalisten Baudet?

Zodra ik interviews met Thierry Baudet lees, denk ik aan grote denkers. Denkers die wisten dat regeringen verleid kunnen raken door passies en vonden dat slimme naties zich zoals Odysseus aan de mast moeten vastbinden om niet op de klippen te lopen, ze doen bijenwas in hun oren tegen de sirenenzang van demagogen. Grote juristen zoals de Australiër Herbert Vere Evatt en Hersh Lauterpacht wisten dat vrijheid weliswaar democratie vereist, maar de democratie biedt geen garanties. Immers, verleid door volksmenners, vergiftigde de democratie in Athene Socrates. Deze garanties moeten buiten de staat staan.

Weg met de stijldictatuur

Maarten Keulemans, wetenschapsredacteur bij de Volkskrant, maakte een fantastisch filmpje over nepnieuws en ik sprak hem op twitter aan. Ook de Volkskrant, zei ik, kan haar inhoud verbeteren, want ze publiceert regelmatig valse informatie, vooral in interviews en opiniestukken. In veel opiniestukken komen geen rationele argumenten voor, maar slechts drogredenen. Vooral opiniestukken over migranten bevatten leugens en drogredenen. Leugens en drogredenen schenden de legitieme belangen van de aangevallen mensen, maar ook het algemeen belang, want, om goed te beslissen, hebben we een legitiem belang dat media accurate informatie verspreiden en dat de opiniestukken goed onderbouwd zijn, ook als niet wíj de aangevallen persoon zijn.

Stop anti-Palestijnse bias

De grootste vraag in het Palestinaconflict is wie het recht heeft op de bezette gebieden. Hier spelen drie volkenrechtelijke regels een rol.

Ten eerste, het principe van effectieve bezetting. Hoe langer een groep een territorium vreedzaam bestuurt, hoe sterker zijn titel (recht op eigendom) op dat territorium groeit, ongeacht hoe men het verkrijgt.

Hoe de wereld Palestina ontvolkt

In 2004 viel er een brief op de deurmat van het Internationaal Gerechtshof. Het Hof zou de VN adviseren over de Israëlische muur in de bezette gebieden. In deze brief vond Nederland de muur en de Israëlische nederzettingen illegaal en was men van mening dat de Palestijnen het recht op zelfbeschikking hebben. (Zelfbeschikkingsrecht geeft ook recht op territorium, dus de Palestijnen hebben recht op Gaza en de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem.)

Halbe Zijlstra op kruistocht voor zijn Avondland

Na het lezen van het AD-stuk over Halbe Zijlstra wist ik het: hij is een epigoon van Oswald Spengler:

“Als minister van Buitenlandse Zaken zal hij zijn energie steken in het afbreken van buitenlandse verdragen, zegt zijn oude fractiewoordvoerder Henri Kruithof. In het regeerakkoord zijn daar ook afspraken over gemaakt. ‘Waar hij echt helemaal horendol van wordt, dat zijn mensenrechtenverdragen die de vrijheid van het Nederlandse handelen in de weg staan. BUPO is zo’n verdrag, maar ook EVRM.’”

Wees kritischer op Baudet en negeer zijn circus

Monic Slingerland, cheffin van de opinieredactie van Trouw, vroeg de lezers of de media Thierry Baudet aandacht moeten geven, of slechts partijen met meer dan tien zetels. De vraag is fout want een rationele samenleving verspreidt de beste argumenten, ongeacht hoeveel aanhang de argumentor heeft. Ik adviseer de media twee dingen: negeer het circus Baudet en wees kritischer op zijn ideologie.

Max Pam pleegt smaad of laster

Geachte ombudsman en redactie,

Max Pam schreef in zijn laatste stuk het volgende: ‘over het antizionisme van Joop.nl kun je je schouders ophalen’. Antizionisme is een codewoord voor antisemitisme, dus een zware beschuldiging. Hij heeft zijn stelling op geen enkele manier onderbouwd.

Ik schrijf stukken over het conflict in het Midden-Oosten op Joop.nl en voel me daardoor direct gekrenkt in mijn goede naam.

Toen Volkert van der Graaf politioneel in het leven van Fortuyn intervenieerde

Geachte Volkskrantredactie,

Uw voormalige ombudsvrouw – Annieke Kranenberg – schreef:

“Het raakt een van de belangrijkste kerntaken van de journalistiek. Een die nu te weinig als leidend principe geldt: journalisten zijn de waakhonden van de democratische rechtsstaat, waarin vrijheidsbeginselen, mensenrechten en de scheiding der machten worden gerespecteerd. Journalisten controleren de macht.

De overheid vindt mij inferieur

Het valt me op dat Eddy Terstall vaak stromannen aanvalt. Hij legt valselijk woorden in de mond van anderen en gaat daarna zijn eigen fictie bevechten. Zo beweerde hij in zijn laatste stuk dat ‘links’ tegen de posters is van de Gemeente Rotterdam (voor een vrije partnerkeuze) omdat ze te provocatief zouden zijn, of ‘whiteness’ zouden promoten. Ik heb die argumenten niet in het publieke debat over de posters gehoord, dus Terstall zuigt uit zijn duim. De ethiek van argumentatie vereist dat hij het allerbeste argument van zijn ‘opponenten’ weerlegt, niet een zelfgemaakte stropop. En als er echt iemand heeft gezegd wat Terstall beweert, moet hij namen en rugnummers noemen. Ik als migrant voelde me aangevallen door de posters om onderstaande reden.

Ze haten ons om Chagos

Op een dag in 1964 riep Amerikaans admiraal Horacio Rivero: “Ik wil dat eiland!” Het eiland heette Diego Garcia en het lag in het midden van de Indische Oceaan, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Maar Rivero had twee problemen. Ten eerste was het eiland onderdeel van Mauritius, toen een Britse kolonie. Ten tweede was het bevolkt en Rivero kon niet vertrouwen dat “negers” Amerikaanse tanks erg lang zouden dulden.

Een goede columnist is hypocriet

Ik voelde me aangesproken toen Sylvain Ephimenco in zijn column schreef:

‘Met Joop.nl faciliteert de omroep een haatsite die het vooral van armzalige bloggers en tweederangscolumnisten moet hebben. Om dit medium te financieren beweert de Vara geen subsidie maar contributie van leden te gebruiken. Als dat waar is, moeten Vara-leden zich realiseren dat ze met hun centjes een haatsite in leven houden.’(1)Sylvain Ephimenco. (2017, 18 april). Vara-haatsite. Trouw.

Ik ben dan wel één van die tweederangs-types, maar ik luister ook naar kritiek. Dus zocht ik op hoe je een climaxcolumnist wordt à la Sylvain. Hoe blaft de alfahond? Na een google-odyssee ontdekte ik het eerste principe van de columnist: de contradictie. Een goede broodschrijver spreekt zichzelf regelmatig tegen. Laat ik dit drie keer illustreren.

References

References
1Sylvain Ephimenco. (2017, 18 april). Vara-haatsite. Trouw.

Hoe de Volkskrant en Wierd Duk liegen

Bill Kovach en Tom Rosenstiel schrijven in hun boek ‘The elements of journalism’ het volgende:

“[T]here remain clear principles we require of our journalism, principles that citizens have a right to expect… The first among them is that the purpose of journalism is to provide people with the information they need to be free and self-governing. To fulfill this task:

  1. Journalism’s first obligation is to the truth.
  2. Its first loyalty is to citizens.
  3. Its essence is a discipline of verification.”

Dus om vrij en soeverein te zijn hebben we recht op loyaliteit, waarheid en toetsbaarheid. De media die deze drie regels schenden, schenden onze rechten – ze roven onze vrijheid en ze domineren ons.

Wat bedoelen Wilders en Baudet met vrijheid?

Thierry Baudet en Paul Cliteur bedachten voor Wilders argumenten voor het referendum. Hun zesde, oftewel het ‘deontologische argument’, hebben ze bij Immanuel Kant geshopt en het zou Wilders laten giechelen. Want het gaat over de vrijheid.

Het gaat als volgt. Het individu heeft onvervreemdbare rechten als uitdrukking van zijn individualiteit. “Het belangrijkste recht is daarom de persoonlijke autonomie het ‘zelfbeschikkingsrecht’, de vrijheid.” Uit het recht op vrijheid volgt dat “zaken die het leven van het individu bepalen kunnen daardoor eigenlijk niet buiten hem om worden genomen.” Dus gij zult referenda houden.

Waarom voelt Schippers zich superieur?

‘Onze cultuur is zoveel beter,’ zei Edith Schippers zonder enige bewijs in haar HJ Schoo-lezing. Dus mijn eerste uitdaging aan haar is: ‘Edith, bewijs eens dat jouw cultuur beter is dan die van mij.’ Want zij bedoelde met ‘wij’, de blonde christelijke accentlozen, dus ik – als migrant – hoor daar niet bij. Maar voordat ik een antwoord krijg, zal ik zelf speculeren waarom zij zulke dingen roept.

Jouw cultuur is niet de beste, Mark

Ik was 16 en schoor mijn kop kaal, onder communistische dictator Ceausescu. De schooldirectrice vond mijn coiffure een ‘misdaad tegen de socialistische revolutie’ en het feit dat ik het logische verband tussen kaalheid en revolutie niet wilde begrijpen, was een daad van zieke rebellie.

Later stak ik een veiligheidsspeld door mijn oor, droeg een broek volgens mijn eigen design en een Pink Floyd tas. Mijn tenue – filosofeerde de polizei met een knuppel in een politiekelder – was in strijd met de revolutie.

Zo ontdekte ik de toverkracht van het woord ‘revolutie’. Zodra ambtenaren ‘revolutie’ riepen, wonnen zij het argument met 10-0. Het was dé troefkaart in elk mogelijk argument.

Is ‘Nigger’ bij voorbaat racistisch?

Ik heb de fout gemaakt om op twitter te vragen waarom hét NRC-artikel racistisch zou zijn. En ik kreeg de volgende explicaties:
• “OMG!”
• “Typical Dutch reaction.”
• “Cut the playing dumb act Mihai. You’re making fun of yourself. Really.”
• “You’re being willfully ignorant. I haven’t got the time for the likes of you. Get a dictionary.”
• “Het N-woord. Duh.”

Luister niet naar propaganda tegen moslims

Het eerste doel van propaganda is om ons te overtuigen dat slechts geweld het conflict zal oplossen. We kunnen met de vijand noch onderhandelen, noch hem met rationele argumenten overtuigen. Want hij heeft onvervulbare, geschifte eisen; hij wil ons vermoorden ongeacht wat we zouden doen; hij haat ons voor wie we zijn niet voor wat we doen. Wij hebben de psychologische neiging om dit te geloven. We zetten de ratio op nul en geven het overlevingsinstinct het stuur. We denken: “We hebben nu geen tijd om propaganda te controleren. Als we de vijand om foute redenen uitroeien, dan is het een foutje. Beter een foutje dan zelf dood. We schrijven daarna een rapportje en beloven beterschap.” Ook in het terrorismedebat lopen we dit gevaar.

Wanneer zal terrorisme stoppen?

Een mooie jonge dame kwam in de trein vóór me zitten. Victoria. Ze vroeg of ik een nieuw spelletje wilde spelen. Ze had het zelf bedacht, als afstudeerproject in wiskunde. Om te winnen moest je intelligent zijn en hard werken. Als beginneling verloor ik 200 euro. Victoria gaf me haar telefoonnummer, voor het geval dat ik meer wilde spelen. Ik kon het niet uitstaan, want ik dacht dat ik intelligent was. Wie niet? Maar na twee jaar spelen was ik 20.000 euro kwijt.

Sofist Bart Jan Spruyt (01)

Ahmed Marcouch wil voor ‘moslimhaat’ een extra vinkje op aangiften, zoals voor antisemitisme. Bart Jan Spruyt reageerde op 16 december op dit voorstel op de nieuwe conservatieve site Jalta. Ik zal zijn reactie in een aantal stukken in detail analyseren en aantonen dat die veel drogredenen bevat en weinig argumenten. In deze introductie zal ik slechts de drogreden definiëren, zodat de lezer weet met welke lat ik zijn woorden meet. En daarna zal ik één van zijn retorische trucs bespreken.

Factcheck: plegen moslima’s baarmoederjihad?

PVV-kamerlid Machiel de Graaf beweerde gisteren in de Tweede Kamer dat moslims de Nederlandse eigenheid, identiteit en cultuur via immigratie en de baarmoeder ‘om zeep helpen’:

“De scholen zien een lawine aan kinderen tegemoet die vernoemd zijn naar Mohammed. We gaan het meemaken dat de meerderheid van alle kinderen op school islamitisch is… De naam Mohammed, met alle vervoegingen zoals Moehammad, Moehammed of Mahmoed, was in 2013 de één na populairste geboortenaam.”

Laten we dit controleren. Ik heb De Graaf gevraagd waar de cijfers vandaan komen en hij verwees me naar het Meertens Instituut en de Sociale Verzekeringsbank. Ik heb de PDF van de Verzekeringsbank gedownload en – verrek – het klopt. Alle 36 verbuigingen van Mohammed tellen 739 geboren jongens en de naam staat op de tweede plek, na Sem met 740.

De atheïst en de roze olifant

De baas van een nettenfabriek voert het volgende gesprek met een atheïst:

Baas: Er is een redelijke kans dat roze olifanten, met de volledige werken van Shakespeare getatoeëerd op hun huid, uit de hemel zullen vallen op auto’s op snelwegen. Met vele doden als gevolg. Mijn fabriek is bereid om alle snelwegen met een net te bedekken. Spotprijs: honderdmiljard euro.

Atheïst: Bewijs het. Bewijs dat de kans redelijk is. Is het 100% kans? Is het één op twee? Is het één in een miljard? Ik wil eerst een rationeel argument zien dat het aannemelijk maakt dat deze kans voldoende groot is om geld uit mijn belastingzak te trekken.

Ingrijpen in Syrië is dom en verboden

Als het om oorlog gaat, is de historiek vol smoezen. Europa was voortdurend in oorlog om onderdrukte minderheden te beschermen. Hitler viel Sudetenland binnen om de Duitse minderheid te ‘redden’. Voorbeelden van humanitaire interventies als smoes voor oorlog zijn er zat en slechts weinig voorbeelden van oprechte interventies. Daarom sluit Volkenrecht humanitaire interventies zonder toestemming van de Veiligheidsraad uit.

Volkenrecht wordt langzaam sterk en rechtvaardig

Ultimi Barbarorum

Er was eens een allochtoon uit de knoflooklanden. Zijn ouders waren Christelijke haat ontvlucht en belandden in Amsterdam. Baruch leerde niks van zijn ouders en had een grote bek. Hij schreef een boek en nam een loopje met de dagelijkse dogma’s, maar hij durfde het slechts anoniem te publiceren. Want zijn vriend Adriaen in het Rasphuis stierf als gevolg van zijn geschriften. We waren toen in het begin van de verlichting.

Is Rob de Wijk de derde Machiavelli?

Rob was vier. Hij trok zijn Ma jankend aan haar rok:
Rob: ‘Maááá, Jantje heeft me afgetuigd!’
Ma: ‘En wat is het probleem?’
Rob: ‘Het doet pijn! Het is onrechtvaardig! Mijn vrijheid en mijn lichaam zijn aangetast!’
Ma: ‘Gisteren hebben ook Pietje en Marinus je in elkaar getimmerd. Kom op, iedereen doet het. Dus wat is het probleem?’
Rob: ‘Ma, je bent de grootste sofiste ooit. Jouw drogreden is een tu quoque: als Pietje en Marinus mij in elkaar beuken, wil dat niet zeggen dat Jantje het ook mag doen.’
Ma: ‘Rob, hier is een goede les voor je. Moraal en logische argumenten zijn voor mietjes; echte mannen troeven anderen af in macht en slinksheid. De morele en juridische wetten moet je in je voordeel buigen terwijl je anderen verleidt om die te respecteren. Je moet doen alsof je die ook trouw respecteert om vertrouwen te wekken, om beter te kunnen misleiden. Maar als je geen kans hebt om gepakt te worden, moet je die regels schenden, doen wat in je voordeel is, ongeacht hoeveel lijken je zal maken. Daarom moet je zo snel mogelijk aan de macht komen, om geen last van regels te hebben. Ik zal je helpen. Straks schrijf ik een anonieme brief aan de schooldirectie dat Jantje, Pietje en Marinus stelen uit de geldkas en andere kinderen verkrachten. En in het weekend gaan jullie met de school rotsen beklimmen. Kieper jij die drie in een ravijn als je het op een ongeluk kan laten lijken. Zo werkt de wereld nu eenmaal.’

De alwetende schrijft soms in de Volkskrant

In hun boek ‘Manufacturing Consent’ menen Herman en Chomsky dat onze kranten weinig van communistische propaganda verschillen. Kranten zijn op het eerste gezicht heel kritisch, maar dat is vaak schijn. De kranten stellen daarmee grenzen aan wat je mag denken. Als je deze grenzen passeert ziet men je als krankzinnig.

De column van Joyce Brekelmans in de Volkskrant is zo’n grens. Joyce wil tegendraads klinken; roept dat we enorme offers maken in onze groteske angst “voor mensen die vrijheid haten”. Want onze kans om in een aanslag te sterven is nihil. Joyce adviseert: terrorisme negeren en doorgaan met de lol. Op het eerste gezicht lijkt haar column heel kritisch over ons en onze leiders. Maar niks is minder waar en haar onwetendheid kooit ons denken.

De journalist is geen STASI

De staat is de natuurlijke vijand van het individu. Een sterk individu en een zwakke staat moeten we als ideaal hebben. De ideale staat is slechts een vuil wapen om vrij van slinkse types te zijn. Met deze principes toets ik altijd de regels van een staat en van het volkenrecht. Daarom ben ik blij dat SP wil dat inlichtingen- en veiligheidsdiensten geen agenten en informanten ronselen onder politici, journalisten en ontwikkelingswerkers. Daarom val ik van mijn stoel af wanneer journalisten – zoals Bas Paternotte – nat worden van het idee om met de AIVD de koffer in te duiken.

Duitsland laat Nederland een poepje ruiken

Koloniale machten hebben het moderne volkenrecht gemaakt en als de machtige het recht maakt dan is het een recht van de sterkste. De machtige gebruik het recht als alternatief voor geweld. Het recht van de sterkste heeft twee kenmerken: ten eerste lossen de machtigen hun onderlinge conflicten geweldloos op. Ten tweede wil de machtige de machteloze via het recht verleiden om zich geweldloos aan de wil van de machtige te onderwerpen. List is minder last.

Neem bijvoorbeeld de Spaanse kolonisten. Bij het landen in Amerika lazen de Spanjaarden de Indianen een zelfverzonnen juridisch document voor en legden uit waarom ze volgens een zelfverzonnen recht Amerika in bezit mochten nemen.

Maar de machtige komt meestal bedrogen uit, want recht als machtsinstrument is een boemerang. De machtige bindt zichzelf op lange termijn aan de wet en met zijn bluf dat het recht rechtvaardig is, bindt hij zichzelf aan rechtvaardigheid. De machteloze zal recht, rechtvaardigheid en invloed op de definitie van rechtvaardigheid eisen.

Drogredenaar Diederik Samsom

Diederik Samsom praat met gewone mensen op twitter. Een paar dagen geleden, toen ik over hem roddelde, viel hij zomaar de discussie binnen; zonder dat hij geadresseerd was. Dus hij weet wanneer je het over hem hebt.

Maar twitteren met het volk – behalve de schijn scheppen dat je een politicus van het volk bent – maakt je kwetsbaar: want voordat je het weet betrapt het volk je op een drogreden. Gisteren betrapte een pientere twitteraarster Samsom op een drogreden.

Asscher moet zelf zijn contract tekenen

Toen ik hoorde dat Lodewijk Asscher de migrant een contract wil laten tekenen, om Nederlandse waarden te vereren, raakte ik in paniek. Moet ik nou op een omafiets stappen, klompendansen met boerenkool en worst als dagelijkse kost? Moet ik op een VOC-schip varen en de bevolking op de Banda-eilanden uitroeien, de Indonesiërs cultiveren? Moet ik mijzelf tot de politieke knecht van de VS zweren, tijdens een invasie in Irak, in ruil voor vette oliecontracten voor Shell? Of moet ik zoals Rutger Castricum bij zwangere vrouwen inbreken, hen met een roze microfoon op hun bek slaan, om te kijken hoe ze reageren?

GeenStijl is poen-justitie

Volgens Bart Schut mag je de namen van de acht geweldplegers in Eindhoven op het internet zetten. Hij noemt de schandpaal van GeenStijl een “sterk staaltje moderne journalistiek”. Want het zou een afschrikwekkende werking hebben. Schut had zijn toetsenboord alweer op autopiloot, want hij heeft er geen enkele hersencel voor gebruikt.

Waarom zou ik GeenStijl en haar reaguurders toestaan om recht over mij te vellen? Wat is hun legitimiteit? Heb ik hen als polizei, rechter en beul aangesteld? Heeft iemand dat gedaan?

Poendiscriminatie

In hun opiniestuk van 20 december in de Volkskrant zijn Anouar El Haji en Mohamed Aadroun content dat uitzendbureaus statistisch discrimineren. Statistisch gezien vult de allochtoon minder de zakken, en zaken letten op de kleintjes. Het goede nieuws is volgens hen dat bedrijven niet op ras discrimineren. Niet het bedrijf is schuldig maar het groepsbeeld. El Haji en Aadroun willen een tribale oplossing: de groep moet in de spiegel staren en aan zijn duistere imago pielen. En tot het beeld verschoond is, heeft de groep vieze pech.

Amichai Magen in de Tweede Kamer

Gisteren sprak Amichai Magen op een speciale vergadering van BuZa en Defensie woordvoerders, over Gaza en Hamas. Dat is heel fout. Het is niet fout omdat Amichai Magen lid is van de World Jewish Diplomatic Corps of the World Jewish Congress. Immers iedereen mag zich organiseren en zijn argument presenteren. Het is ook niet fout omdat de Tweede Kamer slechts één kant van het verhaal beluistert. Het is fout omdat Amichai Magen het woord ‘lawfare’ gebruikt. Daarmee diskwalificeert hij het Internationaal Recht, en bevordert het recht van de sterkste. Hij toont zich als een Machiavellist.

Vrijheid van meningsuiting is geen kooigevecht

Roald Vogels reageert op mijn stuk over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting, maar zijn tegenargument is niet overtuigend. Zijn argument is als volgt:

Premisse 1: Onze vrijheden ‘botsen’ en ‘schuren’ met elkaar.
Premisse 2: Er bestaat geen objectieve manier om te bepalen of een mening beter is dan een andere.
Conclusie: Dat moet je voor lief nemen en geen regels proberen te zoeken over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Everything goes, suggereert Roald.

Het regeerakkoord van Adam Smith

Liberalen aller landen, verenigt u! In een leesclub. En begin bij Adam Smith. Niet de vertaalde versie, van 200 pagina’s, maar de echte Engelse, want daar zal je de relevante passages zeker kunnen lezen. Dan zul je tot de conclusie komen dat Marx Rutte meer op Adam Smith lijkt, dan je lief is.

Adam Smith – een van de godfathers van het liberalisme – staat bekend voor zijn metafoor van de ‘onzichtbare hand’: als iedereen zijn eigen belang volgt, zonder bemoeienis van de staat, zullen we allemaal welvarend worden. Iedereen die meer marktwerking en minder staat wil, haalt Adam Smith aan. Dus laten we kijken wat voor soort regeerakkoord Adam Smith zou schrijven.

Beter een betere chirurg dan een slechtere slager

Lodewijk Pessers beweert in een column in de Volkskrant dat het niet erg zou zijn als minder kinderen naar de universiteit gaan als gevolg van het leenstelsel. Ik ben het er mee oneens. Laten we voor het gemak veronderstellen dat een leenstelsel een afschrikwekkend effect zal hebben, zoals men in ScienceGuide beweert.

Waarom op geld uitfilteren?
Pessers beweert dat minder studenten het tekort aan vakmensen (zoals kappers, opticiens, loodgieters, timmerlieden, stratenmakers) zal verzachten. Laten we – for the sake of argument – deze premisse accepteren. Het is me echter onduidelijk waarom we op geld zouden willen filteren.

Autochtoon, bemoei je met je eigen zaken

Het is schandalig dat ik – als allochtoon – sommige autochtonen de betekenis van het woord ‘tolerantie’ moet uitleggen. De autochtoon waant zich een almachtig opperwezen. Hij is iemand die vrijelijk over het lot van de allochtoon beslist. Hij bepaalt. Het is immers uit de goedheid van zijn hart dat hij wikt en beschikt. Want, laten we eerlijk zijn, wie weet er nou beter dan hij wat goed is voor de allochtoon?

Bovendien leeft de autochtoon met de indruk dat tolerantie een soort deugd is, een vrijwillig extraatje, een fooi die hij eenzijdig kan geven of ontzeggen, afhankelijk van zijn grillen. Als hij tolerant is, is hij gul, royaal en vrijgevig. Zijn beeld van het woord ‘tolerantie’ is een gevende hand in de richting van de bedelaar: de allochtoon.

Bart Jan Spruyt geeft fatwa over Khadija Arib

Bart Jan Spruyt mag geen Kamervoorzitter worden. Waarom? Omdat ik het zeg. Wie ben ik? Mihai. Is dit een grap? Nee. Klinkt het monsterlijk? Ja. Want dat is het.

In De Dagelijkse Standaard geeft Spruyt Khadija Arib een Berufsverbot: ze mag geen Kamervoorzitter worden omdat ze een dubbel paspoort heeft. En zij heeft daardoor twee groepen mogelijk conflicterende plichten, aldus Spruyt.

Spruyt en Wilders zijn de grootste fans van de koning van Marokko, omdat die Mohammed alle telgen van alle Marokkanen als Marokkaanse burgers beschouwt – sinds de Big Bang tot in het hiernamaals. Handig hè, dat Marokkanen nooit meer dan pleepoetsers mogen worden? Wat moet Arib doen om enige functie in Nederland te bekleden? Naar Marokko gaan, een revolutie plegen, de wet veranderen en daarna terugkomen. Dit geldt ook voor haar hier geboren kleinkinderen.