Thierry Baudet versus internationale hoven

Ik wil internationale hoven tegen Thierry Baudet verdedigen en suggereren dat hij een machtsdenker is. In zijn boek ‘De aanval op de natiestaat’ valt Baudet deze hoven aan. Hij vat zijn argument als een verdediging van de natiestaat tegen ‘supranationalisme’. Hij ziet supranationalisme als:

“de oprichting van een organisatie of een rechterlijke instantie, die door een vorm van meerderheidsbesluitvorming of rechtspraak:

a) tot wijziging van overeengekomen bepalingen kan komen, of
b) tot uitvoering van deze bepalingen, of
c) tot herinterpretatie van deze bepalingen kan overgaan.

Hierdoor kunnen de lidstaten van supranationale instanties uiteindelijk gebonden zijn aan beleid dat niet formeel is goedgekeurd door hun wetgevende macht en dat mogelijk tegen hun nationale voorkeuren of belangen in gaat.”

Als we handelen volgens Baudet’s ideeën, maken we de mens zwak en de staat sterk, vergroten we de Westerse macht en de klassenjustitie in het volkenrecht: verliezen we de gewonnen beschaving.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM)
Baudet ziet het EHRM door de vingers, mits het hof zich beperkt tot:

“het beschermen van personen tegen de meest elementaire onrechtvaardigheden zoals fysiek geweld en grove wreedheden tegen weerloze burgers, en het zou moeten opkomen voor uitsluitend de meest elementaire beginselen van de democratie, zoals de persvrijheid en vrije verkiezingen.”

De rechters moeten voortaan met een meerderheid van liefst drie vierde beslissen. De uitspraken zouden derde staten slechts binden als tweederde van de Europese parlementen de uitspraak als precedent accepteert.

Volgens Baudet zouden staten zelf mogen beslissen om mensen uit te leveren aan foute regimes, met reële kansen op foltering, verdwijning, doodstraf en oneerlijke rechtspraak. Ik zie hierin meer macht voor het Westen op twee manieren. Ten eerste kunnen Europese staten dissidenten aan de Derde-Wereld-tiran schenken en zijn scepter versterken, in ruil voor VN-stemmen, goedkope olie en Westerse soldaten in zijn land. Ten tweede kunnen Europese staten deze illegale praktijken outsourcen en hun macht op (buitenlandse) individuen vergroten. Vooral Groot-Brittannië en de oliesjeiks versterken elkaars macht op deze twee manieren.

Volgens Baudet zouden Irakezen Groot-Brittannië bij het EHRM niet mogen aanklagen voor mensenrechtenschendingen in Irak. Ik zie meer Westerse macht: want zo kan men illegale oorlogen profijtelijk voeren en bezette volkeren moeiteloos beheersen.

Baudet kopieert argumenten en alarmistische anekdotes van de Britse conservatieven, maar deze zijn allang weerlegd door Brits onderzoek (‘The UK and the European Court of Human Rights’).

In zijn laatste verkiezingsprogramma, wil Baudet het Hof en het Internationaal Strafhof ontmantelen. Baudet stemde ook voor de motie van PVV om het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens op te zeggen, wat noodzakkelijk leidt tot het verlaten van het Hof.

Het Internationaal Strafhof (ICC)
Baudet beperkt het ICC tot genocide en het gebruik van massavernietigingswapens. Dus in Baudet’s model verdwijnt een paar misdaadsoorten van het menu: oorlogsmisdaden, illegale oorlogen en misdaden tegen de mensheid; zoals folteringen, massaverkrachtingen en concentratiekampen. Ik zie al een paar verdachten die zo buiten schot zouden blijven: Gaddafi, Joseph Kony en Charles Taylor. Baudet illustreert zelf een ongewenste aanklacht: tegen Bill Clinton, die een Soedanese medicijnfabriek bombardeerde, met mogelijk tientallen duizenden slachtoffers.

Volgens Baudet moeten de vetomachten aanklachten kunnen vetoën. Al deze maatregelen tillen Westerse leiders en hun vriendjes boven de wet, maken het makkelijk voor het Westen om illegale oorlogen te starten, vergroten de Westerse macht en de klassenjustitie.

Het Internationaal Gerechtshof (ICJ)
Op dit moment beslechten staten hun conflicten daar vrijwillig. Maar de staten kunnen een verklaring (‘facultatieve verklaring’) tekenen dat ze automatisch door andere staten aangeklaagd kunnen worden. Volgens Baudet verandert deze verklaring het ICJ in een supranationale instantie. Hij geeft als negatief voorbeeld dat – toen de VS een verklaring hadden – het hof de VS tot schadevergoeding veroordeelde, voor het leggen van mijnen in Nicaraguaanse havens en militair steunen van opstandelingen.

Het ICJ is een staaltje klassenjustitie, want de vetomachten hebben altijd een rechter en omdat staten vrijwillig voor het ICJ verschijnen. Gelukkig stijgt het aantal verklaringen gestaag. Zonder verklaringen zou rechtsongelijkheid verder stijgen. Een voorbeeld. Tijdens de dekolonisatie heeft Groot-Brittannië de Chagosarchipel van Mauritius afgebroken, de lokale bevolking verdreven en daar een militaire kamp gebouwd; dus drie schendingen van volkenrecht. Mauritius wilde Chagos bij het ICJ terug vragen, maar Groot-Brittannië paste haar verklaring twee keer aan en ontdook de rechtszaak. Dus Baudet’s model geeft machtige staten het laatste woord – in strijd met het fundamentele rechtsprincipe dat niemand rechter in zijn eigen conflicten mag zijn.

Bovendien, Baudet’s definitie van supranationalisme sluit internationale hoven volledig uit. Want als herinterpretatie van juridische regels supranationalisme is, dan zijn alle hoven supranationaal. Want alle rechters interpreteren de wet (juridische regels), en nieuwe vonnissen leiden vaak tot voor de wetgever onverwachte interpretaties.

Zelfs als twee staten vrijwillig voor het ICJ verschijnen, zal tenminste de verliezer bedrogen uitkomen. Want het hof zal de rechtsregels en de verdragen anders interpreteren dan de verliezer heeft gedacht. Dus elke ICJ-uitspraak is een vorm van supranationalisme. Bovendien is de uitspraak bindend, dus supranationalisme volgens Baudet’s criterium (b).

Conclusie
Baudet benoemt een aantal echte (of denkbare) slechte vonnissen van de drie genoemde hoven. Soms valt hij een karikatuur alarmistisch aan. Ik vond – met meer informatie – geen van die vonnissen onrechtvaardig.

De som van Baudet’s maatregelen en ongewenste rechtszaken verandert de hoven in papieren tijgers – meer dan nu. Volgens mijn gevoel en zijn definitie van supranationalisme zou Baudet internationale hoven het liefst afschaffen. Volkenrecht zou nog sterker het recht van de sterkste zijn.

Hieronder wil ik met twee argumenten aantonen dat rationele mensen altijd internationale hoven zouden willen, met meer tanden dan Baudet tolereert.

Argument 1: De natuurtoestand
Sommige conservatieve denkers vergelijken het volkenrecht met een natuurtoestand, een anarchie zonder regering. Daarom zal ik eerst aantonen dat we in een anarchie altijd rechtbanken zouden willen.

Stel je voor dat de huidige continenten in een natuurramp verdwijnen en er een nieuw continent ontstaat. Jij met andere overlevenden, uit alle hoeken van de wereld, koloniseren het. In het begin is er geen wet, geen staat, geen politie, geen rechter. Het lukt jullie om het land onderling te verdelen en iedereen heeft zijn eigen boerderij.

Stel dat je twee conflicten hebt met je buurman, de heer S. Lim. Je meent dat het hek tussen jullie boerderijen ‘s nachts regelmatig verplaatst wordt – in jouw nadeel. Je vee crepeert door minder gras en sommige van je kinderen sterven van honger.

Daarna doodt S. Lim je twaalfjarige dochter en verkoopt haar organen. Tenminste dat geloof jij stellig, omdat je het zelf hebt gezien, samen met tientallen andere getuigen. Je hebt het ook gefilmd.

Je gelooft dus dat S. Lim twee dingen heeft gedaan: misdaden tegen jou gepleegd en hij is een gevaar voor jouw welzijn en van je geliefden. S. Lim ontkent en geeft één van de onderstaande antwoorden:

1. “Ik heb haar niet vermoord, jij en je getuigen zijn blind en je film is prutswerk.”
2. “Je hebt het verhaal verzonnen om mij te vernietigen. Je bent gewoon jaloers op mijn rijkdom, op mijn morele en intellectuele superioriteit.”
3. “Ja ik heb haar met tegenzin gedood en heb pijn, maar ik kon niets anders.” Hieraan voegt hij één ander mogelijk excuus toe:
   a. “Ze heeft me aangevallen en ik moest mijzelf verdedigen.”
   b. “Ik heb een hersenziekte en verloor mijn controle.”
   c. “Ik heb haar organen niet verkocht, maar gebruikt in een succesvol wetenschappelijk onderzoek, dat miljarden kinderen in de toekomst zal redden, inclusief één van jouw kinderen.”

Als redelijk mens stel je voor om een neutrale persoon als rechter te benoemen. Deze rechter evalueert jullie argumenten en geeft een bindend oordeel. Je oppert een contract: dat jullie zijn beslissing zullen opvolgen.

Op zich niets dat S. Lim een oneerlijk nadeel kan bezorgen. Hij reageert echter als volgt: “Ik wil absoluut geen rechter erkennen, want ik weet dat ik onschuldig ben.” Zou je hem het laatste woord gunnen?

Ik claim dat S. Lim geen enkel rationeel argument kan vinden, dat hem de vrijheid zou geven om een rechtbank te weigeren. Als hij rationeel is, weet hij dat het voor jou rationeel is te verwachten dat hij misdaden tegen jou zou plegen om zijn welvaart te maximaliseren. Hij weet dat het voor jou rationeel is om al zijn argumenten als smoes te vermoeden en slechts een rechter kan voor jou een rechtvaardig vonnis geven, zelfs als je verliest. Hij moet daardoor weten dat geen enkel argument rationeel voldoende is om jou tot acceptie te dwingen.

Een rechtbank als zelfverdediging
Ik claim dat zodra we toegeven dat je het (natuur)recht op leven hebt, moeten we toegeven dat je het recht op zelfverdediging hebt en als gevolg het recht om anderen te dwingen om mee te werken aan het stichten van rechtbanken.

Het is irrelevant dat er geen wetten bestaan. Jij en S. Lim kunnen altijd onderhandelen welke regels de rechter zal toepassen.

Zelfs als je met S. Lim geen akkoord kan bereiken over de juridische regels, je hebt het recht om een minimaal aantal regels aan iedereen in de wereld op te leggen, desnoods met geweld. Deze regels gaan over jouw voorbehoud. Je bent bijvoorbeeld vrij om iedereen voldoende regels op te leggen ter bescherming tegen roof, moord, foltering, verkrachting, lichaamsaantasting, slavernij en apartheid.

De vrijheid om rechtbanken op te leggen
Ook als we ontkennen dat je het recht op leven hebt, de absolute vrijheid in de anarchie geeft jou ook de vrijheid om een ander een rechtbank op te leggen. Als S. Lim weigert om mee te werken aan het stichten van de rechtbank, ben je absoluut vrij. Je hebt geen enkele morele of andere soort plicht. Je bent op dat moment de ultieme rechter. Jij beslist of hij een gevaar is voor je leven of welzijn. Je bent vrij om alle maatregelen te nemen, die jou voldoende beschermen. Je bent daarom vrij om S. Lim te dwingen om mee te werken aan een rechtbank.

Deze vrijheid is tegelijk een recht. Want een recht is een met een goed argument onderbouwde vrijheid om toestanden in de wereld te behouden of te veranderen, zonder instemming van anderen, zelfs tegen hun wil, inclusief de vrijheid om sommigen te dwingen om mee te helpen.

Conclusie
Je hebt het recht om S. Lim een rechtssysteem op te leggen; ook als hij roept dat hij een staat is en – dus Baudet’s definitie van supranationalisme – de vonnissen in strijd kunnen zijn met de besluiten van zijn wetgevende macht en mogelijk tegen zijn nationale voorkeuren of belangen. Want waarom zouden al zijn grillen boven jouw vitale en legitieme belangen staan? Zoiets zou slechts een machtsdenker bedenken.

Argument 2: De hemelpositie
Stel je voor dat we met elkaar zouden kunnen debatteren en onderhandelen in een ‘democratiekamer’, al vóór onze geboorte, bijvoorbeeld als ‘geesten’ in een denkbeeldige hemel, zonder te weten als welke persoon we geboren zullen worden. Welke instituties zouden we bedenken? Mijn stelling is dat we een contract zouden tekenen om rechtbanken na de geboorte op te richten en deze rechtbanken aan iedereen op te leggen, als we vrij, neutraal, rationeel en zelfbehoudend zijn.

Want we zouden conflicten van levensbelang definitief willen oplossen, via bindende uitspraken van onafhankelijke arbiters, om tenminste de volgende drie redenen:

Ten eerste willen we anderen, die machtiger, krachtiger en slinkser zijn dan wij, tot bepaalde handelingen kunnen dwingen, uit zelfverdediging tegen hun gril, kracht, macht en bedrog. We willen bijvoorbeeld niet dat zij ons beroven, knechten, verkrachten of vermoorden. Zonder rechtbanken zouden de sterksten en de charlatans het laatste woord onterecht en buitensporig hebben.

Ten tweede zijn we als mensen noch alwetend noch objectief. We kunnen anderen onrecht aandoen en onterecht geloven dat we onschuldig zijn. Daardoor hebben we een morele plicht om een rechter – die objectiever is dan wij – de schuldvraag te laten beslissen. Bij weigering zijn de anderen vrij om te geloven dat onze daden kwaadaardig zijn, bedoeld om onverdiende voordelen met oneerlijke middelen te bemachtigen.

Ten derde, ook andere geesten zijn gebrekkig. Iemand kan zich vergissen en toch oprecht geloven dat jij een misdaad hebt gepleegd of dat je een gevaar bent voor zijn leven. Stel dat iemand per abuis gelooft dat je zijn kind hebt vermoord. Je weet dat emoties zo iemand tot wraak kunnen dwingen; je wilt niet bang zijn voor de rest van je leven; je wilt veel liever dat een rechter – met een koel hoofd – alle argumenten overweegt en je vrijspreekt als je onschuldig bent. Na de vrijspraak wil je dat nepslachtoffers je met rust laten.

Dus als rationele wezens zouden we een contract al voor onze geboorte tekenen om rechtbanken te stichten, als zelfbescherming tegen anderen. We zijn zelfs vrij om dit contract te verplichten.

En staten zijn slechts groepen mensen. Het is zelfs handiger om groepen in een keer tot bepaalde handelingen te kunnen dwingen. Dus we willen rechtbanken ook binnen het volkenrecht, om onszelf tegen (andere) staten te beschermen.

Baudet’s bias
Baudet schendt de eerste regel van een goed filosofisch argument: een argument dient neutraal te zijn, dient een ideaal-rationele jury te kunnen overtuigen. Deze jury is een belangeloze bovengemiddeld intelligente groep, met verstand van argumentatieleer en voldoende kennis van het onderwerp.

Niet neutrale argumenten zijn slechts voor een beperkte groep overtuigend, meestal als gevolg van een psychologische bias, zoals belangen of verleiding tot machtsmisbruik. Bijvoorbeeld als een maffiabaas zegt dat het beroven van banken goed is, zal hij slechts zijn gangsters overtuigen. Maar hij zal geen leden van een ideaal-rationele jury overtuigen als ze niet van tevoren weten of zij als gangsters geboren zullen worden, of als bankiers, bankmedewerkers of andere burgers.

Zoals het argument van de maffiabaas, spreekt Baudet’s argument slechts de machtige conservatieve Westerlingen aan. Want de Westerse macht zal alleen maar groeien zonder (of met minimalistische) internationale hoven. Nederland is één van de machtigste economieën in de Wereld, maakt onderdeel uit van drie machtsblokken: de EU, de NAVO en het Westen. Daardoor is een machiavellistische en sociaal darwinistische ideologie verleidelijk, berustend op het recht van de sterkste, waar de machtige mag tieren en de machteloze is gedoemd tot prooi en wegwerpvoorwerp.

Maar Baudet’s argument is bijvoorbeeld voor een Mauritiaan, of voor een ideaal-rationele jury niet rationeel dwingend.

In conclusie
We willen juist dat internationale hoven meer conflicten kunnen beslechten. Een paar voorbeelden:

• Mauritius zou Groot-Brittannië moeten kunnen aanklagen zonder Britse instemming.
• De VS hadden het ICJ toestemming voor de aanval op Irak moeten vragen. Irak zou de aanval en de bezetting via het ICJ moeten kunnen stoppen.
• De gevangenen op Guantánamo moeten bij een internationaal hof kunnen eisen dat ze een eerlijke rechtszaak krijgen of anders vrijgelaten worden.
• De CIA ontvoerde de Duitser Khalid El-Masri, vloog hem naar Afghanistan, folterde en verkrachtte hem voor maanden. Toen hebben ze hem gedumpt, want ze zochten een andere El-Masri. Hij heeft eindeloos in Amerikaanse rechtbanken geprocedeerd, maar Amerikaanse rechters mogen niet oordelen over de buitenlandse politiek. El-Masri moet de VS bij een internationaal mensenrechtenhof kunnen aanklagen en een schadevergoeding vragen.

Soms heeft Baudet terechte kritiek op internationale hoven, maar zijn argumenten lijken meestal op een conservatieve poging tot machtsgreep, nationaal en internationaal. Dus Baudet kan slechts toegeven dat rationele mensen (sterkere) internationale hoven zouden willen, of hij moet uit de kast komen als machtsdenker.