Skip to content

Gaf het zelfbeschikkingsrecht Joden het recht op Palestina?

Aad Kamsteeg schrijft in het Nederlands Dagblad het volgende:

“Tegelijk mis ik de erkenning dat zoals alle volken graag zelfbestuur in een eigen stuk land willen, dit zeker geldt voor de eeuwenlang in verstrooiing gediscrimineerde en vermoorde Joden. Waar zouden zij vervolgens dat ‘zelfbeschikkingsrecht’ anders kunnen uitoefenen dan in het land waaruit zij indertijd door de Romeinen werden verdreven?”

Zouden Roma het recht op Nederland hebben?

Ook Roma zijn een verstrooid en onderdrukt volk. Oostblokkers dreven de Roma in slavernij en plegen momenteel nog steeds pogroms op hen. En Hitler vergaste hen. Stel je voor dat de Roma uit Nederland 2000 jaar gelden verdreven zouden zijn. Zouden we nu de koffers inpakken en het land inleveren? Nee. Of zouden we de Roma onze bazen maken? Nee.

Er zijn ten minste 650 etnische groepen en toch wordt de wereld niet in 650 landen herverdeeld. Waarom? Omdat het zelfbeschikkingsrecht anders werkt dan Aad denkt.

Geschiedenis van het zelfbeschikkingsrecht

Landen maken volkenrecht op twee manieren: via verdragen en via gewoonte. Verdragen scheppen onmiddellijk rechten en plichten. Ze werken zoals een lichtschakelaar. Het gewoonterecht ontstaat via herhaald gedrag van de meerderheid: rechten, plichten en juridische regels groeien in de tijd. Gewoonterecht werkt zoals een dimmer: in het begin is de regel bijna onzichtbaar en aan het einde kan niemand die meer ontkennen.

Er bestaan twee vormen van zelfbeschikking: het zelfbeschikkingsprincipe en zelfbeschikkingsrecht. Ook deze groeiden in de tijd. De overwinnaars van WWI zouden de Duitse en Ottomaanse koloniën als mandatarissen administreren. Deze mandaten zouden volgens de wensen van de lokale bevolking onafhankelijk worden. Engeland administreerde het mandaat voor Palestina en stond de Europese Joden toe om daar massaal te migreren. Toen bestond er geen zelfbeschikkingsrecht. Dus dit recht kon de Joden geen recht op Palestina gunnen. Het is waar dat Amerikaanse president Wilson over zelfbeschikking praatte, echter dit was toen nog een politiek principe, geen juridisch principe, noch een juridisch recht.

Dit recht begon te groeien in 1945 met het VN-handvest, waar men spreekt van “eerbied voor het beginsel van gelijke rechten en van zelfbeschikking voor volken.” Echter zelfbeschikking betekende toen twee dingen. Het eerste werd later het principe van zelfbeschikking en betekende respect voor de wensen van de bevolking bij het bepalen van territoriale veranderingen. Het tweede was het recht om de eigen regeringsvorm te kiezen. Deze werd later onderdeel van het zelfbeschikkingsrecht binnen een land. Hieronder meer.

Als er iets in die periode bestond, dan zou het slechts het principe zijn, geen recht. In 1947 groeide het aantal Joodse kolonisten uit tot 32% van de bevolking. Het conflict liep uit de hand en de VN debatteerde over een mogelijke verdeling van Palestina in een Joodse en Palestijnse staat. Irak en Cuba verklaarden de verdeling:

“onwettig omdat het in strijd is met de zelfbeschikking van volkeren, een essentieel beginsel van de Volkenbond. In feite zou het plan inhouden dat het lot van een natie wordt beslist zonder haar hierover te raadplegen, en dat het de helft van het nationale grondgebied wordt ontnomen dat het gedurende vele eeuwen in zijn bezit had.”

Sterker nog, meende Cuba, het zou ook het VN-handvest schenden. Ook Argentinië vond dat de partitie het VN-Handvest zou schenden: “De enige rechtvaardige en legale oplossing zou er een zijn gebaseerd op de zelfbeschikking van de Palestijnse volkeren.” Jamal Husseini, de vertegenwoordiger van de Arabieren in Palestina, zei dat de VS en Sovjet-Unie, met hun steun aan de partitie “de handen ineen hebben geslagen om de monsterlijke perversie van het principe van zelfbeschikking in Palestina te ondersteunen.” Dus als men het principe van zelfbeschikking zou hebben toegepast, dan zou er een staat met Arabische meerderheid zijn ontstaan. Balfour erkende dit: “The weak point of our position of course is that in the case of Palestine we deliberately and rightly decline to accept the principle of self-determination.”

Het zelfbeschikkingsrecht bestond toen nog niet. In 1955 onderhandelden landen over twee belangrijke mensenrechtenverdragen IVBPR (voor burgerrechten en politieke rechten) en IVESCR (voor economische, sociale en culturele rechten). Groot-Brittannië ontkende dat het zelfbeschikkingsrecht bestond en noemde het een ‘politiek principe’.

Pas in 1960 nam de VN de “Verklaring Inzake het Verlenen van Onafhankelijkheid aan Koloniale Landen en Volkeren” aan. Hierin stond dat “alle volkeren het recht hebben op zelfbeschikking; krachtens dit recht bepalen zij vrij hun politieke status en streven zij vrijelijk hun economische, sociale en culturele ontwikkeling na.” In 1965 waren IVBPR en IVESCR klaar en het zelfbeschikkingsrecht staat in beiden. In 1970 stemden staten unaniem voor de “Verklaring inzake de beginselen van internationaal recht”. Ook hier bevestigt men het zelfbeschikkingsrecht. Stephen Allen concludeert daardoor terecht dat het zelfbeschikkingsrecht ergens tussen 1960 en 1970 was uitgekristalliseerd (in zijn boek The Chagos islanders and international law).

Hoe werkt het zelfbeschikkingsrecht? Als we over rechten praten, stellen we drie vragen: wie, wat en hoe?

Wie heeft het zelfbeschikkingsrecht?

Volkeren hebben zelfbeschikkingsrecht. Maar het woord ‘volk’ betekent in volkenrecht iets anders dan een volk in volkenkunde. Al heeft de VN geen ultieme definitie, in de praktijk ziet men een volk als de volledige bevolking binnen een administratief territorium. Minderheden hebben geen apart recht op zelfbeschikking.

Bijvoorbeeld Mauritius. Volkenkundig bestaat het eiland uit meerdere volkeren, zoals creolen uit Oost-Afrika, Indiërs, Chinezen, Britten en Fransen. Maar voor volkenrecht is er slechts één volk: het Mauritiaanse volk.

Zo zijn de Joden in Israël geen apart volkenrechtelijk volk, maar het Israëlische volk, samen met Palestijnen (moslims of Christenen), Druzen en andere minderheden.

Het Palestijnse volk bestaat alleen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem.

Buiten de staten bestaan er volkeren in niet-zelfbesturende territoria: in Westerse kolonies en mandaten van het Volkerenbond. De mandaten waren eerder Duitse en Ottomaanse kolonies. Ook Palestina was een Ottomaanse kolonie en later een mandaat.

Voor niet-zelfbesturende gebieden gebruikt men een zoutwater-test: het territorium dat is gescheiden door zout water van de metropool, is ondergeschikt en heeft een andere etniciteit, cultuur, taal etc. Daarom hebben Sami’s, Eskimo’s, Aboriginals, Native Americans, Roma en anderen geen extern zelfbeschikkingsrecht omdat ze binnen staten leven. En daarom hadden de Joden in 1917 ook geen zelfbeschikkingsrecht kunnen hebben.

Ook volkeren onder militaire bezetting, onder apartheid en buitenlandse overheersing hebben dit zelfbeschikkingsrecht.

In 2004 heeft Het Internationaal Gerechtshof de Palestijnse bezette gebieden conceptueel behandeld als een gebied dat nog gedekoloniseerd moest worden, als oude Ottomaanse kolonie en mandaatgebied. Het Hof concludeerde dat Palestijnen zelfbeschikkingsrecht hebben. Maar de Palestijnen hebben dit recht ook omdat ze bezet zijn. En misschien ook omdat ze onderworpen zijn aan apartheid en aan een buitenlandse overheersing.

Wat houdt zelfbeschikkingsrecht in?

Dit recht heeft twee betekenissen. Binnen een staat betekent dit twee dingen: het volk is vrij van buitenlandse inmenging en heeft het recht om beslissingen te nemen.

In alle territoria buiten staten hebben volkeren extern zelfbeschikkingsrecht. Dit betekent dat het volk het recht heeft om in vrijheid zijn eigen politieke status en economische, sociale en culturele ontwikkeling te bepalen. Ook beschikken volkeren over hun natuurlijke rijkdommen en hulpbronnen.

Hoe vervult men zijn zelfbeschikkingsrecht?

Volkeren kunnen hun externe zelfbeschikkingsrecht als volgt vervullen: men wordt een onafhankelijke staat; sluit zich bij een staat aan; associeert zich met een staat; of kiest vrijelijk voor iets anders.

Dus een volk kan zijn zelfbeschikkingsrecht slechts binnen het territorium waar men al leeft uitoefenen en heeft geen recht op een territorium ergens anders.


Geredigeerd door Pascale Esveld

Published inBeste BlogsInternationaal Recht

2 Comments

  1. Serge Serge

    ‘Joods zelfbeschikkingsrecht’ is een fabeltje, een van de vele drogredenen, die de landroof na 1917 en 1948 moeten rechtvaardigen.

    Zelfbeschikkingsrecht van een volk is het recht van een volk, om zichzelf te besturen over het land waar het woont. De samenstelling van dat ‘volk’ is verder niet zo belangrijk. Het Internationale Gerechtshof in Den Haag oordeelt er over. Er wordt dan o.a. gekeken naar geografische ligging, historie, gemeenschappelijke taal of godsdienst. Zeg Willem van Oranje, dan weet iedereen genoeg.

    Centraal staat het huidige territorium. Het is een recht, dat gericht is tegen overheersing van een territorium. Het is een VN-recht, dat bepaalt, wie er zeggenschap (regering) over een gebied mag hebben, en waar dan de grenzen liggen. Er wordt dan bijvoorbeeld gekeken, of de bewoners ingestemd hebben met de overheersing. Daarom kunnen bijvoorbeeld Friesland of Limburg – als de bewoners dat zouden willen – internationaal geen erkenning van zelfbeschikking en zelfbestuur doen.

    Het is een uiterst fundamenteel recht. Overal in de wereld hebben mensen altijd al het gevoel gehad, zichzelf te mogen besturen, zonder overheersing van buitenaf. Noem het een collectief mensenrecht, naast de individuele mensenrechten. Zelfs het hele beginsel van de Democratie is daar op gebaseerd.

    Een persoon heeft zelfbeschikkingsrecht. Een gezin ook, Zo ook een straat, een dorp, een stad, een provincie e.a. En allen hebben het recht om de regeling van hun vrijheden te delegeren naar hogerop. Zo ontstaat gemeenterecht, provincierecht, of landelijk recht (zoals ciciel recht, strafrecht, en administratiefrecht). En een overheerst volk dus ook, als aan de voorwaarden voldaan is.

    Er bestaat helemaal geen collectief ‘Joods recht op land’, net zo min als voor christenen, moslims, nazaten van de Batavieren, whatever..
    Wat wél mag bestaan, dat is het dromen van een eigen land samen, zoals ook onder Joden ontstond, eind 19e eeuw. (Het nieuwe Zionisme van Herzl). Daar is niets tegen. Maar er bestaat geen enkel zinnig rechtsstelsel, dat daarmee het recht geeft om een ander ‘volk’ van diens land te beroven, zoals de zionisten deden van 1917 tot 1948.

    Joden zijn zelfs op geen enkele manier een volk. Het overgrote deel is helemaal geen nazaat van de Bijbelse Joden, maar van bekeerlingen in de loop der eeuwen. Er zijn Joden in alle kleuren van de regenboog. Zelfs religieus is het geen eenheid, gezien de enorme verschillen.

    En religieus gezien zijn christenen óok Joden: De Bijbel bestaat uit het Oude- en het Nieuwe Testament, en de tekst van het oude is exact hetzelfde als van de joodse Tenach. Of wou iemand de helft uit de Bijbel scheuren? Noem het larie vanuit Joodse kringen, dat het religieus gezien hun terrein is.

    Palestijnen daarentegen, waren in 1917 wel degelijk een volk, volgens de criteria. Daarvan was rond 1880 slechts 1% Joods. En die kun je nog het beste tot de Palestijnen rekenen. (en ongeveer 20% was christelijk). Daarna begon langzaam de instroom van de zionisten. Het Palestijnse zelfbeschikkingsrecht herleefde, door de val van het Ottomaanse rijk. Dat werd zelfs min of meer erkend door de Engelsen, en ook beloofd door Lawrence of Arabia. (Totdat de Balfour Declaration en het geheime Sykes-Picot verdrag daar een eind aan maakte.)

    De VN hebben overigens het Palestijnse zelfbeschikkingsrecht en de Staat Palestina (binnen de grenzen van 1967) intussen erkend, zelfs met een driekwart meerderheid. Maar niet Rutte, als schoothondje van de Amerikanen. Ik heb het document van erkenning gezien. Willem van Oranje zou tranen in zijn ogen gekregen hebben van de argumentaties daarin. Je moet toch wel héel erg ‘de andere kant op kijken’, wil je dat niet zien.

    De christelijke Palestijnen stellen overigens, dat ze nazaten zijn van de eerste christelijke gemeenschappen in het Heilige Land. En zeer veel Palestijnen zijn vermoedelijk ook nazaten van de oude Joden, alleen zijn die tot Islam bekeerd. Ineens geldt de ‘eeuwige belofte aan het Joodse volk’ kennelijk niet meer, waar inzake Israel zo hard over geroepen wordt bij de PKN, de EO, de SGP, de CU e.a.

    Overigens biedt het aloude joodse zionisme (zeer respectabel) totaal geen steun voor het nieuwe niet-religieuze zionisme sinds 1896, met al diens misdaden. Er heeft dus ook permanent een hevige ideologische strijd gewoed tussen die groeperingen. Maar zelfs dat verdwijnt onder de mat bij de vrienden van Andries Knevel, of Joel Voordewind.

    Samengevat: De Israelische kwestie is een van de grote koloniale schandalen van de vorige eeuw geweest. En zelfs een zeer ernstige, omdat het niet slechts ging over overheersing en uitbuiting, maar om plannen tot verdrijving van een compleet volk. Er zijn in 1948 ook 750.000 Palestijnen verdreven, voor de Europese niet-religieuze zionisten van hun nieuwe staat Israel konden genieten. Wie daar ‘God’s wil’ in wil zien, denkt al net zo, als de vele misdadigers in de Europese geschiedenis van christendom in de afgelopen 1000 jaar. (inclusief de Pogroms tegen de Joden.)

    Blijft over, het zelfbeschikkingsrecht van de huidige Israeli’s, ofwel de legitimiteit van de staat Israel. Dat is in feite bijzonder zwak, omdat het gesticht is op geroofd land, en de gedupeerden daar sindsdien permanent tegen geprotesteerd hebben. Vergelijk de verjaringstermijnen bij private civiele eigendom van 40 jaar of zo. Maar verjaring wordt altijd ‘gestuit’ door protesten. (Zou Nederland zijn zelfbeschikkingsrecht verloren hebben, als de fascisten gewonnen hadden, en gebleven waren? Volstrekte nonsens)

    De staat Israel mag dan erkend zijn door derde-landen (die alles mogen erkennen, wat ze willen.), maar de staat kan enkel volkomen legitiem worden door een vredesovereenkomst met de (nog steeds rechthebbende) Palestijnen. Het voert te ver om dat hier te behandelen, maar Israel heeft er alles aan gedaan om die vredesregeling te voorkomen. Ze willen namelijk de Westbank erbij. Daarmee zaagt Israel dus zelf aan de poten van diens eigen legitimiteit. Ze zitten daar niet mee, want de hele zaak wordt bepaald door macht en geld, net als bij de Romeinen, Djengiz Khan, de Engelse kolonialen, Hitler of Stalin. En dat is met gedoogsteun van de Nederlandse politiek, de Nederlandse media, en de Nederlandse kerken.

    Conclusie: Juist wat zelfbeschikkingsrecht betreft, is de kwestie Israel het grootste schandaal van de moderne westerse wereld. Pas alle vredesregels, waar inzake de Oekraine zo hard over geroepen wordt, eens toe op de Palestijnen, dan kom je uit op een eeuw van misdaad, bedrog, en schijnvertoningen over vrede..

  2. Serge Serge

    Zelfbeschikkingsrecht van volken, bestaat al veel langer, dan de opneming van dat beginsel in het VN-handvest. Het heeft een zekere eeuwigheidswaarde, net als de mensenrechten. Voorbeelden:
    Was Willem van Oranje soms een oproerkraaier in een wettige Spaanse rechtssysteem? Had Wilhelmina niets om over te zeuren? Niks mis met het vestigen van de koloniale besturen? Hitler, Stalin, en Djengiz? William Wallace (Schotland) een zuurpruim?

    Opneming van het beginsel in het VN-handvest, was een officiele erkénning van dat recht, maar niet een regel, die dat recht deed ontstaan. Dat is zelfs juridisch hard te maken.

    Wat is recht? Daar is eeuwenlang discussie over geweest, ook in de rechtsfilosofie. (die de basis voor ons rechtssysteem geleverd heeft.) De heersende leer is die van het “rechtspositivisme”. Dat zegt simpelweg: Recht is wat er in de wet en jurisprudentie staat, klaar! (Gelukkig maar, anders kon je over elke gestolen kip tot in de eeuwigheid discussieren.) Hadden Willem van Oranje, Wilhelmina, en de MauMau dus gewoon pech? Shit happens?

    Rechtsfilosofie is een apart vak op de rechtenfaculteiten. Als eerstejaars student leerde ik al, dat er ook natuurrechtsfilosofen waren. Dat negeer je dan, want je gaat daar geen resultaten mee boeken, en de chicks gaan er niet van aan je voeten liggen.. Maar..

    Wat voel je, als je speelfilms bekijkt over de Romeinen, de Middeleeuwen, Hitler enz? Denk je dan: Gelukkig was het geen onrecht, want er waren nog geen wetten tegen die oceanen van ellende, die mensen beleefd hebben? Bedenk, dat vele volken hun verzetshelden, die hun zelfbeschikkingsrecht gerealiseerd hebben, nog eeuwenlang eren.
    And what about de gejatte joodse eigendommen in de oorlog? Pech gehad, want het was volkomen legaal in het geldende Duitse rechtsysteem? De Palestijnen, ook ‘pech gehad’?

    Natuurrecht mag dan een vage zaak zijn, maar wat mensenrechten en zelfbeschikkingsrecht betreft, verslaat het het rechtspositivisme totaal. Voor het bestaan van die rechten doet het er niet toe, wie ze precies ‘erkend’ heeft, of welke protocollen er precies zijn, om die rechten te realiseren. Ze bestaan, klaar!

    De personen in Nederland (Naftaniel van het CIDI, Van Baalen bij de VVD, en talloze anderen), die het hardst roepen over ‘Joods zelfbeschikkingsrecht’, en die zich het hardst inzetten voor de teruggave van de Joodse eigendommen, dat zijn dezelfden die er met grote gedrevenheid hun levenswerk van maken om te voorkomen dat de Palestijnen hun rechten ook daadwerkelijk krijgen.
    Dezelfde personen roepen het hardst over Antisemitisme tegen iedereen met enig gezag, die zich inzet voor de realisatie van de fundamentele Palestijnse rechten: Gretta Duisenberg, oud-premier Van Agt, het Palestina Komitee, de BDS-beweging, enz. De kritische Israelische krant “Haaretz” sprak al van een ‘Heksenjacht’ in Duitsland. En de beroemde Israelische vredesactivist Uri Avnery noemde Israel 20 jaar geleden al ‘de grootste antisemitismefabriek ooit’ vanwege de gewelddadigheid en de vele leugens. (manufacturing anti-semitism)

    Het nieuwe zionisme is een ‘Jews Only’ beweging, zoals Zuid-Afrika ooit een ‘Whites Only’ filosofie had. En die jongens krijgen in het keurige Nederland nog steeds alle kansen in de politiek en de media.

Leave a Reply