Volkskrantcolumnist René Cuperus ging met de omstreden journalistenreis van CIDI naar Israël en de bezette gebieden. Hij schrijft dat de reis voor CIDI contraproductief uitpakt, maar uit zijn stukken blijkt juist dat CIDI haar doelen bereikt.
CIDI wil drie dingen: ten eerste dat personen met de schijn van neutraliteit pro-Israëlische propaganda in de media maken. Ten tweede dat zij het Israëlische standpunt als de logische conclusie van een rationeel argument verkopen. Ten derde dat Israël haar territorium maximaliseert met zo weinig mogelijk Palestijnen. Immers – zegt het Israëlische ministerie van buitenlandse zaken op haar site – als er te veel Palestijnen in Israël wonen, dan verliest Israël haar joodse karakter.
CIDI’s eerste doel
Cuperus schept het beeld van neutraliteit en onpartijdigheid door te zeggen dat CIDI bevooroordeeld is. Hij zegt dat hij kritischer tegenover Israël is geworden en hij zegt dat de reis voor CIDI contraproductief is. Dus hij presenteert zichzelf als kritisch, neutraal en objectief.
CIDI’s tweede doel
Cuperus schrijft in zijn stuk dat beide volkeren “een deel van het gelijk aan hun kant hebben, maar er onverzoenlijke claims tegenover elkaar op nahouden?” Dit staat ook op site van de Israëlische BuZa, dat Israël en de Palestijnen beiden valide claims op de ‘betwiste gebieden’ hebben.
Echter, de waarheid ligt niet in het midden, zoals Cuperus suggereert. Ten eerste, alle staten erkennen het Palestijnse recht op zelfbeschikking en geen enkele staat erkent een Israëlisch recht op de Westbank en op de Golanhoogten.
Het zelfbeschikkingsrecht in volkenrecht houdt in dat een volk de toekomst van een territorium bepaalt. Dit recht is per definitie aan een territorium gebonden. Bijvoorbeeld men kan niet over de Roma’s zeggen dat ze een zelfbeschikkingsrecht hebben omdat er geen territorium bestaat waar zij dit recht zouden kunnen uitoefenen.
Dat het concept van zelfbeschikkingsrecht verbonden is aan een territorium, zien we ook aan de volkenrechtelijke betekenis van het woord ‘volk’: een volk is de totale bevolking van een administratief territorium, ongeacht hoeveel etnische, religieuze of andere soorten groepen in dat territorium wonen. In volkenrecht is een volk iets anders dan in sociologie.
Het zelfbeschikkingsrecht houdt in dat het volk vrijelijk zijn economische, sociale en culturele ontwikkeling bepaalt. Dit recht wordt alleen vervuld door een onafhankelijke staat te stichten, door zich met een andere staat te verenigen of op een andere manier, bepaald door het volk zelf. Dus wie zelfbeschikkingsrecht zegt, zegt onvermijdelijk recht op een territorium.
Dit betekent dat er geen twee gelijke legitieme claims op het territorium bestaan, zoals Israël en Cuperus beweren. Dus Cuperus pretendeert onpartijdig en kritisch te zijn maar verspreidt het Israëlische standpunt en presenteert het als de conclusie van een rationeel argument.
CIDI’s derde doel
Stelt u zich voor dat Duitsland Nederland zou bezetten en dat Nederland onvoldoende militaire macht zou hebben om zich te bevrijden. Dan zou Nederland slechts op hulp van andere landen kunnen hopen. Maar andere landen zouden slechts voor Nederland opkomen als de burgers in die landen geloven dat Nederland het slachtoffer is en Duitsland de dader. Als zij, daarentegen, geloven dat zowel Nederland als Duitsland gelijke valide claims op het Nederlandse territorium hebben, dan zal er geen burgerlijke druk bestaan om Nederland te helpen.
Op dezelfde manier hebben Palestijnen Westerse hulp nodig. Maar de Westerse regeringen doen weinig om de Palestijnen te bevrijden omdat opinieschrijvers in de krant het publiek overtuigen dat beide partijen gelijk hebben. En zo kan Israël nederzettingen blijven bouwen, meer territorium en natuurlijke hulpbronnen bemachtigen. Dankzij Cuperus’ hulp. Deze partijdigheid heb ik bij alle media-mensen na hun CIDI-reis gezien, dus het loont.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Be First to Comment