Een recent artikel in De Volkskrant stelt de vraag: “Waarom liggen sancties tegen Israël zo ingewikkeld?” Helaas geeft het artikel geen antwoord. De werkelijke redenen zijn machtsdenken, religieus fanatisme, invloed van de Israël-lobby en moslimhaat.
Een meerderheid van westerse politici steunt stilzwijgend Israëls annexaties en etnische zuiveringen van Palestijnen. Waarom? Omdat velen machtsdenkers zijn. Conservatieve politici denken in termen van macht, hiërarchie en dominantie. Volgens Hilbing, Alford en Smith in hun boek “Predisposed” hebben conservatieven van nature een tribale kijk op de wereld. Voor hen geldt het recht van de sterkste. Hun waarden zijn loyaliteit aan hun groep, gehoorzaamheid aan autoriteit en concurrentie om dominantie. Dit denken legitimeert dat Israël Palestijnen kan onderdrukken, omdat zij geloven dat Israël, als bondgenoot, recht heeft op territoriale uitbreiding ten koste van een “inferieure” groep.
Daarnaast zijn er de irrationele zeloten. Zij baseren zich op religieuze profetieën. Voor hen heeft God Palestina aan het Joodse volk beloofd. Bijvoorbeeld voormalig minister Eppo Bruins, actief bij Hadderech, organisatie die zendingswerk onder joden doet en voormalig Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, die openlijk stelde dat Israëlische nederzettingen niet illegaal zouden zijn.
Dan is er de Israël-lobby, die westerse politici beïnvloedt via vriendschappen, reizen en financiële steun. Premier Rutte noemde John Manheim “een zeer goede vriend” en verklaarde dat zijn blik op Israël radicaal veranderde na een lobbyreis. Manheim was jarenlang voorzitter van de buitenlandcommissie van de VVD en was 24 jaar actief betrokken bij het CIDI, eerst als bestuurslid en daarna als voorzitter. Binnen de VVD kwam geen standpunt over het Israëlisch-Palestijnse conflict naar buiten zonder Manheims goedkeuring, zoals Peter Malcontent beschrijft in zijn boek “Een open zenuw”. Overigens doneerde Manheim ook geld aan politici. Van 2010 tot 2015 was prominente VVD’er Onno Hoes onbezoldigd voorzitter van het CIDI. Eerste Kamerlid Tom Struick van Bemmelen was secretaris Buitenland van de VVD en voorzitter van de lobby Likoed Nederland.
De lobby dringt ook diep door in andere partijen. Wim Kortenoeven, voormalig woordvoerder buitenlandse zaken van de PVV, woont nu in een illegale nederzetting en leidt NIPAC, een Nederlandse versie van het Amerikaanse AIPAC. Hij begon zijn carrière als onderzoeker, adviseur en redacteur van CIDI. Thierry Baudet viert Chanoeka met Likud-woordvoerder Eli Hazan. ChristenUnie plaatst een prominente figuur van Christenen voor Israël op haar kandidatenlijst. De verwevenheid tussen politiek en pro-Israëlische lobbygroepen maakt het opleggen van sancties politiek onmogelijk.
Tot slot speelt moslimhaat een grote rol. Veel politici zien Palestijnen niet als slachtoffers van kolonisatie maar als moslims en daarmee als vijanden. Geert Wilders spreekt zich openlijk uit voor annexatie en verdrijving van Palestijnen. Deze irrationele haat versterkt de politieke weerstand tegen elke vorm van sancties.
Nederland heeft duidelijke verplichtingen volgens het internationaal recht. Het Internationaal Gerechtshof vindt dat staten actief moeten bijdragen aan beëindiging van de illegale bezetting. Zij moeten ervoor zorgen dat Israël het humanitair recht naleeft en dus geen nederzettingen bouwt. Daarnaast dienen zij het Palestijnse volk te steunen in zijn recht op een onafhankelijke staat binnen de volledige bezette gebieden.
De Adviesraad Internationale Vraagstukken stelde in 2012 dat de Israëlische kolonisering van de bezette gebieden concrete gevolgen moeten hebben. Voor de Europese Unie kan dit betekenen dat zij haar betrekkingen beperkt of bevriest en, in lijn met internationale juridische verplichtingen, de import van producten uit Israëlische nederzettingen in de bezette gebieden verbiedt. Dertien hoogleraren bevestigden dat het nederzettingenbeleid internationaal recht schendt en Nederland verplicht is dit beleid niet te faciliteren: ‘Het staat buiten kijf dat het Israëlische nederzettingenbeleid een continue schending van ook voor Nederland geldend internationaal recht vormt, zoals vastgesteld door de VN-Veiligheidsraad. De nederzettingen maken inbreuk op het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen, een recht dat, zoals het Internationaal Gerechtshof in Den Haag in 2004 heeft bevestigd, bindende verplichtingen voor álle landen behelst. De Nederlandse regering is volkenrechtelijk verplicht om bij te dragen aan de verwezenlijking van het Palestijns recht op zelfbeschikking en om het Israëlische nederzettingenbeleid niet te faciliteren… Faciliteren en ondersteunen van de volkenrechtelijk illegale nederzettingen,’ zou kunnen leiden tot ‘volkenrechtelijke aansprakelijkheid.’
Het opleggen van sancties aan Israël is dus niet “ingewikkeld” maar bewust onmogelijk gemaakt. Politici die streven naar macht, religieuze fanatici, beïnvloede politici en moslimhaters zorgen ervoor dat Israël consequent boven internationaal recht staat.
Geredigeerd door Pascale Esveld
Dit is het bekende oer-Hollandse verhaal van de koopman en de dominee.
Met het vingertje van de Minister van Buitenlandse Zaken omhoog beetje moralistisch tekeer gaan tegen de rest van EU landen mbt Israël, dat zij te laks zijn, intussen is Nederland de grootste handelspartner van Israël in Europa..