Ik hoor steeds vaker in het publieke democratische debat dat Palestina-supporters in gesprek moeten gaan met Israël-supporters. Dat is zinloos. Palestina-supporters hebben sinds 1899 rationele argumenten aangedragen, maar Israël-supporters hebben altijd gekozen voor geweld en politieke macht. Wat heeft het voor zin om te praten als de gesprekspartners niet voor rede vatbaar zijn?
In haar dissenting opinion over de juridische status van Israëls bezetting van Palestijnse gebieden heeft ICJ-rechter Julia Sebutinde plagiaat gepleegd. Haar argumenten blijken grotendeels overgenomen uit pro-Israëlische lobbybronnen zoals Abraham Bell, Eugene Kontorovich, Mitchell G. Bard, PragerU en Douglas J. Feith—zonder bronvermelding. Deze lobbyisten en organisaties staan bekend om het verspreiden van juridische en historische verdraaiingen ter rechtvaardiging van Israëls nederzettingenbeleid. De Israël-lobby verwelkomde Sebutinde’s benoeming als president van het Internationaal Gerechtshof, en haar opinie weerspiegelt hun standpunten eerder dan een onafhankelijke juridische analyse. Haar gebruik van het uti possidetis juris-principe als rechtvaardiging voor Israëls aanspraken wordt door serieuze volkenrechtjuristen nauwelijks serieus genomen. Sebutinde’s dissenting opinion roept vragen op over de invloed van lobbygroepen op het ICJ en de integriteit van internationale rechtspraak.
Steije Hofhuis beweert in NRC dat de macht van rechters moet worden ingeperkt. Ik pleit juist voor het tegenovergestelde: we hebben sterke rechters nodig om te voorkomen dat we in een “wolvendemocratie” belanden, waar de machtigen de zwakken overheersen. Onafhankelijke, krachtige rechters zijn cruciaal om rationele beslissingen te garanderen en de machtelozen te beschermen, zoals de Palestijnen, wier rechten bedreigd worden door machtige politieke netwerken.
Onlangs schreef Laurens Kok een opiniestuk over het arrestatiebevel tegen de Israëlische premier Netanyahu. Het stuk bevatte vier drogredenen. Hier wil ik me richten op…
Het Internationaal Strafhof (ICC) vervolgt Netanyahu en Gallant voor misdaden tegen de menselijkheid, maar negeert de grootste dreiging: de Israëlische nederzettingen, die een onafhankelijke Palestijnse staat onmogelijk maken. Het ICC moet prioriteit geven aan de vervolging van deze oorlogsmisdaad.
Dilan Yesilgöz verheerlijkt in haar tweets het doden van mensen en papegaait de propaganda van het CIDI na, zonder oog te hebben voor de onderliggende oorzaken van het conflict: de voortdurende Israëlische bezetting van Palestijns gebied.
Dit stuk is een reactie op het recente debat in Trouw tussen Dick Pruiksma en Ruben Vis over de houding van christenen ten opzichte van Israël. In mijn betoog wijs ik op twee denkfouten die beide heren maken: ten eerste dat religieuze verbondenheid met Israël betekent dat christenen alle daden van de Israëlische staat moeten steunen en ten tweede dat religieuze overwegingen de basis kunnen vormen voor het kiezen van een zijde in dit conflict.
Religieus gedreven steun leidt onvermijdelijk tot het recht van de sterkste. Internationaal recht, zoals onlangs bevestigd door het Internationaal Gerechtshof, moet de basis vormen voor een rechtvaardige oplossing van het conflict.
In dit stuk leg ik uit waarom de Israëlische nederzettingen ongetwijfeld oorlogsmisdaden zijn. Deze uitleg zou ook handig zijn voor de burgers, omdat de media daar niet over schrijven. Burgers kunnen slechts een objectieve mening over het conflict vormen als ze alle feiten kennen, waaronder het feit dat de nederzettingen oorlogsmisdaden zijn.
CIDI-medewerker Freek Vergeer vertelt onzin over het advies van het Internationaal Gerechtshof.
In deze blog wordt onderzocht of het Internationaal Gerechtshof (ICJ) Israël expliciet heeft beschuldigd van apartheid in hun recente advies. Terwijl sommige media, zoals de Volkskrant, hebben gerapporteerd dat de rechters stelden dat Israël schuldig is aan apartheid, toont een diepgaande analyse van de uitspraak aan dat dit niet het geval is. Het ICJ heeft vastgesteld dat Israël artikel 3 van het Internationaal Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van rassendiscriminatie (CERD) schendt, wat rassenscheiding en apartheid omvat. Echter, het Hof heeft niet expliciet bepaald welke van de twee Israël schendt. Verschillende rechters hebben hun eigen opinies gegeven, waarbij sommigen stelden dat Israël apartheid pleegt, terwijl anderen het Hof bekritiseerden voor het gebrek aan duidelijke kwalificatie. De blog biedt een gedetailleerde bespreking van deze uiteenlopende standpunten en concludeert dat het debat over Israëls beleid en de kwalificatie ervan als apartheid nog steeds openstaat.
Op 19 juli zal het Internationaal Gerechtshof een baanbrekende adviesopinie uitspreken over de Israëlische bezetting. Deze uitspraak kan fundamentele vragen beantwoorden over de legaliteit van de langdurige bezetting, de kolonisatie en annexatie van Palestijns gebied sinds 1967. De VN wil weten of deze bezetting illegaal is, of Israël zich schuldig maakt aan apartheid, en welke juridische consequenties dit heeft voor de internationale gemeenschap. De uitspraak kan leiden tot strengere maatregelen tegen Israël en meer druk op westerse landen om actie te ondernemen. Lees verder om te ontdekken waarom deze adviesopinie van cruciaal belang is voor de toekomst van het internationaal recht en de Palestijnse kwestie.
In dit artikel weerleg ik de bewering van brigadegeneraal Ari Singer dat Israël historische rechten heeft op de Westbank gebaseerd op de Bijbel. Ik leg uit waarom territoriale rechten uitsluitend door het volkenrecht worden bepaald en niet door religieuze teksten. Historische claims van 2000 jaar geleden zijn ongeldig; anders zouden inheemse volkeren wereldwijd aanspraak kunnen maken op hun vroegere gebieden.
Als universiteiten de banden met Israël niet verbreken, kan Nederland zijn juridische plichten niet vervullen. Volgens het Internationaal Gerechtshof moeten staten niet bijdragen aan de situatie veroorzaakt door de bouw van de muur en moeten ze samenwerken om deze illegale situatie te beëindigen. De Adviesraad Internationale Vraagstukken adviseerde in 2012 dat de EU haar betrekkingen met Israël zou moeten beperken als Israël de kolonisering van de bezette gebieden niet stopt. Vooraanstaande hoogleraren benadrukten dat het nederzettingenbeleid van Israël een schending is van internationaal recht en dat Nederland verplicht is bij te dragen aan Palestijnse zelfbeschikking. Nederland heeft tijdens zittingen van het Internationaal Gerechtshof erkend dat annexatie van bezet gebied illegaal is en dat nederzettingen in bezet gebied oorlogsmisdaden zijn. Als universiteiten en bedrijven blijven samenwerken met Israël alsof er niets aan de hand is, komt Nederland zijn verplichtingen niet na en blijft de bezetting voortduren.
In mijn nieuwste blog bespreek ik hoe Kustaw Bessems, net als vele anderen, zich laat misleiden door de Israël-lobby. In zijn artikel in de Volkskrant stelt hij dat de historische band van Joden met Palestina betekent dat Israël geen koloniaal project kan zijn. Deze gedachtegang wordt vaak gebruikt door de Israël-lobby om de legitieme dekolonisatiebeweging van Palestijnen te delegitimeren. Echter, volgens het internationaal recht is de situatie in Palestina een onderbroken proces van dekolonisatie. Het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen wordt erkend en ondersteund door het internationaal recht, wat inhoudt dat de bezetting van de Westbank en Gaza illegaal is. Bessems’ misvattingen zijn een duidelijk voorbeeld van hoe de Israël-lobby invloed uitoefent op de media en publieke opinie.
Ruben Brekelmans, verantwoordelijk voor het buitenlands beleid bij de VVD, werd door journalist Sven Kockelmann op Radio 1 gevraagd naar het verzoek tot arrestatiebevel van…
Dat privépersonen staten in internationale hoven zouden moeten kunnen aanklagen, was de stelling van mijn masterscriptie in filosofie. Waarom kunnen de Oekraïners niet naar een…
Israël-supporters beschuldigen de ICC-aanklager van anti-Israëlische bias, maar hij trekt juist Israël voor.
PVV’er Raymond de Roon ontkent het bestaan van een Palestijns volk. Dit is historisch en juridisch onjuist. Het Internationaal Gerechtshof en Israël zelf erkennen het Palestijnse recht op zelfbeschikking. Tijd voor feiten boven mythes!
In haar opiniestuk van 13-05 in het NRC, schrijft Jessica V. Roitman dat het Israëlisch-Palestijns conflict onterecht door de bril van het kolonialisme wordt bekeken. Dit is een betwistbare claim. Volgens het Internationaal Gerechtshof is de situatie in Palestina een onderbroken geval van dekolonisatie, veroorzaakt door oorlogen en bezetting, die hebben geleid tot ontzegging van het recht op zelfbeschikking voor het Palestijnse volk.
Hoogleraren Erik Borgman en Arnold Huijgen beschuldigen in Trouw de supporters van Palestina van hypocrisie met drogredenen. Nederland moet, conform het internationaal recht, haar juridische verplichtingen nakomen en geen bijdrage leveren aan de voortzetting van illegale situaties, zoals de bezetting van Palestijnse gebieden.
Nederland verklaarde voor het Internationaal Gerechtshof dat de annexatie van bezet gebied illegaal is en dat nederzettingen oorlogsmisdaden zijn. Toch stemde de meerderheid van de parlementariërs tegen een motie die precies hetzelfde stelde. De parlementariërs zijn medeplichtig aan de Israëlische oorlogsmisdaden.
Ontdek hoe media bijdragen aan de beeldvorming rond de Israëlische bezetting. Ons opiniestuk ontrafelt de invloed van drogredenen en bevooroordeeld nieuws, en roept op tot kritische evaluatie. Lees hoe we naar verantwoordelijke verslaggeving kunnen streven.
De Nederlandse getuigenis voor het Internationaal Gerechtshof over de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden toont aan dat opinieschrijvers en journalisten het publiek 56 jaar lang op een dwaalspoor hebben gezet.
Ontdek de juridische gronden voor de dekolonisatie van Palestina en de strijd voor zelfbeschikking, gebaseerd op internationaal recht en expertanalyses.
Schokkend! Duitsland eist dat immigranten Israëls bestaansrecht erkennen – gaat dit te ver? Heeft Israël het Recht te Bestaan?
Robbert de Witt, chef van EW Magazine, bracht onlangs een opvallende stelling naar voren: “Kennelijk geldt het oorlogsrecht niet voor Hamas”. Hij beweert dat, terwijl van Israël geëist wordt het oorlogsrecht te respecteren, dergelijke eisen niet aan Hamas gesteld worden. Na een beknopte factcheck blijkt de werkelijkheid echter omgekeerd te zijn.
In reactie op het recente opiniestuk van Bente Becker, waarin zij stelt dat het tijd is om een belangrijke bron van terreurverheerlijking aan te pakken,…
In dit blogbericht neem ik de stelling in dat het Israëlisch-Palestijnse conflict diep geworteld is in koloniale geschiedenis en internationaal recht, in tegenstelling tot wat sommige pundits beweren dat Palestina niets met dekolonisatie te maken heeft. Door de evolutie van mandaatgebieden, de Balfour-verklaring, en de oorlogen en bezettingen die volgden te analyseren, bied ik een grondige onderbouwing voor de bewering dat de bezette Palestijnse gebieden gedekoloniseerd moeten worden conform internationaal recht. Het artikel dient als een weerlegging van simplistische of misleidende interpretaties en benadrukt de juridische plicht van de internationale gemeenschap om actie te ondernemen.
De Tweede Kamer lijkt Israëlische oorlogsmisdaden in Gaza door de vingers te zien.
Is het labelen van Israël als een koloniaal project gelijk aan antisemitisme? Absoluut niet. Deze bewering komt vaak voor in emotioneel geladen discussies, maar mist een grondige basis in feiten en academisch onderzoek.
Alles wat u over de oorlog van 1948 tussen Israël en de Arabieren moet weten is een diepgaande analyse van het Israëlisch-Palestijns conflict. Het artikel betwist de gangbare opvattingen en belicht de genuanceerde realiteit. Het bespreekt de VN-verdeling van 1947, de reactie van de Palestijnen, en de houding van de zionisten. Het artikel benadrukt dat veel Palestijnen bereid waren om te onderhandelen en vrede te sluiten, maar dat deze pogingen werden genegeerd of afgewezen door zionistische leiders. Het stelt ook dat de zionisten nooit echt akkoord gingen met de verdeling.
In dit blogpost neem ik de controversiële uitspraken van premier Mark Rutte over het Israël-Palestina-conflict onder de loep. Is Nederland wel in de positie om morele en juridische uitspraken te doen over Palestijns verzet? Ik onderzoek de discrepanties tussen Nederland’s internationale verplichtingen en haar daadwerkelijke standpunten. Ontdek waarom Rutte misschien niet het spreekrecht heeft dat hij denkt te hebben.
Na zijn terugkomst van een CIDI-reis naar de Palestijnse bezette gebieden, schreef journalist Wybe Fraanje in een column dat hij ‘vóór nederzettingen’ is ‘omdat dit land nu eenmaal aan de Joden toebehoort’. Hij schendt de argumentatieregels, de Nederlandse wetten, de essentie van de Nederlandse staat en de journalistieke normen.
Wie de grondbeginselen van JA21 leest, huivert. JA21 is net zo schadelijk voor de mensenrechten als FvD.
BBB is schadelijk is voor de rechtsstaat, mensenrechten en volkenrecht. Daarom moeten rationele en morele mensen niet op BBB stemmen.
SGP-Senator Diederik van Dijk berispte de minister van Buitenlandse Zaken over het Nederlandse stemgedrag in de Verenigde Naties. Gelukkig maakte de minister korte metten met zijn vragen.
Hieronder betoog ik dat de media interne ‘regels’ hebben, die niet bedoeld zijn om Palestijnen te discrimineren, maar deze regels veroorzaken een anti-Palestijnse bias.
Israël-supporters willen geen VN-resoluties over het conflict in het Midden-Oosten omdat de resoluties antisemitisch zouden zijn. Wat schuilt er daarachter?
Freek Vergeer van CIDI schreef in het AD dat de hervormingsplannen van Netanyahu voor de rechtsstaat niet per se slecht zijn, aangezien de Knesset een democratisch orgaan is en het Hooggerechtshof niet. Echter Vergeer vergeet dat deze plannen dictatoriaal voor de Palestijnen onder bezetting zijn. De plannen zijn bedoeld om de Palestijnen makkelijker te onteigenen, zonder bemoeienis van de rechters.
De Westerse duiders geloven in de mythe van Israël als een normale rechtsstaat: de huidige regering zou alleen een aberratie zijn en zodra Netanyahu weg is, dan is Israël alweer de goede oude. Echter Israel is nooit een rechtsstaat voor de Palestijnen onder bezetting geweest. Het Israëlische Hooggerechtshof helpt met het landjepik en de etnische zuivering.
Het ANP maakte een bericht over een VN-resolutie van 30 december, waar de VN het Internationaal Gerechtshof een adviesopinie vraagt “over de juridische gevolgen van de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden.” Echter het bericht eindigt misleidend:
“Het in Den Haag gevestigde IGH is het hoogste VN-gerechtshof dat zich uitspreekt over geschillen tussen staten. De uitspraken zijn bindend, hoewel het hof niet de middelen heeft ze af te dwingen. Het IGH boog zich voor het laatst over het conflict tussen Israël en de Palestijnen in 2004, toen het oordeelde dat een Israëlische scheidingsmuur onwettig was.” [mijn vet]
Israëls VN-ambassadeur Gilad Erdan zei in 2019: “Jews resolve things in court, Arabs pull out a weapon.” Echter hij stemde net tegen een nieuwe adviesopinie van het International Gerechtshof. Dit weerlegt de Israëlische mythe dat het conflict is een strijd tussen redelijke, vreedzame Israëli’s en irrationele, oorlogszuchtige Arabieren. In feiten kozen de Arabieren vaak voor de gang naar de rechter en Israël voor de oorlog.
Mark Rutte bezocht Israël en de Palestijnse Gebieden. Volgens de kranten probeert Mark Rutte ‘beide partijen zo gelijkwaardig mogelijk te behandelen.’ Dit is onwaar. Rutte is zeer goed bevriend met John Manheim. Manheim was jarenlang voorzitter van de buitenlandcommissie van de VVD en 24 jaar actief betrokken bij CIDI, als bestuurslid en daarna als voorzitter. Het Nederlandse buitenlandbeleid over de kwestie Palestina komt daardoor overeen met wat CIDI wil. Dus Rutte is corrupt want Nederland schendt volkenrecht om Ruttes vriend een plezier te doen.
Buiten het Westen is er weinig animo voor sancties tegen Rusland, ook dankzij westerse hypocrisie ten opzichte van Israël. In volkenrecht is het verbod op oorlog een jus cogens norm. Deze zijn normen waarvan geen afwijking is toegestaan en ze staan boven alle andere normen. Staten zijn verplicht om samen te werken om schendingen van deze normen te stoppen. Maar sommige westerse landen ontkennen dat er zo’n plicht bestaat, vooral de landen met vetomacht. Dit doen ze om macht, zodat ze illegale oorlogen kunnen voeren en om te voorkomen dat er sancties tegen Israël komen. Maar door deze ontkenning, kan het westen moeilijk aandringen dat ook andere landen sancties tegen Rusland invoeren.
Duizend Israëli’s sommeerden Ben & Jerry’s om hun hoofdkwartier in Vermont te ontruimen, want het staat op ‘illegaal bezet land’ van de Abenaki-indianen. B&J zou hypocriet zijn want de ijsmaker wil geen ijs meer in de Israëlische nederzettingen in de Palestijnse Bezette Gebieden verkopen. Echter ze slaan de plank mis want voor het grootste gedeelte van de geschiedenis was het legaal om grond te veroveren. Ook in de zeventiende eeuw, toen de Europese kolonisten de Abenaki verdreven, was het legaal. Pas rond 1900 wordt het illegaal in het volkenrecht om territorium te veroveren. Dus de brievenschrijvers plegen een mislukte drogreden: een jij-bak.
Israël-supporters beweren dat Joden zelfbeschikkingsrecht hadden en daardoor het recht op Palestina. Ze hebben echter geen flauw benul wat dit recht is en hoe het werkt.
Professor Robbie Sabel vertelde in Reformatorisch Dagblad dat in de Palestijnse Gebieden “geen sprake is van bezetting in klassieke zin” (RD 9/7/2022). Ook de manualen van de Israël-lobby adviseren de Israël-supporters om iedereen te corrigeren dat de Westbank ‘betwist’ is, niet ‘bezet’. Hieronder zal ik aantonen dat de Westbank bezet is.
Ik heb Unilever gemaild:
Met teleurstelling heb ik het nieuws gelezen dat Unilever Ben & Jerry’s in Israël heeft verkocht aan de huidige licensie houder Avi Zinger om het alsnog mogelijk te maken om in de Palestijnse Bezette Gebieden het Amerikaanse merk te verkopen. Het ijs zal in Israël en de Westelijke Jordaanoever voortaan worden verkocht onder de Hebreeuwse en Arabische naam, maar het merk behoudt dezelfde ‘look en feel’ en het blijft hetzelfde ijs. Unilever sprak in een toelichting van een “complexe en gevoelige kwestie” en zegt te geloven dat dit de beste uitkomst is voor Ben & Jerry’s in Israël. Dit toont aan hoe hypocriet het bedrijf de Palestijnen discrimineert, omdat men in maart de headlines kon lezen: “Consumer goods giant Unilever to suspend its Russian imports, exports.”
PVV, SGP en ChristenUnie stelden Kamervragen omdat de minister van Buitenlandse Zaken, Wopke Hoekstra, de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al-Haq bezocht, die door Israël als terreurorganisatie is bestempeld, samen met 5 andere NGO’s. We zien hier hoe het Westen de Palestijnen onderdrukt: bij elke scheet van Israël stelt men Kamervragen, maar niemand spreekt de Israël-supporters aan op hun steun van Israëlische oorlogsmisdaden.
PVV stelde Kamervragen over het evenement van Palestina-supporters “Palestine & the ICC Paralysis: Is Justice still Possible for Palestinians?”, op 23 Mei. PVV wil dat Nederland niet meebetaalt en afstand neemt van het evenement. Ik zal hieronder aantonen dat de Palestina-supporters gelijk hebben: Het Internationaal Strafhof (ICC) is het laatste redmiddel.
Vergelijkingen met Oekraïne zijn terecht. Beide landen, Rusland en Israël, schenden volkenrecht. Tegen beide landen zijn de andere landen vrij en verplicht om maatregelen te nemen.
Dat privépersonen staten in internationale hoven zouden moeten kunnen aanklagen, was de stelling van mijn masterscriptie in filosofie. Waarom kunnen de Oekraïners niet naar een internationaal hof stappen en eisen dat Rusland haar tanks inpakt en opdondert?
Dilan Yesilgöz-Zegerius is de beoogde nieuwe minister van Justitie en Veiligheid. Dit is gevaarlijk door haar bias tegen de Palestijnen en haar wensen voor het ministerie van Justitie.
Ik wachtte met spanning op de rechtszaak van Joodse instellingen tegen Baudet, ook om te zien of Baudet zijn eigen ideologie zou verraden. Hij wil namelijk het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) afschaffen. Hieruit volgt dat hij in zijn verdediging geen jurisprudentie van dit hof mocht citeren. En bingo. Binnen enkele minuten begon zijn advocaat Gerard Spong daarover.
Sacha Kester beweert over haar artikel: “Alles wat u moet weten over het conflict tussen Israël en de Palestijnen.” Ze vergeet echter de belangrijkste vraag: wie heeft het recht op de bezette gebieden? Hieronder zal ik aantonen dat de Palestijnen dat zijn.
In zijn opiniestuk in de Volkskrant, vindt Thierry Baudet Michiel Beute intolerant omdat hij geen PVV’ers en FvD’ers voor de klas wil. Hieronder zal ik aantonen dat Beute gelijk heeft: docenten met extreme ideeën horen niet voor de klas.
André Nollkaemper, de juridische adviseur van het kabinet en decaan van Faculteit der Rechtsgeleerdheid bij UVA, betoogde in een opiniestuk in het NRC dat Nederland de Palestijnse staat moet erkennen. Het viel me op dat zijn juridisch gestaafde voorstellen als moties in de Tweede Kamer zijn verworpen. Dit suggereert dat onze parlementariërs een anti-Palestijnse bias hebben.
Naomi Mestrum, adjunct directeur van CIDI, schreef in Trouw en het AD dat er nooit een Palestijnse staat heeft bestaan, maar wel een Israëlische tot 2000 jaar geleden.
Dit is volstrekt irrelevant. Ook Mauritius heeft nooit bestaan tot in 1968 toen het onafhankelijk werd. Fransen hebben Mauritius leeg gevonden en aan Groot-Brittannië gegeven. Dus Groot-Brittannië had een goede titel op Mauritius, totdat Mauritianen het zelfbeschikkingsrecht hebben gebruikt en een staat hebben gesticht. Dit volk bestaat uit meerdere etnische en religieuze groepen: Indianen, Creolen, Chinezen en Fransen, dus een volk wordt in het volkenrecht bepaald door het gebied waar men woont. De meerderheid van de VN-leden zijn voormalige kolonies, die nooit eerder als staat bestonden.
Al ben ik het met 99% van de ideeën van de Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding eens, zijn voorstel in zijn interview in het NRC baart me zorgen. Hij wil dat de politie de IHRA-definitie van antisemitisme gebruikt om demonstraties te ontbinden. Hij wil dat leraren kinderen met de IHRA-definitie hersenspoelen.
Zo’n tweehonderd internationale onderzoekers hebben een nieuwe definitie van antisemitisme voorgesteld (de Jerusalem Declaration on Antisemitism), als tegenhanger van de onvolmaakte IHRA-definitie, die door veel Israël-supporters wordt gelobbyd. Het probleem is dat de IHRA-definitie met elf voorbeelden komt, waarvan vier omstreden zijn. Israël-supporters beschouwen ook de omstreden voorbeelden als onderdeel van de definitie en misbruiken deze om monden onterecht te snoeren.
‘Neem kritiek op Internationaal Strafhof serieus,’ roepen Bas Belder, Bert-Jan Ruissen en Kees van der Staaij in hun opiniestuk van 22 juli in Trouw (voortaan noem ik hen ‘de schrijvers’). Echter zij voeren onterechte kritiek op het hof, wat suggereert dat zij westerse misdadigers willen helpen.
In hun opiniestuk in het NRC zweren Gert-Jan Segers en Joël Voordewind loyaliteit aan Israël. Zij drogredeneren want loyaliteit vereist niet dat men Israël helpt om volkenrecht en mensenrechten te schenden.
Volkskrantcolumnist René Cuperus ging met de omstreden journalistenreis van CIDI naar Israël en de bezette gebieden. Hij schrijft dat de reis voor CIDI contraproductief uitpakt, maar uit zijn stukken blijkt juist dat CIDI haar doelen bereikt.
Op een dag in 1964 riep de Amerikaanse admiraal Horacio Rivero: “Ik wil dat eiland!” Het eiland heette Diego Garcia en het lag in het midden van de Indische Oceaan, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Maar Rivero had twee problemen. Ten eerste was het eiland onderdeel van Mauritius, toen een Britse kolonie. Ten tweede was het bevolkt en Rivero vertrouwde niet dat ‘negers’ Amerikaanse tanks voor lang zouden slikken.
In een interview vertelde Thierry Baudet dat we Poetin moeten toestaan om de Krim te annexeren: ‘Er zijn ontzettend veel grenswisselingen geweest in de wereld, het is heel hypocriet om er één probleem uit te lichten.’ Baudet bewijst hiermee zijn onkunde, want modern volkenrecht verbiedt landjepik.
Han ten Broeke twitterde: “We gaan niet toestaan dat achterlijke gewoonten uit het Midden-Oosten (geweld en intimidatie van andersdenkenden en ongelovigen) hier wortel schieten!” Nadia Bouras, Universitair Docent bij de Universiteit Leiden, vroeg Ten Broeke terecht: “Als je die landen in het Midden-Oosten zo achterlijk vindt, waarom doet de regering onder leiding van de VVD er gretig zaken mee?” Han reageerde niet inhoudelijk, hij suggereerde represailles tegen Bouras: “Maar ik heb nog banden met de @UniLeiden en dus alle reden om me ook functioneel zorgen te maken over niveau, niet alleen als alumnus.” Carel Stolker, de Rector Magnificus van de universiteit, mengde zich in de discussie: “Slechte tweet van alumnus Han ten Broeke. Zo ken ik ‘m niet. Debatteren – ook op Twitter – doe je op inhoud, en nooit ad hominem. En al helemaal niet door de werkgever er bij te betrekken.” Ik ben het met Stolker oneens: Ten Broeke debatteert zeldzaam op inhoud, tenminste niet in het Palestina-debat.
Thierry Baudet zegt dat internationaal recht slechts in ons hoofd bestaat, maar niet in werkelijkheid. In mijn vorig stuk beweerde ik dat al het recht slechts in ons hoofd bestaat, immers wetten hebben geen fysiek bestaan. Ze hebben geen causale fysieke effecten op fysieke objecten en daardoor zijn ze ook onwaarneembaar.
Als we zeggen dat wetten (en rechtssystemen) bestaan, zeggen we slechts dat sommige actoren zich gedragen alsof sommige gedragsregels bindend zouden zijn. Bij een voldoende aantal welwillende actoren, bestaat er een stabiel rechtssysteem. Bij teveel spelbrekers stort het rechtssysteem in elkaar. Als 95% van de Nederlanders ontkent dat het Nederlandse rechtssysteem bestaat, zijn er geen wetten meer in Nederland.
Ik wil deze definitie van recht op volkenrecht toepassen en suggereren dat het volkenrecht bestaat.
‘Internationaal recht bestaat niet!’, schreeuwde Thierry Baudet in het Syriëdebat. ‘Er bestaan geen internationale coalities…die zijn allemaal in jullie hoofd. Dat is niet echt. De orde in de wereld wordt gehandhaafd door legers, mét wapens!’ En later: ‘Er zijn mensen die geloven dat je door universele regels en door gesprekken met elkaar tot vrede kunt komen en ik zelf geloof dat niet…’ Uiteindelijk concludeerde Baudet dat Assad moet winnen omdat zijn overwinning tot ‘maximale stabiliteit’ zou leiden.
Geachte Volkskrantredactie,
Uw voormalige ombudsvrouw – Annieke Kranenberg – schreef:
“Het raakt een van de belangrijkste kerntaken van de journalistiek. Een die nu te weinig als leidend principe geldt: journalisten zijn de waakhonden van de democratische rechtsstaat, waarin vrijheidsbeginselen, mensenrechten en de scheiding der machten worden gerespecteerd. Journalisten controleren de macht.”
Op een dag in 1964 riep Amerikaans admiraal Horacio Rivero: “Ik wil dat eiland!” Het eiland heette Diego Garcia en het lag in het midden van de Indische Oceaan, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Maar Rivero had twee problemen. Ten eerste was het eiland onderdeel van Mauritius, toen een Britse kolonie. Ten tweede was het bevolkt en Rivero kon niet vertrouwen dat “negers” Amerikaanse tanks erg lang zouden dulden.
Volgens Roderick Veelo pleegt ‘onverdraagzaam links’ een karaktermoord op Thierry Baudet. Men zou Baudet een fascist en vrouwenverkrachter zonder onderbouwing noemen. Veelo nagelt ook mij aan de schandpaal voor een onaardige tweet. Ik geef toe dat de tweet scherp was, maar zoals elke verdachte, heb ik het recht op verweer.
Op 21 december 1989 schreeuwde ik in mijn geboortestad in Roemenië: ‘Weg met de dictator!’ Ik was doodsbang omdat de buurvrouw me vermaande om niet te demonstreren: ‘Ze zullen jullie filmen en jullie zullen spoorloos verdwijnen, of nog erger.’ Inderdaad, in mijn stad alleen werden 79 levens door kogels genomen en er vielen 1104 doden in totaal.
In zijn getuigenis in het proces Wilders, betoogt professor Cliteur dat Marokkanen geen ras zijn, maar een nationaliteit. Wilders staat terecht voor belediging van een groep mensen wegens hun ras (artikel 137c) en van aanzetten tot haat en discriminatie van Marokkanen (artikel 137d). In deze artikelen, zegt Cliteur, staat geen nationaliteit, maar andere discriminatiegronden: ras, godsdienst, levensovertuiging, geslacht, hetero- of homoseksuele gerichtheid, lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap. Omdat in de Wet Gelijke Behandeling ook andere discriminatiegronden staan – inclusief nationaliteit – concludeert hij dat de wetgever de nationaliteit met opzet uit artikel 137 heeft wegelaten. Jegens alle andere groepen mag je haatzaaien, aldus Cliteur. Ik zal aantonen dat Cliteur zich vergist.
Rechter Stefan Trechsel vertelde me dat hij veertig jaar geleden het onmogelijk achtte dat het Internationaal Strafhof (ICC) zou ontstaan. Aan zijn woorden moest ik denken toen ik het stuk van Emily ter Steeg boos las. Want haar kritiek dat het ICC vooral machtelozen berecht is onterecht.
Professor Zwart beweerde in het NRC van 28 oktober: ‘Bestrijding van Wilders opvattingen hoort thuis in het publieke debat niet in de rechtszaal. In een democratie gaat het om het overtuigen van de ander met argumenten, niet met de dreiging van strafoplegging.’
Thierry Baudet en Paul Cliteur bedachten voor Wilders argumenten voor het referendum. Hun zesde, oftewel het ‘deontologische argument’, hebben ze bij Immanuel Kant geshopt en het zou Wilders laten giechelen. Want het gaat over de vrijheid.
Het gaat als volgt. Het individu heeft onvervreemdbare rechten als uitdrukking van zijn individualiteit. “Het belangrijkste recht is daarom de persoonlijke autonomie het ‘zelfbeschikkingsrecht’, de vrijheid.” Uit het recht op vrijheid volgt dat “zaken die het leven van het individu bepalen kunnen daardoor eigenlijk niet buiten hem om worden genomen.” Dus gij zult referenda houden.
Willem-Gert Aldershoff bedacht een mooi argument in een landelijke krant. Stel je voor, zegt hij, dat je bevriend bent met een groep mensen en hun welzijn koestert. Binnen deze groep pleit subgroep A voor beleid X. Subgroep B is daar tegen. Voor jou is het rationeel en moreel om de subgroep te steunen die het beste argument heeft.
In haar opiniestuk van 27 juni 2016 in de Volkskrant, valt Elise Friedmann een stropop aan.
Volgens haar heeft Israël geen plichten aan Europa, omdat het land geen cadeau van Europa aan de Joden was, als compensatie voor de Holocaust. (Friedmann herhaalt het argument van de Israëlische president Reuven Rivlin voor het Europees Parlement.) ‘Europa heeft geen enkel recht om Israël de maat te nemen en zijn wil op te leggen,’ aldus Rivlin en Friedmann. Dit argument gaat fout om drie redenen.
De Duitse rechter heeft Böhmermann verboden om gedeelten van zijn gedicht in het openbaar te uiten. De islamcritici zijn opgefokt want zonder belediging en haatzaaierij kunnen zij geen goede kritiek op de islam leveren, menen ze. Als we kijken naar de jurisprudentie van Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM), zien we dat Böhmermann niet bij voorbaat zou winnen als hij door zou procederen. Hieronder de redenen.
In zijn stuk van 10 mei 2016 in de Volkskrant, beweert Jan Jaap de Ruiter dat het Westen naar moslims luistert. Ik zal het tegendeel bewijzen.
Met het referendum over Oekraïne, testten de rechtspopulisten een nieuw wapen in de strijd om de wereld in een conservatieve heilstaat te veranderen. Zij willen drie rechtse waarden – die in de tijd terrein hebben verloren – doen herleven: hiërarchie, tribalisme en sociaaldarwinisme. Zowel nationaal als internationaal.
De supporters van de Palestijnen roepen al lang dat Israël de grootste schender van VN-resoluties is. De Israël-supporters trekken dan meestal de antisemitismekaart als troef uit de mouw. Ze roepen dat de VN slechts ‘anti-Israël’ resoluties aan neemt en weinig resoluties tegen andere, echte boeven.
Op 26 maart stelde Han ten Broeke Kamervragen over de benoeming van de Canadese Michael Lynk als VN-rapporteur. Lynk gaat rapporteren over mensenrechtenschendingen in de Palestijnse gebieden. CIDI kopte met lichtsnelheid: ‘VN benoemt partijdige mensenrechtenrapporteur. Anti-Israëlische partijdigheid lijkt langzamerhand een voorwaarde voor deze functie.’ Ik ging het factchecken. Vooral omdat ik al boos was dat de Israëlische lobby rechtsgeleerde William Schabas eerder kapot maakte, toen hij voor een dergelijke commissie werd benoemd. Men ging zijn vuilniszakken doorwroeten totdat Schabas er genoeg van kreeg en de functie weigerde. Dit terwijl hij de meest integere, deskundige en gerespecteerde jurist is.
Journalist Wierd Duk tweette een paar dagen geleden dat ‘die tientallen VN resoluties’ over Israël een ‘farce’ zouden zijn. Niet waar. Je kan stoppen met lezen. Duk tweette dit als weerlegging van een argument en ik wil aantonen dat resoluties relevant zijn voor argumenten over het conflict in Palestina.
Bewapend met ideeën van nazi-denker Carl Schmitt voert een kleine groep invloedrijke Amerikaanse conservatieve juristen een aanval op de rechtsstaat en volkenrecht uit, zonder dat iemand van ons dit in de gaten heeft. Als zij hun zin krijgen verandert de VS in een autoritaire staat en een globale despoot. Meer dan dat nu al het geval is. We kunnen een nieuwe koude oorlog verwachten en in het ergste geval een nieuwe wereldoorlog, tegen China of tegen moslims. Deze neorealisten krijgen hoge functies binnen de Amerikaanse regering, zoals John Yoo (de schrijver van de ‘torture memo’s’) en Jack Goldsmith. Zij beïnvloeden de rechters via brieven, artikelen en boeken.
Bij de geboorte ben ik onbeperkt vrij. Geen enkele regel kan mij iets vertellen, geen enkele moraal kan mij iets gebieden, geen enkele wet kan mij iets verbieden. Ik mag liegen, stelen, martelen, vermoorden en oorlogen voeren. En als ik de atoomraketten van een grootmacht kan lanceren en de wereld vernietig, mag ik dat doen. Ik mag doen wat ik wil, tenzij er een goed argument bestaat om het niet te doen. Dus ook terrorisme mag, tenzij er een tegenargument bestaat.
Fox News en rechts blamen Obama voor de opkomst van ISIS. Bijvoorbeeld Fox citeert een speech van Bush:
“To begin withdrawing before our commanders tell us we are ready would be dangerous for Iraq, for the region and for the United States…It would mean surrendering the future of Iraq to Al Qaeda…It would mean that we’d be risking mass killings on a horrific scale…It would mean we allow the terrorists to establish a safe haven in Iraq to replace the one they lost in Afghanistan…It would mean we’d be increasing the probability that American troops would have to return at some later date to confront an enemy that is even more dangerous.”
Maar juristen, adviseurs en analisten hebben precies voorspeld wat er zou gebeuren als Bush Irak zou binnenvallen. Christopher Weeramantry, ex-rechter van het Internationaal Gerechtshof, schreef al in 2003 een boek tegen de Irakoorlog, aan het begin van de aanval. Hij voorspelde:
De ruzie in Palestina duurt nu al honderd jaar, sinds Groot Brittannië deze Ottomaanse koloniën in 1917 bevrijdde. Twee grote argumenten domineren dit debat. Een kamp zegt dat alle moslims de joden willen uitroeien en dat de vrede pas zal komen als de moslims Israël leven zullen gunnen. Het andere kamp zegt dat Israël meer land wil bemachtigen dan volkenrecht haar gunt. En dat er pas vrede zal komen als Israël een Palestijnse staat accepteert in het gebied tussen de groene lijn en de Jordaan, plus Gaza. Ik ben zelf niet neutraal en denk dat volkenrecht de Palestijnen het recht op dit gebied geeft. Maar zelfs als ik niet neutraal ben, is mijn oplossing dat wel.
Pepijn van Houwelingen beweert in een opiniestuk in de Volkskrant dat Bush, Cheney, Wolfowitz en Rumsfeld van Irak een democratische heilstaat wilden maken. Pardon? Bewijs? Hij voert slechts de autobiografie van Bush en Rumsfeld als bewijs aan. Hoezo is je autobiografie het bewijs van je onschuld?
Een goede debater is een buldog. Hij bijt zich vast in een tennisbal en laat hem nooit meer los. De bal is de stelling in het debat. De ene buldog probeert de bal te beschermen en de opponent wil juist de bal verscheuren. Als ze niet op de bal spelen, zijn ze aan het drogredeneren. Nou hebben VVD’ers Han ten Broeke en Frits Bolkestein zich in het Palestinadebat geworpen, maar ze raken de bal nauwelijks.
In zijn stuk van 4 september reageert Alexander Hijstek op mijn stuk van 29 augustus. Ik wil hier op zijn argument ingaan en daarna aangeven dat volkenrecht drie correcties moet ondergaan om humanitaire interventies acceptabel te maken.
Als het om oorlog gaat, is de historiek vol smoezen. Europa was voortdurend in oorlog om onderdrukte minderheden te beschermen. Hitler viel Sudetenland binnen om de Duitse minderheid te ‘redden’. Voorbeelden van humanitaire interventies als smoes voor oorlog zijn er zat en slechts weinig voorbeelden van oprechte interventies. Daarom sluit Volkenrecht humanitaire interventies zonder toestemming van de Veiligheidsraad uit.
Volkenrecht wordt langzaam sterk en rechtvaardig
In hun boek ‘Manufacturing Consent’ menen Herman en Chomsky dat onze kranten weinig van communistische propaganda verschillen. Kranten zijn op het eerste gezicht heel kritisch, maar dat is vaak schijn. De kranten stellen daarmee grenzen aan wat je mag denken. Als je deze grenzen passeert ziet men je als krankzinnig.
De column van Joyce Brekelmans in de Volkskrant is zo’n grens. Joyce wil tegendraads klinken; roept dat we enorme offers maken in onze groteske angst “voor mensen die vrijheid haten”. Want onze kans om in een aanslag te sterven is nihil. Joyce adviseert: terrorisme negeren en doorgaan met de lol. Op het eerste gezicht lijkt haar column heel kritisch over ons en onze leiders. Maar niks is minder waar en haar onwetendheid kooit ons denken.