Dat privépersonen staten in internationale hoven zouden moeten kunnen aanklagen, was de stelling van mijn masterscriptie in filosofie. Waarom kunnen de Oekraïners niet naar een internationaal hof stappen en eisen dat Rusland haar tanks inpakt en vertrekt? Waarom kunnen Palestijnen Israël niet bij een rechter dwingen om de bezetting te beëindigen?
In 1907 stichtte men een internationaal hof waar ook individuen Latijns-Amerikaanse staten konden aanklagen. Maar de staten hebben het hof snel opgeheven in 1918, omdat individuen hun rechten ophaalden. In 1920 bereidde een juristencomité het statuut van het eerste Permanent Hof van Internationale Justitie (PCIJ) voor. De Nederlandse vicepresident Dr. Loder en de Noorse en Franse vertegenwoordigers waren enthousiast over verschillende Franse, Belgische, Nederlandse en Duitse voorstellen om individuen toe te staan staten aan te klagen. Volgens het Duitse voorstel zouden individuen zelfs buitenlandse staatshoofden moeten kunnen aanklagen. Bijvoorbeeld Palestijnen zouden nu Netanyahu voor de rechter kunnen slepen als dit voorstel was aangenomen. Maar de Amerikanen, Britten en Italianen verwierpen het voorstel want het beperkte hun macht. De opvolger van het PCIJ, het huidige Internationaal Gerechtshof, heeft dit onjuiste statuut geërfd. Veel individuen vragen dit hof jaarlijks om staten te kunnen aanklagen.
Australië streed vanaf 1946 vijf jaar lang voor het oprichten van een Internationaal Hof voor Mensenrechten, waar individuen staten mochten aanklagen. Dit was een goed plan volgens Nederland, India en de Filipijnen, maar werd afgekeurd door de veto-machten: de Sovjets, Amerikanen, Britten en Fransen. Ook veel respectabele rechtsgeleerden hebben gepleit dat burgers staten voor internationale (mensenrechten)hoven zouden moeten kunnen slepen. Zelfs de schrijvers van het statuut van de Verenigde Naties hebben twee alternatieve statuten geschreven waarin individuen staten konden aanklagen.
Op dit moment kunnen alleen staten andere staten in internationale hoven aanklagen en alleen met toestemming van de aangeklaagde staat. Dus de Palestijnen kunnen nergens terecht. Het volkenrecht is met opzet zo gemaakt, omdat machtige landen andere landen willen kunnen aanvallen wanneer ze dat willen. En juist deze machtige landen houden Israël de hand boven het hoofd.
Het Internationaal Strafhof (ICC) berecht staatsfunctionarissen voor oorlogsmisdaden, misdaden tegen de mensheid en genocide. Maar de Israël-supporters dwarsbomen het hof. Onlangs schreven The Guardian, +972 Magazine en Local Call over een bijna tienjarige Israëlische operatie om het ICC te saboteren, door aanklagers te bespioneren, te bedreigen, te chanteren, om te kopen en in diskrediet te brengen. Net als de Israëliërs valsspelen, spelen Westerse Israël-supporters ook vals. Amerikaanse senatoren bedreigen de aanklager met: “Target Israel and we will target you.” Amerikaanse politici werken aan een wet om het ICC te sanctioneren.
In februari behandelde het Internationaal Gerechtshof opnieuw de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden. Nederland betoogde tijdens de zitting in het Gerechtshof dat annexatie van bezet gebied verboden is en een bezetting tijdelijk moet zijn. Bezetting die niet strikt noodzakelijk voor zelfverdediging is, is illegaal. Nederzettingen in bezet gebied zijn oorlogsmisdaden, aldus het kabinet. Landen mogen geen illegale situaties erkennen of steunen en moeten samenwerken om ernstige overtredingen te stoppen. Maar de Westerse regeringen vervullen hun juridische plichten niet. Dit komt door meerdere redenen. Bijvoorbeeld de moties in de Tweede Kamer om de regering aan te sporen haar juridische plichten te vervullen, worden verworpen. Waarom? Omdat er twee kampen in het parlement zijn: aan de ene kant staan charlatans die met leugens en drogredenen de debatten winnen. Aan de andere kant staan incompetente parlementariërs die onvoldoende kennis hebben van de feiten, van volkenrecht en van argumentatie. Zij kunnen de leugens en de drogredenen niet adequaat ontmaskeren. Zij reageren in debatten met onzin. De Westerse media publiceren de drogredenen van de Israël-supporters aan de lopende band en deze drogredenen rekruteren nieuwe Israël-supporters. De Palestijnen en de Palestina-supporters kunnen daardoor Israël, noch de Israël-supporters, met rationele argumenten overtuigen, want wie door drogredenen is geïnfecteerd is niet meer voor rede vatbaar.
Dus Palestijnen hebben geen enkel vreedzaam middel om hun rechten te verwezenlijken. Wie van hen eist om geen aanslagen te plegen, moet eerst drie dingen doen: ervoor zorgen dat ze Israël in internationale hoven kunnen aanklagen en dwingen om de bezetting te beëindigen en hun (mensen)rechten respecteren; ervoor zorgen dat de Westerse landen hun juridische plichten nakomen; en ervoor zorgen dat de Westerse media geen drogredenen meer publiceren.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Be First to Comment