Skip to content

Author: Mihai

Netanyahu’s whataboutisme toont dat hij niet vatbaar is voor rede

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu reageerde op de verklaring van de Franse president Emmanuel Macron om Palestina te erkennen als volgt: “Wij accepteren geen morele preken over een Palestijnse staat van mensen die onafhankelijkheid weigeren aan Corsica, Nieuw-Caledonië en Frans-Guyana.” Dit is een drogreden: een whataboutisme. Daarom is er geen vrede in het Midden-Oosten, omdat noch Israël, noch de Israël-supporters in het Westen rationele argumenten kunnen maken of begrijpen.

Waarom demonstreren studenten niet tegen Rusland en kan Ephimenco niet argumenteren?

Sylvain Ephimenco pleegt twee karaktermoorden op de pro-Palestijnse demonstranten. Eerst zegt hij dat de demonstranten “geestelijke banden hebben met de Joden hatende en terroristische Hamas”, en vervolgens beweert hij dat het feit dat ze niet tegen Rusland demonstreren, bewijst dat ze Jodenhaters zijn: “Net als [Marcel Möring] vraag ik me al langer af waarom activisten specifiek van de oorlog in Gaza en hun haat jegens Israël hun corebusiness hebben gemaakt. Er zijn zoveel andere conflicten op aarde met veel meer slachtoffers, die geen enkele aandacht krijgen van deze fulltime demonstranten.” Ik kan honderden voorbeelden van dit whataboutisme noemen in interviews en opiniepagina’s, inclusief ingezonden stukken zoals die van Marcel Möring. Dit bewijst dat drogredenen, net als COVID, een soort epidemie zijn die steeds nieuwe mensen infecteert.

Alleen rationele samenlevingen kunnen democratieën zijn, omdat democratieën gebaseerd zijn op rationele besluitvorming. Stel u voor dat een regering haar beleid zou laten bepalen door ChatGPT willekeurige maatregelen te laten voorstellen en dat ChatGPT op een gegeven moment zou zeggen: “Laten we de Limburgers vergassen.” Een samenleving die zulke irrationele beslissingen neemt, kan geen democratie zijn. Daarom moeten drogredenen ook worden beperkt in publieke democratische debatten.

Freek Vergeer’s genetische ad hominem

Freek Vergeer (CIDI) pleegt in de Volkskrant een genetische ad hominem. Hij beweert dat jongeren met een migratieachtergrond zich identificeren met de Palestijnen en Israël slechts zien als een westers project dat voortkomt uit Europees schuldgevoel. Daarmee impliceert hij dat hun standpunt ongeldig is, simpelweg omdat hun ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog niet in Nederland woonden.

Waarom praten met Israël-supporters zinloos is

Ik hoor steeds vaker in het publieke democratische debat dat Palestina-supporters in gesprek moeten gaan met Israël-supporters. Dat is zinloos. Palestina-supporters hebben sinds 1899 rationele argumenten aangedragen, maar Israël-supporters hebben altijd gekozen voor geweld en politieke macht. Wat heeft het voor zin om te praten als de gesprekspartners niet voor rede vatbaar zijn?

De Laatste Toegestane Mening: Israël Heeft Altijd Gelijk

Israël-supporters proberen steeds meer kritiek op Israël en de Palestijnse kwestie te taboeïseren. Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) zorgde ervoor dat VN-rapporteur Francesca Albanese werd geweerd uit het Nederlandse parlement, door haar uitspraken over Gaza als ‘concentratiekamp’ te framen als Holocaustbagatellisering. Dit terwijl Albanese een legitieme deductieve analogie gebruikte, een methode die CIDI kennelijk niet begrijpt of selectief toepast.

Stop karaktermoord op Palestina-supporters

In de Nederlandse media worden Palestina-supporters vaak beschuldigd van antisemitisme, terwijl Israël-supporters zelden op dezelfde manier worden aangevallen. Dit duidt op een dubbele standaard in de journalistiek: opinies waarin Palestina-supporters worden neergezet als haatzaaiers krijgen volop ruimte, terwijl opiniestukken die Israël-supporters kritisch benaderen nauwelijks verschijnen.

ICJ-rechter Sebutinde Betrapt op Plagiaat Uit Israëlische Lobbybronnen

In haar dissenting opinion over de juridische status van Israëls bezetting van Palestijnse gebieden heeft ICJ-rechter Julia Sebutinde plagiaat gepleegd. Haar argumenten blijken grotendeels overgenomen uit pro-Israëlische lobbybronnen zoals Abraham Bell, Eugene Kontorovich, Mitchell G. Bard, PragerU en Douglas J. Feith—zonder bronvermelding. Deze lobbyisten en organisaties staan bekend om het verspreiden van juridische en historische verdraaiingen ter rechtvaardiging van Israëls nederzettingenbeleid. De Israël-lobby verwelkomde Sebutinde’s benoeming als president van het Internationaal Gerechtshof, en haar opinie weerspiegelt hun standpunten eerder dan een onafhankelijke juridische analyse. Haar gebruik van het uti possidetis juris-principe als rechtvaardiging voor Israëls aanspraken wordt door serieuze volkenrechtjuristen nauwelijks serieus genomen. Sebutinde’s dissenting opinion roept vragen op over de invloed van lobbygroepen op het ICJ en de integriteit van internationale rechtspraak.

Black Lives Matter vs. White Lives Matter: Het cruciale verschil dat rechtspopulisten negeren

Rechtse drogredenaars raakten opgefokt nadat rechters twee mannen tot gevangenisstraf veroordeelden voor het projecteren van racistische leuzen, waaronder “White Lives Matter,” op de Erasmusbrug. Dit leidde tot felle discussies. Rechtspopulisten beschuldigden de rechtbank van “anti-blank racisme,” maar negeerden cruciale feiten.

Waarom we sterkere rechters nodig hebben

Steije Hofhuis beweert in NRC dat de macht van rechters moet worden ingeperkt. Ik pleit juist voor het tegenovergestelde: we hebben sterke rechters nodig om te voorkomen dat we in een “wolvendemocratie” belanden, waar de machtigen de zwakken overheersen. Onafhankelijke, krachtige rechters zijn cruciaal om rationele beslissingen te garanderen en de machtelozen te beschermen, zoals de Palestijnen, wier rechten bedreigd worden door machtige politieke netwerken.

Hypocrisie Ontmaskerd: Waarom Mona Keijzer Slachtofferrol Speelt

Vrijheid van meningsuiting is een hoeksteen van de democratie, maar wordt vaak misbruikt door machthebbers om kwetsbare minderheden aan te vallen. In mijn opiniestuk analyseer ik de zaak rond minister Mona Keijzer, die haar omstreden uitspraken over moslims en antisemitisme verdedigt onder het mom van vrije meningsuiting, terwijl ze zelf juridische stappen onderneemt tegen kritiek. Ze is hypocriet.

Ik laat zien hoe Europese rechtspraak vrijheid van meningsuiting inperkt voor machtigen en deze beschermt voor minderheden.

Keijzers uitspraken passen in een zorgwekkende trend van islamofobie en intimidatie, met schadelijke gevolgen voor moslims en het maatschappelijk debat over Palestina.

Dilan Yesilgöz-Zegerius en Mirjam Bikker misbruiken antisemitisme als wapen

In mijn nieuwste blog bespreek ik hoe Dilan Yesilgöz-Zegerius (VVD) en Mirjam Bikker (CU) antisemitisme inzetten als politiek wapen om de Israëlische bezetting te verdedigen en kiezers van links te trekken. Ondanks hun beweringen dat antisemitisme vooral voorkomt bij linkse Palestina-supporters, blijkt uit onderzoek dat rechts-conservatieve groepen en Israël-supporters vaker antisemitische uitspraken doen. Ook wordt in hun antisemitismenota onterecht gewezen naar organisaties als The Rights Forum en de Britse Labour Party. Ik betoog dat als VVD en CU werkelijk de strijd tegen antisemitisme willen leiden, ze ook de Israëlische bezetting en het antisemitisme binnen hun eigen achterban moeten aanpakken.

Moeten christenen voor Israël of de Palestijnen kiezen?

Dit stuk is een reactie op het recente debat in Trouw tussen Dick Pruiksma en Ruben Vis over de houding van christenen ten opzichte van Israël. In mijn betoog wijs ik op twee denkfouten die beide heren maken: ten eerste dat religieuze verbondenheid met Israël betekent dat christenen alle daden van de Israëlische staat moeten steunen en ten tweede dat religieuze overwegingen de basis kunnen vormen voor het kiezen van een zijde in dit conflict.

Religieus gedreven steun leidt onvermijdelijk tot het recht van de sterkste. Internationaal recht, zoals onlangs bevestigd door het Internationaal Gerechtshof, moet de basis vormen voor een rechtvaardige oplossing van het conflict.

Waarom argumentdarwinisme faalt in het publieke debat

In mijn opiniestuk bekritiseer ik de schijnbare bereidheid van media, zoals Trouw, om te luisteren naar hun lezers. Hoewel Trouw benadrukt open te staan voor dialoog, merk ik in de praktijk dat kritiek op het publiceren van drogredenen vaak wordt genegeerd. Met name in het debat over het Israëlisch-Palestijnse conflict blijven dezelfde misleidende argumenten decennialang circuleren.

Ik bespreek het concept van “argumentdarwinisme”, het idee dat valide argumenten vanzelf winnen en drogredenen uitsterven doordat lezers intelligent genoeg zijn om het verschil te zien. Deze theorie houdt echter geen stand, aangezien drogredenen niet alleen blijven bestaan, maar ook beleidsbeslissingen beïnvloeden die de rechten van Palestijnen schenden.

Historische en recente voorbeelden tonen aan hoe drogredenen doorwerken van opiniepagina’s tot politieke arena’s, zowel nationaal als internationaal. Ik roep media op om hun verantwoordelijkheid te nemen en actief drogredenen te weren uit hun publicaties. Tot slot vraag ik me af: als rationele kritiek geen effect heeft, zijn er dan wel voorbeelden waarbij lezersfeedback daadwerkelijk tot verandering heeft geleid?

Zijn Nederlanders slim?

In dit stuk deel ik mijn ervaring met censuur op social media, nadat ik de intelligentie van Nederlanders in twijfel trok. Dit roept vragen op over de inconsistenties in de handhaving van vrijheid van meningsuiting en de bescherming van minderheden.

Ik betoog dat minderheden vrij moeten zijn om kritiek te uiten om machtsverhoudingen te corrigeren, vooral in een politiek klimaat waarin extreemrechtse stemmen toenemen. Ik verwijs naar jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens die aantoont dat bijdragen aan het democratische debat bescherming verdienen. Daarbij onderstreep ik het belang van rationele, drogreden-vrije discussies voor een gezonde democratie.

Heeft het ICJ Israël van apartheid beschuldigd?

In deze blog wordt onderzocht of het Internationaal Gerechtshof (ICJ) Israël expliciet heeft beschuldigd van apartheid in hun recente advies. Terwijl sommige media, zoals de Volkskrant, hebben gerapporteerd dat de rechters stelden dat Israël schuldig is aan apartheid, toont een diepgaande analyse van de uitspraak aan dat dit niet het geval is. Het ICJ heeft vastgesteld dat Israël artikel 3 van het Internationaal Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van rassendiscriminatie (CERD) schendt, wat rassenscheiding en apartheid omvat. Echter, het Hof heeft niet expliciet bepaald welke van de twee Israël schendt. Verschillende rechters hebben hun eigen opinies gegeven, waarbij sommigen stelden dat Israël apartheid pleegt, terwijl anderen het Hof bekritiseerden voor het gebrek aan duidelijke kwalificatie. De blog biedt een gedetailleerde bespreking van deze uiteenlopende standpunten en concludeert dat het debat over Israëls beleid en de kwalificatie ervan als apartheid nog steeds openstaat.

Nieuwe ICJ-adviesopinie van 2024 cruciaal

Op 19 juli zal het Internationaal Gerechtshof een baanbrekende adviesopinie uitspreken over de Israëlische bezetting. Deze uitspraak kan fundamentele vragen beantwoorden over de legaliteit van de langdurige bezetting, de kolonisatie en annexatie van Palestijns gebied sinds 1967. De VN wil weten of deze bezetting illegaal is, of Israël zich schuldig maakt aan apartheid, en welke juridische consequenties dit heeft voor de internationale gemeenschap. De uitspraak kan leiden tot strengere maatregelen tegen Israël en meer druk op westerse landen om actie te ondernemen. Lees verder om te ontdekken waarom deze adviesopinie van cruciaal belang is voor de toekomst van het internationaal recht en de Palestijnse kwestie.

Israël heeft geen historische rechten in Palestina

In dit artikel weerleg ik de bewering van brigadegeneraal Ari Singer dat Israël historische rechten heeft op de Westbank gebaseerd op de Bijbel. Ik leg uit waarom territoriale rechten uitsluitend door het volkenrecht worden bepaald en niet door religieuze teksten. Historische claims van 2000 jaar geleden zijn ongeldig; anders zouden inheemse volkeren wereldwijd aanspraak kunnen maken op hun vroegere gebieden.

Universitaire samenwerking met Israël houdt vrede tegen

Als universiteiten de banden met Israël niet verbreken, kan Nederland zijn juridische plichten niet vervullen. Volgens het Internationaal Gerechtshof moeten staten niet bijdragen aan de situatie veroorzaakt door de bouw van de muur en moeten ze samenwerken om deze illegale situatie te beëindigen. De Adviesraad Internationale Vraagstukken adviseerde in 2012 dat de EU haar betrekkingen met Israël zou moeten beperken als Israël de kolonisering van de bezette gebieden niet stopt. Vooraanstaande hoogleraren benadrukten dat het nederzettingenbeleid van Israël een schending is van internationaal recht en dat Nederland verplicht is bij te dragen aan Palestijnse zelfbeschikking. Nederland heeft tijdens zittingen van het Internationaal Gerechtshof erkend dat annexatie van bezet gebied illegaal is en dat nederzettingen in bezet gebied oorlogsmisdaden zijn. Als universiteiten en bedrijven blijven samenwerken met Israël alsof er niets aan de hand is, komt Nederland zijn verplichtingen niet na en blijft de bezetting voortduren.

De Expansiedrang van Israël: Van Ben-Gurion tot Netanyahu

In mijn nieuwste column richt ik de aandacht op de echte schuldige in het Israëlisch-Palestijns conflict: Israël. Harrie Verbon beweert in het AD dat de Palestijnen de enige schuldigen zijn, maar de historische feiten vertellen een ander verhaal. Vanaf de vroege dagen van het politieke zionisme streefde Israël naar expansie en dominantie in Palestina. Van Ben-Gurion’s onverzettelijke visie op een Joodse staat tot Sharon’s invasieplannen in Libanon, de geschiedenis is doordrenkt van pogingen om meer grondgebied te veroveren en de Palestijnen te marginaliseren. Pas wanneer de wereld grenzen stelt aan Israëlisch expansionisme, zal er echte vrede mogelijk zijn. Lees verder om de gedetailleerde historische context te ontdekken die Verbon over het hoofd ziet.

Kustaw Bessems trapt in drogreden van Israël-lobby

In mijn nieuwste blog bespreek ik hoe Kustaw Bessems, net als vele anderen, zich laat misleiden door de Israël-lobby. In zijn artikel in de Volkskrant stelt hij dat de historische band van Joden met Palestina betekent dat Israël geen koloniaal project kan zijn. Deze gedachtegang wordt vaak gebruikt door de Israël-lobby om de legitieme dekolonisatiebeweging van Palestijnen te delegitimeren. Echter, volgens het internationaal recht is de situatie in Palestina een onderbroken proces van dekolonisatie. Het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen wordt erkend en ondersteund door het internationaal recht, wat inhoudt dat de bezetting van de Westbank en Gaza illegaal is. Bessems’ misvattingen zijn een duidelijk voorbeeld van hoe de Israël-lobby invloed uitoefent op de media en publieke opinie.

Pieter Klok trapt in drogredenen Israël-lobby

**Exerpt: Pieter Klok trapt in drogredenen Israël-lobby**

In zijn reactie op de lezerskritiek over het opiniestuk van de Israëlische ambassadeur, beweert Pieter Klok, hoofdredacteur van De Volkskrant, dat de krant onbeperkte interesse heeft in de belevingswereld van anderen. Dit argument negeert echter de kernkritiek dat het stuk van de ambassadeur vol drogredenen zit, die de Israëlische bezetting legitimeren.

Een voorbeeld hiervan is de stelling dat er geen Palestijns volk bestaat, zoals geuit door PVV’er Raymond de Roon en voormalig Israëlisch premier Levi Eshkol. Deze drogreden is al decennia oud en beïnvloedt zelfs intellectuelen, waardoor kolonialisme in Palestina gerechtvaardigd lijkt.

Daarnaast trapt Klok in een drogreden door het vergelijken van de Israëlische ambassadeur met Hitler als antisemitisch te bestempelen, volgens de IHRA-definitie. Dit argument wordt misbruikt om analogieën te diskwalificeren en kritiek op Israël monddood te maken. Hierdoor worden opinies gepresenteerd die de rechten van Palestijnen ondermijnen.

Kortom, door drogredenen te publiceren, draagt De Volkskrant bij aan de manipulatie van publieke opinie en de rechtvaardiging van de Israëlische bezetting.

Palestina gaat over dekolonisatie

In haar opiniestuk van 13-05 in het NRC, schrijft Jessica V. Roitman dat het Israëlisch-Palestijns conflict onterecht door de bril van het kolonialisme wordt bekeken. Dit is een betwistbare claim. Volgens het Internationaal Gerechtshof is de situatie in Palestina een onderbroken geval van dekolonisatie, veroorzaakt door oorlogen en bezetting, die hebben geleid tot ontzegging van het recht op zelfbeschikking voor het Palestijnse volk.

Waarom BDS een goed idee is

Hoogleraren Erik Borgman en Arnold Huijgen beschuldigen in Trouw de supporters van Palestina van hypocrisie met drogredenen. Nederland moet, conform het internationaal recht, haar juridische verplichtingen nakomen en geen bijdrage leveren aan de voortzetting van illegale situaties, zoals de bezetting van Palestijnse gebieden.

Parlementariërs zijn medeplichtig aan de Israëlische oorlogsmisdaden

Nederland verklaarde voor het Internationaal Gerechtshof dat de annexatie van bezet gebied illegaal is en dat nederzettingen oorlogsmisdaden zijn. Toch stemde de meerderheid van de parlementariërs tegen een motie die precies hetzelfde stelde. De parlementariërs zijn medeplichtig aan de Israëlische oorlogsmisdaden.

ChatGPT voor president

Ik las een debat in de Tweede Kamer over het erkennen van de Palestijnse staat en realiseerde me dat onze parlementariërs nergens verstand van hebben. Zij genereren willekeurige teksten, op het niveau van de teksten van ChatGPT 1.0. Als experiment vroeg ik ChatGPT 4.5 om een debat te simuleren waarin Tunahan Kuzu pleit voor erkenning van de Palestijnse staat en Han ten Broeke ertegen is.

Komt er een grote genocide?

In deze blogpost verkennen we de theorie dat de significante verschuiving naar rechts in de westerse politiek voortkomt uit een diepgewortelde angst voor een dreigende ineenstorting van de aarde. We onderzoeken hoe westerlingen zich, wellicht onbewust, voorbereiden op een naderende strijd om de schaarse overlevingsmiddelen in een snel veranderende wereld.

Stop valse beschuldigingen van antisemitisme

In een tijd waarin het Israëlisch-Palestijnse conflict steeds meer aandacht krijgt, wordt de discussie vaak vertroebeld door het onrechtmatig gebruik van antisemitisme-beschuldigingen. Dit fenomeen werd recentelijk weer onder de aandacht gebracht door de controversiële cartoon van Jos Collignon in de Volkskrant. Deze kwestie roept belangrijke vragen op over de grenzen van vrije meningsuiting en de verantwoordelijkheid van media in het weergeven van politieke conflicten.

Israël of Hamas: Wie wordt echt aan het oorlogsrecht gehouden?

Robbert de Witt, chef van EW Magazine, bracht onlangs een opvallende stelling naar voren: “Kennelijk geldt het oorlogsrecht niet voor Hamas”. Hij beweert dat, terwijl van Israël geëist wordt het oorlogsrecht te respecteren, dergelijke eisen niet aan Hamas gesteld worden. Na een beknopte factcheck blijkt de werkelijkheid echter omgekeerd te zijn.

Palestina: Een Juridisch Geval van Dekolonisatie

In dit blogbericht neem ik de stelling in dat het Israëlisch-Palestijnse conflict diep geworteld is in koloniale geschiedenis en internationaal recht, in tegenstelling tot wat sommige pundits beweren dat Palestina niets met dekolonisatie te maken heeft. Door de evolutie van mandaatgebieden, de Balfour-verklaring, en de oorlogen en bezettingen die volgden te analyseren, bied ik een grondige onderbouwing voor de bewering dat de bezette Palestijnse gebieden gedekoloniseerd moeten worden conform internationaal recht. Het artikel dient als een weerlegging van simplistische of misleidende interpretaties en benadrukt de juridische plicht van de internationale gemeenschap om actie te ondernemen.

Alles wat u over de oorlog van 1948 tussen Israël en de Arabieren moet weten

Alles wat u over de oorlog van 1948 tussen Israël en de Arabieren moet weten is een diepgaande analyse van het Israëlisch-Palestijns conflict. Het artikel betwist de gangbare opvattingen en belicht de genuanceerde realiteit. Het bespreekt de VN-verdeling van 1947, de reactie van de Palestijnen, en de houding van de zionisten. Het artikel benadrukt dat veel Palestijnen bereid waren om te onderhandelen en vrede te sluiten, maar dat deze pogingen werden genegeerd of afgewezen door zionistische leiders. Het stelt ook dat de zionisten nooit echt akkoord gingen met de verdeling.

Mark Rutte gaat niet over Palestijns verzet

In dit blogpost neem ik de controversiële uitspraken van premier Mark Rutte over het Israël-Palestina-conflict onder de loep. Is Nederland wel in de positie om morele en juridische uitspraken te doen over Palestijns verzet? Ik onderzoek de discrepanties tussen Nederland’s internationale verplichtingen en haar daadwerkelijke standpunten. Ontdek waarom Rutte misschien niet het spreekrecht heeft dat hij denkt te hebben.

Nederland is geen democratie

In Nederland hebben drogredenaars, beroemdheden en de rijken het voor het zeggen. Neem bijvoorbeeld de laatste column van sofiste Rosanne Hertzberger. Ze wil geen risico’s met nieuwe partijen nemen, anders zou ze best op Caroline van der Plas stemmen. Maar Rosanne produceert geen enkel deugdelijk argument waarom men wel of niet op BBB zou moeten stemmen.

Wat schuilt achter Netanyahu’s hervormingsplannen?

Freek Vergeer van CIDI schreef in het AD dat de hervormingsplannen van Netanyahu voor de rechtsstaat niet per se slecht zijn, aangezien de Knesset een democratisch orgaan is en het Hooggerechtshof niet. Echter Vergeer vergeet dat deze plannen dictatoriaal voor de Palestijnen onder bezetting zijn. De plannen zijn bedoeld om de Palestijnen makkelijker te onteigenen, zonder bemoeienis van de rechters.

Hoe bindend zijn de adviesopinies van het Internationaal Gerechtshof?

Het ANP maakte een bericht over een VN-resolutie van 30 december, waar de VN het Internationaal Gerechtshof een adviesopinie vraagt “over de juridische gevolgen van de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden.” Echter het bericht eindigt misleidend:

“Het in Den Haag gevestigde IGH is het hoogste VN-gerechtshof dat zich uitspreekt over geschillen tussen staten. De uitspraken zijn bindend, hoewel het hof niet de middelen heeft ze af te dwingen. Het IGH boog zich voor het laatst over het conflict tussen Israël en de Palestijnen in 2004, toen het oordeelde dat een Israëlische scheidingsmuur onwettig was.” [mijn vet]

VVD en ChristenUnie misbruiken antisemitisme voor illegitieme doelen

Ulysse Ellian en Gert-Jan Segers schreven een initiatiefnota tegen antisemitisme, waar zij antisemitisme misbruiken om politieke doelen te bereiken. Hun paragraaf over links antisemitisme bevat geen onderbouwing. Hun enige voorbeelden zijn fake: ze noemen de Britse Labour Partij onder Jeremy Corbyn en de Nederlandse The Rights Forum. Deze voorbeelden zijn leugens.

Waarom is Israël tegen het Internationaal Gerechtshof?

Israëls VN-ambassadeur Gilad Erdan zei in 2019: “Jews resolve things in court, Arabs pull out a weapon.” Echter hij stemde net tegen een nieuwe adviesopinie van het International Gerechtshof. Dit weerlegt de Israëlische mythe dat het conflict is een strijd tussen redelijke, vreedzame Israëli’s en irrationele, oorlogszuchtige Arabieren. In feiten kozen de Arabieren vaak voor de gang naar de rechter en Israël voor de oorlog.

Mark Rutte is partijdig in kwestie Palestina

Mark Rutte bezocht Israël en de Palestijnse Gebieden. Volgens de kranten probeert Mark Rutte ‘beide partijen zo gelijkwaardig mogelijk te behandelen.’ Dit is onwaar. Rutte is zeer goed bevriend met John Manheim. Manheim was jarenlang voorzitter van de buitenlandcommissie van de VVD en 24 jaar actief betrokken bij CIDI, als bestuurslid en daarna als voorzitter. Het Nederlandse buitenlandbeleid over de kwestie Palestina komt daardoor overeen met wat CIDI wil. Dus Rutte is corrupt want Nederland schendt volkenrecht om Ruttes vriend een plezier te doen.

Westerse hypocrisie helpt Poetin

Buiten het Westen is er weinig animo voor sancties tegen Rusland, ook dankzij westerse hypocrisie ten opzichte van Israël. In volkenrecht is het verbod op oorlog een jus cogens norm. Deze zijn normen waarvan geen afwijking is toegestaan en ze staan boven alle andere normen. Staten zijn verplicht om samen te werken om schendingen van deze normen te stoppen. Maar sommige westerse landen ontkennen dat er zo’n plicht bestaat, vooral de landen met vetomacht. Dit doen ze om macht, zodat ze illegale oorlogen kunnen voeren en om te voorkomen dat er sancties tegen Israël komen. Maar door deze ontkenning, kan het westen moeilijk aandringen dat ook andere landen sancties tegen Rusland invoeren.

Palestijns geld aan terroristen geen obstakel voor vrede

Sara van Oordt-Jonckheere beweert in Reformatorisch Dagblad dat de Palestijnse Autoriteit jaarlijks, “250 miljoen euro uitdeelt aan Palestijnse terroristen die Joden hebben vermoord.” Zonder deze betalingen zouden de Israëli’s een onafhankelijke Palestijnse staat toestaan. Deze uitspraak was door Washington Post gecontroleerd en hij klopt niet helemaal. Bovendien er is echter geen enkel bewijs dat terrorisme in de weg staat tegen staat.

Bezet Ben & Jerry’s land van Indianen?

Duizend Israëli’s sommeerden Ben & Jerry’s om hun hoofdkwartier in Vermont te ontruimen, want het staat op ‘illegaal bezet land’ van de Abenaki-indianen. B&J zou hypocriet zijn want de ijsmaker wil geen ijs meer in de Israëlische nederzettingen in de Palestijnse Bezette Gebieden verkopen. Echter ze slaan de plank mis want voor het grootste gedeelte van de geschiedenis was het legaal om grond te veroveren. Ook in de zeventiende eeuw, toen de Europese kolonisten de Abenaki verdreven, was het legaal. Pas rond 1900 wordt het illegaal in het volkenrecht om territorium te veroveren. Dus de brievenschrijvers plegen een mislukte drogreden: een jij-bak.

Geboortecijfer Palestijnen ‘ernstige existentiële dreiging’

Washington Post publiceerde net een opiniestuk van Ronald S. Lauder, president van World Jewish Congress. Hier smeekt hij Joe Biden om iets te doen want:

“The nation faces a grave existential threat … from its own demographics. In 2020 the Arab population living between the Mediterranean Sea and the Jordan River rose slightly above the Jewish population… This small Palestinian majority will become a significant one in a decade or two. This means that if the status quo persists and Israel continues to rule over the West Bank, it will in a relatively short time face a cruel dilemma: If it gives Palestinians full citizenship — and therefore full rights — it will no longer be Jewish. If it doesn’t do so, it will no longer be democratic. Either way, Israel, as a Jewish democratic state, will cease to exist.

No external threat is as dangerous to the Zionist enterprise as this internal one. The basic premise of Zionism is that there should be one place on earth where Jews are the majority — so that this majority can exercise its right to self-determination within a democratic framework. If the Jews do not have a solid majority in their own land, Zionism will collapse.

The emerging demographic reality and the increasingly confrontational Palestinian mind-set foretell the Palestinian demand Israel will likely soon face: one person, one vote.”

CIDI snapt niks van analogieën

Negentien Amerikaanse congresleden dienden een resolutie in dat de Amerikanen het recht op boycot hebben. De resolutie was tegen het stijgende aantal anti-BDS wetten in meerdere Amerikaanse staten. CIDI schreef onmiddellijk een stuk met de titel “Radicaliserende Democraten VS vergelijken Israël met nazi’s in pro-BDS-motie.” En in de tekst staat: “De vergelijking is volgens de IHRA-definitie antisemitisch.” Ik zal hieronder aantonen dat de resolutie Israël niet met nazi’s vergelijkt en dat CIDI drogredeneert.

Brief aan Unilever over verkoop Ben & Jerry’s

Ik heb Unilever gemaild:
Met teleurstelling heb ik het nieuws gelezen dat Unilever Ben & Jerry’s in Israël heeft verkocht aan de huidige licensie houder Avi Zinger om het alsnog mogelijk te maken om in de Palestijnse Bezette Gebieden het Amerikaanse merk te verkopen. Het ijs zal in Israël en de Westelijke Jordaanoever voortaan worden verkocht onder de Hebreeuwse en Arabische naam, maar het merk behoudt dezelfde ‘look en feel’ en het blijft hetzelfde ijs. Unilever sprak in een toelichting van een “complexe en gevoelige kwestie” en zegt te geloven dat dit de beste uitkomst is voor Ben & Jerry’s in Israël. Dit toont aan hoe hypocriet het bedrijf de Palestijnen discrimineert, omdat men in maart de headlines kon lezen: “Consumer goods giant Unilever to suspend its Russian imports, exports.”

Gert-Jan Segers snapt niks van islamkritiek

Toen Twitter Geert Wilders schorste, uitte columniste Emine Ugur kritiek op de drogreden van Dominique van der Heyde, chef politieke redactie van de NOS. Van der Heyde tweette: “Geert Wilders speelt al ruim 18 jaar een rol in onze democratie. Of je zijn mening nu wel of niet op prijs stelt, hij vertegenwoordigt veel Nederlandse kiezers.” Het is een drogreden omdat het irrelevant is hoeveel volgelingen een politicus heeft. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens vindt juist dat hoe meer bereik iemand heeft, hoe minder haat hij mag zaaien.

Sociaaldarwinist Wopke Hoekstra

Aan Hoekstra moest ik denken toen ik een artikel over Hannah Arendt in het blad European Journal of Political Theory las. Hoekstra vertelde de Tweede Kamer over het recente rapport van Amnesty International dat Israël apartheid zou plegen. Hij erkende dat Amnesty grondig onderzoek deed, dat de bezetting het Palestijnse leven verslechtert, de ongelijke status van de Palestijnen onder bezetting, dat Israël volkenrecht schendt en dat de nederzettingen illegaal zijn. Maar dan trekt hij een rare conclusie:

Westbankrover Naftali Bennett en andere drogredenaars

De legende wil dat een journalist de fameuze bankrover Willie Sutton vroeg waarom hij banken beroofde. “Omdat daar het geld is,” antwoorde hij. Aan Sutton’s logica moest ik denken toen ik het argument van de Israëlische premier Naftali Bennett las. Waarom, vroeg men, liet hij de Israëlische vlaggenmars door het bezette Oost-Jeruzalem gaan en niet op een alternatieve route? Omdat de mars door de Arabische wijken: “Strengthens sovereignty… If we hadn’t done it through the normal route, we would effectively never be able to go back to it. It could have been a withdrawal of sovereignty.”