“Toch is internationaal recht onvolkomen. Zo is zowel de universaliteit als de afdwingbaarheid problematisch. Mensenrechten worden in China heel anders beoordeeld dan bij ons. De universaliteit is dus een serieus probleem.”
Boekestijn gebruikt de stellingen hierboven ter ondersteuning van zijn houding dat Israël niet verplicht zou zijn om Internationaal Recht (IR) te respecteren. Dat hebben we in zijn nieuwste column “Recht is macht” gelezen. Vandaag zal ik suggereren dat het universaliteitsprobleem Israël geen vrijheid geeft om IR te schenden.
Het is absoluut waar dat in de wereld verschillende opinies bestaan over de regels van IR. Nou en?
Een analogie
In Nederland bestaan ook 16 miljoen opinies over wat moord is, en de juristen verschillen daarover ook van mening. Maar je moet me niet vertellen dat deze onenigheid mij de vrijheid geeft om morgen een moord te plegen.
Universaliteit valt best mee
Daarnaast valt deze culturele verscheidenheid best mee. Lees mijn blog “Cultuurverschillen en internationaal recht”. Geen enkele staat beweert dat hij vrij is om IR in totaliteit te verwerpen.[1] Dus staten vinden blijkbaar dat ze over bepaalde dingen het toch met elkaar eens kunnen zijn. De familie van Bin Laden wil de V.S. aanklagen volgens universele principes van het recht. Irakezen klagen Groot-Brittannië bij Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) aan, volgens Europese mensenrechtenprincipes, die zij blijkbaar onderschrijven. Dus de mensheid onderschrijft blijkbaar bepaalde universele rechtsprincipes. Zie ook mijn blog “Doodslag voor Waarderelativisme”.
Israëlisch nationaal recht
IR wordt regelmatig door Israëlische rechtbanken toegepast. IR ontstaat vooral uit twee bronnen, verdragen en gewoonte. Gewoonte is wat de meeste (relevante) landen de meeste tijd doen. Het Israëlische Hooggerechtshof heeft hetzelfde principe toegepast als in het Britse rechtssysteem. De verdragen worden in rechtbanken toegepast, pas na het aannemen van een nationale wet. Maar het Israëlische Hooggerechtshof heeft de regels van gewoonterecht toegepast, zolang ze niet in strijd waren met nationale wetgeving.[2]
In de rechtszaak Elon Moreh heeft het Hof in unanimiteit besloten dat een beslissing van de militaire bevelhebber om land op Westelijke Jordaanoever te confisqueren voor een nederzetting illegaal was, omdat het in strijd met Internationaal Gewoonterecht (IG) zou zijn.
In Ja’amait Ascan v. IDF Commander[3] heeft het Hof het volgende gezegd:
“Judea and Samaria are held by Israel by way of military occupation or belligerent occupation. In the area a military government was established at the head of which is the military commander. The powers and authority of the military commander are derived from the rules of public international law that deal with belligerent occupation.”
Voor andere soortgelijke uitspraken, zie mijn blog “Hardkoppig okkupasie”.
Op de dag dat Israël de Westelijke Jordaanoever in 1967 bezette, heeft de militaire bevelhebber een proclamatie uitgegeven en in één van de provisies stond:
“[A] military tribunal and the administration of a military tribunal shall observe the provisions of the Geneva Convention of August 12, 1949 Relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War with respect to legal proceedings, and in the case of conflict between this Order and the said Convention, the provisions of the Convention shall prevail.”[4]
Met andere woorden voor de bezette gebieden worden militaire tribunalen gebruikt en in deze tribunalen wordt de Geneefse Conventie (dus IR) gerespecteerd. Als de wetten uitgegeven door de bevelhebber in strijd zijn met de Geneefse Conventie, dan heeft de conventie voorrang.
Echt verschillende opvattingen?
Volgens Boekestijn worden mensenrechten in China “anders beoordeeld dan bij ons”, en dat zou een “een serieus probleem” zijn voor de vraag of Israël IR moet respecteren. Maar hoe relevant is dit verschil in opvattingen voor het Israëlisch-Palestijnse conflict?
De vijftien rechters van Het Internationaal Gerechtshof (ICJ) waren het unaniem met elkaar eens dat de Palestijnen het recht op zelfbeschikking hebben, inclusief de Chinese hofpresident Shi Jiuyong. Zowel rechter Abdul Koroma, uit Sierra Leone, en de Britse dame Rosalyn Higgins hebben verdere details gegeven dat dit recht ook het recht op een staat inhoudt.
De Palestijnen hebben de uitspraak toegejuicht en zelfs Israël heeft toegegeven dat ze dat recht hebben. Is het concept van zelfbeschikking echt zo verschillend tussen al die mensen? Als Higgins aan zelfbeschikking denkt, bedoelt ze een chocolade truffeltaart bij de English Tea? En als de Palestijnen aan zelfbeschikking denken, bedoelen ze baklava? En Shi bedoelt een Chinese fiets? En Israël begrijpt daaronder een pretzel? Dus Israël heeft toegegeven dat Palestijnen het recht op pretzels hebben?
En er bestaat over meerdere dingen overeenstemming in dit conflict. Geen enkel land heeft de Israëlische annexatie van de Golan en van Oost-Jeruzalem erkend. Zie voor meer daarover de vele V.N.-resoluties, zoals 43/58, aangenomen met slechts 1 tegenstem. Wat dat betreft is Israël de enige afwijkende cultuur. De Veiligheidsraadsresolutie 497, aangenomen in unanimiteit, verklaart deze annexatie ook “null and void and without international legal effect”.
Dezelfde unanimiteit bestaat er over het feit dat de nederzettingen een schending van IR zijn.[5]
Wat betreft het feit dat het Westelijke Jordaanoever (WJ) en Golan bezet zijn, is er ook eenstemmigheid in de wereld. Het Israëlische Hooggerechtshof beschouwt de WJ als bezet. En de rest van de wereld ook. Kofi Annan: “You have the right to live in peace and security within internationally recognized borders. But you must end the illegal occupation.”
Zie bijvoorbeeld de aparte opinie van rechter Al-Khasawneh tijdens de adviesopinie over de Israëlische barrière:
“Few propositions in international law can be said to command an almost universal acceptance and to rest on a long, constant and solid opinio juris as the proposition that Israel’s presence in the Palestinian territory of the West Bank including East Jerusalem and Gaza is one of military occupation governed by the applicable international legal régime of military occupation.
In support of this, one may cite the very large number of resolutions adopted by the Security Council and the General Assembly often unanimously or by overwhelming majorities, including binding decisions of the Council and other resolutions which, while not binding, nevertheless produce legal effects and indicate a constant record of the international community’s opinio juris. In all of these resolutions the territory in question was unfalteringly characterized as occupied territory; Israel’s presence in it as that of a military occupant and Israel’s compliance or non-compliance with its obligations towards the territory and its inhabitants measured against the objective yardstick of the protective norms of humanitarian law.”[6]
Voor de duidelijkheid opinion juris betekent de rechtsovertuiging (juridische opinie) van de wereldgemeenschap. Het is een vaste terminologie van IR. En in IR als je kan aantonen dat de rechtsovertuiging van de meeste staten is dat IR iets gebiedt of verbiedt, of dat iets het geval is, dan heb je aangetoond dat het zo is volgens IR. Met andere woorden als de meerderheid zegt dat het zo is, dan is dat een sterke aanwijzing dat het zo is. Dus Al-Khasawneh zegt dat in IR weinig dingen bestaan die van bijna universele acceptatie genieten en één van deze dingen is dat de Palestijnse territoria bezet zijn.
In conclusie:
Het universaliteitsprobleem is geen goede smoes voor Israël om Internationaal Recht te schenden. Het feit dat er verschillende opinies over verschillende dingen bestaan, wil niet zeggen dat men vrij is om alle wetten aan zijn laars te lappen. Israël zelf past Internationaal Gewoonterecht toe in haar eigen rechtbanken. En als klap op de vuurpijl bestaat er een unanimiteit in de wereld over veel aspecten in het Israëlisch-Palestijnse conflict. Dus de stelling van Boekestijn slaat nergens op.
Wordt vervolgd.
[1] “It is important to note that while states from time to time object to particular rules of international law and seek to change them, no state has sought to maintain that it is free to object to the system as a whole. Each individual state, of course, has the right to seek to influence by word or deed the development of specific rules of international law, but the creation of new customary rules is not dependent upon the express consent of each particular state.”, M.N. Shaw, International law. Cambridge, UK; New York: Cambridge University Press, 2008, p.11.
[2] Kretzmer, D. (2002). The occupation of justice : the Supreme Court of Israel and the Occupied Territories. State University of New York Press. pp. 31
[3] Ja’amait Ascan v. IDF Commander in Judea and Samaria (1982) 37 (4) PD 785, 792.
[4] Security Provisions Order (West Bank—1967) art. 35, in 1 Proclamations, Orders and Appointments of Judea and Samaria Command, 5.
[5] “In its Advisory Opinion, the ICJ [Het Internationaal Gerechtshof] has stated categorically that “the Israeli settlements in the Occupied Palestinian Territory (including East Jerusalem) have been established in breach of international law”. On this point, the dissenting Judge Prof T. Buergenthal agreed with the majority. This opinion is not surprising, since it has already been expressed by the Security Council, by the European Union and by the International Committee of the Red Cross”, Lapidoth, R. (2005). The Advisory Opinion and the Jewish Settlements, 38 Isr. L. Rev. 292
[6] International Court of Justice, Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory, 2004, Separate opinion of Judge Al-Khasawneh
Geredigeerd door Pascale Esveld
Er bestaat een unanimiteit in de wereld over veel aspecten in het Israëlisch-Palestijnse conflict. Dus de stelling van Boekestijn slaat nergens op.
Maar de stelling dat de Palestijnse kinderen niet meer afgeleerd moet worden met sten te gooien naar Israëlische soldaten staat recht overeind.
Ik vraag mij af of je je niet op de verkeerde passage in het stuk van Boekestijn concentreert. Uit zijn betoog concludeer ik dat zijn punt is dat Israël zich niet altijd aan het internationaal recht houdt omdat dat gevaar oplevert voor het voortbestaan van het land. Dit omdat de opposanten Israël willen vernietigen, zich daar ook niet aan houden en niet te vertrouwen zijn.
Een staat heeft als eerste plicht de veiligheid en bestaanszekerheid van zijn inwoners te beschermen. Als de staat daarmee in conflict komt met het internationaal recht, pech voor het internationaal recht. In theorie zou het internationaal recht boven nationaal recht en nationale belangen moeten gaan, in de praktijk is dat een illusie.
Hoe machtiger een staat is, des te minder hoeft deze zich wat aan te trekken van kritiek op hoe zij interne zaken aanpakt. Dat is de realiteit en als je het daar niet mee eens bent, jammer maar irrelevant.
@Hans
==Dat is de realiteit en als je het daar niet mee eens bent, jammer maar irrelevant.==
Ik heb je verzocht om geen drogredenen meer te gebruiken. Dit is een naturalistische drogreden.
http://www.mihai.nl/tag/naturalistische-drogreden/
Elk gesprek van 20 minuut bevat een leugen, maar uit het feit dat we zoveel leugens vertellen concluderen we niet dat we leugens moeten vertellen.
Alle staten die geen internationaal recht willen respecteren moeten niet zeiken als hun burgers opgeblazen worden. Dat is de realiteit en als je het daar niet mee eens bent, jammer maar irrelevant.
Een drogreden is een (foute) redenering, een antwoord op “waarom”. Mijn zin:
@Hans
Zelfs als het de realiteit is, het volgt daaruit niet dat je het niet zou moeten veranderen. Veel realistische argumenten uit het verleden zijn vandaag gezien als achterlijke bagger:
Aristoteles geloofde dat de natuur de mens in tweeën had gedeeld, in meesters en slaven. Vandaag de dag bestaat er geen slavernij meer. Vrouwen- en algemeen kiesrecht zijn voor lang ondenkbaar geweest. Men bekeek de bedenkers van V.N. en E.U. als gestoorde types of naïevelingen aan. De realisten riepen dat staten nooit individuen het recht zouden verlenen om staten bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens aan te klagen. En toch is die maatregel binnen no mum geaccepteerd en nu wachten er meer dan 140.000 individuen om Europese staten aan te klagen. En over de voorstanders van een Amerikaanse grondwet zei William Smith in een toespraak in 1796 het volgende:
De geschiedenis heeft naar deze realist niet echt geluisterd en de Amerikaanse grondwet is tegenwoordig net zo taboe als de Koran. Dus realisme heeft het veel te vaak mis.
En we zien in de geschiedenis van internationaal recht dat de machtsverhoudingen veranderen. De machtigen worden steeds machtelozer en de machtelozen en de individuen krijgen steeds meer rechten. De staten die dat nog niet weten zullen blijven ontploffen totdat ze zich realiseren en netjes internationaal recht zullen respecteren. Zo simpel is het.
Mihai, er is in de Beokestijn-blogs al meerdere malen vastgesteld dat Boekestijn er niet mee zit dat Israel de resoluties niet uitvoert, naar eigen zeggen omdat dit het voortbestaan van de staat Israel in gevaar brengt.
Heeft het nog zin om hier mee door te gaan?
@reinejragolo
En de Palestijnen vrezen voor hun voortbestaan en daarom plegen ze aanslagen. Als Israel vrij is om internationaal recht aan haar laars te lappen, zijn de Palestijnen ook. Zo simpel is het.
Mihai, ik vind dat appels en peren vergelijken.
Als jij goedkeurt dat de Palestijnen burgerdoelen enzo met bommen aanvallen dan doe je tevens het Israëlisch recht geweld aan. Dat nemen de Israëlische autoriteiten je kwalijk.
@reinejragolo
Geef me een goede reden waarom de Palestijnen hun voortbestaan niet zouden mogen verdedigen.
Als jij meent dat het voortbestaan van de Palestijnen afhangt van het plegen van aanslagen is dat jouw mening.
Ik ben van mening dat de Palestijnen zich beter kunnen richten op het diplomatieke vlak. Juist wanneer de Palestijnen de terreur afzweren zullen ze steeds meer krediet krijgen en zeker ook in Israël zelf.
Yeah sure. Alsof de Isreliers hun land vrijwillig terug zullen geven. En onmiddellijk stoppen met het uitbreiden van de nederzettingen.
Zolang de Arabieren zich vastklampen aan het geweld is er geen basis voor vrede
en zullen de kolonisten wel doorgaan.
De Arabieren hebben zelf een sleutel in de hand. Maar met bommen maak je bramen op het slot en
zul je niks bereiken.
en zonder bommen wordt hun land ingepikt. leuk geprobeerd.
Als Hamas en PA de vernietiging van de staat Israël uit hun manifest halen zal ik me er voor inzetten dat de kolonisten geen verkeerde stap meer zetten.
Toen de kolonisteninvasie in Palestina begon, bestond er geen Hamas en Pa.
Dat klopt maar toen was er een PLO met een handvest.
In 1800 was er geen PLO.
In 1800 bestond Israël niet. Mochten er Joodse immigranten zijn geweest dan moesten ze dealen met de Ottomaanse overheid. Het is me niet bekend dat daar onopgeloste zaken van resteren.
“On 24 June 1891, the first Arab protest against modern Jewish settlement in Palestine was made in the form of a telegram from Jerusalem, asking the Grand Vizier to prohibit Russian Jews from entering Palestine and acquiring land there. Local merchants and craftsmen feared economic competition, which would almost certainly follow if Jewish immigration continued. It was therefore apparent that almost three decades before the Balfour Declaration, the Arabs spelt out their demands which they never abandoned thereafter: a halt to Jewish immigration into Palestine, and an end to land purchase by them.”, V. Kattan, From coexistence to conquest : international law and the origins of the Arab-Israeli conflict, 1891-1949. London; New York: Pluto Press, 2009, p.79.
“1920 Rioting breaks out between Arabs and Jews in Jerusalem and a military commission of inquiry is asked to look into the causes of the disturbances. It concludes that the Zionists are largely responsible for the violence ‘by their impatience, indiscretion and attempts to force the hands of the Administration’ in providing for Jewish settlement in Palestine.”
Er zit 91 jaar tussen 1800 en 1891.
Het is niet juist om een vergelijk te trekken met de huidige kolonisten.
Je kunt de Israëlische regering niet verantwoordelijk stellen voor de Ottomaanse en Britse overheidspolitiek.
Je moet leren ingaan op het argument. Er is rond 1800 een kolonisatie begonnen, met de bedoeling om een staat in Palestina op te richten, met als nevendoel, als het mogelijk was, het verdrijven van de oorspronkelijke bevolking. Als je ziet dat Israel zich alleen maar heeft verbreid, van niks, naar partitieplan, naar meer in 1948, naar meer in 1967, dan moet je het patroon herkennen en herkennen dat de Palestijnen terecht voor hun voortbestaan vrezen.
Als Joden in de 19e eeuw mochten immigreren van Ottomaanse de overheid en daar legaal huizen betrekken dan is dit wezenlijk anders dan het huidige kraken van grond in Judea en Samaria.
Dat er een plan achter zou zitten om de locale, niet joodse bewoners, te verdrijven zal al in de eerste eeuw na Christus door Essenen en andere orthodoxen zijn voorgestaan.
Maar ik kan me niet voorstellen dat dit in de 19e eeuw werd geventileerd. Heb je hier dan literatuur over?
“Weizmann and Ben-Gurion pressed for a solution based on partition. Said Weizmann: ‘The Jews would be fools not to accept it, even if [the land they were allocated] were the size of a table cloth.’ Both saw partition as a stepping stone to further expansion and the eventual takeover of the whole of Palestine. ‘No Zionist can forgo the smallest portion of the Land of Israel,’ Ben-Gurion was quoted as saying. He wrote to his son Amos: ‘[A] Jewish state in part [of Palestine] is not an end, but a beginning Our possession is important not only for itself… through this we increase our power, and every increase in power facilitates getting hold of the country in its entirety. Establishing a [small] state … will serve as a very potent lever in our historical efforts to redeem the whole country.’” Morris, B. (2001). Righteous victims: a history of the Zionist-Arab conflict, 1881-2001. p. 138
“For years, the Zionist advocate and novelist Israel Zangwill had been trumpeting the transfer solution to the Arab problem:
‘We cannot allow the Arabs to block so valuable a piece of historic reconstruction . . . And therefore we must gently persuade them to ‘trek’. After all, they have all Arabia with its million square miles . . . There is no par ticular reason for the Arabs to cling to these few kilometres. ‘To fold their tents and silently steal away’ is their proverbial habit: Let them exemplify it now.'”, Morris, B. (2004). The birth of the Palestinian refugee problem revisited. Cambridge University Press.p.41
Lees Theodor Herzl, Der Judenstaat. De Joodse leiders droomden er van een staat, en daar hebben ze verschillende plekken voor bedacht, voordat ze voor Palestina hebben gekozen, staat die de lokale bevolking zou ‘aanmoedigen’ om op te rotten.
http://www.mihai.nl/2011/08/22/gratis-foute-quotes-van-ben-goerion/
http://www.marxists.de/middleast/ironwall/ironwall.htm
“Moreover, transfer was seen as a highly moral solution. The Zionist leaders felt that the Jews’ need for a country with empty spaces able to absorb future immigrants morally outweighed the rights of the indigenous Arabs—who were no different than their brothers across the Jordan or Litani and could relocate there with relative ease if the transfer was well compensated and well organized. The Arab states—principally Transjordan, Syria, and Iraq—had vast uninhabited areas and required additional inhabitants for their own development. In any event, separation was preferable to an intermingling, which could only end in a bloodbath.”, B. Morris, Righteous victims : a history of the Zionist-Arab conflict, 1881-2001. New York: Vintage Books, 2001, p.140.
“Transfer would best be accomplished “voluntarily.” But Palestine’s Arabs did not wish to evacuate the land of their ancestors, and they made this very clear. Moreover, neither the Ottoman Turks nor the British were of a mind to clear out the local population to make room for the Jews. The matter raised ethical questions that troubled the Yishuv from within and inspired opposition to Zionism from without. Yet transfer, however problematic or cruel, offered a way out of the demographic dilemma, and it was sporadically given an airing. Israel Zangwill had declared in April 1905: “[We] must be prepared either to drive out by the sword the tribes in possession as our forefathers did or to grapple with the problem of a large alien population.” And fourteen years later he wrote: “We cannot allow the Arabs to block so valuable a piece of historic reconstruction And therefore we must gently persuade them to ‘trek.’ After all, they have all Arabia with its million square miles…. There is no particular reason for the Arabs to cling to these few kilometers. ‘To fold their tents and silently steal away’ is their proverbial habit: Let them exemplify it now.””, B. Morris, Righteous victims : a history of the Zionist-Arab conflict, 1881-2001. New York: Vintage Books, 2001, p.140.
“In May 1911 Arthur Ruppin proposed to the Zionist Executive “a limited population transfer” of Palestinian peasants to Syria. Leon Motzkin, one of the founders of the Zionist Organization, declared in a speech in July 1912: “The fact is that around Palestine there are extensive areas. It will be easy for the Arabs to settle there with the money that they will receive from the Jews.” The subject of transfer also came up in the Yishuv leadership confer- ence of December 1918. Yitzhak Avigdor Wilkansky, an agronomist and adviser at the Palestine Office in Jaffa, felt that, for practical reasons, it was
‘impossible to evict ihtfellahin, even if we wanted to. Nevertheless, if it were possible, I would commit an injustice towards the Arabs. There are those among us who are opposed to this from the point of view of supreme righteousness and morality…. [But] when you enter into the midst of the Arab nation and do not allow it to unite, here too you are taking its life Why don’t our moralists dwell on this point? We must be either complete vegetarians or meat eaters: not one-half, one-third or one-quarter vegetarians.'”, B. Morris, Righteous victims : a history of the Zionist-Arab conflict, 1881-2001. New York: Vintage Books, 2001, p.140-41.
“But transfer continued to grip the Zionist imagination. In March 1930 Weizmann told Dr. Drummond Shiels, the British parliamentary undersecretary for the colonies, that the idea of transfer was ‘a courageous and statesman-like attempt to grapple with a problem that had been tackled hitherto halfheartedly Some [of Palestine’s Arabs] might flow off into the neighbouring countries, and this quasi-exchange of population could be fostered and encouraged.’ Weizmann proposed to set up a ‘development company’ to acquire land in Transjordan on which Palestine’s Arabs could be resettled. Menachem Ussishkin, one of the founding fathers of Zionism and chairman of the Jewish National Fund, on April 28, 1930, told journalists forthrightly: ‘[O]ther inhabitants . . . must be transferred to some other place. We must take over the land. We have a greater and nobler ideal than preserving several hundred thousands of Arab fellahin‘ In March 1936 Moshe Beilinson, a Mapai stalwart, proposed that Britain be approached for ‘extensive aid for a large development plan, which would enable the evacuation of large Arab tracts of land for our colonization, through an agreement with the fellahin.’”, B. Morris, Righteous victims : a history of the Zionist-Arab conflict, 1881-2001. New York: Vintage Books, 2001, p.141.
ik kan een grote hoeveelheid van dit soort quotes produceren.
Maar heb je qoutes van de 19e eeuw dat de Joodse leiders de niet-joodse bevolking wilde verhuizen?.
“If we wish to found a State today, we shall not do it in the way which would have
been the only possible one a thousand years ago. It is foolish to revert to old stages
of civilization, as many Zionists would like to do. Supposing, for example, we were
obliged to clear a country of wild beasts, we should not set about the task in the
fashion of Europeans of the fifth century. We should not take spear and lance and go
out singly in pursuit of bears; we would organize a large and active hunting party,
drive the animals together, and throw a gelignite bomb into their midst.”, Herzl, The Jewish State
“Should the Powers declare themselves willing to admit our sovereignty over a neutral
piece of land, then the Society will enter into negotiations for the possession of this
land. Here two territories come under consideration, Palestine and Argentine. In both
countries important experiments in colonization have been made, though on the
mistaken principle of a gradual infiltration of Jews. An infiltration is bound to end
badly. It continues till the inevitable moment when the native population feels itself
threatened, and forces the Government to stop a further influx of Jews. Immigration
is consequently futile unless we have the sovereign right to continue such
immigration.”, Herzl, The Jewish State
“In my two previous books, Expulsion of the Palestinians: The Concept of ‘Transfer’ in Zionist Political Thought 1882–1948 (1992) and A Land Without a People: Israel, Transfer and the Palestinians, 1949–1996 (1997), I have dealt with the evolution of the theme of ‘population transfer’, a euphemism denoting the organised removal of the Arab population of Palestine to neighbouring or distant countries, which was a concept widely held in Israel after 1967. I have also shown that this concept – delicately described by its proponents as ‘population exchange’, ‘Arab return to Arabia’, emigration, resettlement and ‘rehabilitation’ of the Palestinians in Arab countries, etc. – was deeply rooted in Zionism and was embedded in the Zionist perception that the ‘Land of Israel is a Jewish birthright’ and belongs exclusively to the Jewish people as a whole.”, N. Masalha, Imperial Israel and the Palestinians the politics of expansion. Sterling, VA: Pluto Press, 2000, p.22.
Herzl’s dagboek 1895:
“When we occupy the land, we shall bring immediate benefits to the state that receives us. We must expropriate gently the private property on the estates assigned to us. We shall try to spirit the penniless population across the border by procuring employment for it in the transit countries, while denying it any employment in our country. The property owners will come over to our side. Both the process of expropriation and the removal of the poor must be carried out discretely and circumspectly. Let the owners of immovable property believe that they are cheating us, selling us things for more than they are worth. But we are not going to sell them anything back.
It goes without saying that we shall respectfully tolerate persons of other faiths and protect their property, their honor, and their freedom with the harshest means of coercion. This is another area in which we shall set the entire old world a wonderful example. …
Estate owners who are attached to their soil … will be offered a complete transplantation–to any place they wish, like our own people. …If this offer is not accepted either, no harm will be done. … we shall simply leave them there…”
==respectfully tolerate other faiths==
Het dagboek 1895 geeft vooral de wens aan om grond te kopen. Dat de Arabieren eruit gegooid zouden moeten worden is een brug te ver.
Leer lezen. Die man fantaseert van een etnisch gezuiverd land.
Herzl zal wel een dromer geweest zijn die dacht dat de Arabieren wel wilden vertrekken met een bult geld. Dat is onnozel.
Het feit is dat de mens rea continu te zien is in de geschriften en uitspraken van allerlei Israëliërs, sinds het begin van de kolonisatie tot vandaag. Hun handelingen kan je dus in dit licht interpreteren. En daarom vrezen de Palestijnen ook voor hun voortbestaan.
Drogreden verwijderd.