Ik wil internationale hoven tegen Thierry Baudet verdedigen en suggereren dat hij een machtsdenker is. In zijn boek ‘De aanval op de natiestaat’ valt Baudet deze hoven aan. Hij vat zijn argument als een verdediging van de natiestaat tegen ‘supranationalisme’. Hij ziet supranationalisme als:
In zijn boek “De aanval op de natiestaat” is Thierry Baudet sceptisch over internationale mensenrechtenhoven. Hij stelt dat rechters een uniforme cultuur moeten hebben om rechtvaardig te zijn en, omdat de culturen verschillen, zijn internationale hoven ongewenst.
In dit stuk beargumenteer ik het tegenovergestelde, dat de mensheid een wetmatigheid volgt in de ontwikkeling van waarden; en dat alle culturen gedeelde waarden hebben en ontwikkelen. Deze groeiende ‘overlappende consensus’ maakt het mogelijk dat internationale rechters conflicten beslechten.
Als Groot-Brittannië ‘zelfbeschikking’ zegt, denk ik aan koffie met kippensoep. Lekker bah. Groot-Brittannië (GB) verdedigt het zelfbeschikkingsrecht van de Falklanders in het laaiende conflict met Argentinië. Het volk bepaalt, zegt GB, en het volk wil bij GB horen. Dus laten we de Britse haatrelatie met zelfbeschikking eens bekijken.
Op een dag in 1964 riep de Amerikaanse admiraal Horacio Rivero: “Ik wil dat eiland!” Dát eiland heette Diego Garcia en het lag in het midden van de Indische Oceaan, zeer geschikt om snel Afrika, China, India, Rusland en het Midden-Oosten aan te vallen. Maar Rivero had twee problemen. Ten eerste was het eiland onderdeel van Mauritius, toen een Britse kolonie. Ten tweede was het bevolkt en Rivero kon niet vertrouwen dat negers Amerikaanse tanks voor lang zullen slikken.
Ik ben dol op samenzweringstheorieën. Dus ik genoot maximaal van De Winter’s stukje in De Dagelijkse Standaard. Zijn stelling: de klimaatparanoia is een links complot om kapitalisme door de achterdeur te vernielen. Briljant – waarom heb ik daar niet aan gedacht? Het inspireerde me om mijn eigen samenzweringstheorie te bedenken:
Stelling: Leon de Winter wil genocide plegen.