Nationalist Baudet houdt meer van Rusland

In een interview vertelde Thierry Baudet dat we Poetin moeten toestaan om de Krim te annexeren: ‘Er zijn ontzettend veel grenswisselingen geweest in de wereld, het is heel hypocriet om er één probleem uit te lichten.’ Baudet bewijst hiermee zijn onkunde, want modern volkenrecht verbiedt landjepik.

Volkenrecht als dimlicht
Volkenrecht ontstaat op twee manieren, via verdragen en gewoonte. Veel nationale rechtsstelsels werken als een lichtschakelaar: het licht is aan of uit. De regering geeft een wet en je hebt meteen een plicht of een recht. In volkenrecht zijn verdragen als lichtschakelaars. De deelnemende landen hebben direct rechten of plichten. Maar volkenrecht werkt ook als een dimmer: constant gedrag van meerderheid van landen laat in de loop der tijd principes, rechtsregels, rechten en plichten ontstaan. Zoals bij de dimmer, in het begin zien alleen de visionairs het licht en aan het einde ontkennen alleen de blinden zoals Baudet dat deze rechtsregels bestaan.

Moreel verzet tegen oorlog en verovering
Voor lange tijd was roven legaal, maar rond 1900 groeide het morele verzet tegen oorlog en landjepik, lezen we in het boek ‘The Right of Conquest: The Acquisition of Territory by Force in International Law and Practice’, van Sharon Korman. De Russische revolutie speelde een belangrijke rol hierin. De nieuwe Russische regering verklaarde in 1917 dat Rusland geen andere naties wilde domineren, noch hun grondgebied met geweld veroveren. Ook de Amerikaanse President Woodrow Wilson riep dat ‘peoples and provinces are not to be bartered about from sovereignty to sovereignty as if they were mere chattels and pawns in a game’.

Deze nieuwe moraal kristalliseerde langzaam in juridische regels. Al in 1920 stond in het handvest van de Volkenbond dat zelfs een agressor recht op territoriale integriteit had. Het VN-handvest van 1945 beschrijft: ‘In hun internationale betrekkingen onthouden alle Leden zich van bedreiging met, of het gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of de politieke onafhankelijkheid van een staat’.

Fundamentele principe van volkenrecht
Het Internationaal Gerechtshof besloot al in 1947 in de Corfu-zaak dat de territoriale integriteit is een essentieel principe van het volkenrecht. In 1970 onderschreven staten unaniem de fundamentele principes van volkenrecht in resolutie 2625. De term ‘territoriale integriteit’ komt maar liefst tien keer voor.

Het verbod op landjepik is tegenwoordig een ‘jus cogens’ norm geworden. ‘Jus cogens’ (‘dwingend recht’) zijn regels waarvan geen afwijking is toegestaan, een soort tien geboden van het volkenrecht.

Dus ook als de grenzen in het verleden vaak zijn veranderd, nu mag dat niet meer. Na de tweede wereldoorlog veranderden de grenzen steeds minder en staten treden steeds harder op tegen verovering, zoals toen Irak Koeweit wilde annexeren. Alle grenzen van nu zijn bevroren.

Staten mogen wel vrijwillig de grenzen onderling veranderen. Volkenrecht zegt ook niks over secessie, men ziet het als een interne aangelegenheid. Echter staten zijn vrij om afscheidspogingen met geweld te voorkomen. De andere staten mogen de regering, maar niet de afscheidingsbeweging helpen.

Met zijn bewering dat men hypocriet is omdat grenswisselingen normaal zouden zijn, bewijst Baudet twee dingen. Ten eerste dat hij geen verstand van volkenrecht heeft. Ten tweede bewijst hij alweer dat hij een machtsdenker is: van hem mogen machtige landen territorium jatten. Geen wonder dat hij de koloniale tijden beter vindt. Dat hij de sterke EU wil vernietigen en de Russische beer versterken is ook nog gevaarlijk.

Geredigeerd door Pascale Esveld