Na zijn terugkomst van een CIDI-reis naar de Palestijnse bezette gebieden, schreef journalist Wybe Fraanje in een column in het Friesch Dagblad dat hij “vóór nederzettingen” is “omdat dit land nu eenmaal aan de Joden toebehoort”. Echter Wybe geeft ons geen enkele onderbouwing. Daarmee schendt hij de fundamentele regels van een rationeel democratisch debat, dat wie stelt bewijst.
Palestijnen hebben het recht op de Westbank
Wybe dient zijn stelling te onderbouwen omdat er een brede eenstemmigheid in de wereld bestaat dat de Westbank bezet is, dat de nederzettingen illegaal zijn en dat de Palestijnen zelfbeschikkingsrecht hebben. Het zelfbeschikkingsrecht betekent ook het recht op het territorium waar het volk zich bevindt. De Adviesraad Internationale Vraagstukken concludeerde: “Over de belangrijkste rechtsvragen met betrekking tot het conflict kan weinig verschil van mening bestaan. Israël heeft de plicht het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk te eerbiedigen. De vestiging van Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en de beperking van de bewegingsvrijheid van de Palestijnen in de bezette gebieden als geheel leveren schendingen op van volkenrecht.” Ook dertien hoogleraren volkenrecht schreven in een brief aan de regering: “Het staat buiten kijf dat het Israëlische nederzettingenbeleid een continue schending van ook voor Nederland geldend internationaal recht vormt, zoals vastgesteld door de VN-Veiligheidsraad. De nederzettingen maken inbreuk op het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen, een recht dat, zoals het Internationaal Gerechtshof in Den Haag in 2004 heeft bevestigd, bindende verplichtingen voor álle landen behelst. De Nederlandse regering is volkenrechtelijk verplicht om bij te dragen aan de verwezenlijking van het Palestijns recht op zelfbeschikking en om het Israëlische nederzettingenbeleid niet te faciliteren.”
De Israëlische nederzettingen zijn oorlogsmisdaden
Het Kabinet heeft net een wetsvoorstel ingediend om het strafbaar te maken om groepen te beledigen: “door het vergoelijken, ontkennen of verregaand bagatelliseren van … oorlogsmisdaden in de zin van de artikelen 6, 7 en 8 van het Statuut van het Internationaal Strafhof.” In artikel 8 staat dat het overbrengen van burgers naar bezet gebied (zoals de Israëlische nederzettingen) een zware oorlogsmisdaad is. Het is een van “de ernstigste misdaden die de internationale gemeenschap als geheel aangaan.” De Commissie voor Internationaal Recht beschouwt in haar ontwerp voor artikelen voor misdaden tegen de vrede en veiligheid van de mensheid “het vestigen van kolonisten in een bezet gebied en veranderingen in de demografische samenstelling van een bezet gebied” als een “buitengewoon ernstig oorlogsmisdrijf”.
De Nederlandse Wet Internationale Misdrijven bestraft dit misdrijf met mogelijk levenslange gevangenis. Is Nederland het braafste jongetje in de klas? Nee. Veel landen hebben zulke wetten, inclusief de landen die altijd in de top 10 van rechtsstatelijkheid staan (zoals Denemarken, Noorwegen, Zweden, Duitsland, Nieuw-Zeeland en Ierland).
Stelt u zich eens voor dat een opinieschrijver hetzelfde zou schrijven over een Palestijnse terrorist als de heer Fraanje over een settler die bewapend rondloopt: “Wat een held, dacht ik, en ik kreeg steeds meer bewondering voor hem.” Zou de redactie hem niet aanspreken?
Aldus Wybe zijn de Palestijnen gelukkig onder bezetting. Hij beschrijft hen als gebrainwashte dommeriken, die alleen door “ophitsing” een eigen staat willen. Dus Wybe beledigt duidelijk een groep, ontkent en verheerlijkt een zware oorlogsmisdaad.
Journalist Wybe Fraanje schendt de fundamentele regels van een democratisch debat: wie stelt bewijst. Zonder bewijs toont hij lak aan de Nederlandse wetten te hebben en aan de fundamentele waarden in de grondwet. Door zijn invloed op de lezers is hij medeverantwoordelijk voor het feit dat de regering haar juridische plichten niet nakomt. Hoe kunnen we de media vertrouwen als journalisten drogredeneren, fundamentele kennis over hun onderwerpen ontbreekt en ze slechts een doorgeefluik van CIDI zijn?
Geredigeerd door Pascale Esveld
Stelling:
er zijn nog steeds Friezen of Cataloniërs die een eigen staat willen.
Daar valt staatsrechtelijk best wel iets voor te zeggen. Maar wil dat per ommegaande zeggen dat zij in die wens direct gehonoreerd dienen te worden?
Worden de Friezen en Cataloniërs in hun wensen ook gesteund door meerdere VN resoluties, uitspraken van het IG, leven zij al decennialang onder een brute bezetting, zijn zij beperkt in hun bewegingsvrijheid, worden hun huizen, water en middelen van bestaan gestolen, hebben zij geen toegang tot onafhankelijk rechtspraak, mogen ze niet op hun geboortegrond en in hun huis samenwonen
met een getrouwde partner uit andere bezette gebieden, kunnen ze het recht op verblijf in bijv. Jerusalem verliezen als ze langer dan een paar maanden elders vertoeven, etc. etc. (de lijst is nog veel langer) ?
Michel,
Zo werkt het volkenrecht niet. De minderheden binnen een reeds bestaande staat hebben geen zelfbeschikkingsrecht. Zij voeren dit recht uit samen met de meerderheid. Dat is het volk. Alleen de koloniale volkeren hebben zelf-beschikkingsrecht. Zij zijn gescheiden via een zout water van de koloniale macht. Ik citeer uit mijn masterscriptie:
The law of self-determination revolves around two competing words: self-determination and territorial integrity. Self-determination is a principle and a right. As a general principle, self-determination is the “the need to pay regard to the freely expressed will of peoples”. Viewing it as a right, we need to answer three questions: the who, the what and the how.
Who has the right to self-determination?
People. In the Law of Decolonization, the word ‘people’ means the whole group living within a territory, no matter how many nationalities and minorities it may consist of.
In independent states, the entire population within the territory has the right to self-determination, but this means something different from the right to self-determination of the colonial peoples. For people in independent States, self-determination has an external and internal component. Externally, it means the right to be free from outside interference. Internally, it means the right to partake in the decisions of the state.
Only territories that were known ‘to be of the colonial type’ in 1945 benefit from the Law of Decolonization. The ‘Salt Water Test’ helps in deciding the status of a territory: a NSGT is distinct geographically, ethnically and culturally and in a position of subordination to the metropolitan State.
People under alien occupation and people living under racist regimes, such as in South Africa, also have the right to self-determination.
What?
The colonial peoples have the right to determine the future of the territory. They may freely:
• determine their political status;
• dispose of their natural wealth and resources;
• pursue their economic, social and cultural development.
How?
The colonial peoples can realize their right to self-determination in four ways, by:
• independence;
• association with a State;
• integration with a State;
• any other political status freely determined by the people.
The status of an NSGT changes only when it attains a “full measure of self-government”. Only independence and integration are definitive, and the right to self-determination, in the meaning of the Law of Decolonization, disappears once one of these statuses is achieved. Association is not definitive; the right to self-determination continues to exist and the people may change their status.
Association and integration must be a free and voluntary choice made by the peoples of the territory and expressed through informed and democratic processes. Integration requires universal adult suffrage. After integration, there is no more subordination and the citizens in the territory and in the metropolitan State have equal rights and freedoms.
Mihai.
Ik reageer op de stelling omdat deze m.i. appels met peren vergelijkt en verduidelijk dat door het geven van voorbeelden uit de dagelijkse praktijk.
De wens op zich is m.i. een rechtvaardige en kan daarnaast (meer dan de Friezen en Cataloniërs dat kunnen) voor een onderbouwing verwijzen naar uitspraken van meerdere internationaal gerespecteerde organisaties.
De vraag of de Palestijnse wens om per omgaande tot een eigen staat te komen juridisch en volkenrechtelijk haalbaar is laat ik graag over aan de deskundigen.
@Michel
Toen men in de VN over zelfbeschikkingsrecht praatte, concludeerde men dat niet alle volkeren een staat kunnen hebben. Er zijn meer 650 etnische groepen in de wereld, dus je zou de wereld opnieuw herindelen in 650 landen. Maar kan dat? Nee. Kijk bijvoorbeeld naar Joegoslavië, waar je enclaves Serviërs binnen een territorium met Besniers had en binnen deze enclaves weer enclaves met Bosniers. Soms zijn hele steden en dorpen gemengd, dus je kan ze moeilijk in apparte staten scheiden. En ook als je dat zou kunnen, dan zijn er Serviërs getrouwd met Bosniers. Bij welke staat hoort zo’n familie? En wat als iemand 1 kwart servier is 1 kwart Bosnier, 1 kwart Kroaat en 1 kwart Sloveen is? Bij welke staat moet hij zijn? De meeste staten hebben enclaves met minderheden, gemengde territoria en gemengde families. Als je de wereld opnieuw zou herindelen, open je een pandora’s doos met burgeroorlogen.
@Michel
Het zelfbeschikkingsrecht geeft het recht op een staat. Als alle minderheden een recht op een staat zouden hebben, dan zouden Marokkanen, Turken, Joden, Katholieken, Friezen, Limburgers, Zeelanders, Roma en anderen het recht op een eigen staat binnen Nederland.