Hoe Nederland Zelf bijdraagt aan Radicalisering en Terrorisme!

In reactie op het recente opiniestuk van Bente Becker, waarin zij stelt dat het tijd is om een belangrijke bron van terreurverheerlijking aan te pakken, wil ik graag een aantal kritische kanttekeningen plaatsen. Becker pleit voor het verbieden van Turkse financiering van Nederlandse moskeeën, een aanpak die in mijn ogen te eenzijdig is en niet bijdraagt aan een structurele oplossing van het probleem.

Ben Saul, een gerespecteerde Australische jurist en de speciale rapporteur van de Verenigde Naties voor mensenrechten en terrorismebestrijding, heeft recentelijk in een interview zijn zorgen geuit over de huidige aanpak van terrorisme wereldwijd. Hij noemt de aanpak ‘catastrofaal’ en stelt dat het overschrijden van internationaal recht, mensenrechten en het oorlogsrecht niet alleen illegaal is, maar ook extremisme en radicalisering in de hand werkt. Het onderdrukken van het maatschappelijk middenveld en beperken van NGO’s en mediaverslaggeving door contraterrorismewetten raakt de gehele samenleving en draagt bij aan verdere polarisatie.

In dit licht is het van belang om ook naar Nederland zelf te kijken. Nederland heeft drie juridische verplichtingen als het gaat om het Israëlisch-Palestijnse conflict: het niet helpen van Israël bij het annexeren van bezet gebied, het afdwingen van respect voor humanitair recht door Israël en het ondersteunen van de Palestijnen in het vervullen van hun zelfbeschikkingsrecht. Ook Nederlanders radicaliseren omdat ze zien dat het land deze juridische plichten niet vervult. Ze worden woedend dat dit wegkijkbeleid Israël helpt om meer territorium te annexeren en Palestijnen te verdrijven.

Om radicalisering effectief te bestrijden, moet Nederland haar internationale verplichtingen nakomen. Dit betekent ook het handhaven van de Wet Internationale Misdrijven, die het overbrengen van burgers naar bezet gebied strafbaar stelt. Nederland, als lid van het Internationaal Strafhof, heeft de plicht om de ernstigste internationale misdrijven te vervolgen.

De huidige wetgeving, inclusief het recentelijk voorgestelde wetsvoorstel om groepen beledigen strafbaar te stellen, moet consequent worden toegepast. Dit voorstel stelt het verheerlijken van de oorlogsmisdaden uit het statuut van Rome strafbaar. Dit betekent ook dat Nederland het verheerlijken van Israëlische nederzettingen in bezet gebied moet bestraffen, die in het statuut van Rome als oorlogsmisdaden worden beschouwd.

Het verzwijgen van dit feit door politieke partijen zoals de VVD, die het wetsvoorstel hebben verkocht als een verbod op Holocaustontkenning, is misleidend en draagt bij aan een ongelijk speelveld. Gelijke monniken, gelijke kappen: als VVD radicalisering en extremisme wil bestrijden, moeten VVD ook een standpunt tegen de verheerlijking van de Israëlische oorlogsmisdaden innemen.

Nederland voert sancties tegen Rusland en een economisch embargo tegen het bezette Noord-Cyprus. Dan moet Nederland ook een embargo tegen de Palestijnse Bezette Gebieden invoeren.

Samenvattend is het van essentieel belang dat Nederland haar internationale verplichtingen nakomt en een consistente, rechtvaardige aanpak hanteert in de strijd tegen terrorisme en extremisme. Alleen door rechtvaardig te zijn, kunnen we de voedingsbodem voor radicalisering wegnemen en bijdragen aan een veiligere samenleving voor iedereen.